MN: Disturbance speelt in België meestal in kleine zaaltjes of op kleinere punkfestivals, maar in november spelen jullie tijdens Breaking Barriers eindelijk eens in een grotere zaal op te treden. Denken jullie dat er een groot verschil zal zijn met andere concerten?

D: Dat weet ik het niet zo precies. Wij vinden doorgaans een optreden niet meer of minder geslaagd wanneer de zaal groot of klein is. Het gaat ons er vooral om dat de juiste sfeer er hangt, en dat ons geluid goed overkomt. Zeker richting het publiek. Als die het dan vervolgens oppakken en reageren zitten we goed. Of het nu 40 of 1000 man zijn.

MN: Jullie recentste LP, getiteld 'Tox Populi', dateert van vorig jaar. Zal het concert vooral een officieuze presentatie van dat nieuw materiaal zijn of wordt het een selectie van oude en nieuwe songs?

D:We proberen zoveel mogelijk een goede mix van beiden te maken. We willen logischerwijs ons nieuwe materiaal promoten, zeker buiten de ‘reguliere’ optredens, waar de meeste mensen de nummers al goed hebben verorberd inmiddels. Daarnaast vinden we ook dat herkenning ook voor een deel van de drive zorgt. We schuwen dus zeker de klassiekers niet. Kwestie van uitbalanceren. Soms passen we de zaken ook direct op het podium aan. Je moet doen wat op dat moment goed lijkt.

MN: Kennen jullie de andere bands op de affiche? Zijn er bands tussen waar jullie echt naar uitkijken om eens het podium mee te delen?

D: Ik ben erg benieuwd naar de andere bands, eerlijk gezegd. Breaking Barriers is mij opgevallen om zijn brede horizon binnen een underground setting. Vorig jaar stonden Siglo XX, TV Smith en The Cravats op de lijst. Daar wordt ik erg blij van, mag ik wel zeggen. Goede, op zichzelf staande acts, die allemaal een ander pad hebben bewandeld, maar allemaal mijn interesse hebben. Dat vind ik een sterk staaltje voorwerk vanuit BB. Dit hebben jullie volgens mij dit jaar wederom goed gedaan, hoewel ik minder namen van de bill ken. Daarentegen zie je dit jaar erg goed dat de natuur van punks om steeds iets nieuws op te pakken aanwezig blijft. Natuurlijk kennen we de Boys, maar ik ben des te nieuwsgieriger welke kant Duncan Reid zich heeft ontplooid. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld Contingent waarin Atilla the stockbroker speelt. Die heb ik namelijk al weleens gezien, maar niet in deze constructie. Maar ik zie ook andere verrassingen zoals de Brassers. Ooit een lp op de kop getikt, zonder het te kennen, en nu gewoon live kunnen zien. Wat dat betreft: hoe dieper je de line-up bekijkt, hoe meer je alles al blijkt te (her)kennen.

MN: Het is vrij moeilijk om in België een groot publiek te vinden voor een punkevenement. Is de scene in Nederland nog wat levendiger en jonger?

D: Het was een tijdje lastiger, maar volgens mij gaan we weer de goede kant op. In de randstad, en van oorsprong punkgeoriënteerde steden, zoals Nijmegen, zien we weer meer actieve bands en boekers. Zowel nieuwe aanwas als bands die er een tijd mee gestopt zijn en toch weer gas geven, zoals Bitter Grounds en tegenwoordig ook weer Antidote voor een paar shows per jaar. Groningen is bijvoorbeeld ook weer goed van de partij met meerdere venues en podia zoals Het Bolwerk (in Friesland) die zich een paar jaar wat rustiger hebben gehouden op punkgebied, durven het weer vaker aan. Onlangs was het door onze bassist georganiseerde punkfestival "Tales from the Punx" weer druk bezocht. Ook staan we dit jaar op "The sound of revolution" in Eindhoven, waar doorgaans veel volk op afkomt.

MN: Hoe gaat het eigenlijk met de muziekscene in het algemeen in Nederland? In België krijgen we altijd te horen dat Nederlandse concertzalen meer mogelijkheden hebben omdat ze veel meer subsidies ontvangen, maar is dat ook echt zo? Is het voor Nederlandse bands gemakkelijker om in eigen land concertboekingen te krijgen?

D: We spelen zelf niet echt in dat circuit. Ik heb geen idee hoeveel een gemiddelde nederlandse band krijgt in een middelgrote zaal. Af en toe komen we ermee in contact en dankzij subsidie is er inderdaad meer mogelijk. Dat is erg prettig, gezien de kosten voor zaalhuur en dergelijke ook niet misselijk zijn, en dan nog is het voor de muzikant vaak geen vetpot. Voor ons is dat niet erg. Wij doen het daar niet voor. Ik weet wel dat het in de underground nog steeds erg lastig is voor (DIY) zalen om het hoofd boven water te houden. Zeker binnen de punk/kraakscene komt het allemaal neer op donaties en met de prijzen die er gerekend worden voor consumpties is het moeilijk geld verdienen. Dat is alleen maar goed. Dan kun je tenminste nog eens naar een bandje gaan zonder belachelijke entree te betalen om vervolgens leeg te lopen op een paar biertjes. Dit fenomeen zie je trouwens in de hele nederlandse horeca, hoor. Niet per se alleen in concertzalen. Volgens mij gaan er wel eens wat dingen langs elkaar heen met betrekking tot geldstromen in poppodia in Nederland. Echter heb ik me daar verder nooit echt in verdiept, dus echt concreet wil ik daar ook niks over zeggen.

MN: Jullie hebben veel buitenlandse tournees achter de rug, waaronder eentje door China, wat ongetwijfeld een compleet verlieslatende affaire was. Hoe slaagt een minder bekende undergroundband zonder grote inkomsten er eigenlijk in de nodige energie te vinden om te blijven doorgaan?

D: Vooral do it yourself. Er zijn inmiddels behoorlijk wat bands die op deze manier de wereld overgaan. Je probeert geld technisch quitte te spelen. Lukt dat niet, speel je lokaal meer en probeer je het zo terug te verdienen. De energie moet er echter natuurlijk wel zijn. De situaties waarin je je bevindt zijn vaak niet bepaald luxueus. Dat moet je dan ook wel kunnen hebben. Dat betekent verder niet dat mensen niet hun best doen om goed voor je te zorgen. Dat gebeurt zo goed als altijd namelijk. Het is alleen niet gek dat iemand die zijn huis openstelt voor een band dan ook geen 4 slaapkamers heeft. Het is logischer dat je met zijn allen naast de fietsen en onder de eetkamertafel slaapt. Zeker in stedelijke gebieden.

MN: Hoe zit het eigenlijk met de bekendheid van Belgische punkbands in Nederland? Kent het Nederlands publiek onze bands eigenlijk of wordt België enkel geassocieerd met de theatervoorstellingen van Urbanus en het festival Tomorrowland?

D: België is natuurlijk in het bezit van een aantal zeer bekende punkbands. Natuurlijk zijn er bands uit ‘onze generatie’ zoals Funeral Dress, en die zijn in Nederland ook behoorlijk bekend, evenals de eerdere generatie punk van The Kids. Maar ik sta ook elke keer verbaasd over de hoeveelheid mensen die ook altijd superenthousiast reageren wanneer ik vertel dat ik Bompa Punk van Belgian Asociality moddervet vind en zij vervolgens zelf met een andere favoriet op de proppen komen.

MN: Hebben jullie nog advies voor Belgische bands die eens in Nederland willen spelen? Hoe pakken ze dat best aan?

D: Op dezelfde wijze als wij dat doen in België, of elk ander land. Altijd doorgaan, en het zelf doen en regelen. Uiteindelijk krijg je dan diverse contacten, en vanaf daar goed je best blijven doen en andere bands verder helpen.

Disturbance / Breaking Barriers