|
Ik schrijf de songs nooit met het verleden in gedachten, het is wat ik nu voel en nostalgie komt er eigenlijk niet aan te pas.
10/05/2018, Xavier Kruth
|
|||||
Je plaat kwam uit op Unknown Pleasures Records, toch wel een referentie in het genre. Hoe ben je bij hen terechtgekomen? Zij hebben mij eigenlijk gevonden. Sommige songs stonden op Soundcloud en kregen veel likes en wekte zo hun interesse. Zelf waren we heel enthousiast over het debuut van Ono Scream. Hoe werd er over het algemeen gereageerd en wat voel je daarbij? Het is ongelofelijk snel gegaan eigenlijk. Ik had de songs in een periode van inspiratie vrij vlot geschreven. Het bleef maar komen. Met de goeie reacties op Soundcloud werd ik nog meer aangemoedigd om te blijven schrijven. Dat geeft natuurlijk voldoening. Het uitgesproken doel van Ono Scream is om verleden en heden te verzoenen: enerzijds de mooie erfenis van de post-punk in ere houden, maar dat toch met een fris gevoel en nieuwe muzikale mogelijkheden verzoenen… Ik zie geen verschil tussen heden en verleden in dat opzicht. De muziek is blijven leven en evolueren. Zoals in elk genre is er een publiek dat zich hierin kan vinden en er een binding mee heeft. Ik schrijf de songs nooit met het verleden in gedachten, het is wat ik nu voel en nostalgie komt er eigenlijk niet aan te pas. Ik luister ook naar heel verschillende genres en dat blijft me ook inspireren. Hokjesdenken is niet zo mijn ding. Eigenlijk is Ono Scream een zijproject van je minimal wave-groep Apparaat, bedoeld om als uitlaatklep voor de nummers dat je daar niet kon gebruiken. Is het intussen je hoofdproject geworden? Hoe gaat het nog met Apparaat? Er is is niet echt een hoofdproject. Ik laat het een eigen leven leiden. We zien wel wat eruit voort komt. Apparaat is een goed geoliede machine aan het worden en dat merk je aan onze performances. Het staat er met veel zelfvertrouwen en dat voel je ook in het publiek veronderstel ik. Aan de reacties te merken toch. Met Ono Scream wil ik meer een sfeer opbouwen waarin je je kan onderdompelen. We hebben ook flink zitten sleutelen aan de livesound. Ik doe beide acts erg graag live, het is gewoon een ander concept en voor mij echt heel verschillend. Bij het beluisteren van de plaat merkte ik veel verschillende sferen op. Je hebt enerzijds traditionele post-punk, maar sommige nummers neigen meer naar krautrock of zelfs naar synthpop. Was je er bewust mee bezig om zoveel verscheidenheid te verwerken op één cd? Ik probeer er niet teveel bij stilstaan. Ik ben een songsschrijver, in de letterlijke zin. Ik wil graag songs horen die blijven plakken. Ik schrijf erg veel muziek en heb dan ook de vrijheid om een keuze te maken achteraf. Hierin ben ik vrij streng. Enkel songs die beklijven blijven erin. Of het allemaal perfect bij elkaar past, daar ben ik niet met bezig. Ik luister naar zoveel verschillende muziek en dat zal er wel insluipen vermoed ik. Het blijft voor mij dan ook interessant om die invloeden te gebruiken. ‘The Hollow Man’ is duidelijk een centraal nummer op de plaat. Je neemt het zelfs nog een tweede keer akoestisch op, met de hulp van Aarn Van Severen. Wat maakt het nummer voor jou zo belangrijk? Met Hollow man is het begonnen. Dat was de eerste song waar ik erg veel goeie reacties op kreeg. In no time leek het even heel de wereld rond te gaan. Reacties uit de verste uithoeken. Heel gek. Vooral omdat ik zo geobsedeerd in mijn ééntje hieraan bezig was en dan blijkt het veel mensen te raken. Mensen schrijven me dikwijls wat ze erin zien en dat het hun iets doet. Dat is een mooie beloning. Wat ik ook leuk vond, is dat het ook akoestisch overeind bleef. Dat is een goed teken in verband met songwriting. Het gros van de plaat heb je volledig alleen opgenomen, maar om het live te brengen heb je muzikanten moeten zoeken. Is dat gemakkelijk gegaan? Ja, de mensen waar ik met speel zijn niet de eerste de beste. En dat hoor je vind ik. We hebben veel tijd in het zoeken naar de juiste sound gestoken. Live spelen is het uiteindelijke doel voor mij. Makkelijk was het niet zou ik zeggen... Ik kan erg kritisch zijn, vrees ik. Je wordt vaak gepeeld op het radioprogramma De dag des oordeels, het programma dat aan de basis ligt van Judgement Fest. Ben je vertrouwd met het programma, en zo ja: wat vind je ervan? Ja tuurlijk ken ik het. Het kan mijn maandag alleen maar beter maken! Dankjewel om Ono te spelen! Wat mogen we van je optreden op Judgement Fest verwachten? Energie. Een roes. Een trip... Wij zijn er klaar voor! Wat zijn je toekomstplannen? Ben je al bezig met een volgende plaat? Time will tell. ;-) Ono Scream: bandcamp / facebook
|
Volgende interviews:
GROUND NERO - Het ontspoorde kapitalisme heeft van heel wat mensen luxe-loonslaven gemaakt, bij wie de honger naar luxe niet meer te bevredigen lijkt.
BySenses - 'People': we zijn gewoon mensen, geen superras...
TraumaSutra - Ik ervaar optredens op grote podia altijd als fascistisch.
ONRUST - Jonge mensen die actief dingen willen trekken, het blijft een must.
PSY'AVIAH - Voor mij was muziek belangrijk, omdat ik me daarin kan verliezen en daarin troost kan vinden
LACRIMOSA - Ik was bij het maken van Testimonium in een soort van trance.
Mørke - ... inspired by old classic gothic metal ...
MILDREDA - Het is verdorie zeer plezant was om duistere bombastische muziek op een publiek los te laten
Sotho Houle & Helena Patricio, hoofdman van EXOS Performance Project en kasteelvrouwe van Château H. . - ...Château H. ...a place to live & create...
Georgio 'the Dove'' Valentino - 'Everything I've learned I know from records... (though I often misheard the words)'
Toegegeven, we waren niet zo onder de indruk van Moment, het comeback album van de Berlijnse coryfee Gudrun Gut.
Hoewel de meerwaarde van remixen ons vaak ontgaat, willen we in het geval van dit ondertussen reeds 62-jarige (of nog maar eens een voorbeeld van hoe de tijd vliegt) icoon wel een uitzondering maken.
Vier nummers, te weten ...
Dat de naald op het einde van een plaatkant niet over het papieren label in het centrum gaat schuiven is te danken aan de laatste groef (ook wel slotgroef genoemd) die vergrendeld is. Die is ook stil of er moet een kras in zitten die dan onbedoeld een soort van loop creëert. Dankzij vernieuwende studiotechnieken zijn muzikanten tijdens ...
De groep die ons attent maakte op post punk / dark wave uit Turkije, ondertussen weten u en ik dat er daar wel meer moois te rapen valt zoals Art Diktator, Elz And The Cult, Bewitched As Dark of Dead Man’s Dream... maar het waren vooral zij die met hun debuut “Berlirdi Gece” (2012) een diepe indruk wisten na te laten.
Tegenwoordig ...
Aan de noordwestkust van Noorwegen ligt het kleine eiland Giske, een voormalige haven. Het is omgeven door fjorden en bergen aan de ene zijde en de uitgestrekte Noord-Atlantische oceaan aan de andere kant. Met slechts 700 inwoners is het leven er vaak rustig, ondanks het bijna constante gebrul van de wind. Daar, in de door twee neven en voormalige ...
Het derde album van La Scaltra, wiens debuut in 2016 verscheen en bij mij toch wel enige indruk maakte. De missing link tussen minimal en gothic, tussen The Adams Family en Lost Highway. Zoiets. “The Third Eye” is meteen ook de derde langspeler van de dames en heer en klinkt wel, typisch La Scaltra maar minder koud en kil zoals ...
Het zit er op de 4de editie van W-fest. De eerste keer in Waregem. Oudjes zoals ik herinneren zich ongetwijfeld nog The Steeple, where have the years gone, de club die Waregem op de wereldkaart zette als het om gothic en aanverwanten ging. Op een pisboog van waar ooit The Steeple stond, daar is Waregem Expo. Ik geef toe, de rit naar Wargem, ...
Terwijl men momenteel nog bezig is met de grote opruiming voor hun 2019-editie lost M’era Luna voor hun editie voor volgend jaar al de eerste namen. Het verslag van M’era Luna 2019 lees je zeer binnenkort op deze pagina’s.
M’era Luna wil meer zijn dan een ‘Duits’ festival en daarom gaan ze in de toekomst ...
Als oudje uit de scene kent u vast nog het Gothic Magazine. Er was een tijd dat ook deze website op papier werd gedrukt. Het bewijs? Hier onze eerste editie om virtueel te door bladeren. En we hopen tegen het eind van het jaar nog veel meer van onze fysieke edities online te hebben. Maar goed, in het mekka van de goth (Duitsland voor een goed ...
Het Secret Sin Records label is een serieuze doorstart aan het maken. En wat meer is, regelmatig wordt u verwend met nieuwe namen. Binnenkort komt het Amerikaanse Scary Black bij dit label uit op cd. Nooit van gehoord zegt u? Welaan, onderstaade clip klinkt wat mij betreft beloftevol. Spaghetti westerns en de alternatieve jaren 80 zijn een ...
Het is bijna zover, op 15 augustus schiet W-Fest voor de vierde keer uit de startblokken, dit jaar in Waregem (Expo). Om het voor de bezoeker zo comfortabel mogelijk te maken worden kosten nog moeite gespaard. Dat zal bijken uit de voorzieningen op het festivalterrein maar de organisatie biedt nu ook een eigen app aan om uw bezoek aan het ...
Militia heeft opgehouden te bestaan. Hun laatste werk was een uitstekende conceptplaat over het leven van Ambiorix, uit op Old Europa Café. Datzelfde label doet nu een heruitgave van 'The Face Of God', het atheïstisch manifest in muziekvorm dat het eco-anarchistisch metaalslagerscollectief in 2015 uitbracht. Ok, de originele ...