04/01/2022 22:36Het eindejaarslijstje van Danny Quetin
2021. Het jaar waar zowat iedereen naar uit keek. Een jaar waar normaal weer normaal mocht zijn. Op enkele opflakkeringen na was het meer van hetzelfde. Tante Mie deed aan gezinsuitbreiding en legde de wereld andermaal het zwijgen op. 2021. Het jaar waarin de zomer eentje was van De Zondvloed. Het klimaat duldt geen verdere warmte meer. En dat is al meer dan 50 jaren zou. Gezagsdragers kijken nog steeds de andere kant op, vrijwilligers van goede wil deden dan maar wat ze konden. 2021. Het jaar waarin de theorie van het Grote Complot zijn uitbreiding kende. De aarde is geen bol, het is een vierkant of een rechthoek of zo je wil een parallellepipedum. Er zijn vele hoeken af. Gelukkig met een minderheid als bevolking die nog wat ruimte hebben in hun bovenverdieping. 2021. Het jaar waarin enkele In Memoria dienden geschreven te worden. Richard H Kirk als pionier in de avant-garde dadaïsme elektronica in Cabaret Voltaire-tijden. En vooral dichter bij huis Stijn Kuijpers van Star Industry. Het ga jullie goed daarboven. 2021. Het jaar waarin ondanks de kommer en kwel van hierboven het er ook eentje was waar muzikale vondsten zich afwisselden met herontdekkingen. Waar de ophokplicht dienst deed als creatieve worpen vol huisvlijt. Een bloemlezing hier onder van albums die me in 2021 konden grijpen, die me verrasten en fascineerden en die vooral het jaar 2021 alsnog goed wisten te maken. In willekeurige volgorde, want lijstjes dienen om boodschappen te doen. Maar vooral omdat het haast onbegonnen is om er een daadwerkelijke hitlijst van te maken. Ze waren allemaal goed. De 21 van 2021. Het jaar was nog maar net begonnen of Enzo Kreft schreef met Different World de ultieme plaat over wat in het jaar 2020 de leidraad was van het bestaan. En daarbij ook meteen de soundtrack wist te ondertekenen van het jaar 2021. Visionair, het levert het album van het jaar op. Een heruitgave van de doorleefde stem en waarbij JJ Burnel en de ondertussen overleden Dave Greenfield van The Stranglers uit hun comfortzone mochten treden Cult With No Name – Nights In North Sentinel Een winterplaat voor nacht en ontij uitgebracht in de zomer. Met een voormalige Sneaker Pimps en een Blaine L Reiniger als aanvulling op wat de definitie van schoonheid mag zijn Of hoe een vocalist van The Exploding Boy zichzelf weet uit te vinden in een paadje dat nog onontgonnen lag te wachten op een mixture van knap gestuurde indie en lichte postpunk Wellicht de ontdekking van het jaar. Brussels duo dat beide hoofden richting eenzelfde punt laat kijken. Dat van de wereldwijde roem Een EP waar 4 tracks volstaan om hen, mede door hun groepsnaam, te laten klinken als een Manchester-band in eigen land. En daarbij vooral hun ding vakkundig mee deden Sygo Cries – Talking About Walls Het nieuw samengesteld gezin dat niet enkel de eigen kinderen met mekaar laat samenwerken, maar vooral de buitenwereld moeiteloos wist te overtuigen Met een eigen platenlabel hun eigen doen, en daar vooral niet in falen The Ultimate Dreamers – Live Happily While Waiting For Death Of hoe een verloren gewaande cassette plots een nieuw leven krijgt Minimal Hypnotic Industrial Body Music. Met de variatie van echte songs Mildreda – I Was Never Really There De terugkeer en direct groots. En Belgisch ook nog De soundtrack van een grootstad waar het nachtleven plots stil viel Krakau zendt zijn zoon uit, we geven hem niet meer terug Whispering Sons – Several Others Belgisch Export nummer 1. Het album waar je aan moest wennen om pas daarna de finesse er in te ontdekken De gevarieerdheid van postpunk waar een elektronische toets wordt toegestaan Hypnose met 2 drums en 2 bassen. Onverslijtbaar Peter Slabbynck wil dansen en roept de hulp in van enkele Klinken. Maatschappijkritiek met een kwinkslag Doelbewuste spielerei met het serieux van het non-serieuze Nog voor hij bij Ground Nero terecht kwam in eigen rangen pakkend en doeltreffend Eindelijk op eigen benen, geblokt door het vies beestje. En bijzonder lovenswaardig Black Snow In Summer – Lost Feelings Minimal hoeft niet altijd minimaal te klinken, gelaagd en allesomvattend mag ook Voor het jaar 2022 laten we ons weer graag verrassen. We hopen van u hetzelfde. Volg daarom met passie deze website. Meeschrijven mag nog altijd, we zijn nog naarstig op zoek naar medewerkers die graag in de pen kruipen om met volle goesting deze pagina’s te vullen. Via contact@darkentries.be horen we graag van je. Smeken om financiële giften doen we niet, maar het staat je vrij om een bijdrage te leveren om Dark Entries in leven te houden. We zijn je eeuwig dankbaar mocht je ons willen steunen via BE49 0017 6243 8971. Voor de rest de Best Vicious voor 2022 !
|
02/01/2022 11:49Het eindejaarslijstje van Xavier Kruth
Net op het moment dat iedereen passie en verbondenheid nodig had, tijden van angst en eenzaamheid, wordt de cultuursector gesloten. Een mooi uitgangspunt voor – alweer – een heel mooie plaat van mijn opperhelden Lacrimosa.
Die Grensgänger en anderen: Die Lieder der Commune 150 jaar geleden werd de Commune van Parijs – de eerste kortstondig geslaagde socialistische opstand in de wereldgeschiedenis – bloedig neergeslagen. Die Grensgänger – een folkgroep gespecialiseerd in historische thematische cd’s – doet de Commune herleven op een dubbel-cd waarop ze heel wat andere muzikanten uitnodigt om deel te nemen.
De maatschappij heeft gefaald. Mensen werden wanhopig door de isolatie en de eenzaamheid als gevolg van de pandemie. Goethes Erben is daar kwaad om, en dat valt te horen op deze ‘Elemente’, op zich een tussendoortje met slechts vijf nieuwe nummers en wat heropnames van oude nummers.
Dead Man’s Hill: Inner Journeys Through The Living Temples Of Water Een hele mondvol is de nieuwe plaat van Dead Man’s Hill, en het bevat vier lange meditatieve stukken, elk opgedragen aan een speciale waterbron (2 in België en twee in Glastonbury, Engeland). De stijl is zowel vernieuwend – want echt geconcentreerd op meditatie – als typisch Dead Man’s Hill. Een aanrader!
De mens is een virus die de aarde verziekt. Om te kunnen overleven, moet de aarde zich bevrijden van het virus. Een donker thema waar Numan al voor de pandemie aan werkte, maar dat door de actualiteit ingehaald werd. Een sombere thematiek ook, garant voor een sombere plaat.
Peter Bjärgö: The Translucency Of Mind’s Decay Nog een heerlijk meditatieve plaat, deze keer van Peter Bjärgö, de man achter Arcana en Sophia. Sommigen zullen zeggen dat het eentonig is, maar eigenlijk is net de eenvormige stijl met niets dan trage galmende geluiden die deze cd zo geslaagd maakt.
Cradle Of Filth: Existence Is Futile Opgenomen tijdens de grote plaag van 2020-2021 is dit alweer een prachtplaat van de meesters van de extreme metal. Minder goed dan voorganger ‘Cryptorania – The Seductiveness Of Decay’ – maar dat was dan ook een absoluut meesterwerk – ligt het wel in diens verlengde, en dat betekent dat het genieten is van deze nieuwe Cradle of Filth.
Whispers In The Shadow : Gilding The Lily – A Retrospective Een compilatie bedoeld voor de viering van 25 jaar Whispers In The Shadow, maar dan wel eentje waarvoor de nummers grondig herwerkt en heropgenomen werden. Een ideale plaat voor wie Whispers In The Shadow wil leren kennen, maar ook erg genietbaar voor wie de groep al langer volgt.
Corona heeft een andere wereld gebracht. Enzo Kreft heeft de oorzaken en gevolgen van de pandemie grondig bestudeer, en dat leverde weer een mooie minimal wave-plaat op. Een plaat die ook een waarschuwing is: als we onze levenswijze en onze verhouding tot de natuur niet aanpassen gaan we ten onder.
Nog wat moois uit eigen land om deze lijst af te ronden. Het optreden van Hybryds op Porta Nigra twee maanden geleden was grote klasse, en ook de aankoniging van een nieuwe stijl. Samen met twee zangeressen maakte Magthea dromerige feeërieke muziek, en dat kun je ook horen op deze ‘Mythopia’.
|
01/01/2022 16:30To beard or not to beard?
Ashtoreth, of Sjaack beter gezegd, zelf een man met baard werkte samen met bebaarde collega’s Ronald Mariën (Stratosphere) die voor de mastering van het nummer zorgde en Kolja Aertgeerts (UrZon) die als graficus het nummer van een uitermate knappe videoclip voorzag. Wie zich afvraagt hoe Nederlandstalige dark ambient dan wel mag klinken kreeg hiervan reeds een knap staaltje te horen op het album Symbiosis van The Black Swan Triad (waarvan Ashtoreth ook deel uitmaakt) wat met dit leuke kinderlied tot onze vreugde navolging krijgt. Ashtoreth zou Ashtoreth niet zijn, ook wat betreft dit alter ego, als ook hier de nodige grimmige atmosfeer een grote rol speelt. Deze Sjaack doet ons dan ook erg denken aan een ware Nonkel van Grauwel, de niet zo kindvriendelijke kindervried uit het Leugenpaleis. Move over Kapitein Winokkio, het is nu aan Sjaack Sjamaan. (db)
|
Het eindejaarslijstje van Danny Quetin
Laat me starten met jullie allemaal een gelukkig, gezond en muzikaal interessant 2022 toe te wensen. Als ik terugkijk op 2021, dan kijk ik alweer terug op een jaar dat gekleurd werd door de coronapandemie. Artiesten aarzelden om nieuw werk uit te geven, maar minder dan in 2020, en de platen behandelden vaak de gevolgen van corona. Een overzicht van tien platen die voor mij 2021 interessant maakten.
Onder het motto: “het moet niet altijd kommer ende kwel ofte doom ende gloom zijn” duikt Ashtoreth in de gedaante van Sjaack Sjamaan om voor alle kinderkes groot en klein het oude kinder zeemanslied ‘Al die willen te Kap’ren vaeren’ te brengen.
Laatste 6 CD-besprekingen
 |  |  |  |  |  |
Dagelijkse willekeurige selectie 'oudere' CD-besprekingen
 |  |  |  |  |  |