Op maandagavond 1 december was ik op weg naar Oostende voor een interview met Der Klinke in hun homestudio. Dit naar aanleiding van hun uitstekende nieuwste release “The Gathering of Hopes”. Benieuwd en een beetje nerveus om op interview te gaan op hun terrein. Het bleek achteraf een ontspannen en vlot gesprek te worden met de band.
Wat is de betekenis van de titel? Wat moeten we erachter zoeken?
Chesko en Marco: die lag eigenlijk al een lange tijd vast. Het nummer “The Gathering of Hopes” bestond al een tijdje en staat eigenlijk voor het feit dat de kinderen de toekomst zijn. Het zijn ook de kinderen van alle bandleden die in de albumcover verwerkt staan. Dit vormde eigenlijk de leidraad voor de verdere ontwikkeling van het album. We proberen altijd in elk album een leidraad te steken, zodat we met al de nummers samen een verhaal kunnen vertellen.
De opnames doen we hier in de studio alsook de mastering.
Het artwork is heel verschillend tegenover die van “The Doll”. Minder donker en ze omvat mooi de inhoud van het album.
Sam: we hebben geluk met Heidi, die heeft in Bredene een fotostudio (Studiografie Heidi) . Zo hebben we iemand in de groep die in staat is om alles rond artwork te ontwikkelen. Bovendien heeft ze ook nog het materiaal om dit alles op een professionele manier uit te werken. Iets wat ze trouwens graag in de toekomst ook voor andere bands zou doen.
Hoe ontstaan nummers bij Der Klinke?
Chesko: ik kom meestal met een basisidee of enkele grote lijnen en dan werken we daar met de groep in de studio verder op. Meestal komen eerst de drums, dan de bas en dan de gitaar. Ondertussen krijgen de keyboards verder vorm. Het is een heel proces vooraleer een nummer klaar is want tijdens de repetities en onze live-concerten evolueert een nummer meestal nog.
Het jammere aan de “scene” is dat er veel met vooraf opgenomen muziek op het podium gewerkt wordt. Soms uit noodzaak (beperkte middelen) of omdat ze er direct moeten staan en dat men geen fouten wil maken. En door de huidige evolutie met de smartphones sta je meteen op de sociale media, inclusiefok je fouten. Wat in principe niet erg is vinden wij zelf. Wij gebruiken ook met backtracks maar die zijn eerder beperkt en het is geen ramp als die wegvallen omdat we vooral live spelen.
Sam: we willen eigenlijk bewust live spelen omdat we daar veel plezier uit halen. Ook bij het maken van videoclips primeert het plezier.
Jullie hebben een extra toetsenist in de band.
Chesko: de komst van “Lollirot” zorgt voor een extra dosis positieve energie binnen de groep en door haar zijn we ook live sterker geworden. Daarnaast vinden we ook onze geluidsman belangrijk om er live te staan. Didier Moens doet het geluid en hij zorgt er telkens voor dat we er op dat vlak altijd staan, wat niet zo makkelijk is vanwege de complexiteit van onze muziek.
Jullie hebben al eens samengewerkt met de zanger van The Bollock Brothers. Met wie zou je nog willen samenwerken?
(Er wordt eens naar elkaar gekeken en gelachen) We kunnen daar nog niet veel over kwijt maar er zitten mooie dingen/plannen aan te komen. We gaan samenwerken met iemand van hoog nationaal niveau waarvan de mensen hopelijk gaan van opkijken. Maar dat is voor 2015.
Chesko: Echozone heeft ons contract met 6 jaar verlengd waarin we ons eigen ding kunnen doen. Toch een blijk van respect en vertrouwen. En daar zijn we blij mee, alsook dat de platenfirma met een hele ploeg vanuit Duitsland gekomen is naar het releaseconcert en alles met professioneel materiaal heeft gefilmd.
De samenwerking met de zanger van The Bollock Brothers is er gekomen omdat ik in het verleden mee op tournee met hen ben geweest als keyboardspeler.
Misschien even over de nummers op het album… “We are here” is een goeie opener: snedig en direct.
Marco: het nummer is een beetje een statement.
Chesko: ja vooral naar de mensen die ons in het begin afschreven. Nu willen we zo zeggen van: we zijn er nog steeds en dat hier zijn wij. En we zijn er fier op!
“The Doll” is duidelijk een live favoriet en staat hier ook op het album.
Hazy: ja, het nummer is intussen geëvolueerd, heropgenomen en past zo beter in dit album. Chesko: “The Doll” is begonnen als een instrumentaal nummer die ik meenam als dj en in de set stak. Toen kwamen er al mensen zeggen dat het een vet nummer was. Na een tijdje zijn we een clip beginnen maken voor dat nummer. Hiervoor hadden we een aantal oude attributen bij elkaar genomen, waaronder een pop, een kinderwagen en zo (veel onderling gelach en gemonkel). Marco: door een misverstand liep de camera nog een stuk door terwijl we nog wat stonden na te praten.
Chesko: en van daaruit is de tekst over “The Doll” ontstaan. Want we hadden er nog geen tekst bij. Heel toevallig eigenlijk. En we hebben dat nummer dan op een EP gezet met wat extended mixes, zoals men dat in the eighties deed.
“Night Air” is een cover of bewerking van het gelijknamig nummer van Jamie Woon. Ik vind het vooral knap dat jullie het niet gewoon naspelen maar het herwerkt hebben tot een “Der Klinke” nummer.
Marco: ja dat is wel de bedoeling geweest toen Chesko met het idee afkwam. We wilden het zo doen dat het een meerwaarde gaf en dat het klonk als iets van ons.
Chesko: we zijn ook fier dat we de officiële toestemming van Jamie Woon hebben gekregen, nadat hij onze versie had gehoord.
Sam: het nummer heeft wel potentie denken we. Bijvoorbeeld om in een programma als “Duyster” op Studio Brussel aan bod te komen. Het zou daar goed passen.
“The Facts of Life” heeft ook een sterke tekst vind ik.
Chesko: bij veel teksten probeer ik ze toch universeel te houden. Zo kunnen veel mensen zich erin herkennen. Met deze tekst is dat ook zo. Het gaat over een soldaat tijdens de oorlog. De tekst is vorig jaar geschreven, nog voor ik wist dat men zo een hype rond WO I ging maken. Maar niettemin is de tekst zo geschreven dat het ook over iets anders kan gaan.
“Follow Me” heeft een leuke haast “disco” bas in de intro.
Sam: eigenlijk vind ik dat we als groep toch altijd wat funk invloeden hebben gehad. Iets wat toch uniek is in de gothic-scene. Een beetje gothic meets funk.
Ergens vind ik ook dat jullie voor een deel de gothic-scene overstijgen.
Chesko: het is waar dat we onze roots in de 80’s hebben maar we hebben een heel ruime smaak en dat hoor je ook een beetje in onze muziek.
Marco: dat donker kantje zit er inderdaad in maar we denken toch dat we meer zijn dan dat alleen.
Sam: naar aanleiding van ons releaseconcert heb ik ook die vraag gekregen: “Gaat dat niet te zwart zijn daar op dat optreden?” Maar eenmaal ze ons hoorden stelden ze hun mening achteraf bij.
Marco: we zijn niet echt in een hokje te plaatsen zoals sommige andere groepen. Dat is een voor- en een nadeel. Als ik bijvoorbeeld op Amphi zie wat daar succes heeft dan is het vooral bepaalde electro zoals Project Pitchfork , VNV Nation etc. Daarnaast ook die “metalschlagers” zoals wij dat noemen: Ümbra, Unheilig en Lacrimosa. En wij vallen daar wat tussen.
Sam: dat maakt het wat moeilijker voor ons, maar we kiezen ervoor om ons eigen ding te doen en zo naam te maken. Het is ook wie we zijn. Het is geen rolletje dat we spelen.
Chesko: je kan muziek maken die geïnspireerd is op iemand anders en je kan muziek maken die anderen inspireren. Dat laatste vind ik heel belangrijk.
Wat is jullie favoriete nummer tot nu toe?
Chesko: “The Doll” en “We are Here”
Sam: pff moeilijk, ik hou van alle nummers die we hebben uitgebracht. Maar het titelnummer bezorgt mij toch nog telkens kippenvel.
Heidi: “Las Fabricas”, ik hou van de sfeer in dat nummer.
Marco: “Last Moments”
Hazy: “We are Here” en “In Flames”
Ten slotte: wat hoop je te bereiken met dit album en met deze groep?
Marco: dat het deuren opent naar mooie optredens en hopelijk ook in het buitenland (instemmend geknik van de rest).
Chesko: elk lid heeft zo zijn taak in de groep. We hebben mensen die graag aan de songs werken, mensen die graag optreden en dan mensen die graag de artwork uitwerken. We hopen dat zo verder te kunnen doen.
Dan rest mij enkel jullie nog te bedanken voor dit boeiend gesprek.
Der Klinke speelt live op vrijdag 19 december op BIM-fest te Antwerpen.
Samenstelling Der Klinke
-
“Chesko” Geert Vandekerkhof: zang en synthesizer
-
“Hazy” Chris De Neve: drum en gitaar
-
Heidi Van Tiggelen: synthesizer
-
“Lollirot” Sarah Parmentier: synthesizer (afwezig tijdens het interview)
-
Sam Claeys: bas en zang
-
Marco Varotta: gitaar
|