|
Zelfs een DIY-band is in essentie een onderneming en een merk.
08/09/2018, Malcolm Nix
|
|||
Laten we beginnen met een punt dat voor de hand ligt. De meeste Belgen hebben nog nooit van jullie gehoord. Waar komen Millie Manders and The Shutup vandaan? Is dit uw eerste band of is dit gewoon de volgende stap in een muzikale reis die al lang geleden is begonnen? Het is zeer zeker de volgende stap in een lange reis. Ik ben zelf op vijfjarige leeftijd instrumenten beginnen bespelen. Ik speel al in bands sinds mijn vijftien jaar en ik ben in 2012 een solocarrière begonnen. Ik ben in 2014 opnieuw met een band beginnen werken en dat heeft tot The Shutup geleid. Er zijn niet veel opnames beschikbaar, wat het voor mensen niet gemakkelijk maakt om de band te leren kennen. Zijn er plannen om in de nabije toekomst nieuw materiaal uit te brengen? We hebben de 'Free-P' op Soundcloud en ik heb als Millie Manders een akoestische EP uitgebracht op cd, maar ook op Spotify en online winkels. De band zal op 21 september 2018 een nieuwe EP uitbrengen en we hebben al componeersessies geboekt voor het einde van het jaar. Zijn er belangrijke verschillen tussen de opnames en de live-set? Ligt de focus op de live shows of op de opnames? We proberen zo veel mogelijk energie in onze opnames te steken, maar tot nu toe hebben we het gevoel dat we nog niet hebben kunnen vatten hoe we live spelen. Tot nu heeft de focus meer op de verfijning van de live show gelegen, maar die focus verschuift nu. We zouden graag meer evenwicht vinden en regelmatiger muziek uitbrengen. Wat mogen mensen verwachten als ze naar een van jullie concerten komen kijken? Waar ligt de echte sterkte van de band wanneer ze voor een publiek staan? Mijn band bestaat uit fantastische muzikanten. Muzikaal brengen we allemaal iets anders aan, maar we brengen ook energie mee. Ik houd ervan me onder het publiek te mengen, om te dansen, te springen en te schreeuwen en zo een echte band te creëren met de mensen die voor me staan. We willen dat het publiek een even grote rush voelen als wij wanneer we spelen. Op 10 november 2018 spelen jullie op het Breaking Barriers-festival. Heb je al gekeken wie er nog op de affiche staat? Denk je dat Millie Manders and the Shutup hierbij past of zijn jullie veeleer buitenstaanders? Ik heb een paar van de bands opgezocht. Het is een coole mix van alt.rock en punk. Ik kijk er echt naar uit alle bands live te zien. Ik houd vooral van Cocaine Piss. De stem is echt interessant en ze hebben gevarieerde maatsoorten en technieken. Beschouwen jullie zichzelf als onderdeel van een specifieke scene? Is die vraag eigenlijk nog relevant in het huidige klimaat van oppervlakkigheid en consumerisme? Ik denk dat die vraag zeer relevant is. De meeste mensen voelen zich aangetrokken tot een bepaald genre of een groep van subgenres, maar ik denk dat alle muzieksoorten hun verdiensten hebben. Onze scene in Groot-Brittannië is vooral de punk-, poppunk- of skapunkscene. Consumerisme zal niet meteen verdwijnen. Zelfs een DIY-band is in essentie een onderneming en een merk. Dat maakt van een band een commercieel product, of men dat nu leuk vindt of niet. Ik houd van onze scene, ik houd van onze muziek en ik kan hier helemaal mee leven. Wat zouden jullie verkiezen voor jullie concerten buiten Groot-Brittannië, openingsact op een groot festival met een ruim publiek of individuele concerten in gespecialiseerde clubs met een toegewijd maar klein publiek? Dat is echt een moeilijke vraag. Grote festivals met een breed publiek zijn fantastisch. Men krijgt een rush want men mag spelen op een groot podium, waardoor er veel ruimte is om te performen en uit de bol te gaan. In een kleine zaal krijgt men echter intimiteit omdat men het gezicht van elke persoon kan zien. Men kan zich onder het publiek mengen en veel gemakkelijker interageren. Beide zijn fantastisch. Om in Europa te kunnen touren, moet men eerst Europa binnengeraken. Denk je dat de Brexit-oplichterij een negatieve impact zal hebben op de mobiliteit van artiesten, zowel Europeanen die in Groot-Brittannië willen spelen als Britse bands die in de EU willen spelen? Helaas denk ik van wel. We zullen voor elk land een visum moeten aanvragen. Het zal moeilijker en duurder worden. Het maakt me allemaal ongelooflijk droevig. Heb je nog advies voor jongeren die nu een alternatieve band willen starten? Wat is de belangrijkste les die je de voorbije paar jaren hebt geleerd? Werk hard, harder dan volgens jou nodig is. Werk dan nog wat harder. Steek alles in uw vakmanschap. Maak jezelf beter. Besef dat er altijd ruimte is om te verbeteren. En als je echt wilt dat je muziek ergens terechtkomt en als je er echt in gelooft, wees dan bereid alles op te geven, elke keer opnieuw, om ervoor te gaan. Millie Manders & The Shut Up: facebook / bandcamp
|
Volgende interviews:
WUTANFALL & DDR-PUNK - De punkscene was een klein haarscheurtje in de muur van het DDR-systeem.
NEW TRASH - Het nostalgisch zeuren is op een bepaalde manier kenmerkend aan punk en dat is iets waar wij niet tegen kunnen.
DJ DREXL (Darker Side Of The 80s) - 'Be there or be a white sock stuck in a Crock!'
A SLICE OF LIFE - We denken dat we alles naar onze hand kunnen zetten en gaan vrolijk door met het uitputten van onze planeet en van elkaar.
DÄSSWAT - Ondertussen kan ik zeggen dat DÄSSWAT een collectief is van mensen die meespelen als het uitkomt.
SEX GANG CHILDREN - Wat ook de hindernissen waren die we tegenkwamen – en het waren er veel – ging het steeds om de muziek. En die muziek blonk uit.
LIZARD SMILE - Als mensen deze plaat slecht vinden, weten ze het goed te verbergen.
Dubbelinterview: DRONNY DARKO & protoU - Ik heb er echt een hekel aan wanneer artiesten binnen het dark ambient genre voor hun bijnaam het gaan zoeken in het Latijn, of met iets doms als ‘grey trees over my dying hear’ of ‘curled up in a corner from this cruel
TV SMITH - Ik heb geen interesse in de mainstream muziekindustrie en ik wil er ook geen deel van uitmaken.
ANTIPOLE - Ik zou nog heel graag remixes willen maken voor She Past Away of Lebanon Hanover, maar ik twijfel of ze al ooit van Antipole hebben gehoord.
Vierde - als je ‘Mula PoiL’ de split release met Mula meerekent - vijfde album voor dit Franse trio dat geen beperkingen kent en er lustig op los experimenteert. De bezetting bestaat uit Antoine Arnera (toetsen), Boris Cassone (gitaar en basgitaar) en drummer Guilhem Meier. Alledrie nemen ze samen of om beurt de zangpartijen ...
Onze kennismaking met het Russische COD Noizes begon eigenlijk met het nieuws dat alhier twee releases van Satori uitgebracht zouden worden.
Voorts vonden we in de promomail de overige recent uitgebrachte platen en aangezien de persteksten van deze nobele onbekende Russische artiesten stuk voor stuk veelbelovend klonken, lieten we weten ...
Ondanks onze warme oproep om toch wat massaler op het appel te verschijnen, moesten we bij het betreden van de Zappa tot onze teleurstelling vaststellen dat deze in dovemansoren was gevallen. Een spijtige zaak, zowel voor de organisatie, maar in de eerste plaats voor de afwezigheden, die, getuige de klinkende namen die vandaag op de Black ...
Hoor ik daar een klaagzang? Er wordt geen gothic (rock) meer gemaakt? Foei. Gelukkig is er nog Oskar Terramortis, tegenwoordig labelbaas van het post gothic label, die voor ons eventjes 45 jawel, 45 actuele Amerikaanse acts uit het genre (interpreteer dit ruim en donker) op een rijtje zet en dit zomaar eventjes via bandcamp gratis en legaal ...
Ingar Zach is een Noorse percussionist en de oprichter, samen met gitarist Ivar Grydeland, van het Sofa label dat zich concentreert op het promoten en uitbrengen van improvisatie en avant-garde muziek. Sinds eind de jaren negentig is Ingar actief in het folk circuit en in experimentele muziek. Doorheen de jaren is hij ook onversaagd op ...
Black Easter, in het verleden was het tweemaal het door ons erg gesmaakte muzikale paradepaardje van Dark Entries webmaster/mede Peek-A-Boo oprichter Ward de Prins. Ward overleed vorig jaar geheel onverwacht, en wat zou er mooier zijn qua eerbetoon aan deze prachtige persoon dan nog eens een keertje zijn festival te laten doorgaan ter zijner ...
De Australische Alexandra Spence is een kunstenares en muzikante die bekend staat om haar audiovisuele installaties en elektroakoestische composities. De muziek voor haar eerste release op het Room40 label kwam tot stand via veldopnames gemaakt in 2018 tijdens haar verblijf in Groot-Brittannië en op het Europese vasteland. Het grauwe ...
Er zijn nog zekerheden in het leven, en een daarvan is Vandal X. Al bijna 25 jaar timmert dit duo luidruchtig aan hun ongeëvenaarde weg, en ondergetekende heeft als fan het eerste uur dit mooie parcours op de voet gevolgd.
Het begon allemaal in 1998 toen na twee demo cassettes (Showbizz (1996) en Louder Than Anyone (1997)) de eerste ...
Het zal u niet ontgaan zijn dat de Paashaas dit jaar heel wat evenementen in België rondgestrooid heeft.
In uw zoektocht naar de lekkerste eitjes helpen we u graag een handje middels dit beknopte overzicht.
(vrijdag 19 april) In JH De Wommel kan je dit weekend drie dagen lang genieten van het beste wat het minimal wave genre te ...
Het duurde een beetje langer dan voorzien, maar binnenkort zal de vernieuwde locatie van de Maastrichtse club de Muziekgieterij dan toch de deuren openen.
Voor het allerlaatste evenement in de ‘oude’ Muziekgieterij slaat men aldaar de handen ineen met Linke Soto en EPM Music om met een affiche voor de dag te komen die de liefhebbers ...
18 april 2017 verliet bezieler en zanger Voe Saint-Claire van Angels Of Liberty ons... Veel te vroeg. De groep deed mijn gothic rock minnend hart weer sneller bonzen met het fantastische debuut “Pinnacle Of The Draco” (2012), oorspronkelijk uit op het eigen Secret Sin label, dat bol stond van de klassiekers. Tenminste, in een rechtvaardige ...
Onlangs mochten wij tot onze grote vreugde kennismaken met het nieuwe Belgische duo La Merde. Hun eerste cassette Dood En De Merde liet een verpletterende indruk achter bij uw recensent van dienst die niet toevallig hoog oploopt met The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud en soortgelijke “wereld-serpenten”, net het straatje waarin ...