|
Ik schrijf de songs nooit met het verleden in gedachten, het is wat ik nu voel en nostalgie komt er eigenlijk niet aan te pas.
10/05/2018, Xavier Kruth
|
|||||
Je plaat kwam uit op Unknown Pleasures Records, toch wel een referentie in het genre. Hoe ben je bij hen terechtgekomen? Zij hebben mij eigenlijk gevonden. Sommige songs stonden op Soundcloud en kregen veel likes en wekte zo hun interesse. Zelf waren we heel enthousiast over het debuut van Ono Scream. Hoe werd er over het algemeen gereageerd en wat voel je daarbij? Het is ongelofelijk snel gegaan eigenlijk. Ik had de songs in een periode van inspiratie vrij vlot geschreven. Het bleef maar komen. Met de goeie reacties op Soundcloud werd ik nog meer aangemoedigd om te blijven schrijven. Dat geeft natuurlijk voldoening. Het uitgesproken doel van Ono Scream is om verleden en heden te verzoenen: enerzijds de mooie erfenis van de post-punk in ere houden, maar dat toch met een fris gevoel en nieuwe muzikale mogelijkheden verzoenen… Ik zie geen verschil tussen heden en verleden in dat opzicht. De muziek is blijven leven en evolueren. Zoals in elk genre is er een publiek dat zich hierin kan vinden en er een binding mee heeft. Ik schrijf de songs nooit met het verleden in gedachten, het is wat ik nu voel en nostalgie komt er eigenlijk niet aan te pas. Ik luister ook naar heel verschillende genres en dat blijft me ook inspireren. Hokjesdenken is niet zo mijn ding. Eigenlijk is Ono Scream een zijproject van je minimal wave-groep Apparaat, bedoeld om als uitlaatklep voor de nummers dat je daar niet kon gebruiken. Is het intussen je hoofdproject geworden? Hoe gaat het nog met Apparaat? Er is is niet echt een hoofdproject. Ik laat het een eigen leven leiden. We zien wel wat eruit voort komt. Apparaat is een goed geoliede machine aan het worden en dat merk je aan onze performances. Het staat er met veel zelfvertrouwen en dat voel je ook in het publiek veronderstel ik. Aan de reacties te merken toch. Met Ono Scream wil ik meer een sfeer opbouwen waarin je je kan onderdompelen. We hebben ook flink zitten sleutelen aan de livesound. Ik doe beide acts erg graag live, het is gewoon een ander concept en voor mij echt heel verschillend. Bij het beluisteren van de plaat merkte ik veel verschillende sferen op. Je hebt enerzijds traditionele post-punk, maar sommige nummers neigen meer naar krautrock of zelfs naar synthpop. Was je er bewust mee bezig om zoveel verscheidenheid te verwerken op één cd? Ik probeer er niet teveel bij stilstaan. Ik ben een songsschrijver, in de letterlijke zin. Ik wil graag songs horen die blijven plakken. Ik schrijf erg veel muziek en heb dan ook de vrijheid om een keuze te maken achteraf. Hierin ben ik vrij streng. Enkel songs die beklijven blijven erin. Of het allemaal perfect bij elkaar past, daar ben ik niet met bezig. Ik luister naar zoveel verschillende muziek en dat zal er wel insluipen vermoed ik. Het blijft voor mij dan ook interessant om die invloeden te gebruiken. ‘The Hollow Man’ is duidelijk een centraal nummer op de plaat. Je neemt het zelfs nog een tweede keer akoestisch op, met de hulp van Aarn Van Severen. Wat maakt het nummer voor jou zo belangrijk? Met Hollow man is het begonnen. Dat was de eerste song waar ik erg veel goeie reacties op kreeg. In no time leek het even heel de wereld rond te gaan. Reacties uit de verste uithoeken. Heel gek. Vooral omdat ik zo geobsedeerd in mijn ééntje hieraan bezig was en dan blijkt het veel mensen te raken. Mensen schrijven me dikwijls wat ze erin zien en dat het hun iets doet. Dat is een mooie beloning. Wat ik ook leuk vond, is dat het ook akoestisch overeind bleef. Dat is een goed teken in verband met songwriting. Het gros van de plaat heb je volledig alleen opgenomen, maar om het live te brengen heb je muzikanten moeten zoeken. Is dat gemakkelijk gegaan? Ja, de mensen waar ik met speel zijn niet de eerste de beste. En dat hoor je vind ik. We hebben veel tijd in het zoeken naar de juiste sound gestoken. Live spelen is het uiteindelijke doel voor mij. Makkelijk was het niet zou ik zeggen... Ik kan erg kritisch zijn, vrees ik. Je wordt vaak gepeeld op het radioprogramma De dag des oordeels, het programma dat aan de basis ligt van Judgement Fest. Ben je vertrouwd met het programma, en zo ja: wat vind je ervan? Ja tuurlijk ken ik het. Het kan mijn maandag alleen maar beter maken! Dankjewel om Ono te spelen! Wat mogen we van je optreden op Judgement Fest verwachten? Energie. Een roes. Een trip... Wij zijn er klaar voor! Wat zijn je toekomstplannen? Ben je al bezig met een volgende plaat? Time will tell. ;-) Ono Scream: bandcamp / facebook
|
Volgende interviews:
GROUND NERO - Het ontspoorde kapitalisme heeft van heel wat mensen luxe-loonslaven gemaakt, bij wie de honger naar luxe niet meer te bevredigen lijkt.
BySenses - 'People': we zijn gewoon mensen, geen superras...
TraumaSutra - Ik ervaar optredens op grote podia altijd als fascistisch.
ONRUST - Jonge mensen die actief dingen willen trekken, het blijft een must.
PSY'AVIAH - Voor mij was muziek belangrijk, omdat ik me daarin kan verliezen en daarin troost kan vinden
LACRIMOSA - Ik was bij het maken van Testimonium in een soort van trance.
Mørke - ... inspired by old classic gothic metal ...
MILDREDA - Het is verdorie zeer plezant was om duistere bombastische muziek op een publiek los te laten
Sotho Houle & Helena Patricio, hoofdman van EXOS Performance Project en kasteelvrouwe van Château H. . - ...Château H. ...a place to live & create...
Georgio 'the Dove'' Valentino - 'Everything I've learned I know from records... (though I often misheard the words)'
Toen onlangs bekend werd gemaakt dat we afstevenen op een beleid waarin de subsidies voor cultuur danig teruggeschroefd worden, schreeuwden cultuurmakers van alle slag (terecht!) moord en brand.
Wanneer we de (uitgebreide, 6 pagina’s tellende!) perstekst die we bij Todor Todoroffs overzichtscompilatie Univers Parallèles doornemen, ...
Er werd reeds gewag van gemaakt in onze reviews van de meest recente releases van PreEmptive Strike 0.1 en Degenerated Sequences, maar bij deze vermelden we het ook hier: op zaterdag 29 februari kan u beide Griekse electro-acts, alsook onze eigenste IC 434 live aanschouwen in het Fetish Café (Kleine Pieter Potstraat 8, 2000 Antwerpen). ...
Plan K is een zaal die met geschiedenis beladen is. 40 jaar na het optreden van Joy Division in deze zaal wordt een speciale avond gehouden, die slechts voor weinigen bestemd is. Op 17 januari 1980 speelde de groep rond Ian Curtis hier immers voor de tweede en laatste keer. Een van de aanwezigen was Philippe Carly, die foto’s nam van ...
Kent u mind.in.a.box nog? Dit Oostenrijkse duo was in 2004 dé beste nieuwkomer in de electro/synthop-scene. Hun debuut 'Lost Alone' was zo vernieuwend, gevarieerd en emotioneel dat het recht door het hart van elke rivethead ging en ook de daaropvolgende albums 'Dreamweb' en 'Crossroads' konden op lovende recensies ...
Vanaf 11 januari geven we u, beste lezer, de kans om 5 weken lang een album uit het labelrooster van het Icy Cold label te winnen! U stuurt gewoon uw antwoord op de prijsvraag binnen de vooropgestelde termijn naar kurt.ingels(at)darkentries(dot)be en als u gelukt hebt, is het album van u! De winnaars worden persoonlijk op de hoogte gebracht ...
Als ebm en techno samen een feestje zouden vieren dan kwam je ongewijfeld bij dit gezelschap uit Tbilisi terecht. Euhm, welaan Georgië of all places want ook daar houden ze wel van wat clubben op een altijd hamerende maar daarom niet altijd even fijn besnaarde ebm beat in eigentijdse techno pas.
Zowel bij ebm als (minimal) techno ...
Een vijfkoppige alternatieve band uit het Franse Lyon met een bezetting bestaande uit twee gitaristen, een bassist, een trompettist en een drummer. Shelter heten ze en ze hebben hun eerste EP uit: “Spetsnaz” (4 tracks, 19 minuten speelduur). De titel is een Russische term voor de speciale eenheden van zowel politie als leger (en ...
Vorig jaar trakteerde Lacrimosa zijn fans nog op een tijdreis en de belofte dat er aan een nieuw Lacrimosa-album getimmerd wordt.
Voor het zijproject van frontman Tilo Wolff, Snakeskin, kent het geduldig wachten een einde. Het is alweer vier jaren geleden dat het gesmaakte ‘Tunes for my Santiméa’ losgelaten werd. Op 7 ...
Een hebbedingetje, Oraculo is wel goed in het uitbrengen van hebbedingetjes. Gelimiteerd (300 exemplaren, 299 als u dat van mij in mindering brengt) op witte vinyl deze 5 nummers tellende vinyl compilatie met voor elk wat wils, maar vooral 5 eerder onbekende, actuele groepen die meer verdienen dan de schaduw al mogen ze daar graag in vertoeven.
Van ...
Dit is toch wel een van de meest weirde instrumentale duo’s die ik al ben tegengekomen. Christian Meaas Svendsen (°1988) komt uit Noorwegen en bespeelt een staande bas of contrabas (double bass in het Engels). Hij is bekend van Noorse avant garde en jazz bands als Paal Nilssen-Love Large Unit, Mopti, Duplex en Nakama. Katariin Raska ...
Sinds halverwege de jaren 90 weten we dat uit het land van de taco’s, Mexico dus, ook boze mannen komen die hun agressie graag mogen uitschreeuwen op een al even stevige beat.
Hoewel er nog steeds mensen bestaan die de naam Hocico verkeerd uitspreken, is het duo, tot spijt van wie het benijdt, een niet te onderschatten invloed geweest ...
Het huis van de Europese geschiedenis opende in 2017 zijn deuren. Dit initiatief van het Europees Parlement wil een overzicht geven van de laatste twee eeuwen in de Europese geschiedenis. Naast een zeer uitgebreide permanente tentoonstelling is er ook ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen, en de tentoonstelling die momenteel loopt is ‘Onstuimige ...