|
|||||||||||||
Compartment C verwijst naar een werk van de Amerikaanse realistische schilder Hopper. De man is bekend om zijn sprekende weergave van de eenzaamheid in het stadsleven. 7C herinterpreteert deze gedachte en zet ze in een 21ste eeuwse setting. Het skelet op de hoes bent u. Jawel: u, de lezer van dit magazine. Elke dag struint u als een lijk door de stad naar uw werk. Om een uur of elf beseft u dat u nog niet al te veel nuttigs hebt uitgespookt. De stad spuugt intussen zijn kakafonie van klank en licht uit en vormt zo een bedwelmende achtergrond bij een leven dat steeds verder staat van de werkelijkheid, een leven waarin we compleet vervreemden van de Aarde. Na Hopper is het tij niet gekeerd, integendeel. De muziek die ik bij dit soort taferelen verwachtte is totaal anders dan wat we voorgeschoteld krijgen, namelijk jazzy noiserock met een enorm infuus aan elektronische elementen. Dit plaatje klinkt enorm onrustig, gitzwart en lawaaierig. Als meditatiemuziek is het absoluut ongeschikt en om op te dansen is het te onvoorspelbaar. Personeel van dienst heeft ronkende namen als Giuseppe Iubatti, Davide Di Virgilio en Tony “Death” Berardinucci. Ze spelen respectievelijk dubbele bas, percussie/elektronica en gitaar. Elk van hen speelt volgens het boekje ook “noise”. Dat laatste statement is niet uit de lucht gegrepen. Toch kunnen we genieten van de scenes die 7C voor ons schildert, of zeg maar neerkwakt. 7C slaagt erin om, ondanks de herrie, enkele knappe riffs neer te poten en bovendien een behoorlijk narratief werk op poten te zetten. De techniciteit van de muziek ligt hoog en daardoor blijft het toch genieten. Heftig is het alleszins, maar het kan nog veel erger. Bovendien hervindt het album op de juiste momenten de broodnodige rust. Een nummer als “The End of the Day” laat zelfs een heuse adempauze toe (al moet u er wel de muffe lucht bijnemen.) Erg knap vinden we het nummer ‘Yonkers’. Heel even zit ons hoofd in de jaren 90 bij een band als Primus maar al snel ontaardt het in een megalomane jampartij. Nog beter vinden we het onverwacht sterk elektronische Depression. Dat lijkt wel een geüpdatete versie van Cop shoot cop, geremixt door Kraftwerk en versierd met lachende huilsamples die zowel camp als oprecht deprimerend klinken. Ferm plaatje. Een aanrader? Dat weten we niet. Zelf konden we best genieten van dit album, maar het is niet geschikt voor dagelijks gebruik.
Peter De Koning |
DeAmbula RecordsVolgende besprekingen
Trust - Hellfest 2017
Galactic Underground - < G.U >
Terminal Cheesecake - Cheese Brain Fondue (Live In Marseille)
Stephan Meidell - Metrics
Kollaps - Sibling Lovers
Greg Fox - The Gradual Progression
Ziúr - U feel anything?
Major Parkinson - Blackbox
We Stood Like Kings - 1982
Ueno Park - Manuel Adnot Solo - Feu Clair / Dix-Mille Yeux
Uiteraard bent u reeds op de hoogte van de W-Fest editie 2020, net zoals vorig jaar op het terrein van Expo Waregem. Dit jaar gaat deze vierdaagse voor jaren 80 en new wave liefhebbers door van 21 tem 24 mei en de affiche wel die is al enige tijd compleet! We zetten alles hier nog eens op een rijtje, opgefleurd met een paar clipjes alsof u ...
Eerder berichtte uw lijfstek Dark Entries reeds over dit festival dat dit jaar op vrijdag doorgaat in De Klinker en op zaterdag, een pisboog verder, in de Stadsfeestzaal van Aarschot waar u diezelfde avond ook terecht kunt voor de jaarlijkse New Wave Club Class - X Party.
Vrijdag 6 maart belooft een donkere neofolk / gothic nacht te worden ...
Het is ondertussen een vaste traditie geworden. Het Wave Teef Festival in De Wommel bij Antwerpen. Knappe locatie trouwens dat oude fort. Dit jaar zijn de festiviteiten gepland op 10, 11 en 12 april. Drie dagen concerten en after parties met muziekjes uit het minimal genre en de wonderjaren van de new wave die u opnieuw mag (her) beleven aan ...
Hun optreden in Antwerpen dat gepland stond op donderdag 27 februari gaat helaas niet door, maar niet getreurd: op zaterdag 21 maart brengt Psy'Aviah een exclusieve, ingetogen elektro-akoestische set in De Corridor in Wetteren. Het optreden vormt het sluitstuk van het evenement 'De aarde draait. Maar niemand die het ziet.', ofwel ...
Er werd reeds gewag van gemaakt in onze reviews van de meest recente releases van PreEmptive Strike 0.1 en Degenerated Sequences, maar bij deze vermelden we het ook hier: op zaterdag 29 februari kan u beide Griekse electro-acts, alsook onze eigenste IC 434 live aanschouwen in het Fetish Café (Kleine Pieter Potstraat 8, 2000 Antwerpen). ...
Plan K is een zaal die met geschiedenis beladen is. 40 jaar na het optreden van Joy Division in deze zaal wordt een speciale avond gehouden, die slechts voor weinigen bestemd is. Op 17 januari 1980 speelde de groep rond Ian Curtis hier immers voor de tweede en laatste keer. Een van de aanwezigen was Philippe Carly, die foto’s nam van ...
Het huis van de Europese geschiedenis opende in 2017 zijn deuren. Dit initiatief van het Europees Parlement wil een overzicht geven van de laatste twee eeuwen in de Europese geschiedenis. Naast een zeer uitgebreide permanente tentoonstelling is er ook ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen, en de tentoonstelling die momenteel loopt is ‘Onstuimige ...
Als er het afgelopen jaar een Belgisch label was dat van zich liet spreken dan was het wel het Gentse Consouling Sounds. Niet alleen dankzij enkele zeer sterke releases (Empusae, Vandal X, Monnik, Bolt Ruin,...), ook het prestigieuze project Consouling in Residence sprak tot de verbeelding. De eerste dag van het jaar is dan ook het perfecte ...
Ook in 2019 mochten we muzikaal gezien fier zijn op onze Belgische landgenoten. Een release die er voor mij persoonlijk uitsprong was Iter In Tenebris van Empusae. Een artiest die steevast garant staat voor torenhoge kwaliteit wist op dit album dat een onderdeel was van het prestigieuze Consouling In Residence concept zichzelf zowaar te overtreffen.
Kortom, ...