|
|||||||||||||
Compartment C verwijst naar een werk van de Amerikaanse realistische schilder Hopper. De man is bekend om zijn sprekende weergave van de eenzaamheid in het stadsleven. 7C herinterpreteert deze gedachte en zet ze in een 21ste eeuwse setting. Het skelet op de hoes bent u. Jawel: u, de lezer van dit magazine. Elke dag struint u als een lijk door de stad naar uw werk. Om een uur of elf beseft u dat u nog niet al te veel nuttigs hebt uitgespookt. De stad spuugt intussen zijn kakafonie van klank en licht uit en vormt zo een bedwelmende achtergrond bij een leven dat steeds verder staat van de werkelijkheid, een leven waarin we compleet vervreemden van de Aarde. Na Hopper is het tij niet gekeerd, integendeel. De muziek die ik bij dit soort taferelen verwachtte is totaal anders dan wat we voorgeschoteld krijgen, namelijk jazzy noiserock met een enorm infuus aan elektronische elementen. Dit plaatje klinkt enorm onrustig, gitzwart en lawaaierig. Als meditatiemuziek is het absoluut ongeschikt en om op te dansen is het te onvoorspelbaar. Personeel van dienst heeft ronkende namen als Giuseppe Iubatti, Davide Di Virgilio en Tony “Death” Berardinucci. Ze spelen respectievelijk dubbele bas, percussie/elektronica en gitaar. Elk van hen speelt volgens het boekje ook “noise”. Dat laatste statement is niet uit de lucht gegrepen. Toch kunnen we genieten van de scenes die 7C voor ons schildert, of zeg maar neerkwakt. 7C slaagt erin om, ondanks de herrie, enkele knappe riffs neer te poten en bovendien een behoorlijk narratief werk op poten te zetten. De techniciteit van de muziek ligt hoog en daardoor blijft het toch genieten. Heftig is het alleszins, maar het kan nog veel erger. Bovendien hervindt het album op de juiste momenten de broodnodige rust. Een nummer als “The End of the Day” laat zelfs een heuse adempauze toe (al moet u er wel de muffe lucht bijnemen.) Erg knap vinden we het nummer ‘Yonkers’. Heel even zit ons hoofd in de jaren 90 bij een band als Primus maar al snel ontaardt het in een megalomane jampartij. Nog beter vinden we het onverwacht sterk elektronische Depression. Dat lijkt wel een geüpdatete versie van Cop shoot cop, geremixt door Kraftwerk en versierd met lachende huilsamples die zowel camp als oprecht deprimerend klinken. Ferm plaatje. Een aanrader? Dat weten we niet. Zelf konden we best genieten van dit album, maar het is niet geschikt voor dagelijks gebruik.
Peter De Koning |
DeAmbula RecordsVolgende besprekingen
Trust - Hellfest 2017
Galactic Underground - < G.U >
Terminal Cheesecake - Cheese Brain Fondue (Live In Marseille)
Stephan Meidell - Metrics
Kollaps - Sibling Lovers
Greg Fox - The Gradual Progression
Ziúr - U feel anything?
Major Parkinson - Blackbox
We Stood Like Kings - 1982
Ueno Park - Manuel Adnot Solo - Feu Clair / Dix-Mille Yeux
Ook dit jaar verzamelden duizenden punks van over heel de wereld zich in het Britse stadje Blackpool voor vier dagen lawaai, alcoholmisbruik en slaapgebrek. Aangezien ik hiervoor in voorgaande jaren al lange en hopelijk zelfs een beetje informatieve recensies heb geschreven, zie ik het niet zitten opnieuw een lange inleiding neer te pennen. ...
Terwijl men momenteel nog bezig is met de grote opruiming voor hun 2019-editie lost M’era Luna voor hun editie voor volgend jaar al de eerste namen. Het verslag van M’era Luna 2019 lees je zeer binnenkort op deze pagina’s.
M’era Luna wil meer zijn dan een ‘Duits’ festival en daarom gaan ze in de toekomst ...
Breaking Barriers vindt dit jaar voor de 4de keer plaats in Het Depot te Leuven. Onze locale correspondent met de vlotte pen, Malcolm Nix, stort zich met jeugdig enthousiasme op het legertje groepen dat er optreed op zaterdag 9 en zondag 10 november. Breaking Barriers viert anno 2019 het punkgerne in al zijn facetten en subgenres vandaar dat ...
Als oudje uit de scene kent u vast nog het Gothic Magazine. Er was een tijd dat ook deze website op papier werd gedrukt. Het bewijs? Hier onze eerste editie om virtueel te door bladeren. En we hopen tegen het eind van het jaar nog veel meer van onze fysieke edities online te hebben. Maar goed, in het mekka van de goth (Duitsland voor een goed ...
Het Secret Sin Records label is een serieuze doorstart aan het maken. En wat meer is, regelmatig wordt u verwend met nieuwe namen. Binnenkort komt het Amerikaanse Scary Black bij dit label uit op cd. Nooit van gehoord zegt u? Welaan, onderstaade clip klinkt wat mij betreft beloftevol. Spaghetti westerns en de alternatieve jaren 80 zijn een ...
Het is bijna zover, op 15 augustus schiet W-Fest voor de vierde keer uit de startblokken, dit jaar in Waregem (Expo). Om het voor de bezoeker zo comfortabel mogelijk te maken worden kosten nog moeite gespaard. Dat zal bijken uit de voorzieningen op het festivalterrein maar de organisatie biedt nu ook een eigen app aan om uw bezoek aan het ...
Militia heeft opgehouden te bestaan. Hun laatste werk was een uitstekende conceptplaat over het leven van Ambiorix, uit op Old Europa Café. Datzelfde label doet nu een heruitgave van 'The Face Of God', het atheïstisch manifest in muziekvorm dat het eco-anarchistisch metaalslagerscollectief in 2015 uitbracht. Ok, de originele ...
Breaking Barriers vindt dit jaar voor de 4de keer plaats in Het Depot te Leuven. Onze locale correspondent met de vlotte pen, MAcolm Nix, stort zich met jeugdig enthousiasme op het legertje groepen dat er optreed op zaterdag 9 en zondag 10 november. Breaking Barriers viert anno 2019 het punkgerne in al zijn facetten en subgenres vandaar dat ...