Stel Headlight eens voor. Hoe leerden jullie elkaar kennen?

Lieselotte Van Looveren: Headlight ben ik (Lieselotte), Mattman en een schilderij dat overal mee naartoe verhuist. Wij hebben elkaar leren kennen op mijn allereerste werk bij Umicore in het laboratorium. It was chemistry. Toen ik daar mijn ontslag had genomen had ik een cocktailfeestje georganiseerd voor de leuke collega's en zijn we over muziek begonnen. De dag erna hebben we samen voor het eerst gespeeld en mijn hart sloeg een slag over toen ik de drum op mijn gitaar hoorde en sindsdien zijn we blijven samen spelen. We voelen elkaar heel goed aan terwijl we een totaal andere achtergrond hebben. Ik kom meer uit de indie/wave/punk scene, terwijl Mattman een hiphopper is in hart en nieren en toch 'matcht' dat perfect.

Enkele maanden later had ik een kelder gekregen in een gekraakt klooster achter het Centraal Station, dat we hebben omgebouwd tot repetitieruimte, deur ingezet, ramen dichtgetimmerd, zeteltjes en tafeltje gezet en toen op straat voor het klooster na een repetitie het befaamde Headlight schilderij gevonden dat het een huiselijke sfeer gaf. Dat schilderij staat nu op de cover van de demo. Hier hebben we dan ook uren en dagen gespendeerd, muziek maken en feesten, hele leuke tijd. Enkele jaren later hebben ze het klooster dichtgedaan op politiebevel en sindsdien staat het terug leeg. Dit doet wel een beetje pijn in het hart. We voelden ons hier zo goed thuis dat dit een heel productieve periode is wat onze muziekcreaties betreft. Die kraakpandsfeer is wel typerend voor onze muziek.

Sindsdien zijn we regelmatig verhuisd en momenteel hebben we een schuur gevonden van een goede vriend, waar we enkel wat ezels en schapen lastig vallen. We voelen ons hier helemaal in ons element.

Van waar komt de naam van het project?

Lieselotte: Headlight komt eigenlijk van een oud liedje van Cat Power, “Headlights”. Het is een soort van eerbetoon, aangezien zij in mijn puberjaren mijn eerste link was met de indie muziek. Ik vind het ook zalig dat zij enkel met gitaar, soms totaal out of tune en met heel simpele akkoordjes toch heel rauwe dingen durft brengen. Hier heb ik altijd bewondering voor gehad.

In hoeverre beschouw je Headlight als een echte band?

Lieselotte: We zijn zeker niet van plan om een groot publiek te bereiken. We willen ons in de eerste plaats goed amuseren! In onze repetitieruimtes voel ik mij ook helemaal in mijn element, is onze natuurlijke habitat zoals Mattman laatst zei. Ik word altijd heel gelukkig na een goede repetitie om niet te zeggen een beetje high.

Hoe komt een Headlight song gewoonlijk tot stand?

Lieselotte: De meeste liedjes heb ik geschreven en achteraf heeft Mattman er dan een drum op neergeknald. Meestal komt er eerst een gitaarrifje dat ik uren kan spelen (katerdagen zijn ideaal). Dan komt de tekst vanzelf, dat ik dan op het eerste het beste papiertje in de buurt probeer op te schrijven.

Headlight op het podium: welke optredens uit het verleden zijn speciaal bijgebleven?

Lieselotte: Voor mij denk ik in de Scheld’apen. Dat was één van onze eerste optredens dus ik was wel wat zenuwachtig en dan viel de drum soms weg en dan zag ik Mattman zijn drums terug bijeen zoeken, die gleden namelijk heel de tijd weg. Het was uiteindelijk wel heel leuk, maar ik zal het nooit vergeten.

Welke acts, artiesten of bands beschouw je als van bijzondere invloed op de muziek van Headlight?

Lieselotte: Scout Niblett, Sonic Youth en Cat Power zijn toch de voornaamste. Het wild en kwetsbaar karakter dat hun muziek uitstraalt heeft mij ertoe aangezet om zelf gitaar te beginnen spelen. Die invloeden hoor je wel sterk in onze muziek.

Hoe zou je Headlight zelf omschrijven qua sound? Ergens tussen singer-songwriter en noiserock in?

Lieselotte: Dat is een moeilijke vraag en meestal ook de eerste vraag die mensen ons stellen als we het over Headlight hebben. Onze muziek is minimalistisch qua setting; enkel gitaar, drum en zang. We spelen ook vaak repetitief omdat ik er wel van hou dat het een bepaalde hypnotiserende sfeer krijgt. We houden van een bepaalde rauwheid die dit geeft en soms spelen we heel zachte singersong liedjes maar een paar wilde riffjes schuwen we zeker niet. Mensen vragen ons ook dikwijls of we geen basgitaar zouden toevoegen, maar we houden juist van de simpliciteit.

Vertel eens over de demo die zeer binnenkort uitkomt?

Lieselotte: We hadden heel veel zin om op te treden, nu we een volledige set hadden en genoeg podiumervaring om ons volledig te laten gaan. Dus wilden we een demo opnemen om wat reclame te kunnen maken. Deze is uiteindelijk een volledig album geworden met remixen erbij en deftig artwork.

Wat moeten we ons voorstellen bij de suggestieve titel “We Need Somebody Naked”? Van waar komt die? Wat zit daarachter?

Lieselotte: Hebben we niet allemaal graag zo nu en dan iemand naakt in ons leven? (lacht)

Het duidt ook op het feit dat mijn teksten vaak over heel kwetsbare periodes gaan in mijn leven, waar andere mensen zich ook mee kunnen relateren veronderstel ik. Het wijst dus ook op de naaktheid van de ziel.

Mijn drummer is daarentegen ook graffitiartiest en hij schildert het liefst naaktmodellen, daarmee dat deze titel is blijven hangen. Ik denk dat we die ergens bedacht hebben toen we nog in het klooster repeteerden omdat we graag een naaktmodel hadden op de hoes van onze eerste cd, zijnde ikzelf met wat lappen vlees ergens onder een straatlantaarn. Daar hebben we vaak mee gelachen.

Er staan ook een aantal remixen op demo. Vertel daar eens wat meer over. Wat is je favoriete remix en waarom?

Lieselotte: Iemand van Radio Centraal, Boris Van Daele, had een eigen radioprogramma. Die heeft vaak dingen opgenomen van ons tijdens optredens en dan afgespeeld op de radio. Hij heeft ook een hoop remixen gemaakt en die vond ik wel super geweldig. Dus die hebben we meegenomen op onze cd. Mijn favoriet is toch “Get One Shot”, vooral om zijn wild kantje. Hiermee sluiten we de cd ook af. Mijn nummers alleen zijn nogal vrij donker, dus ik vind het fijn om een soort tegengewicht op de cd te brengen.

In hoeverre zijn de lyrics autobiografisch?

Lieselotte: De liedjes gaan over bepaalde momentopnames in mijn leven. Bepaalde gebeurtenissen kunnen heel inspirerend zijn en dan komt de muziek vanzelf, alsof deze een eigen leven begint te leiden. De interpretatie laat ik over aan de luisteraars.

Binnenkort, op 10 april, speel je in het voorprogramma van het grote voorbeeld Scout Niblett in de Arenberg schouwburg in Antwerpen. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

Lieselotte: Ik ben al heel lang fan van Scout Niblett, zij is dan ook een grote inspiratiebron. Nu hadden we een cover van haar dat we op onze cd wilden zetten en had ik aan haar gevraagd of dit ok was. Zij vond dit heel leuk, maar uiteindelijk hebben we de royalties niet in orde gekregen en zijn we voor eigen nummers gegaan. Zij heeft ons toen ook gevraagd of we geïnteresseerd waren om voor haar te openen in de Arenberg.

Wat betekent het voor jou om als support voor Scout Niblett te kunnen aantreden?

Lieselotte: Dit is natuurlijk een grote droom die uitkomt en zo een kans gaan we zeker niet laten liggen. We zijn in ons element in kleine cafeetjes en kelders, dus dit is wel even slikken, maar we zien er zeker naar uit! We spelen in de club, dit is de kleinste zaal met zwarte gordijnen dus komt helemaal goed.

Wat kunnen we verwachten van dat optreden?

Lieselotte: We gaan een korte set spelen van 25 minuten, stevig beginnen en stevig eindigen, met wat rustige liedjes tussenin.

Zijn jullie al zenuwachtig?

Lieselotte: Ik denk dat ik meer zenuwachtig ga zijn om Scout Niblett te ontmoeten dan om op te treden. (lacht)

Zijn er nog andere concerten in het vooruitzicht?

Lieselotte: Nu onze cd er bijna is, gaan we zeker nog spelen in wat cafeetjes in Antwerpen, daarna vertrekken we richting Berlijn en Bordeaux waar we zeker ook een paar shows gaan doen. Er liggen nog geen datums vast, maar we zijn hier vollenbak mee bezig. Dus zeker onze facebookpage goed in het oog houden.

Tot slot: waar kan de grote schare wildenthousiaste fans de demo verkrijgen?

Lieselotte: We gaan die in Antwerpen in die platenwinkel boven De Muze leggen, de Tune Up en ook in de Fat Kat. In de Arenberg ga ik er mee hebben en waarschijnlijk ook al op het Waveteef festival in de Wommel in Wommelgem op 8 en 9 april.

Bedankt voor het interview en nog veel succes gewenst!

Facebook

Soundcloud