|
|||||||||||||
“Hopende dat ze hiermee niet al hun kruit verschoten hebben, hopen we eveneens op een beloftevolle toekomst van deze uiterst getalenteerde Russen”, alzo besloten we onze bespreking van Nocturnus, het tweede album van Lyudi Na Holme. Ook wel het album van de bevestiging, en lees er de bespreking nog maar eens op na: overtuigen was wat dit Russische gezelschap met bravoure wist te doen. Met Wild Flowers kunnen we wat onze eindvraag betreft meteen de proef op de som nemen om te zien hoe het met dat Russische kruit gesteld is. Het mooie artwork van dit album toont ons een cirkel van zes heksen die in het maanlicht rond een kampvuur dansen. Op die manier krijg je meteen een accuraat beeld van het soort muziek dat je van deze Russische achtkoppige band mag verwachten: intimistische (neo)folk met een diep respect voor de natuurelementen zoals die in ons land gemaakt wordt door Kinderen Van Moeder Aarde. Wild Flowers’ opener, simpelweg ‘I’ getiteld, is een instrumentaal nummer dat erg doet denken aan de traag voortslepende en op die manier erg melancholische, progressieve Finse band Tenhi en lijkt aanvankelijk een teken aan de wand van een eveneens progressieve stijlbreuk voor de Russen. Gaandeweg het album wordt immers duidelijk dat Lyudi Na Holme de melancholische kracht die dit progressieve element uitstraalt met beide armen omarmt en het als toegevoegde waarde aan hun intieme folk breit. Wild Flowers is Lyudi Na Holme’s ‘winterplaat’. De ideale soundtrack voor koude dagen en lange nachten. De titel slaat op wilde bloemen die ze verzamelden om ons aan de zomer en de daarmee geassocieerde jeugd te herinneren. Ze symboliseren tijden waarin het hart vol hoop was, de dagen warmte gaven en de nacht zijn geheimen onthulde. Die zomer is momenteel ver weg, maar vergeten wordt hij nooit. De eeuwige cirkel van veranderingen is de echte alchemie van het zijn. We zijn erg te spreken over de mannelijke en vrouwelijke samenzang zoals tijdens ‘Canvas’, de prachtige pianopartijen die zich tijdens het nummer ontrollen doen er nog een schepje bovenop. Naast de piano (keyboards om precies te zijn) zorgen traditionele instrumenten zoals de gusli (het oudste Oost-Slavische tokkelinstrument met meerdere snaren), mondharp en fluiten naast percussie, gitaren en bas voor een zeer rijk geluid. Door het melancholische karakter mogen de songs dan wel uitgepuurd klinken, dankzij dit rijke instrumentarium blijft de muziek van deze opmerkelijke Russen keer op keer avontuurlijk van aard. Wild Flowers toont dus klaar en duidelijk dat het wat betreft schietkracht Lyudi Na Holme, dankzij een verder uitgewerkt eigen geluid, nog heel wat kanonnen achter de hand heeft.
Dimi Brands |
![16/01/2022 : Люди На Холме (Lyudi Na Holme) - Дикие Цветы [Wild Flowers]](http://www.darkentries.be//photos/n-1051-1102-1076-1080-1053-1072-1061-1086-1083-1084-1077-lyudi-na-holme-1044-1080-1082-1080-1077-1062-1074-1077-1090-1099-wild-flowers-9284-426.jpg "16/01/2022 : Люди На Холме (Lyudi Na Holme) - Дикие Цветы [Wild Flowers]")
COD NoizesVolgende besprekingen
Julii - Taste Of Triumph
Stigmata - For The End
Verzamelaar - Spiritual Sounds For Artsakh
Metalwings - A whole new World
Lacrimosa - Leidenschaft
Nameless Creations - Pain-Powered Machine/Things That Serve 7' (vinyl)
Chiron - The Sung Goes Down
Relate - Level Up
Cathedral In Flames - Hang Me High & Bury Me Deep
The Brute: - One
Andere besprekingen van Люди На Холме (LYUDI NA HOLME)
Люди На Холме (Lyudi Na Holme) - Nocturnus
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...