|
|||||||||||||
Compartment C verwijst naar een werk van de Amerikaanse realistische schilder Hopper. De man is bekend om zijn sprekende weergave van de eenzaamheid in het stadsleven. 7C herinterpreteert deze gedachte en zet ze in een 21ste eeuwse setting. Het skelet op de hoes bent u. Jawel: u, de lezer van dit magazine. Elke dag struint u als een lijk door de stad naar uw werk. Om een uur of elf beseft u dat u nog niet al te veel nuttigs hebt uitgespookt. De stad spuugt intussen zijn kakafonie van klank en licht uit en vormt zo een bedwelmende achtergrond bij een leven dat steeds verder staat van de werkelijkheid, een leven waarin we compleet vervreemden van de Aarde. Na Hopper is het tij niet gekeerd, integendeel. De muziek die ik bij dit soort taferelen verwachtte is totaal anders dan wat we voorgeschoteld krijgen, namelijk jazzy noiserock met een enorm infuus aan elektronische elementen. Dit plaatje klinkt enorm onrustig, gitzwart en lawaaierig. Als meditatiemuziek is het absoluut ongeschikt en om op te dansen is het te onvoorspelbaar. Personeel van dienst heeft ronkende namen als Giuseppe Iubatti, Davide Di Virgilio en Tony “Death” Berardinucci. Ze spelen respectievelijk dubbele bas, percussie/elektronica en gitaar. Elk van hen speelt volgens het boekje ook “noise”. Dat laatste statement is niet uit de lucht gegrepen. Toch kunnen we genieten van de scenes die 7C voor ons schildert, of zeg maar neerkwakt. 7C slaagt erin om, ondanks de herrie, enkele knappe riffs neer te poten en bovendien een behoorlijk narratief werk op poten te zetten. De techniciteit van de muziek ligt hoog en daardoor blijft het toch genieten. Heftig is het alleszins, maar het kan nog veel erger. Bovendien hervindt het album op de juiste momenten de broodnodige rust. Een nummer als “The End of the Day” laat zelfs een heuse adempauze toe (al moet u er wel de muffe lucht bijnemen.) Erg knap vinden we het nummer ‘Yonkers’. Heel even zit ons hoofd in de jaren 90 bij een band als Primus maar al snel ontaardt het in een megalomane jampartij. Nog beter vinden we het onverwacht sterk elektronische Depression. Dat lijkt wel een geüpdatete versie van Cop shoot cop, geremixt door Kraftwerk en versierd met lachende huilsamples die zowel camp als oprecht deprimerend klinken. Ferm plaatje. Een aanrader? Dat weten we niet. Zelf konden we best genieten van dit album, maar het is niet geschikt voor dagelijks gebruik.
Peter De Koning |
DeAmbula RecordsVolgende besprekingen
Trust - Hellfest 2017
Galactic Underground - < G.U >
Terminal Cheesecake - Cheese Brain Fondue (Live In Marseille)
Stephan Meidell - Metrics
Kollaps - Sibling Lovers
Greg Fox - The Gradual Progression
Ziϊr - U feel anything?
Major Parkinson - Blackbox
We Stood Like Kings - 1982
Ueno Park - Manuel Adnot Solo - Feu Clair / Dix-Mille Yeux
Zegt de naam Frank Weyzig u iets? Niet erg als het geen belletje doet rinkelen, maar hij zat in de eerste opstelling van Clan of Xymox en richtte daarna Born For Bliss op, en dat zijn twee groepen waar u hopelijk wel al van gehoord hebt. Sinds jaren heeft hij ook een project met de Nederlandse zangeres Yvette Winkler, die u misschien ook kent ...
Inderdaad, wie weet kan jij ons een dienst bewijzen! Graag houden we ons webzine zo up to date mogelijk, het feit dat we vorig jaar onze 25ste verjaardag mochten vieren bewijst toch wel dat de vrijwilligers die onze redactie telt hiervoor stuk voor stuk telkens weer hun beste beentje voorzetten.
Maandelijks worden we bedolven onder de ...
Dark metal sensatie uit Portugal, Moonspell, draait al bijna 30 jaar mee in het vak. Op 26 februari 2021 doet ze opnieuw een gooi naar liefhebbers van donkere goth metalen met album ‘Hermitage’ en dit via metal gigant Napalm Records. Naar eigen zeggen staat dit album symbool voor een epische reis doorheen de donkere dagen van het ...
Vandaag neemt nieuwbakken (gezien zijn leeftijd misschien niet de beste woordkeuze, maar kom) president Joe Biden zijn intrek in het Witte Huis.
Laat ons dat voorzien van een passend nummertje, zo dacht de Amerikaanse industrial metal band Varicella.
Speciaal ter gelegenheid van de inauguratie nam de band, voor de gelegenheid samen ...
Hij is er gekomen. De nieuwe single van Ground Nero werd gisteren voorgesteld op het radioprogramma De dag des oordeels en werd daarna promt ook op YouTube gedeeld. Het is even wennen aan de stem van de nieuwe zanger, want de single is ook het eerste nummer dat uitkomt sinds Gwijde Wampers de groep verlaten heeft en vervangen werd door een ...
De verrassende (en toch ook weer niet) nummer 1 in mijn eindejaarslijstje: de Limburgers van Kregel! Een interview met hen kon je hier reeds lezen, daarom leek het ons het ideale moment om eens een babbeltje te slaan met hun werkgever. Wagonmaniac Music bracht namelijk naast de 4 Kregel EP’s nog tal van sterk materiaal uit, en dit in ...
Een online concert van Goethes Erben, en dat terwijl er in Duitsland een strenge lockdown aan de gang is? Neen, dat is het niet. Het concert dat op zaterdag 26 december werd uitgezonden, was eigenlijk al eerder opgenomen, met name op 4 september, toen Goethes Erben optrad op het NCN festival in de buurt van Leipzig.
Het gaat om een concert ...