Zo eindigde het derde deel van ons grote Genesis P. Orrisge interview.

...Die samenhorigheid zit ook vervat in het Psychick Cross: het is een stilzwijgende verstandhouding van een groep mensen die zich van hetzelfde symbool bedient. Als je het draagt en je komt iemand met hetzelfde symbool tegen, dan weet je dat je toch over een aantal dingen samen kunt praten.

Da’s nu net een reden voor mij om het Psychick Cross niét te dragen: ik zou niet willen pretenderen dat ik écht begrijp waarover het allemaal gaat.

Je moet het ook niet allemaal begrijpen om er bij te horen. Er zijn genoeg mensen die het dragen uit soort van vriendschappelijk herkenningsteken.

En die gouden Kalasjnikov rond je hals?

Ah, we waren in Rusland en we ontmoetten iemand uit de streek waar ze de Kalasjnikov maken. Het is het meest succesvolle wapen dat ooit geproduceerd werd en het zal wel de meeste mensen gedood hebben ook… meer dan de atoombommen… Zie je er het Oog van Horus in, in z’n vorm?

Bij God, ja…!
nu je het zegt…

Da’s ook de reden waarom ik het draag. Horus was de God van de Oorlog, dus geen wonder dat het wapen zo succesvol is. Het staat voor mij symbool voor de verborgen symboliek achter zgn. alledaagse dingen.

Dat ruikt naar een ongezonde portie samenzwering…

Ik ben er zeker van dat de man die het ontworpen heeft er geen flauw benul van heeft, maar dat hij het gedaan heeft vanuit ee onbewuste intuïtie. Het moet anders wel een van de redenen zijn waarom zoveel mensen over de hele wereld voor dat wapen kiezen en niet voor een ander… De vent die het ontworp is ondertussen in de 90 en moet naar ’t schijnt heel fier zijn op het succes van zijn wapen, de mafketel. Het zou interessant zijn om iemand te overhalen om PTV in zijn stad op te laten treden, om in de buik van het beest te gaan… Om daar op te treden en nieuwe video’s te maken vol met het Oog van Horus en massa’s Kalasjnikov’s…

…om nooit meer naar huis te gaan…

Het zou inderdaad wel eens kunnen dat die vent er niet mee kan lachen, maar dat hoort bij de job… Je moet risico’s kunnen nemen. (denkt even na)
Zoals toen ik besloot om niet naar England terug te keren vanuit mijn vakantie in Kathmandu en door te reizen naar de VS. Mijn relatie met Paula liep er op de klippen, maar ik leerde er Lady Jaye kennen en kon er deze fantastische nieuwe groep samenstellen. Gedwongen verandering is niet altijd negatief: in mijn leven bleek het na een tijdje steevast positief uit te draaien…

Je hebt nog een andere last uit het verleden: een heleboel mensen keek naar jou als leider van PTV en TOPY en trachtten te doen wat jij ze volgens hen voorkauwde om te doen, waardoor ze de bal natuurlijk finaal mis sloegen. Trek je je dat aan of laat het je onverschillig?

Soms was het wel deprimerend; vooral bij TOPY, waar ik frequent niet begrepen werd door een aantal mensen. Op een gegeven moment waren er zo’n 10000 mensen bij TOPY betrokken en dit over de hele wereld. Als blijkt dat een groot deel van die mensen de boodschap tot zelfontplooiing niet begrijpt en je gaat beschouwen als hun grote Guru, dan wordt het wel teleurstellend.
Anderzijds was er ook de nijd van de overheid die op sommige vlakken maar al te goed besefte waar we voor stonden. In hun ogen waren we vooral een soort van grote en gevaarlijke bende die zich bezig hield met zaken als networking, seks, automutulatie, onduidelijke rituelen en vooral het helpen van mensen om onafhankelijk te denken. Stel je voor dat je als machthebber geconfronteerd wordt met een steeds groter wordende groep mensen die zeggen dat ze je maar lullig vinden en dat ze niet tevreden zijn met de oplossingen die jij aan ze opdringt… Dan wordt het tijd dat je daar iets tegen onderneemt, niet? De overheid en de massamedia hebben toen handig samengewerkt om ons in diskrediet te brengen, met alle gevolgen van dien.
Maar om bij de zaak te blijven: het was dus helemaal niet mijn bedoeling om de cultleader uit te hangen… Wel integendeel: ik wou dat mensen voor zichzélf begonnen te denken…!

Dat is ook waarover je het hebt in het nummer ‘BB’ (van op de nieuwe CD)?

Dank je wel! Daar gaat het helemààl over! God, jullie zijn wel behoorlijk wakker, zeg… Niémand heeft dat tot hiertoe opgemerkt! (doet een kort applaus) Ik ben wel tevreden met jullie!

Iémand moet z’n huiswerk maken en ook naar de teksten luisteren… Karl Blake (Lemon Kittens, Shock Headed Peters) zei me ooit dat hij altijd ongelooflijk slecht gezind werd van die lui die hem vertelden dat ze keer op keer lekker uit hun dak gingen op zijn muziek. Zijn conclusie: ‘Het feit dat ze zich op mijn muziek amuseren bewijst enkel dat ze wéér niet naar de teksten geluisterd hebben…’.

Tegen mij beginnen ze van: ‘Oh, ik hou zo van Throbbing Gristle… Ik luister er 24 uren aan een stuk naar terwijl ik high ben van de horse!’…

Dat terwijl jij ongelooflijk tégen heroïne bent!!

Ja!! Dus dan ga ik van: ‘Wat!? Als je dan toch zo high bent: hoe kun je dan ook maar iéts begrijpen van datgene waar het over gaat!?’.
Vroeger wou ik zo’n mensen direct veranderen (en soms lukte dat), maar ik besef nu meer dat je jammer genoeg weinig impact hebt op het karakter van een persoon. Hoe erg ook: mensen zijn wie ze zijn en veranderen pas écht als ze dat zélf willen… Dat besef heeft me dingen los leren laten en heeft me ook gelukkiger gemaakt…

Je klinkt ook als een gelukkig persoon en je muziek klinkt ook veel vrolijker.

Volledig mee akkoord! Iemand die met ons in de studio gewerkt heeft zei me: ‘In de jaren 70 werd je een Wrecker of Civilisation genoemd, maar nu lijk je enkel nog maar excentriek… Niks woede meer…’ Ik repliceerde hem: ‘Wel, in de 70’s moést je je razernij uitschreeuwen om iets te veranderen, want de Liefde en mededogen van de jaren 60 waren op een flop uitgedraaid. Dus werden we met z’n allen razend… In de jaren 80 hebben we het geprobeerd met magie en nu doen we het via Pandrogenie en vreugde. De technologie verandert, net zoals de mensen en de maatschappij; logisch dus dat ook de strategie verandert.’.

Is het effectief een strategie of gewoon de dingen doen op jouw typische manier; gewoon je manier van zijn?

Het is wel degelijk een strategie. Ik kan echt in een zetel gaan zitten en uren doorbrengen met erover nadenken. Lady Jaye wordt er soms onnozel van… Maar zo werk ik nu eenmaal. Ik ben steeds op zoek naar nieuwe dingen om uit te proberen en aan de praktijk te toetsen. Dat is ook nodig om te evolueren. Als je het niet toetst, dan leert het je niet écht iets bij. En ja: ik heb al véél dingen uitgeprobeerd.
Bv. op seksueel vlak heb ik steeds zo groot mogelijke vrijheid nagestreefd, maar wel met mensen die volledig mee waren en het ook zélf wilden. Een magistraat die ons toen (1992) veroordeelde voor handelingen die we op een TOPY-VHS uitbrachten, werd later zélf veroordeeld voor seksuele handelingen bij mensen die hiervoor niét hun toestemming gegeven hadden!

Iedereen weet of hoort te weten dat mensen in de hogere kringen dankzij hun relatieve onschendbaarheid zich de meest perverse dingen veroorloven, die ze anders publiekelijk zouden schandaliseren. In België kunnen we hier helaas over meepraten…

Ik heb daar zo wel iets over opgevangen: Ontvoerde kinderen die in kelders werden opgesloten en opgevoerd werden tijdens seksfeestjes…

België leek op een gegeven moment wel een kweekbodem voor moordende pedofielen: Dutroux&Co, Fourniret,… Ook op politiek vlak hebben we het een en ander gehad…

Het is hier een vreemd land (‘Whimsy’ zou David Tibet zeggen)… België heeft al op verscheidene manieren de aandacht getrokken, zelfs tot in de VS… Ik ben onlangs te weten gekomen dat jullie land een beetje in het slop zit omdat er geen regering gevormd kan worden, iets met de twee belangrijkste bevolkingsgroepen die niet overeen komen? Hier zitten we weer met het uitspelen van die polariteit, zodanig dat een handvol slimmeriken controle kunnen uitoefenen over de rest.

Ondertussen komen ze zeggen dat het tijd is om te eten en moeten we afscheid nemen. Daar we echter nauwelijks over de muziek gepraat hebben, vragen we na het optreden nog eens permissie…

Permissie toegestaan!!

Hier zijn we weer, met onze zak vol vragen!

Welkom, ik hoop dat ze zo goed zijn als daarnet… (buigt zich voorover naar minidicspeler: ‘Hallo! Hallohallohalloooo!!) Je machientje staat aan, we kunnen beginnen… We hebben het daarnet niet over de muziek gehad, niet? Ondertussen hebben jullie de muziek kunnen horen en ervaren…Vond je het leuk?

Ja hoor, we hebben ervan genoten…

Fijn, altijd leuk om te horen…

We vonden het videofragment met de ‘woef’ wel grappig!

Oh, mijn hond Big Boy! Zeer speciaal hondje! Onze webmaster is nu thuis met hem…

In goed gezelschap dus?

Wie bedoel je? (grijns) De webmaster is in beter gezelschap dan de hond! We hebben Big Boy sinds de kerstperiode van ongeveer 3 jaar geleden. Lady Jaye’s zus was kerstinkopen aan het doen toen ze op 2 huilende kinderen botste met 2 politieagenten erbij. Toen ze vroeg wat er aan de hand was, vertelden de kinderen dat ze van hun vader niet thuis mochten komen voor ze van de hond vanaf waren. Omdat ze niemand wisten waar ze de hond aan konden geven, hebben ze hem aan een boom vastgebonden. Daar doken de agenten in het verhaal op. Jaye’s zus heeft de hond dan maar meegenomen is ons op de terugweg komen bezoeken. Van zodra ik die hond zag, zei ik: ‘Wij willen die hond!!’. En zo geschiedde… We hebben hem Big Boy genoemd omdat hij klein is (Jack Russel) maar wel een ferme penis heeft!
(Tegen bassiste Alice, die net binnen komt) Is Big Boy niet fantastisch!? We zijn allemaal fan van die hond!!

Heeft zij een fansite…?

...

Het vervolg vind dit interview krijgt u in deel 5 dat binnenkort op deze website verschijnt!

Deel 1

Deel 2

Deel 3

Deel 4

Deel 5

Deel 6

Jan Denolet
Christophe Fedele

http://www.genesisp-orridge.com