Fleuv is nog niet bekend in België. Hoe ambitieus is dit project?

De waarheid is dat Fleuv ook nog niet bekend is in Frankrijk. Deze cd is de eerste die is uitgekomen onder deze naam en tevens mijn eerste soloproject. Voor ik begon met Fleuv maakte ik muziek als deel van een duo: Soon puis makino. Dat was interessant, maar het project is er intussen mee opgehouden. We brachten een EP uit op vinyl en cd en een album. De muziek was van een eigenzinnige en unieke schoonheid. Wat Fleuv betreft, had ik niet verwacht dat deze cd weerklank zou krijgen. Hij is uiteindelijk vrij radicaal in zijn genre. Maar, tot mijn verrassing, lees ik enkele warme en zelfs enthousiaste meningen.

Een carrière zal ik aanvatten als ze spontaan komt. Het is heel verleidelijk om concerten te doen, maar optredens vinden is moeilijk wanneer je muziek niet in hokjes is te plaatsen. Toch niet in mijn uithoek van Frankrijk…

Fleuv geeft de indruk een zeer persoonlijk project te zijn. Kun je jezelf inbeelden dat je ooit opnieuw zou samenwerken met andere muzikanten.

Daar raak je een gevoelig punt. Samenwerken met anderen is een aantrekkelijk idee maar ik moet toegeven dat ik nogal moeilijk ben. Ik heb echt muzikanten nodig wiens ‘feeling’ ik apprecieer en waarmee ik me in harmonie voel. Wanneer dit niet het geval is, krijg ik een afkeer van musiceren. Anderzijds heb ik wel lang bas gespeeld in een groep. De componist maakte liederen waarvan ik echt hield. Dus misschien valt het nog mee.

De doe-het-zelfattitude lijkt belangrijk voor jou. Is dit een bewuste keuze?

Zeker en vast! Ik beschouw dit eerste album als een bevestiging van mijn persoonlijke vrijheid. Ik ben mezelf weliswaar soms verloren tijdens het opnameproces maar uiteindelijk klinkt alles coherent. Ik heb de eerste takes genomen, zonder al te veel aandacht te besteden aan de positionering van de microfoons. Het geheel moest gewoon vurig zijn. Ik heb alles dus zelf gemixt, maar het masteren heb ik uitbesteed. Men moet zijn grenzen kennen. Ik wou echt dat het geluid ‘juist’ zat, zodat ik er zelf van kon houden: niet groots, niet binnen de normen maar juist voor mij. Wanneer ik het eindresultaat beluister vind ik dat de plaat het perfecte geluid heeft voor mij: natuurlijk en zelfs ontroerend. Ik stel voor om mijn plaat voldoende luid te beluisteren.

Ook het hoesje is zelfgemaakt. Ik heb geen monsterachtige bedragen ter beschikking en ik ben geen meester in promotie. Het is geen fabriek niet! Het is echt artisinaal werk en daar hou ik van. Waar ik ook leuk vind, is dat de cd beschikbaar is op sites als Deezer, iTunes of Amazon. Dat is behoorlijk vreemd, een beetje ironisch zelfs.

De muziek ademt een aangenaam etherisch coldwave-gevoel uit. Wat zijn de invloeden van Fleuv?

Dat is een moeilijke vraag, ik heb namelijk vele invloeden. Sommige zullen meer tot uiting komen dan andere. Ik hou erg veel van The Cure (Alles tot Pornography), ik verafgood Joy Division, Cocteau Twins, Lisa Germano, This Mortal Coil, And Also The Trees… ik heb feitelijk een zeer eclectische smaak. Ik vermeld ook graag Bérurier noir voor hun radicaliteit en ritmebox. Liedjes als Ohia ou Smog hoor ik graag omdat ze heel intiem zijn. Maar, zoals ik reeds zei, zijn er nog vele anderen, zowel Franstalig als Engelstalig die me beïnvloeden en dat zowel uit de donkere underground als uit de commerciëlere scene. Ze allemaal opsommen zou ons te ver leiden.

De teksten spelen een belangrijke rol. We voelen de intimiteit. Wat zijn hiervoor de impulsen? Wat geeft inspiratie?

Narcisitisch ben ik, voor zover ik weet, niet. Mijn teksten behandelen onderwerpen die me beroeren. Ik heb een cd willen maken die authentiek is en ik ben tot de essentie willen gaan, bijna als een krijger. Zulke muziek is ook de muziek die me het meest beroert. Mijn muziek kronkelt, plooit zich in allerlei bochten maar blijft toch rechtop. Ik zing over intieme zaken maar probeer het anekdotische te ontwijken en recht naar het hart te gaan van wat ik heb mogen ervaren. Dat is misschien ook het enige wat de moeite is om te delen. Ik wil breken met de vervlakking en het smakeloze. Daar gruwel ik van.

De Franse ondergrondse scene is niet zo bekend in België, al zijn er uitzonderingen zoals Clair obscur, Little nemo, Violet stigmata, Die Form, Trisomie21 en Norma Loy. Krijgen we van Fleuv nog enkele tips? Vooral Franstalige muziek interesseert ons.

Ik heb zeker geen encyclopedische kennis over de Franse scene maar ken voldoende groepen waarvan ik vind dat ze ruimer mogen bekend zijn dan enkel in ons land. Aan jouw lijst, voeg ik graag ‘Dominique A’ toe en dan vooral zijn werk ‘La fossette’. Marc Seberg met zijn ‘Le chant des terres’ is ook zo’n plaat die enorm veel voor mij betekent. Dan hebben we ook nog Jad Wio, Collection d’Arnell-Andrea, Lucie Vacarme of Taxi Girl.

Ook heel wat hedendaagse groepen zijn de moeite waard: ‘Summer’ (enthousiasmerend, krachtig en diepzinnig!), Arlt (Hun album ‘La langue’ is fantastisch.), Gratuit of Torso. ‘Rien’ maakt dan weer mooie instrumentals. En, wanneer je van Franstalige teksten houdt, kun je ook je oor te luister leggen buiten de indiescene. Ik vermeld graag Gérard Manset, Jean-Louis Murat en Noir Désir. En dan hebben we natuurlijk ook Jacques Brel maar die is uit jullie land! Ik wil zeker ook promotie maken voor enkele Franse bands die in het Engels zingen: Morthem Vlade Art, Kas Product, Gojira of Lighthouse.

Voelt u zichzelf lid van een grotere beweging of subcultuur, zoals de goth en wavescene?

Ik weet niet echt waar ik me moet situeren. Ik sta feitelijk aan de kant van diegenen die hun eigen pad volgen. Ik heb zeker voeling met de goth- en wavescene maar ik ben ook verwant met het ‘independent’ milieu.

Welke instrumenten bespeelt u? Ik ben vooral benieuwd naar de drumcomputer.

Ik speel al heel lang bas en ook al even gitaar.. Ik ben autodidact en zeggen dat ik echt synth speel zou een beetje overdreven zijn. Mijn ritmebox is een Korg Electribe. Ik ben niet helemaal tevreden over de klank, maar hou wel van de manier van programmeren. Ik heb nog lang gewerkt aan de drumklanken tijdens het mixproces. Als er iemand tips heeft voor goede drumcomputers, ben ik zeker geïnteresseerd!

De muziek van Fleuv werkt als een trance. Hoe slaag je erin om deze emotionele sound neer te zetten? Is er een link met je persoonlijke leven?

Soms laat ik me gewoon gaan op de gitaar en plots geeft de muziek die uit de versterker vloeit me een bijzonder gevoel en werkt ze inspirerend. Ik vergis me maar zelden: wanneer ik dit gevoel heb, betekent het dat er iets inzit, dat er diepte en emotie is. En dan behoort het stuk me toe. Het is een heel intens proces. Daarna komt de rest van het werk heel snel en spontaan, vooral door klanken te toe te voegen en te stapelen. Ik hou van deze manier van componeren. Achteraf voel ik wel degelijk een connectie met mijn persoonlijke leven, al komt dat maar tot uiting wanneer ik de tekst schrijf. Soms komt alles samen op hetzelfde moment. Dat was het geval bij de nummers ‘Le temps de hurler’ en ‘Ta chaleur’. De teksten van deze nummers zijn heel nauwkeurig voor mij. Meer zelfs, ze voelen als het ware ‘voorgeschreven’. Het is alsof je de waarheid vertelt maar deze voor iedereen behalve voor jezelf vreemd overkomt. Tijdens het maken van dit werk was ik in soort van verhoogd bewustzijn. Het was een helder moment, zoals een trance zonder drugs.

Nog een laatste boodschap voor onze lezers?

Ik ben blij dat mijn liedjes hun eigen leven leiden en gevoelens opwekken. Dat geeft me moed. Bedankt voor de recensie. Ik hoop dat de uw lezers nu zin hebben om te luisteren!

Bedankt!