|
|||||||||||||
Compartment C verwijst naar een werk van de Amerikaanse realistische schilder Hopper. De man is bekend om zijn sprekende weergave van de eenzaamheid in het stadsleven. 7C herinterpreteert deze gedachte en zet ze in een 21ste eeuwse setting. Het skelet op de hoes bent u. Jawel: u, de lezer van dit magazine. Elke dag struint u als een lijk door de stad naar uw werk. Om een uur of elf beseft u dat u nog niet al te veel nuttigs hebt uitgespookt. De stad spuugt intussen zijn kakafonie van klank en licht uit en vormt zo een bedwelmende achtergrond bij een leven dat steeds verder staat van de werkelijkheid, een leven waarin we compleet vervreemden van de Aarde. Na Hopper is het tij niet gekeerd, integendeel. De muziek die ik bij dit soort taferelen verwachtte is totaal anders dan wat we voorgeschoteld krijgen, namelijk jazzy noiserock met een enorm infuus aan elektronische elementen. Dit plaatje klinkt enorm onrustig, gitzwart en lawaaierig. Als meditatiemuziek is het absoluut ongeschikt en om op te dansen is het te onvoorspelbaar. Personeel van dienst heeft ronkende namen als Giuseppe Iubatti, Davide Di Virgilio en Tony “Death” Berardinucci. Ze spelen respectievelijk dubbele bas, percussie/elektronica en gitaar. Elk van hen speelt volgens het boekje ook “noise”. Dat laatste statement is niet uit de lucht gegrepen. Toch kunnen we genieten van de scenes die 7C voor ons schildert, of zeg maar neerkwakt. 7C slaagt erin om, ondanks de herrie, enkele knappe riffs neer te poten en bovendien een behoorlijk narratief werk op poten te zetten. De techniciteit van de muziek ligt hoog en daardoor blijft het toch genieten. Heftig is het alleszins, maar het kan nog veel erger. Bovendien hervindt het album op de juiste momenten de broodnodige rust. Een nummer als “The End of the Day” laat zelfs een heuse adempauze toe (al moet u er wel de muffe lucht bijnemen.) Erg knap vinden we het nummer ‘Yonkers’. Heel even zit ons hoofd in de jaren 90 bij een band als Primus maar al snel ontaardt het in een megalomane jampartij. Nog beter vinden we het onverwacht sterk elektronische Depression. Dat lijkt wel een geüpdatete versie van Cop shoot cop, geremixt door Kraftwerk en versierd met lachende huilsamples die zowel camp als oprecht deprimerend klinken. Ferm plaatje. Een aanrader? Dat weten we niet. Zelf konden we best genieten van dit album, maar het is niet geschikt voor dagelijks gebruik.
Peter De Koning |
DeAmbula RecordsVolgende besprekingen
Trust - Hellfest 2017
Galactic Underground - < G.U >
Terminal Cheesecake - Cheese Brain Fondue (Live In Marseille)
Stephan Meidell - Metrics
Kollaps - Sibling Lovers
Greg Fox - The Gradual Progression
Ziúr - U feel anything?
Major Parkinson - Blackbox
We Stood Like Kings - 1982
Ueno Park - Manuel Adnot Solo - Feu Clair / Dix-Mille Yeux
'Divergence'. Het is de nieuwe plaat van Ground Nero en hij is verrassend goed. De groep zoekt alle mogelijkheden van de gothic rock op en weet met sterke nummers te voorschijn te komen. Maar dat is nog niet alles. 'Divergence' is een heuse conceptplaat geworden over het ongebreidelde kapitalisme en wat het met de wereld doet, ...
Het zijn drukke tijden voor Nightwish.
Terwijl zangeres Floor Jansen de afgelopen twee maanden in eigen land een landelijke bekendheid werd door haar deelname aan de TV-show 'Beste Zangers', werkt de Finse metalband aan een nieuw studio-album voor 2020 en wordt op vrijdag 6 december het monumentale document 'Decades: Live In ...
Sham 69, Ramonas, Unite Against Society, Capital Scum en Nope, ze staan allemaal op de affiche van het derde So What-festival dat deze zaterdag in De Klinker in Aarschot. Wie nog eens een stevige portie punk wil zoals dat in gouden tijden gemaakt werd, weet waar hij moet zijn.
De Klinker: Demervalei 14, 3200 Aarschot
Deuren: 17u
Facebook ...
Breaking Barriers vindt dit jaar voor de 4de keer plaats in Het Depot te Leuven. Onze locale correspondent met de vlotte pen, Malcolm Nix, stort zich met jeugdig enthousiasme op het legertje groepen dat er optreedt op zaterdag 9 en zondag 10 november. Breaking Barriers viert anno 2019 het punkgenre in al zijn facetten en subgenres vandaar ...
FolkWorld, een Duits label dat ook al eens graag een concert organiseert luidde oktober in met een dubbele affiche. Op donderdag (de nationale Duitse feestdag) sloegen ze hun kampen onder de noemer October Chorus op in Mühltal (nabij Darmstadt) met behalve een andere headliner (Changes) dezelfde line-up. 's Anderdaags verhuisde het ...
‘Beyond Scales there is Divergence’. Heden ten dage is het zowat de sleutelzin in het leven van Ground Nero. Een trilogie zonder echt een trilogie te zijn, maar na 2 EP’s (Beyond en Scales) is er nu het eerste full-album Divergence. Een album waarmee ze met glans laten horen dat de band sedert hun oprichting enkel maar ...
Ton Lebbink (1943-2017) was de voormalige drummer van de Nederlandse new wave band en kunstcollectief Mecano en tevens portier bij het wereldberoemde poppodium Paradiso in Amsterdam. In de vroege jaren tachtig van de vorige eeuw was hij één van de allereerste Nederlandse popdichters, samen met anderen zoals Diana Ozon en Bart ...
De Fantomatic.Nights zijn het kleine broertje van de Fantastique.Nights, en om de haverklap bieden ze je gratis concerten aan in het centrum van Brussel. Deze gaan door in Café Central, op wandelafstand van de AB, en er komen deze keer opnieuw twee heel aanbevelenswaardige groepen af.
Soft Riot komt helemaal uit Canada en maakt ...
Enzo Kreft heeft een plaat uitgebracht - 'Control' - over de keerzijde van de technologie die ons omringt en steeds meer ons leven beheerst. Een boodschap die hij wil uitdragen, ook met een nieuwe clip. 'Biometrics' is een goed voorbeeld van wat de nieuwe plaat inhoudt. 'Bij biometrie worden technieken toegepast waarbij ...
