|
|||
| Ze waren bijna niet verschenen, deze mooie muziekjes, omdat de snoodaard van het Amerikaanse label L.S.D.O. lange tijd met succes de grote verdwijntruc op zichzelf (en het geld dat mensen hem hadden toegestuurd) heeft kunnen toepassen. “Rites of the flesh” zou oorspronkelijk als 7” vinyl op dit label verschijnen, maar gelukkig voor ons heeft Ah Cama-Sotz dan maar zelf de handen in elkaar geslagen om de tracks alsnog op zijn eigen label uit te brengen. Omdat ook de masters van vele artiesten een enkelvoudige reis richting Bermudadriehoek ondernomen leken te hebben, moesten de tracks natuurlijk wel opnieuw opgenomen worden. Het kleine 3” schijfje, prachtig verpakt met oude erotische foto’s van vóór uw grootmoeders tijd, bevat behalve de twee tracks bedoeld voor de single nog een aanvullende track. Ah Cama-Sotz is met de “Mantra”-ep en het opvolgend album “La procesión de la sangre” een nieuwe weg ingeslagen met zijn muzikale creativiteit, waarbij de voor hem zo typische obscure en duistere sferen geïntegreerd werden in ritmischer en meer op de dansvloer gericht materiaal. Openingstrack “Domination (Fascination)” is zo’n bezwerend stukje muziek, opgebouwd uit donkere drones, orkestrale passages en diepe bassen. Mocht de titel geen duidelijkheid verschaffen, het zou onduidelijk blijven of de stemsamples het gekreun weergeven van iemand die de helse pijnen van een foltering doorstaat, dan wel het gesteun van iemand die het opperste genot ervaart. Dat het een dunne lijn is tussen deze twee wordt alleszins opnieuw bevestigd in deze track. “Sadistic impulses (Fantasy)” richt zijn pijlen vervolgens volop op de dansvloer. Ah Cama-Sotz goes Scorn, alvast wat de ultradiepe baslijnen betreft. De technobeats en acidbleeps doen hun aanstekelijke en opzwepende werk, terwijl de Franse tekst die continu wordt voorgedragen een zeker mysterie aan het geheel verschaft. (Het zou er natuurlijk ook aan kunnen liggen dat de Franse taal tout court voor ons nog altijd een mysterie is, maar soit.) De laatste track “The taste for spanking (Flesh)” was niet bedoeld om op de oorspronkelijke single te verschijnen, en eerlijkheidshalve was hij ook hier beter achterwege gelaten geweest. De ophitsende sfeer van “Sadistic impulses (Fantasy)” wordt terug getemperd door een donkere, doch eerder fletse soundscape. In het begin van de track horen we eventjes een elektrische gitaar, voorlopig (?) toch redelijk uniek in het werk van Ah Cama-Sotz, maar verder kan het ons niet echt boeien. (Naspel is niet aan mannen besteed, dat had Herman toch kunnen weten?) Het vrij plotse einde van het stuk bevestigt ons vermoeden dat het té snel als afgewerkt is beschouwd. Doch dit is slechts kritiek in de rand. De hoofdbrok van “Rites of the flesh” behoort zonder twijfel tot het betere werk van Ah Cama-Sotz, en bevat het potentieel om ook buiten het kleine industrialwereldje te kunnen bekoren. [PW] Label: Bats & Cats
|
Volgende besprekingen
Dead Man’s Hill - Dead man’s hill / Scars & dreams
Darkwell - Conflict Of Interest
Ars Moriendi - In memoriam
18 Summers - Virgin Mary
Buropolitik - Tension
Agnivolok - Sculptor
Herbst 9 - Consolamentum
AKTION MEKANIK - Verzamel
Andere besprekingen van AH CAMA-SOTZ
Ah Cama-Sotz - I Believe
Ah Cama-Sotz - Murder Themes II
Ah Cama-Sotz - Obsession Diabolique
De eerste naam die bekend werd gemaakt voor de derde editie van Trouwfe(e)st was die van het Duitse Art Abscons. Een mysterieuze gemaskerde man wiens muziek we al van in het begin volgen en die ons vorig jaar uitnodigde voor een privé concert in de Duisburgse natuur. Een unieke ervaring waarna ons besluit vast stond om de goede man ...
Een festival die de oorsprong, de geschiedenis en de toekomst van de new wave in de kijker wil zetten... Dergelijk initiatief kan bij Dark Entries alleen maar op instemming rekenen. De naam van het festival is Transmissions, en de eerste editie zal doorgaan op 25 mei 2019.
Deze groepen staan op het programma:
She Past Away: het Turkse ...
Xtort is niet enkel een interessante Nederlandse industrialgroep, het is ook de drijvende kracht achter Wave Invasion, een organisatie die verschillende Nederlandse en één Belgische groep verenigt en mogelijkheden biedt om op diverse plaatsen op te treden. Op 29 maart organiseren we een Dark Entries Night in samenwerking met ...
Het Franse Saigon Blue Rain laat van zich horen middels de nieuwe single 'BPD', de voorloper van het nieuwe album dat momenteel nog in de pijplijn zit.
Op deze single verder nog twee remixen: een psy/electro-industrial mix door Planetdamage en een downtempo versie die zich eerder in dreampop/electronica velden begeeft door Black ...
Terwijl wij vol spanning wachten op een opvolger van het ijzersterke Lueur (2017), verlegt Empusae, samen met de Zweedse vrienden van Ordo Rosarius Equilibrio en In Slaughter Natives zijn grenzen.
Hierbij kijkt men niet op een kilometer meer of minder, want hun gezamenlijke tournee zal hen tot in China brengen.
Tussen 12 en 21 april ...
Naar goede jaarlijkse gewoonte kan je binnenkort weer proeven van het betere ritmische werk op het Hands-label.
De affiche van Forms Of Hands 19 ziet er als volgt uit:
vrijdag 26 april:
Mono No Aware
S.K.E.T.
Gatto Nero
16Pad Noise Terrorist
Katran
Supersimmetria
ICD-10
zaterdag 27 april:
Winterkälte
Geistform
Heimstatt ...
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...