De Nederlands gothic metal formatie Epica ontstond begin 2003 (in eerste instantie heetten ze Sahara Dust) nadat gitarist Mark Jansen bij After Forever werd buitengewerkt en besloot om zijn eigen groep op te richten. Daarvoor trok hij mezzo-sopraan Simone Simons aan, gitarist Ad Sluijter, keyboarspeler Coen Jansen, bassist Yves Huts (de enige Belg in het gezelschap) en drummer Jeroen Simons. Epica trok dan de studio in met een klassiek koor en strijkers om eind dat jaar reeds met het ambitieuze debuut “The Phantom Agony” af te komen. Dit album – dat magnifiek veel beter zou zijn dan al wat After Forever nog zou maken (tot op heden toch) – bereidde de weg voor “Consign To Oblivion” dat eerder dit jaar (2005) het levenslicht zag. In het verleden drukten de Epica leden herhaaldelijk hun bewondering uit voor filmmuziekcomponisten als Hans Zimmer, Danny Elfman etc. Het hoeft dan ook niet echt te verwonderen dat men met "The Score" nu een volslagen van metal verstoken soundtrackalbum heeft uitgebracht, iets waar vooral Mark Jansen al lang van droomde. Je kan wel zeggen dat grunter-gitarist Mark Jansen, samen met bassist Yves Huts en toetsenist Coen Janssen aldus een ambitieus album bijeenschreef met vrij ‘typische’ filmmuziek (denk bijvoorbeeld aan de soundtrack van Lord Of The Rings) met rijke orchestratie (percussie, strijkers, koperblazers…) en tonnen bombast. Geen soundtrack zonder film natuurlijk: de film waarvan “The Score” de bijna volledig instrumentale, symfonische soundtrack is, heet "Joyride". Naar verluidt is het een kruising tussen een roadmovie en een psychologische thriller. Overigens staat er op de cd massaal veel meer muziek (20 nummers, een dik uur muziek) dan uiteindelijk voor die film gebruikt is geworden. Af en toe wordt van het concept wat afgeweken. Zo wordt in de intro van “Inevitable Embrace” de semiklassieke muziek ondersteund door enige electronische beats. Er staan ook bewerkingen op van 3 songs van “Consign To Oblivion”. Dat zijn ook meteen de enige momenten dat we zangeres Simone Simons te horen krijgen, want voor de rest zijn de tracks dus volledig instrumentaal. Simone horen we dus in de ballade Trois Vierges (die op 'Consign To Oblivion' nog als duet met Kamelot zanger Roy Kahn stond). Deze song is trouwens ook nog eens in een instrumentale reprise te horen. De andere twee songs van “Consign To Oblivion” met Simone zijn “Solitary Ground” en als afsluiter het naar middeleeuwse folk(rock) à la Blackmore’s Night neigende “Quietus” (het enige rockende nummer met elektrische gitaren). Al bij al klinkt het album in zijn pompeuziteit vrij overdonderend. Anderzijds is het wel wat te veel muzak om echt te beklijven (buiten het laatste nummer “Quietus” dan), maar het blijft mooie achtergrondmuziek en het bewijst nog maar eens het talent en de veelzijdigheid van deze muzikanten. [HV]

http://www.transmissionrecords.nl

Transmission Records

Henk Vereecken
01/11/2005