|
|||
| ‘Skyshaper is een moeilijke maar eerlijke plaat’, met die woorden gaf tekstschrijver Joakim Montelius ons al de perfecte omschrijving van Covenants nieuwste langspeler. Doe de boeken dan maar dicht. Want hoewel ‘Skyshaper’ al meer dan een maand in onze cd-speler zit, we krijgen er maar geen deftig woord over geschreven. Maar de intelligentste band van z’n ondergewaardeerde generatie verdient natuurlijk een woordje uitleg, uitvoerig zelfs. En na de honderd en dertiende luisterbeurt lijkt het ons vandaag te lukken. ‘Skyshaper’ is een grillige, een verwarde plaat. En daarmee slaagt Covenant er voor de vierde keer in acht jaar tijd in om de vinger op de juiste plek van onze gemoedstoestand te leggen. In 1998 barstte ‘Europa’ van een geladen gevoel van opwinding, een tijd waarin we zelfs verlangden naar de geur van brandende cherosine: ‘Go film! We can all be heroes’ . Daarna was de euforie compleet met ‘United States of Mind’, maar op diezelfde plaat tastte Covenant ook de keurzijde, twijfel, af: luister maar naar ‘Like tears in the rain’ en ‘Still life’. ‘Nothern Light’ was de plaat die volgde op 11 september. Natuurlijk was dit geen plaat over de aanslagen, maar ze kristalliseerde perfect de gevoelens van angst die teweeg waren gebracht: ‘we are noisy people, for a better living’, ‘we stand alone’ en de hoopvolle schreeuw om hulp ‘Call the ships to port’. Genoeg geschiedenis. Vandaag zijn we 2006 en het zijn, of je nu je platencontract verloren hebt zoals Covenant of niet, verwarde tijden. Nog meer dan vier jaar geleden. Op ‘Skyshaper’ graaft Covenant tot in alle uithoeken van z’n muzikale spectrum en ziel. Naast melancholische sprankeltjes hoop als ‘Ritual noise’, ‘Brave new world’, ‘20Hz’ en de beukende vreugdestranen van ‘Sweet & salty’ levert de arbeid vooral donkere, eenzame en doorleefd gezongen passages op: ‘The men’ (zeer meeslepend), ‘Happy man’ (bedrieglijk), ‘Spindrift’ (overdonderend), ‘The world is growing loud’ (ontroerend) en ‘Greater than the sun’ (gewoonweg magistraal). ‘Pulse’, Covenants definitieve electronummer, vat het mooi samen met het beeld dat je verdwaald bent op een snelweg en alles genadeloos voorbij flitst. Het summum is wellicht bonustrack ‘Subterfugue for 3 absynths’, een bijna onbeluisterbare 42-minuten lange synthesizersequentie in opperste staat van verwarring. Misschien betrekken ik het teveel op mezelf... maar voor mij is ‘Skyshaper’ de juiste plaat op het juiste moment. Of het nu Covenants beste langspeler is, of slechtste, of ergens tussenin... dat moet de tijd maar uitwijzen. [HVG]
|
Volgende besprekingen
Misery - Nexus
Girls Under Glass - Equilibrium
Militant Cheerleaders On The Move - Strike One
Preussak - 1989/Werkschau/2005
Tyske Ludder - Sojus
Steril - 400 Years of Electronic Music
los LOS - Viva Los LOS!
Caprice - Elvenmusic 3: The Tales Of The Uninvited
Francesco Banchini, Louisa John-Krol & Lys - Love Sessions 2
Manes - [View]
Andere besprekingen van COVENANT
Covenant - The Blinding Dark
Covenant - Last Dance
Covenant - Modern Ruin
Covenant - In transit (DVD)
Covenant - Ritual Noise EP
De Delvers hebben een nieuwe clip uit. Met “Robotman” delen De Delvers een Nederlandstalige postpunk-uppercut uit aan een maatschappij waar ‘robots’ regeren die alle menselijkheid en realiteitszin zijn verloren. Recht op de kin.
Robotman is een oproep voor meer ongehoorzaamheid met een warm en groot hart!
In deze tijden, met alles ...
Vóór het afnemen van een interview ga ik gewoonlijk zoeken op het wereldwijde net naar informatie en al reeds gepubliceerde gesprekken met de betrokken artiest, kwestie van wat beslagen op het ijs te komen. In het geval van Amgala Temple was de info schaars. Meer dan een twee minuten durend interview op de site van gitarist ...
Vrijdag liet Lee Howard weten dat zijn project Iron Fist Of The Sun het voor bekeken houdt.
Verantwoordelijk hiervoor is een dramatische verschuiving in zijn persoonlijk leven, een alleenstaande vader zijn en de plotselinge groei van zijn bedrijf waardoor het creëren van muziek praktisch onmogelijk geworden is. Het is beter de arena ...
Wie geregeld onze reviewpagina uitpluist is ongetwijfeld al op het Deense experimentele label Posh Isolation gebotst.
Het label, dat in Copenhagen ook zijn eigen winkel heeft, werd opgericht door Christian Stadsgaard en Loke Rahbek met als doelstelling werk van Scandinavische artiesten en speciale samenwerkingen een platform te geven.
Buiten ...
Het doek valt over Militia. Van 1988 tot 2018 heeft de anarchistische industrialgroep zijn stempel gedrukt, wat zeg ik: geslagen, met zware metalen percussie, op de Belgische scene. Het eind 2018 verschenen ‘Ambiorix’ zal voor de rest van de eeuwigheid de laatste plaat zijn van de groep. Een buitengewone plaat, die de strijd van ...
Het is best verwonderlijk hoe snel Kælan Mikla groot geworden is. Natuurlijk had hun titelloze debuut uit 2016 al voor wat sensatie gezorgd in minimal wave-middens, maar het IJslandse trio – dat overigens in zijn eigen moedertaal zingt – bleef toch vooral een tip voor ingewijden. Succesvolle tournees met King Dude en Drab ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...
Het is absoluut niet zo dat we alles wat Robert Smith goed vindt zelf ook goed vinden, maar in het geval van het IJslandse Kælan Mikla doen we dat wel. Het meisjestrio maakt een frisse mix van punk, wave en poëzie en heeft op Cure-voorman zoveel indruk gemaakt dat deze hen uitnodigde op het Meltdown festival dat hij mocht cureren, ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...