DE: Waarom kozen jullie voor de titel ‘Baroque Equinox’?

Philippe Fichot (PF): Zoals altijd is de keuze van onze titels deels toeval en/of intuïtie. Het album werd geleidelijk opgebouwd rond beelden en de eerste ideeën die reeds ontwikkeld waren. Ik werk met associaties van ideeën en verzamelingen, een beetje gelijk de Surrealisten. Toen raakte die titel me plots, tijdens het samenstellen en de kleurbehandeling van de hoesfoto. Het vertegenwoordigt het buitensporige en overvloedige aspect van barok, en bepaalde visioenen tijdens de equinox, wanneer dag en nacht een gelijke lengte hebben, en dus perfecte symmetrie en dualiteit zijn.

DE: Drie jaar geleden toonden jullie met Rayon X, na een stilte van vijf jaar, dat Die Form nog steeds een naam was om te onthouden. Baroque Equinox kwam vrij snel na Rayon X, zijn het allemaal nieuwe songs, of vinden we hier ook songs terug die reeds geschreven waren tijdens de periode van stilzwijgen voor Rayon X?

PF: Alle nummers zijn speciaal samengesteld voor dit project, behalve een paar passages die afkomstig zijn uit ‘Musique Concrète’, een Die Form-project en tevens laboratorium voor nieuwe ideeën.

Hoewel ze beiden anders zijn, is ‘Baroque Equinox’ de opvolger van ‘Rayon X’, de eerste single ‘Psychic Poison’ (de eerste tracks op Baroque Equinox, nvdr.) is het overgangspunt.

DE: Zowel thematisch als muzikaal brengt Baroque Equinox wat we van Die Form traditiegetrouw mogen verwachten: het geluid, de teksten en het concept vormen telkens een mooi geheel. Is het nog steeds bevredigend, na 40 jaar, om ermee verder te blijven doen, en is de inspiratie in dit geval als het ware onuitputtelijk?

PF: De vraag is steeds: stel je voor wat er kan gebeuren en wat zal volgen als een eerstkomend project. Er is altijd verlangen, dan twijfels, obstakels en uitdagingen, maar ook de kans en interesse om verder te doen met creëren, produceren,...

En dit idee gaat verder dan onze eigen grenzen, om niet hetzelfde te herdoen, om andere sferen te verkennen, om dieper te graven. Dit alles is verbonden met ons leven.

DE: Op single en albumopener ‘Psychic Poison’ zingt Eliane “you don’t need a God’, en op Rayon X vonden we de song ‘Politik’. Zijn deze songs Die Form pogingen om zaken als politiek en religie, heden ten dage een heikele thema’s, te bekritiseren? Wat is jouw toekomstbeeld voor de wereld waarin we nu leven?

PF: Dit album is meer door politieke en maatschappelijke onderwerpen geïnspireerd dan de vorigen, hoewel deze onderwerpen ook reeds opdoken in ‘Diktat’, ‘Nature Destruction’, ‘Inferno/Europa’, ‘Tote Kinder’,...

Ongetwijfeld omdat het moeilijk is om onverschillig te blijven wat betreft de verschrikkelijke en beangstigende beelden die ons via het nieuws bereiken. Ik zou graag optimistisch en positief willen zijn, maar de wereld lijkt onverbiddelijk en blindelings richting een sombere toekomst te gaan, richting chaos.

DE: ‘L’Origin Du Monde’ is een nummer dat meteen in het oog springt. De titel verbinden we onvermijdelijk met het schilderij van Gustave Courbet, dat een close-up van een vagina toont. Het artwork van Die Form indachtig een kunstwerk dat helemaal in jullie geest past. Had je dit schilderij ook in gedachte bij het schrijven van dit lied, of zit er nog een ander verhaal achter?

PF: Ja, natuurlijk. Ik kende reeds dit kleine verborgen schilderij van Courbet, maar ik had nog niet de kans gehad om het originele werk te bewonderen. Het was tijdens een tentoonstelling in Ornans (de geboorteplaats van Courbet) rond ‘L’Origine Du Monde’, die werken van vroeger tot nu omtrent de seksuele anatomie van de vrouw liet zien, “dat obscure voorwerp van verlangen”. Onder meer werken van Bellmer, Duchamp, Rodin, Masson, Margritte... waren daar tentoongesteld.

Natuurlijk was ik gefascineerd door dit schilderij dat behoorde aan de Franse psychoanalist Lacan en jarenlang achter een gordijn werd verstopt omwille van zijn taboe onderwerp en zijn subversieve potentieel.

Naast het onderwerp, is het schilderij zelf ook erg modern, door zijn fotografische framing: het is verminderd tot het essentiële, destijds nog nooit gezien.

Wat het noch erotisch noch pornografisch maakt, is de afwezigheid van een gezicht of een blik... Het is een anatomische schoonheid, tegelijkertijd hyperrealistisch en vreemd, haast mystiek.

DE: Nu we toch over kunst bezig zijn: het artwork van Die Form releases is altijd van zeer hoogstaande kwaliteit. Je bent zelf fotograaf en je oog voor details is geweldig. Heb je er al eens over gedacht om je fotowerk te bundelen voor een boek of een tentoonstelling?

PF: Ja hoor, het volgende project waar ik momenteel aan werk zal een retrospectief boek worden dat ongeziene/ongepubliceerde beelden verzamelt ofwel herwerkingen van de oorspronkelijke negatieven, waarvan sommigen uit mijn geheugen zijn verdwenen. Dit werk zal ook vergezeld zijn van muziek op cd of vinyl.

DE: Welke fotograaf of kunstenaar is voor jou een inspiratie als fotograaf?

PF: Hans Bellmer, Man Ray, J.P. Witkin in een bepaalde periode, de Surrealisten, Paul Delvaux, Max Ernst, David Lynch, cinema, anatomische platen, erotische tijdschriften,...

DE: Niet alleen van uit het visuele, maar ook uit het muzikale, straalt er een enorme seksuele aantrekkingskracht uit Die Form. Vele bands hebben reeds geprobeerd om een soortgelijke energie via hun muziek naar boven te brengen, maar slechts weinigen slagen er in om iets exclusiefs te brengen zoals jullie dat doen. Zijn er volgens jullie bands die zich met jullie kunnen meten, of voelen jullie je eerder als ‘koning eenoog in het land der blinden’ als het aankomt op wat jullie doen?

PF: Naast het schokkende en de verschijning, is een van de punten die onze projecten van andere onderscheidt een bepaalde esthetische en poëtische representatie van verlangen en plezier.

DE: Seksuele energie is levensenergie, dat is een feit. Maar dit buiten beschouwing gelaten, op welke manier is seksualiteit een invloed voor jullie?

PF: Mijn werk is altijd gelinkt geweest aan mijn leven, en mijn leven aan mijn creaties. Ik heb beiden nooit gescheiden gehouden.

DE: Die Form heeft altijd een brede interesse vertoont in de BDSM wereld. Is dit puur uit esthetisch en artistiek opzicht, of is het meer een levenswijze die jullie aanhangen?

PF: Geen commentaar!

DE: Die Form treedt niet heel vaak op, en ik was heel blij jullie enkele jaren geleden nog eens op BIM Fest gezien te hebben. Zijn er met de release van Baroque Equinox ter promotie van het album enkele concerten gepland?

PF: Momenteel niet. Het is een heel ander werk om voor een publiek te presenteren, en om een geslaagde show te brengen waar we zelf helemaal tevreden mee kunnen zijn. Er zijn te veel beperkingen en moeilijkheden...

DE: 2017 is niet alleen het jaar van het nieuwe album, maar ook het hoogtepunt van jullie 40ste verjaardag als Die Form. Wat voor een muziekgroep een hele poos is! Hoe kijk je terug op al deze jaren, en hoe zie je de toekomst?

PF: Om precies te zijn ligt onze 40ste verjaardag ergens tussen 2017 en 2020, afhankelijk van wat beschouwd wordt als de ‘eerste’ productie.

Ik vind het niet leuk om terug te kijken, het deprimeert me vaak. Ik leef (of tracht ten minste) liever in het heden! De toekomst is nauw verbonden met ons leven en onze ervaringen, we leven van dag tot dag.

DE: Songs als ‘Silent Order’, ‘Masochist’ en ‘Slavesex’ om er een paar te noemen, zijn instant klassiekers op de donkere dansvloeren, en zijn ook songs die nog wekelijks op Belgische feestjes terug te horen zijn. Je vraagt niet aan een ouder welk kind zijn/haar favoriet is, maar toch stel ik deze vraag die ongetwijfeld haast onmogelijk zal zijn te beantwoorden. Op welke song ben je extra fier? Of, om het nog een beetje moeilijker te maken: welke song zou je naar voren schuiven als zijnde de Die Form sleutelsong: die het hele idee achter het project in een nummer opsomt?

PF: Ik ben heel blij dat onze muziek en projecten nog steeds gewaardeerd worden, ondanks de verstreken tijd, omdat ik dit nooit verwachtte. Ik heb altijd aan de rand van systemen gewerkt, buiten de tijdsgeest, en wars van modetrends...

Het is best een moeilijke vraag, omdat Die Form een caleidoscopisch, multifacetair/multidimensionaal project is waarvan de cellen continu verdelen.

Ik zou twijfelen tussen ‘Silent Order’ en ‘Bite Of God’, ‘L’Origine Du Monde’, ‘ Automatic Death’, ‘Masochist’... maar ook ‘Cantique’, ‘Experiment With Tears’, ‘Martyrium/Memorial To Hiroshima’ in een ander register, en bepaalde experimentele en industriële nummers zoals ‘Unreal Cinema’, ‘Disabled Landscape’, ‘HURT’, ‘Tote Kinder’...

Elk nummer is gekoppeld aan een album, een periode, bepaalde optredens, bepaalde beelden...

DE: Die Form startte met experimentele, industriële muziek, gemengd met minimale invloeden om te evolueren naar een meer electro georiënteerde stijl, maar ook met klassieke elementen. Een ruimdenkend muzikaal gezichtspunt, waarbij ik me dan afvraag naar wat jullie zelf zoal luisteren? Heb je misschien enkele tips wat betreft (nieuwe) artiesten voor onze lezers?

PF: Feitelijk luister ik (te) weinig naar muziek, maar er zijn een heleboel spannende dingen te ontdekken.

Die Form