Jullie hebben 5 jaar gewerkt aan ‘Wandering in Mirrors’. Waarom neemt het werk aan een Lizard Smile-plaat zo veel tijd in beslag?

Strobo: Door 2 factoren. Enerzijds is de tijd die we kunnen spenderen aan het maken van onze muziek beperkt (niemand van ons gaf zijn “dayjob” op), anderzijds zijn we erg kritisch. Het mixen van de nummers, dat is iets waar eindeloos aan gewerkt wordt. Het moet voor 100 procent juist zitten. Dat lukt achteraf gezien zelden helemaal, maar ik ben er fier op dat dat voor de zes nummers op “Wandering in Mirrors” wel het geval is. Wij leren met elke plaat bij, en dat geldt ook voor de man in de studio.

Albi: Elk nummer moet er staan als een huis. Het moet goed klinken zoals we het willen, de sfeer uitdragen die we willen … Normaal dat er tijd in kruipt. No overkill but spot on!

Jullie vorige cd – ‘State of Void’ – was kwalitatief een grote sprong voorwaarts, vooral op het vlak van geluidskwaliteit. Hoe hebben jullie dat doorgezet voor ‘Wandering in Mirrors’?

Strobo: We werken sinds ‘Wayward, onze tweede plaat, met dezelfde studio en dezelfde persoon: Steven Jacobs van Cavern Studios. Vanaf de derde plaat ‘State of Void’ hebben we bewust voor het ep-formaat gekozen, zodat veel langer aan minder nummers kon gewerkt worden. Deze keuze maakten we ook voor ‘Wandering in Mirrors’. Je hoort in de opvolging van die drie platen het groeiproces dat we doormaakten.

Ik vind dat de nieuwe plaat in vergelijking met jullie ouder werk rustiger en sfeervoller klinkt. Was dat een bewuste keuze?

Strobo: Het creëren van nummers gebeurt heel organisch, ik zou dat eerder een proces in het onderbewuste noemen. Het is een constante wisselwerking tussen elektronica, stem en gitaren. Ik denk persoonlijk dat het Beatnick’s bijdrage is die de evolutie van de nummers qua sfeer het meest gestuurd heeft.

Albi. We worden ouder, hé. (lacht) Het scherpe kantje is er misschien wat af. Ik ben er zeker van dat we alle in deze ep ons kunnen vinden. Het resultaat mag er dan ook zijn.

Beatnick: De balans neigt voor deze ep inderdaad eerder naar de sfeervolle kant en dat is dan vooral omdat het heel erg een weerspiegeling is van gevoelens op een bepaald moment. Ik zou de verklaring echt niet bij onze leeftijd zoeken. Op het moment dat we de nummers schreven, was dat sfeervolle nu eenmaal wat er naar boven borrelde.

Jullie hernemen alweer een nummer uit een vorige plaat. Deze keer is het ‘How To Deal’, terwijl het op ‘State of Void’ het nummer ‘Kitchen Floored’ was. Wat is eigenlijk de bedoeling van het hernemen van oudere nummers op een nieuwe cd?

Strobo: “How to Deal” is een nummer dat zich een tijd geleden opnieuw aan ons opdrong toen het gebruikt werd als openingsmuziek voor de Sloveense film “Harlekin”. Zo kreeg het nummer voor ons een nieuwe betekenis, en kregen we zin om er iets nieuw mee te doen.

Albi: Beter dat we dat zelf een nummer opnieuw oppikken en er iets mee doen dan dat er een een of ander hip naampje er iets mee doet waarmee we niet tevreden zijn. Remixen oké, maar de meeste zijn verwaarloosbaar. Al zou ik het cool vinden een van onze nummers te laten mixen door een Sarin, Phase Fatale, Schwebelgelb… Ik heb die gasten al remixen weten uitbrengen die me verbazen.

We hebben begrepen dat ‘Wandering in Mirrors’ jullie meest persoonlijke plaat is. In welke zin bedoelen jullie dat?

Albi: Beatnick ze willen het echt weten!! (lacht)

Beatnick: Mijn teksten gaan heel vaak over dingen die in de wereld gebeuren en de manier waarop ik ze interpreteer. Op deze ep blijkt het vooral over dingen te gaan die zich in mezelf afspeelden. Gek genoeg had ik dat pas door nadat ze geschreven waren. De nummers zijn dus eerder intern gericht, al plaats ik hier en daar ook referenties naar recente gebeurtenissen in de wereld.

Jullie nieuwe plaat verschijnt op Wool-E Discs. Het is jullie eerste plaat die niet op jullie eigen Reptile Records verschijnt. Wordt Reptile Records nu ten grave gedragen?

Strobo: Natuurlijk. Om misschien ooit opnieuw te verrijzen. In ons genre blijven dingen meestal niet permanent in het graf.

Albi: Ik weet niet … Denk van niet … Ik heb het nog gezegd: ik ben fier dat onze ep op Wool-e Discs is uitgekomen.

‘Wandering in Mirrors’ verschijnt zowel op cd als op vinyl. Het is de eerste keer dat er een vinyl-uitgave komt van één van jullie platen. Was dit belangrijk voor jullie?

Strobo: Ja hoor. Alle klassiekers in het genre heb je ooit op vinyl leren kennen, de hoezen bewonderd en ontleed… Het is fantastisch om in dezelfde vorm te verschijnen nu. De sound van deze plaat is in vergelijking met onze vorige platen ook “opener”, er zit meer ruimte in. En bij het beluisteren van de testpersing viel meteen op hoe deze sound mooi tot haar recht komt op vinyl. De lage tonen komen er nog solider uit.

Albi: Dat is altijd zowat een droom van me geweest, een vinyl uitbrengen. Een 7’” had al cool geweest maar een 6 track ep is de max. Kortweg… Ik hou gewoon van het medium.

Beatnick: Het is gewoon een bijzonder gevoel … We hebben een ‘plaat’ uitgebracht! En zoals Strobo zegt, er is echt een verschil tussen de sound van de twee media. Perfect voor de sfeer van deze nummers.

Eigenlijk hebben jullie zeven nummers opgenomen voor ‘Wandering in Mirrors’. ‘Noise Fades Out’ verschijnt evenwel enkel op de digitale uitgave, terwijl het nummer in wezen toch goed genoeg was om ook op cd te verschijnen. Waarom doen jullie dat?

Strobo: Moeilijk uit te leggen. Ook hierin speelt dat perfectionistisch trekje mee. We vonden dat de zes nummers in de volgorde waarin ze worden uitgebracht het hele verhaal vertelden, een mooi geheel vormden. “Noise Fades Out” viel in dat opzicht uit de boot. Het is ook wel leuk om op die manier een “mystery-nummer” te hebben.

Albi: Dat is waar maar ‘Noise’ is live wel een nummer dat ik zeer graag speel. Daar zit muzikaal heel wat energie in. Ik ben voor dat nummer eerlijk gezegd wel wat inspiratie gaan halen zonder te kopiëren - hoop ik - qua basspel van mijn grote idolen zoals daar zijn Toni Petitte, Craig Adams, Adam Clayton …

We merken dat er weer wat meer gothic rock-uitgaven zijn – we denken hierbij ook aan de nieuwe van Ground Nero, die ongeveer gelijktijdig met jullie plaat uitkomt. Anderzijds zie ik optredens dat het genre precies maar een klein en vooral wat ouder publiek weet te bekoren. Wat is volgens jullie de toekomst van gothic rock?

Strobo: Logisch dat de meerderheid van het publiek bestaat uit mensen die opgroeiden met het genre, zij het tijdens de klassieke eighties of de tweede golf in de nineties. Toch zie ik regelmatig ook nieuwe gezichten. Ik denk dat de scene zeker nog heel levendig is, er blijft heel wat gebeuren en er is duidelijk nog steeds een publiek, zij het misschien kleiner dan tijdens de “klassieke jaren”.

Albi: Men roept al jaren dat gothic rock dood is. Helaas fout. Ik ontdek nog zeer regelmatig schitterende bands die elektronica combineren met “Old School Goth”-sounds waar ik dol van ben.

Beatnick: Ik kan eerlijk gezegd moeilijk voorspellen hoe de gothic rock-scene zal evolueren. Ik ben er wel van overtuigd dat alles in golven gaat, en dat niets ooit echt verdwijnt. Er zullen altijd liefhebbers zijn. Hoe dan ook heeft het weinig invloed op de muziek die we maken.

Jullie hebben al een paar optredens gegeven om ‘Wandering in Mirrors’ voor te stellen. Hoe waren de reacties?

Strobo: De reacties die ons bereiken, persoonlijk, via sociale media of door reviews, zijn heel positief tot lovend. Ik denk dat we er in geslaagd zijn om deze plaat te laten zijn wat we er van hoopten te maken, en ik ben erg blij dat ze mensen weet te raken.

Albi: Heerlijk toch! Al een hoop leuke review gelezen, dus kan alleen nog maar meer en beter! Er zitten nog een paar optreden in de pijplijn ... Allen welkom om te komen kijken en luisteren!

Beatnick: Als mensen deze plaat slecht vinden, weten ze het goed te verbergen. (lacht)

Beluister 'Wandering In Mirrors' op bandcamp

Lizard Smile

Live data:

• Woensdag 22 augustus, Cabron, Antwerpen
• Zaterdag 1 september, JH Wommel, Wommelgem
• Vrijdag 19 oktober, B52, Eernegem
• Zaterdag 10 november, Roadhouse 69, Lier