Ongelooflijk gefeliciteerd met jullie nieuwe album. Er naar te mogen luisteren is een privilege en een verademing. Je leest overal niets anders dan positieve (en terechte) commentaren op ‘The Holographic Principle’, ik denk dat het je toch nog steeds iets doet als jullie nieuwe kindje zoveel mensen weet te bekoren?
Mark Janssens: Dank je wel! Absoluut, we hebben er keihard met veel passie aan gewerkt en als dan de waardering volgt voelt dat als een warme deken.

Ik stond op de eerste rij tijdens jullie optreden op Metal Female Voices Fest (2003), alweer zoveel jaren terug. Jullie waren headliner, ‘The Phantom Agony’ was net uit. Ik zag een toch wel wat iets of wat nerveuze Simone op het podium. Maar het optreden zat er boenk op. Herinneren jullie zich dat concert nog? Epica boert goed, elk jaar meer en meer. Waar gaat dat eindigen ;-) ?
Ik kan me niet elk optreden specifiek herinneren maar die wel. Dat was als het goed is zelfs ons eerste optreden in België. Simone was inderdaad nog onervaren en nerveus rond die tijd maar ze heeft zich daarna zeer snel en sterk ontwikkeld. Geen idee waar het gaat eindigen maar er zit nog steeds groei in Epica na 14 jaar. Ook stellen we ons nog steeds nieuwe doelen. We willen eruit halen wat erin zit en zijn nog steeds heel erg gedreven daarin.

In het cd-boekje lees ik dat zowel teksten als muziek vaak door verschillende mensen geschreven worden. Het is echt een groepswerk. Het geeft dan ook een rijk en divers muzikaal landschap. Ik kan me voorstellen dat wanneer jullie dan samenkomen om te repeteren het explosie aan ideeën en muzikaliteit moet zijn? Hoe moet je dan kiezen?
De teksten worden door Simone en mij geschreven maar iedereen mag inderdaad suggesties aandragen en soms worden die gebruikt. De muziek schrijven we met zijn allen maar de mannen schrijven de songs, Simone richt zich op zanglijnen. We werken soms in kleine groepjes en soms als hele band. In sommige fases krijg je meer gedaan als je met weinig mensen werkt dan een stortvloed aan ideeën waardoor je ook het overzicht kan verliezen.

De nieuwe cd staat letterlijk weer boordenvol. Moest een cd 100 minuten kunnen dragen, dan zou Epica dit volgens mij vlot kunnen volstouwen met fantastische muziek. Ik heb ergens gelezen dat er meer nummers gerijpt zijn, maar er ‘slechts’ twaalf op de cd gebrand werden? Wat doe je dan met die overige songs? Had een dubbele cd een oplossing kunnen bieden of zijn er andere plannen mee?
De zes afvallers hadden deze keer met gemak op de cd gezet kunnen worden maar een dubbelaar zagen we niet zitten. De songs zullen echter in een later stadium wss in de vorm van een EP het levenslicht zien. We wilden ze niet als bonustracks gebruiken want daar vonden we ze te goed voor.

Voor de teksten heb ik er toch weer mijn woordenboek moeten bijhalen. Het wordt precies een sport om te spelen met (minder courante) woorden? Teksten, inhoud zijn zoals steeds een belangrijk onderdeel binnen Epica. Kan je de rode draad doorheen ‘The Holographic’ toelichten?
Het holografische principe is een theorie in de kwantum wetenschap die zegt dat het universum zoals wij het kennen wellicht een hologram is, een illusie. Neem bijvoorbeeld virtual reality, deze technologie neemt een enorme vlucht de laatste jaren en door middel van virtual reality maskers kunnen we ons in een andere wereld begeven. Als dit zich zo door blijft ontwikkelen dan is het binnen afzienbare tijd mogelijk om een universum te creëren dat net zo echt aanvoelt als ons huidige universum. Op dat moment zal de mensheid zich kunnen realiseren dat we al in een virtuele wereld leven gemaakt door artificiële intelligentie. Lezingen van wetenschapper Leonard Susskind en films als “The Matrix” en “The Truman Show” hebben ook als inspiratie gediend.

Zelf ben ik ook muzikant (solocornet in brassband, fanfare, … ) dus ik apprecieer ten zeerste als er ‘echte’ instrumenten gebruikt worden (en dan zeker ook de kopersectie ;-) . Als je dan een heus orkest mee in het bad trekt, kan ik alleen maar op mijn knieën vallen en dankbaar zijn. Wat een sound, wat een titanenwerk ook om voor elke pupitter de juiste partij te schrijven. Doen jullie dat dan allemaal zelf? Hoe ben je ben dit orkest/muzikanten terecht gekomen?
We doen een hoop zelf en arrangeren onze nummers zo veel mogelijk zelf maar de rol van onze producer Joost van den Broek mag hier niet onvermeld blijven. Deze man komt ook met veel hele goede ideeën op de proppen en het uitschrijven van de arrangementen voor bladmuziek is inderdaad een monnikenwerk maar dat besteden we dan ook graag uit (lacht). De muzikanten zijn allemaal goede bekenden van onze producer, hij zet de juiste mensen op de juiste plek.

Als toemaatje: bands die met 'echte' orkesten werken, daar kan ik dus niet genoeg van krijgen. Denk maar aan Dimmu Borgir (‘Abracadabra’) of Lacrimosa (o.a. ‘Hoffnung’). Zijn dit toevallig bands of cd’s waar jullie ook wel eens naar luisteren?
Dimmu Borgir kennen we allemaal wel en daar luisteren we ook wel eens naar. Nightwish ook, Lacrimosa wat minder. Dimmu en Nightwish zijn ook bands die beide werelden – metal en het symfonische - ook goed weten samen te brengen.

www.epica.nl