Beluister hier 'Driftwoood' als achtergrond bij het lezen van de tekst.

1. Driftwood

Het nomadische leven, door keuze of verplichting, is een vaak terugkerende thema in folk en aanverwante stijlen, van "Wandering star" tot "the wild rover", Johnny Cash's "the folksinger" (waarvan de cover mijn allereerste ontmoeting met de klank van Nick Cave was), Ewan MacColl's "the Manchester rambler" of "the moving on song", en noem maar tientallen anderen op. Soms gaat het over de terugkeer van de verloren zoon, soms om het verheerlijken van het nomadische leven, soms om een portret van het lot van de nomaden die altijd met wantrouwen worden verwelkomd en met opluchting worden weggewuifd wanneer ze vertrekken. "Driftwood" is mijn bijdrage aan die eindeloze reeks. Ik ben een beetje een huismus, maar ik probeerde me in de schoenen van een kerel te plaatsen die als een wolk leefde en het geweldig vond om elke dag een ander leven te testen, om ergens te verankeren. De intro riff vond ik toen ik een oude nummer van de Noorse groep Bel Canto probeerde te spelen. Ik liep vast, maar vond het resultaat wel interessant. Zo zijn wel een degelijk aantal van mijn nummers geboren...

2. Bring on the dancing horses

Dit nummer van Echo & the Bunnymen heeft mijn leven veranderd. Echt waar. Veel muzikanten hebben zo'n tienerverhaal van leven zonder prikkeling tot op de dag dat ze The Beatles, The Velvet, The Doors, The Sex Pistols of wie dan ook hoorden en plots beseften dat er een wereld vol geluid bestond. Woede en geluiden die je op weg kunnen brengen over het hele spectrum van denkbare emoties en zelfs over degene waarvan je niet wist dat ze bestonden. Mijn weg naar Damascus gebeurde dankzij "Bring on the dancing horses". Ik zal dat moment nooit vergeten, het gevoel dat de zwaartekracht afgeschaft was, het KO staande. Dit nummer en een paar anderen uit mijn inwijdingsjaren geven me na al die jaren nog kippenvel. Zolang het zo blijft, denk ik graag dat ik nog niet oud ben.

3. Second to none

Kwaad is een thema dat me fascineert. Niet zozeer de tirannen, de grote geesten zoals Heidegger die in gruwel schommelen, de seriemoordenaars of de criminele meesterbreinen. Ik ben geïnteresseerd in wat gebeurd in de geest van de kleine mens die vrijwillig kiest om actief medeplichtig aan gruwel te worden. Bijvoorbeeld: tijdens de Tweede Wereldoorlog was het bijna onmogelijk voor een jonge Duitse man om aan het leger te ontsnappen. Zelfs de Neurenberg processen hebben dat erkend, en bijna geen enkele leider van de Wehrmacht werd veroordeeld. Van de Weerstand deel uitmaken was zo een ongelooflijk gevaarlijke job dat heel weinig de moed konden opbrengen, en dat is begrijpelijk. Maar niemand was verplicht om tot de SS toe te treden, niemand was verplicht om brieven te schrijven om weerstanders of joden aan te geven, niemand was verplicht om exterminatiekampbewaker te worden. Toch zijn er duizenden mensen in Duitsland - maar ook in alle bezette landen - die deze keuze hebben gemaakt, zonder zelfs de hoop op een financiële winst. Het is schrijnend, maar er zijn heel wat mensen die graag pijn toebrengen. Kwaad is plezierig, en het is toch opmerkelijk dat het eender welke hond met een hoed die ruzie wil opstarten zo ongelooflijk makkelijk discipelen vindt.

4. Half of myself

Mijn beste poging om een "silly love song" te schrijven. Er is me verschillende keer gezegd - of in blogs en artikels geschreven - dat bijna al mijn nummers over romantische relaties gingen die zuur draaien en dat men daar niet per se daarmee een hele album lang mee geconfronteerd wilde worden. Ik ontving dit een beetje als een klap, want wat ik probeer is precies om teksten te schrijven die op verschillende niveaus geïnterpreteerd kunnen worden en het blijkt dat ik er niet in geslaagd ben. Dus wilde ik een positief liefdeslied schrijven. Toen ik de akkoorden vond deden ze me aan "Just like honey" van The Jesus & Mary Chain denken, en in plaats van het te proberen te verbergen, heb ik beslist om de gelijkenis totaal aan te nemen. JAMC is een van mijn favoriete groepen. Toen ik voor het eerst de video van "April skies" zag, dacht ik dat het technisch niet mogelijk was om ZO cool te zijn.

5. Like rain

Dit nummer heb ik kort na de dood van Nelson Mandela geschreven. Het is geen loflied. (Wie ben ik om over Mandela te praten? Ik besta zelfs niet…). Maar ik wilde het gevoel uiten dat als iemand die je echt bewondert en die je inspiratie gaf sterft, de mensheid berooft wordt van de laatste Man, dat de wereld nu een koude en vuile riool wordt waarin kakkerlakken kronkelen die doen alsof ze leeuwen zijn. Ik durf er niet aan te denken wat ik zal voelen als Morrissey of Patti Smith sterft.

6. Ashes to ashes

Ik had het over de schok die de Bunnymen me gaven en hoe het mijn leven van kop op staart zette, maar ietwat vroeger had David Bowie de muren van mijn zekerheden al goed gebarsten. Ik ben in een familie van muziekliefhebbers geboren, maar waar ze harde rock en pop verachtten. Voornamelijk mijn vader, die alleen maar klassieke muziek en Franse chanson aanvaardbaar vond. Voor hem was de Italiaanse 19e eeuw opera de hoogste vorm van kunst ooit, terwijl Bowie of Mick Jagger dumptrucks beledigingen veroorzaakten. Enkel The Beatles kregen van hem een beetje genade. Je hoeft geen twee keer te raden hoe stormachtig vader-zoon gesprekken konden zijn...

7. Holy water

Op dit nummer gebruik ik mijn autoharp, een Amerikaans instrument dat Centraal-Europese oorsprongen heeft, vrij populair in Appalachian folk muziek. Het is echt makkelijk bespeelbaar en geeft een prachtige klank die geen reverb nodig heeft. De tekst gaat over een shemale minnaar die langs een rivier wandelt en aan zijn verloren geliefde denkt. Maar er is iets verkeerd. Wat is er precies gebeurd? Wordt vervolgd...

8. Before I knocked

Een gedicht van Dylan Thomas. Heeeeel lang geleden las ik dat Bob Zimmerman zijn naam naar Dylan veranderde ter ere van die Welshe dichter. Ik moest er natuurlijk meer over weten en dus heb ik een volume "collected poems" gekocht. Ik zal geen literatuuranalyse beginnen, maar je kan kortweg zeggen dat Dylan Thomas een zak pijn en kwelling was, al vermeed hij de val van sentimenteel zelfvoldaanheid. Dit gedicht gaat over de twijfels en angsten die Christus moet hebben gevoeld. Tenminste, zo heb ik het geïnterpreteerd.

9. A plausible lie

Een lichtvoetig sputum in het gezicht van onze consumptiemaatschappij. We worden dagelijks gevoed met stront, iedereen weet het, maar toch zijn we geschokt als je openlijk zegt dat je het niet lekker vindt. Ja, er is bijna niks in de wereld van 2014 dat ik waardevol vind. Tenminste niks van wat ons als kostbaar en benijdenswaardig door de propaganda-Abteilung van de 1% voorgesteld wordt. Ik heb mijn twijfels over altermondialisme, ecologie en progressivisme. Behalve van Amnesty International ben ik geen lid van een NGO en ik zie mezelf niet als een activist, want vaak is het maar een pretentieuze kudde tegen een andere. Maar ik probeer simpelweg om slimme keuzes te maken in mijn dagelijks leven. En ik ben er zeker van dat als iedereen alleen maar hetgeen makkelijk haalbaar is zou doen om de wereld te verbeteren, het al een ongelooflijk groot verschil zou maken. Maar luiheid, ijdelheid en mediocriteit zijn altijd sterker...

10. Three sisters

Een beetje hetzelfde thema, maar in een meer apocalyptische kleding. Ik ben er bijna zeker van dat het goede op het einde triomfeert, maar niet vooraleer het kwaad bijna alles heeft vernield. Ik verwacht bijvoorbeeld dat de mensheid olie tot het allerlaatste druppel zal pompen en verbruiken, ook al weet iedereen dat de Aarde in een snelkookpan verandert. Maar de combinatie van de hebzucht van enkelen en de lafheid van bijna alle andere zal ervoor zorgen dat het niet anders gaat. Ik herinner me niet meer wie het heeft gezegd, maar ik heb ooit gelezen dat "goede ideeën aan de macht komen nadat men alle slechte ideeën grondig heeft geprobeerd".

11. Full moon lullaby

Er is een moment van de dag dat ik bijzonder zalig vind: het moment wanneer je naar bed gaat en voor een minuutje of zo ben je noch wakker, noch in slaap. Na een album dat (hopelijk) een rollercoaster van diepgaande emoties is, wilde ik op een zachtere noot afscheid nemen.

Officiële website

Toekomstige concerten van The Imaginary Suitcase:

Mar 02, Theater de Wegwijzer, Middelburg, Netherlands

Mar 26, Cine Palace, Kortrijk, Belgium

Apr 17, Péniche La Legia, Liège, Belgium

Apr 19, 't Archief, Leuven, Belgium

May 06, Faja Lobi, Ghent, Belgium

May 24, The Flanagan's, La Louvière, Belgium

Jun 03, Radio Benelux, Beringen, Belgium

Jun 13, 't Ey, Belsele, Belgium