|
|||||||||||||
Compartment C verwijst naar een werk van de Amerikaanse realistische schilder Hopper. De man is bekend om zijn sprekende weergave van de eenzaamheid in het stadsleven. 7C herinterpreteert deze gedachte en zet ze in een 21ste eeuwse setting. Het skelet op de hoes bent u. Jawel: u, de lezer van dit magazine. Elke dag struint u als een lijk door de stad naar uw werk. Om een uur of elf beseft u dat u nog niet al te veel nuttigs hebt uitgespookt. De stad spuugt intussen zijn kakafonie van klank en licht uit en vormt zo een bedwelmende achtergrond bij een leven dat steeds verder staat van de werkelijkheid, een leven waarin we compleet vervreemden van de Aarde. Na Hopper is het tij niet gekeerd, integendeel. De muziek die ik bij dit soort taferelen verwachtte is totaal anders dan wat we voorgeschoteld krijgen, namelijk jazzy noiserock met een enorm infuus aan elektronische elementen. Dit plaatje klinkt enorm onrustig, gitzwart en lawaaierig. Als meditatiemuziek is het absoluut ongeschikt en om op te dansen is het te onvoorspelbaar. Personeel van dienst heeft ronkende namen als Giuseppe Iubatti, Davide Di Virgilio en Tony “Death” Berardinucci. Ze spelen respectievelijk dubbele bas, percussie/elektronica en gitaar. Elk van hen speelt volgens het boekje ook “noise”. Dat laatste statement is niet uit de lucht gegrepen. Toch kunnen we genieten van de scenes die 7C voor ons schildert, of zeg maar neerkwakt. 7C slaagt erin om, ondanks de herrie, enkele knappe riffs neer te poten en bovendien een behoorlijk narratief werk op poten te zetten. De techniciteit van de muziek ligt hoog en daardoor blijft het toch genieten. Heftig is het alleszins, maar het kan nog veel erger. Bovendien hervindt het album op de juiste momenten de broodnodige rust. Een nummer als “The End of the Day” laat zelfs een heuse adempauze toe (al moet u er wel de muffe lucht bijnemen.) Erg knap vinden we het nummer ‘Yonkers’. Heel even zit ons hoofd in de jaren 90 bij een band als Primus maar al snel ontaardt het in een megalomane jampartij. Nog beter vinden we het onverwacht sterk elektronische Depression. Dat lijkt wel een geüpdatete versie van Cop shoot cop, geremixt door Kraftwerk en versierd met lachende huilsamples die zowel camp als oprecht deprimerend klinken. Ferm plaatje. Een aanrader? Dat weten we niet. Zelf konden we best genieten van dit album, maar het is niet geschikt voor dagelijks gebruik.
Peter De Koning |
DeAmbula RecordsVolgende besprekingen
Trust - Hellfest 2017
Galactic Underground - < G.U >
Terminal Cheesecake - Cheese Brain Fondue (Live In Marseille)
Stephan Meidell - Metrics
Kollaps - Sibling Lovers
Greg Fox - The Gradual Progression
Ziúr - U feel anything?
Major Parkinson - Blackbox
We Stood Like Kings - 1982
Ueno Park - Manuel Adnot Solo - Feu Clair / Dix-Mille Yeux
Er werd al een tijdje druk gespeculeerd over het optreden van Rammstein in Oostende op 10 juni. Zou het optreden kunnen doorgaan, ondanks de Coronamaatregelen, en zeker nadat voorman Till Lindemann in het ziekenhuis is opgenomen? De stad Oostende laat het nu duidelijk weten: het optreden gaat niet door. Stadsbestuur en organisatoren zoeken ...
Nummers over het Coronavirus en zijn gevolgen komen in snel tempo op ons af. De nieuwste is van de Leuvense anarchowavegroep Donder, Hel en Hagel en behandelt - alweer - het thema van de hamsteraars. In hun geheel eigen stijl - dansbare wave met Nederlandstalige teksten en een vleugje humor - bezingen ze de lege supermarktrekken en de volle ...
U kon reeds lezen dat de herfsteditie van Porta Nigra van datum verschoven is naar 20 en 21 november, op die dag kon Funker Vogt zich evenwel niet vrijmaken. De fans moeten echter niet treuren, want het optreden van Funker Vogt zal evenwel doorgaan, en dit op vrijdag 9 oktober. Men maakte er meteen een nieuw Porta Nigra evenement van onder ...
Veertig, jawel, veertig jaar na het nu meer dan ooit actuele “Living Room” pakken Peter Slabbynck en zijn kudde zebra’s nog een keer uit met splinternieuw materiaal. “My Boss The Robot” gaat de nieuwe single heten en die gaat op 1 april in première bij het digitale radiostation Willy. Hij kondigt meteen ...
At Sea Compilations? Ik schrok ook even, maar deze organisatie uit het Duitse Chemnitz houdt zich reeds sedert 2012 bezig met het uitbrengen van digitale compilaties die u voor een prikje (kostprijs tussen de € 3 en € 5) kunt aanschaffen. Het was de recente release van “La Danse Macabre 7” die ons fijntjes op hun bestaan ...
Korinthians hebben hun debuut uit: ‘Chaos/Control’. We volgen de groep al langer, want eerder gaven ze al een ep en een single uit, en ze spelen ook al jaren live. We vroegen zanger Mattias De Backer uit over het debuut en de weg die de groep tot nu toe afgelegd heeft.
Opgelet: Door de maatregelen om het Covid-19-virus tegen ...
Vrijdag 6 maart was ik ook van de partij en meteen aangenaam verrast door de grote opkomst (ik weet het relatief, maar zeker in dit genre) voor lekkere curiositeiten als daar waren en zijn; Dead Man’s Hill, Rosa Crux, : Of The Wand And The Moon en Ordo Rosarius Equilibrio. U leest het allemaal in de vlotte pen van collega (db) die diezelfde ...
“Everyone’s a winner” zong Hot Chocolate ergens in de jaren 70, en deze zin konden we al voor aanvang gebruiken wanneer we de affiche voor de eerste dag van Porta Nigra in ogenschouw namen.
De afgelopen editieis van dit fijne festival deed de wel zeer mager te noemen opkomst ons oprecht pijn. Even vreesden we zelfs dat ...