|
|||||||||||||
Compartment C verwijst naar een werk van de Amerikaanse realistische schilder Hopper. De man is bekend om zijn sprekende weergave van de eenzaamheid in het stadsleven. 7C herinterpreteert deze gedachte en zet ze in een 21ste eeuwse setting. Het skelet op de hoes bent u. Jawel: u, de lezer van dit magazine. Elke dag struint u als een lijk door de stad naar uw werk. Om een uur of elf beseft u dat u nog niet al te veel nuttigs hebt uitgespookt. De stad spuugt intussen zijn kakafonie van klank en licht uit en vormt zo een bedwelmende achtergrond bij een leven dat steeds verder staat van de werkelijkheid, een leven waarin we compleet vervreemden van de Aarde. Na Hopper is het tij niet gekeerd, integendeel. De muziek die ik bij dit soort taferelen verwachtte is totaal anders dan wat we voorgeschoteld krijgen, namelijk jazzy noiserock met een enorm infuus aan elektronische elementen. Dit plaatje klinkt enorm onrustig, gitzwart en lawaaierig. Als meditatiemuziek is het absoluut ongeschikt en om op te dansen is het te onvoorspelbaar. Personeel van dienst heeft ronkende namen als Giuseppe Iubatti, Davide Di Virgilio en Tony “Death” Berardinucci. Ze spelen respectievelijk dubbele bas, percussie/elektronica en gitaar. Elk van hen speelt volgens het boekje ook “noise”. Dat laatste statement is niet uit de lucht gegrepen. Toch kunnen we genieten van de scenes die 7C voor ons schildert, of zeg maar neerkwakt. 7C slaagt erin om, ondanks de herrie, enkele knappe riffs neer te poten en bovendien een behoorlijk narratief werk op poten te zetten. De techniciteit van de muziek ligt hoog en daardoor blijft het toch genieten. Heftig is het alleszins, maar het kan nog veel erger. Bovendien hervindt het album op de juiste momenten de broodnodige rust. Een nummer als “The End of the Day” laat zelfs een heuse adempauze toe (al moet u er wel de muffe lucht bijnemen.) Erg knap vinden we het nummer ‘Yonkers’. Heel even zit ons hoofd in de jaren 90 bij een band als Primus maar al snel ontaardt het in een megalomane jampartij. Nog beter vinden we het onverwacht sterk elektronische Depression. Dat lijkt wel een geüpdatete versie van Cop shoot cop, geremixt door Kraftwerk en versierd met lachende huilsamples die zowel camp als oprecht deprimerend klinken. Ferm plaatje. Een aanrader? Dat weten we niet. Zelf konden we best genieten van dit album, maar het is niet geschikt voor dagelijks gebruik.
Peter De Koning |
DeAmbula RecordsVolgende besprekingen
Trust - Hellfest 2017
Galactic Underground - < G.U >
Terminal Cheesecake - Cheese Brain Fondue (Live In Marseille)
Stephan Meidell - Metrics
Kollaps - Sibling Lovers
Greg Fox - The Gradual Progression
Ziúr - U feel anything?
Major Parkinson - Blackbox
We Stood Like Kings - 1982
Ueno Park - Manuel Adnot Solo - Feu Clair / Dix-Mille Yeux
De pionier van de dadaïstische elektronica is niet meer. Richard Harold Kirk overleed op 21 september 2021 op de leeftijd van 65. Doodsoorzaak onbekend. Bezieler van experimentele avant-garde en industriële elektronische geluiden. Revolutionair uitvinder van de elektropunk vanuit Sheffield. Eerder uit verveling dan uit idealisme. ...
Zoals aangekondigd maakte Dark Entries in hoofde van ondergetekende haar (of is het zijn?) opwachting op de Nacht van de Experimentele Film, de welke door OFFoff Cinema deze keer in de Brusselse AB georganiseerd werd… Niét in de AB-Club, zoals ondergetekende eerst dacht, maar wel degelijk in de grote zaal… Deze editie ...
Wie zegt u BFG (ook wel B.F.G. of B F G, of,...)? Inderdaad, u zult al tot boven het middel in de postpunk en gothic rock drek moeten zitten als u met deze groep bekend bent. Geen erg want het soort drek waarover ik het hier graag heb is net als een modderbadje, helend en verkwikkend. BFG dus. De band werd in 1985 te Manchester geformeerd ...
Zenuwachtig gaf organisator Kris afgelopen zaterdag de briefing van het Thorn In My Side-festival in Tildonk. Het was namelijk de allereerste editie van het festival en dat werd grotendeels aangedreven door zijn passie voor The Smiths. Ik was er geheel toevallig beland, maar deel hier graag mijn ervaring met u.
Het festival werd geopend ...
Ook Cradle of Filth heeft zich tijdens de lockdown koest gehouden, maar reken maar dat dit de stilte voor de storm was. Hun nieuwe plaat zal 'Existence Is Futile' heten en komt op 22 oktober uit. En er wordt naar uitgekeken, want de vorige platen van Cradle of Filth - 'Hammer Of The Witches' en vooral 'Cryptoriana. The ...
Nu het nachtleven terug op gang komt vond The Arch het tijd om nog eens een feestje op te zetten. Dat doen ze op 16 oktober in Het Casino in Sint-Niklaas. Uiteraard zal The Arch - vaderlandse new wave-trots sinds 1986 - er zelf optreden, maar om zeker te zijn dat u komt hebben ze ook Clan Of Xymox uitgenodigd, eveneens een new wave-topper ...
Minimal wave, of synth wave indien u wil, is helemaal in. Denk aan Zanias, Selofan, Kaelan Mikla, Lebanon Hanover, NNHMN... En laat ons vooral de twee projecten van Hélène De Thoury niet vergeten, die allebei tot de toppers in dit genre behoren: het duo Minuit Machine en haar soloproject Hante. De eerste groep heeft twee ep's ...
In Wit-Rusland treedt het regime van president Loekasjenko hard op tegen dissidenten. Aanleiding zijn de verkiezingen van augustus 2020 waarin Loekasjenko met een monsterscore van 80% herverkozen werd. Volgens de oppositie en vele (internationale) waarnemers werden de verkiezingen vervalst, en er volgden maanden van massale protesten in 'de ...
Jammer maar helaas, Breaking Barriers moest dit jaar zijn internationale affiche afzeggen omdat de Russische feministische punkgroep Pussy Riot zijn Europese tournee afgelaste. Er volgt wel een kleiner evenement met enkel Belgische groepen. Sovjet War - punkveteranen uit het begin van de jaren 80 - zijn er de topact, aangevuld met Gert (Kleinpunk). ...