Hallo! Toen ik mijn soloproject begon, had ik eigenlijk nooit gedacht dat het als mijn belangrijkste en enige project zou eindigen. Natuurlijk is het gemakkelijker als je geen compromissen hoeft te sluiten, niet over ieder detail hoeft te spreken, maar solo of in een groep spelen hebben allebei hun voor- en nadelen. Ik vind het leuk om in een band te spelen, het delen van ervaringen, emoties en herinneringen. Maar helaas, beide projecten zijn gestopt en ik ben daar echt verdrietig om geweest. Ik zie het best zitten om in de komende jaren een band of een nieuw project te starten, als ik maar de juiste mensen vind!

Hoe dan ook, de split van Minuit Machine kwam een ​​beetje als een schok voor de meeste fans, vooral omdat ik denk (zoals vele anderen) dat je met Amandine iets uniek in synthpopland deed…

Hartelijk bedankt! Het is een groot compliment. Ik denk dat Amandines stem, melodieën en teksten perfect pasten bij de muziek die ik componeerde. Maar je weet hoe het werkt, muziek is niet genoeg als mensen besluiten om verschillende paden te nemen, daar kan je niets aan doen.

Laten we het over Hante hebben... Waar komt die naam vandaan, ik denk niet dat de kleine rivier die door Frankrijk en België loopt je heeft geïnspireerd?

Ik heb nog nooit van die rivier gehoord! Maar het is goed om te weten. Ik was op zoek naar een Frans woord dat met h begint (zoals Hélène) en ik zag deze tag op een muur in de buurt waar ik woon. “ANT” stond daarop en ik dacht aan het woord hante, ook omdat je in het Frans de h en de e niet uitspreekt. De betekenis is natuurlijk totaal anders, maar het was eigenlijk perfect. Hante betekent achtervolgen. Dat kan door je geheugen of een idee zijn, iets wat vaak bij mij voorkomt. Maar eigenlijk bedoel ik meer vecht tegen deze wereld. Zorg dat je blijft, is er geen andere mogelijkheid.

Persoonlijk denk ik dat je tweede album This Fog That Never Ends een geniaal meesterwerk is. Sinds ik het kocht, speelde ik het minstens 50 keer... en ik moet toegeven... elke keer word ik erdoor geraakt, ik moet me inhouden om niet te huilen. Ik bedoel: dit is een zeer persoonlijke plaat op het vlak van emoties, niet?

Wauw! Nogmaals bedankt! Ja, je hebt gelijk. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, want het is moeilijk voor mij om er vandaag naar te luisteren. Al mijn diepste emoties zitten in mijn muziek. En toen ik afgelopen zomer de plaat maakte, was ik in een vreemde stemming. Ik voelde me eenzaam en in totale disharmonie met de wereld. Ik denk dat ik een naïeve visie op alles heb. Ik begrijp niet waarom mensen zo gemeen, zo egoïstisch of zo bekrompen zijn. En het was voor de verachtelijke aanvallen waarmee de wereld de laatste maanden wordt geconfronteerd. Als ik aan buiten denk, zie ik vaak een grijze en donkere wereld. Een mist die nooit eindigt.

Ik denk ook dat het een zeer moedige plaat is vol innerlijke demonen. Neem gewoon Hate Vs Love. Het moet veel moed vergen om te zingen dat je de wereld haat, ook al zing je daarna dat je er ook van houdt…

Is dat niet wat iedereen voelt? Hoe kunnen we van deze wereld houden als we hem elke dag vernietigen? Waarom doden mensen elkaar? Omdat ze niet van de manier houden waarop ze leven? Tegelijkertijd kun je de schoonheid van de natuur, de mensen die je liefhebt of de kleine gebaren van solidariteit niet vergeten: al die dingen die deze wereld een beetje mooier maken.

Je zingt vaak liedjes in het Frans en het Engels. Is er een speciale reden waarom je de twee mengt?

Ja, en het is een simpele reden. Ik hou van beide. Ik hou van liedjes in het Engels en ik hou van liedjes in het Frans. Ik denk daar niet over na. Ik componeer muziek en als ik de teksten schrijf, gaat dat soms gemakkelijker in het Frans, dan weer in het Engels. Het zijn twee verschillende zaken. Eenvoudige ideeën werk je vaak beter in het Engels uit, maar in het Frans kan het meer poëtisch, een beetje slimmer. Ik gebruik veel metaforen.

Ik hoor invloeden uit de jaren 80 (minimal), maar toch heeft jouw muziek geen echt jarentachtiggeluid. Volg jij de minimal scène zelf ?

Natuurlijk, ik ontdek graag nieuwe bands uit de minimal scène. Deze mix van de jaren 80 en het meer eigentijdse geluid is waarschijnlijk afkomstig van mijn tegendraadse smaak. Enkele maanden geleden luisterde ik alleen naar oude spullen omdat niets nieuws overeenkwam met de stemming waarin ik zat, en dan wenste ik dat ik eerder was geboren. Een paar maanden later ben ik dan weer helemaal verliefd op nieuwe muziek en wou ik dat ik sommige nummers ook zo zou kunnen componeren. Maar ik denk dat vele muzikanten hetzelfde voelen. In alle kunstvormen hebben we deze cycli, een aantal nieuwe dingen met oude dingen creëren.

Je hebt het over een mist die nooit eindigt, maar ik denk dat de liefde voor de muziek ook nooit eindigt. Kan je je een leven zonder muziek inbeelden?

Nee, echt niet! Muziek is mijn metgezel. Je kan de soundtrack van je leven kiezen! Het kan je emoties veranderen of als een vriend dienen. En ik heb het geluk dat ik een ​​aantal melodieën kan componeren die sommige mensen raken of ze helpen om te gaan met moeilijke situaties. Over scènes gesproken.

Onlangs interviewde ons magazine de Franse act Saigon Blue Rain en die was niet zo blij met de Franse alternatieve donkere scène omdat ze vonden dat nieuwe bands geen kans krijgen. Ben je het daarmee eens?

Ja, het is echt moeilijk in Frankrijk. Allereerst maakt de alternatieve muziek geen deel uit van onze cultuur. Maar zoals overal is het tegenwoordig trendy om naar cold wave te luisteren. Ik las net het interview met Saigon Blue Rain en ik ben het ermee eens, het is moeilijk voor nieuwe bands. Maar ik denk dat het probleem een beetje anders is. Er is wel een jong publiek voor de donkere scène, maar het houdt alleen maar van buitenlandse bands (lacht)! We hebben een probleem met de Franse bands in Frankrijk! Het is niet cool om Frans te zijn. Met uitzondering van een paar bands die we hebben (vaak als gevolg van hun relaties) die de Franse pers steunt, maar ik merk vaak dat ze alleen maar in Frankrijk toeren. Veel mensen denken dat ik de dingen op de verkeerde manier doe: veel in het buitenland spelen voordat ik een publiek in mijn stad/land heb. Maar eigenlijk is dat de beste manier om interessant te zijn in Frankrijk! Het zijn ervaringen. Trouwens je bent geen Franse kunstenaar, maar een Europese.

Maar je komt ook naar België. In september speel je in de Wommel (Antwerpen). Kun je onze lezers vertellen waarom ze moeten komen, met uitzondering van het feit dat je geniale muziek maakt.

Zeg, je doet me blozen! Ze moeten zeker komen, gewoon omdat dit mijn eerste optreden in België als Hante is! Plus, een Waveteef-party is altijd geweldig. Ik zal een paar nieuwe emotionele synthwavenummers spelen die op mijn nieuwe ep zullen staan. Ik vertel jullie later wel een aantal details over deze ep, maar ik kan je nu al vertellen dat de vinylversie beschikbaar zal zijn in Antwerpen!

Wat is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom...

Ah! Dat is een zware dobber. Zo veel platen zijn belangrijk voor mij geweest! Een aantal verscheen op Peek-A-Boo een paar weken geleden. Maar voor deze vraag neem ik toch OK Computer van Radiohead. Ik weet dat het niet echt relevant is voor de muziek die ik vandaag maak, maar het was de eerste keer dat ik zo veel van een album hield. En het veranderde mijn visie op muziek, ik begreep hoe belangrijk het was, hoe emotioneel het allemaal kon zijn. En dat het een echte passie voor mij zou worden.

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en wat zou je dan doen?

OK... deze vraag is nog moeilijker! Hmm... Het is niet echt een droom om in een lift 8 uur vast te zitten. Maar ik zou zeggen: Wes Anderson, want ik hou van zijn films en het zou geweldig zijn om met hem over zijn volgende projecten te kunnen praten.

De laatste woorden zijn de jouwe...

Ik moet je nogmaals bedanken voor je vriendelijke woorden en je steun, echt waar! En dank aan alle mensen die me steunen elke dag! Je bent zeker in het Ik hou van de wereld-gedeelte (lacht).

Hante

Waveteef presents: HANTE. en V.E.X