The Arch is terug… tromgeroffel… en dat is groot nieuws want hun laatste studioalbum “In Sofa" dateert alweer van 1997. De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat het album flopte, zowel bij ons maar ook in Duitsland waar het bij Novatekk/Solar Plexus (ondertussen ook alweer lang verdwenen) verscheen. The Arch was echter nooit helemaal weg. Live bleef de groep actief (ondere andere op ons eigen Bimfest) en in het repetitiehok werd opnieuw gezocht naar een coherent geluid. Anno 2011 is het dan eindelijk zo ver. “Engine In Void” presenteert ons de groep met een nieuwe sound, terend op de erfenis die het onweerstaanbaar punky “Revenge Revival”, het weemoedige “Babsi Ist Tot”, de wave parels “No Noise” en “Ribdancer” willens nillens met zich meebrengen.

We openen relatief rustig met “Individuals”, een nummer dat al meteen duidelijk maakt dat The Arch opnieuw heeft gezocht naar een evenwicht tussen een elektronische ruggengraat en ‘wavende’ gitaren, een nummer dat op het net ook al een tijdje de ronde deed. Donker en sfeervol. “Donor” trekt een meer geritmeerde kaart, maar het wordt pas goed dansbaar met “Seminary”, een nummer dat mij muzikaal ietwat aan The Crüxshadows doet denken.

“Skinny Meadows” is wat mij betreft een hoogtepunt dat bewijst dat een goede song ook anno 2011 nier perse dansbaar, of wat dan ook moet zijn. “Skinny Meadows” ontvouwt zich als een verstikkende gedachte die door het meer rockende “Kafkaia” op tijd te niet wordt gedaan. The Arch covert op deze nieuweling Berntholer’s (ook al niet de meest bekende noch vrolijke band) “My Suitor” en doet dat wonderwel goed en gedreven.

Op het mijmerende en dromerige sluitstuk “In Silence" horen we zowaar een poging tot wave slow / meezinger. Doe mij dan maar eerder “Miss Take” of “Waterfall”. Meest voornaam is echter dat The Arch bewijst met deze “Engine In Void” het na al die jaren nog altijd te kunnen en neemt meteen revanche voor het vele jaren geleden geflopte “In Sofa”. Hopelijk krijgt dit album dan ook wat meer respons in de pers en vooral in de scene. Al zal voor dit laatste het ontbreken van een potentiële hit allicht roet in het eten gooien.

Ik kan stellen dat met dit nieuwe album The Arch de link legt naar z’n verleden maar hierbij nooit de toekomst uit het oog verliest en er in slaagt op een eigentijdse manier elektronica met gitaren te verzoenen, de nieuwe new wave zeg maar.

The Arch

Kurt Ingels
21/11/2011