U draait al enkele decennia mee in de muziekbusiness. Wat is er veranderd, denk je?

Isabelle: Ha, ha, ha, ja, meer rimpels hier en daar, meer wit haar (maar dit is eigenlijk geweldig voor mij), etc ..... Veel dingen zijn veranderd door de jaren heen. Betere en slechtere dingen;-)

Phil: Zeker, we weten allemaal dat een heleboel dingen in de afgelopen 30 jaar zijn veranderd. Deze revolutie is vooral in de markt voor muziek en media, maar een stuk minder in de muziek zelf. Wat ik erg teleurstellend vond is het gebrek aan echt verlangen en vechtlust. Ik zeg niet dat het niet meer bestaat, maar het is zeldzaam. Muziek is meer een spel voor veel jonge jongens ... Misschien is dat wat het is, uiteindelijk. Laten we gaan voor een nieuwe ronde.

Wat zou je willen doen met de band als je carte blanche zou kunnen hebben?

Isabelle: Ik zou graag nog veel meer live shows over de hele wereld spelen.

Didier Cz: Ik zou een prive-jet kopen. Dat zou makkelijker zijn om op tournee te gaan in het buitenland.

Je hebt al een uitgebreid repertoire van waaruit u kunt kiezen om een ​​setlist te maken. Hoe doe je dat?

Isabelle: Nou, we maken afspraken rond alle nummers die iedereen in de band wil live spelen live. Er zijn nummers die we zeker moeten spelen, zoals «Nasty cloud» en «Noamina», gewoon omdat het publiek die wil horen. Dan proberen we een goede mix van nieuwe, oude, zoete en bouncy nummers hebben.

Jullie bassist is onlangs vertrokken. Hoezo? En zal hij vervangen worden?

Isabelle: Ja, Benoît had geen plezier aan de live-optredens, dus hij besloot de band te verlaten. Enkele weken later vroegen we Phil, de voormalige Breath Of Life gitarist, of hij wilde terugkomen en we zijn erg blij dat hij dat deed. Dus Phil speelt de gitaar op de nummers die hij schreef, Didier, onze tweede gitarist, speelt dan de bas en vice versa.

Phil: Het is triest voor Benoît, maar hij had een aantal gezondheidsproblemen en dat is de reden waarom het onaangenaam was voor hem om te reizen en live te spelen. Nu zal het een grote uitdaging voor Didier en mij worden, omdat we vroeger nooit de bas hebben gespeeld op het podium. Ik denk niet dat ik de beste technische bassist zal zijn, maar ik ben ook niet de beste gitarist, of wel? (lacht) Maar ik geef veel aandacht aan de sfeer die ik zet in de songs. En hoe dan ook, ik realiseer me dat ik veel plezier heb bij het spelen van de bas.

Kunnen we nieuw werk verwachten van u in 2015?

Phil: Na al deze veranderingen zullen we een beetje extra tijd nodig hebben om nieuwe nummers te maken, dus het is niet gemakkelijk om die vraag nu te beantwoorden.

Isabelle: Een nieuw album is niet voor dit jaar, maar dat betekent niet dat we soms geen nieuwe nummers in onze set kunnen steken.

Wat kunnen we van The Breath of Life op Black Easter verwachten?

Isabelle: Een geweldige mix van oude en nieuwe nummers, vol emotie. Maar ook een heel bijzondere show omdat Phil Mauroy, de voormalige TBOL gitarist weer bij ons speelt.

Zijn er nog andere bands op het festival die je zou willen zien?

Isabelle: Ja, de line-up van dit festival is prachtig. Ik hoop dat ik in staat zijn om alle bands te zien. Het is altijd een groot genoegen om Sieben, Qntal en Rosa Crvx weer te zien.

Didier: Ik hou echt van Rosa Crvx. Nog steeds een geweldige show ... Een soort mystieke ervaring.

Heeft u een favoriete album of artiest? En welke hedendaagse kunstenaar / band zou je aanbevelen?

Phil: Favoriet? Ik ben in Londen geweest in december om The Cure te zien. Misschien zijn ze mijn favoriet, maar het is niet eenvoudig om die vraag te beantwoorden. Het laatste optreden dat ik zag was de Belgische show van The Experimental Tropic Blues Band afgelopen zaterdag, en de laatste cd's die ik heb gekocht waren The Twilight Sad en Fuck Buttons ...

Isabelle: Mijn favoriete artiesten ooit blijven de Cocteau Twins en Dead Can Dance. Sommige van mijn nieuwe interessante ontdekkingen zijn The Twillight Sad en Anna Calvi.

Didier Cz: Het hangt af van de stemming van het moment waarin ik ben. Momenteel voel ik me meer voor het luisteren naar "heavy stuff". Een paar weken geleden ben ik naar Antwerpen geweest om Monster Magnet, de legendarische Amerikaanse "stoner rock" band te zien. Het was echt geweldig. Ik ontdekte ook een Italiaanse band onlangs: Ash Code, en een Engelse: Esben And The Witch. Beide zijn erg goed, denk ik. Maar ik ben ook verslaafd aan klassiekers zoals The Trees, Joy Division of Depeche Mode ...

Bedankt voor het interview!

foto's: Marquis(pi)X en Francois Bauwens