Na een stilte van 6 jaar na het album “Tourmente II” (2004), komt dit Franse project eindelijk met een vervolg. Het is een dubbelalbum geworden met bijna 2,5 uur muziek, wat waarschijnlijk mede het lange wachten verklaart. En het is niet zomaar een dubbele cd geworden, maar een heus conceptalbum rond een erg ‘vrolijk’ (ahum) concept, namelijk de Apocalyps, het einde van de wereld. Elk schijfje kreeg zijn eigen ondertitel mee en evenals de algemene titel “Ravage” laat die niks aan de verbeelding over: “Doomsday Songs” (11 songs, 73 minuten) heet het eerste luik en deel 2 heet “Requiems For Collapsing Cities” (12 songs, 74 minuten).

‘The great fire is coming, prepare for survivalism now!’, waarschuwt ons het bookletje (vol apocalyptische foto’s) bij de dubbelcd in zeer verzorgde digiverpakking. Overigens is dit niet zo maar een vrijblijvend conceptalbum, er steekt een zekere visie en filosofie achter. Zo steunt Westwind naar eigen zeggen de beweging VHEMT (spreek uit: vehement) – The Voluntary Human Extinction Movement, die het uitsterven der mensheid niet ongenegen is. De beweging geeft naar eigen zeggen een alternatief voor de meedogenloze uitbuiting en vernietiging van het ecosysteem van Moeder Aarde: ‘As VHEMT Volunteers know, the hopeful alternative to the extinction of millions of species of plants and animals is the voluntary extinction of one species: Homo sapiens... us’, leert ons hun website, die vervolgens voorstelt om er vrijwillig van af te zien om kinderen op de wereld te zetten: ‘Each time another one of us decides to not add another one of us to the burgeoning billions already squatting on this ravaged planet, another ray of hope shines through the gloom. When every human chooses to stop breeding, Earth's biosphere will be allowed to return to its former glory, and all remaining creatures will be free to live, die, evolve...’.

U begrijpt dat het niet echt vrolijke klanken zijn die we te horen gaan krijgen op dit dubbelalbum in een sfeer van Doom met grote D. ‘De Apocalyps komt en dat is uiteindelijk nog niet eens zo slecht. Integendeel zelfs; het is de oplossing voor het probleem ‘Mens’. Laten we dit vieren door er een leuke soundtrack bij te maken.’ Dat is zo’n beetje de idee achter dit dubbelalbum met fijne songtitels als “The Ebola March”, “Vatican As Jericho” (ziet u de Sint-Pieters al instorten?), “Scorched Earth”, “Destruction Time Again”, “Pandemia” en het cynisch getitelde “All Is Well In The Bunker”.

De soundtrack bij dit heuglijke gebeuren heeft een erg cinematografisch karakter en wordt verklankt op een manier die heel hard doet denken aan dark ambient (van het melodieuze soort met hopen keyboardmelodieën, al zitten er ook af en toe droney stukken in), industrial en martial met veel neoklassiek bombast en – op het tweede schijfje – een overmaat aan kerkorgelklanken (luister bijvoorbeeld eens naar het heerlijke “Destruction Time Again”) als begrafenismarsen voor de mensheid. Op het eerste schijfje duiken af en toe de spacey geluiden op van een theremin, en laat ik nu toevallig een grote boon hebben voor dit wonderbaarlijke instrument, niet meer dan een soort antenne, waarmee klanken kunnen gegenereerd worden door met de hand het magnetische veld er rond te doorbreken. “The Machupo Ballad” is een song grotendeels opgebouwd rond theremingeluiden en een orgeltje, het lijkt wel een score van een oude science fiction B-film. Op het einde valt op martiale leest geschoeide percussie in. Het is een van de topmomenten van dit kwalitatief al erg hoogstaande album.

Beide schijfjes bevatten trouwens een hidden track, het zijn de enige vocale tracks van het album: op het eerste schijfje krijgen we een song te horen met erg cold wave-achtige vocalen en het tweede bevat als hidden track een cover van “We Meet Again” van Vera Lynn, die gelukkig pakken minder melig klinkt dan het origineel.

Algemene conclusie: het wordt best gezellig tijdens de Apocalyps met zulk een geweldige soundtrack!

http://www.westwind.fr

Henk Vereecken
25/07/2010