Stel Temple Music eens voor aan het Belgische publiek?

Alan Trench: Temple Music zijn een los-vast muzikantencollectief dat muziek brengt dat een hypnotische of confronterende hoedanigheid nastreeft, organisch van natuur, gebruik makend van een mix van traditionele en elektronische instrumenten

Temple Music startte als zijproject van de neo-folk act Orchis. Vanwaar kwam de behoefte om een tweede project te beginnen voor je muzikale output

Alan Trench: We hadden een track, “Anadiomene” op het album “Mandragora”, dat een heel organisch, ritueel stuk was en in die periode had Tracy ook een paper geschreven over het gebruik van ‘modal tunings’ uit de Griekse Oudheid in een rituele context en ik vond dat een interessant uitgangspunt voor nieuw materiaal… Amanda en Tracy waren niet speciaal enthousiast en uiteindelijk deed ik het zelf als een solo project en ik kon het niet meer echt als iets van Orchis beschouwen… Geen Tracy of Amanda is geen Orchis!

Door wat voor muziek is Temple Music beïnvloed? Laat me een poging doen. Afgaand op de muziek zou ik veronderstellen: folk en etnische muziek? Welke types? Misschien ook rock (krautrock, psychedelic rock, spacerock)? Ambient? Postpunk (ik denk aan bands als Coil, Current 93…)? Beschouw je sixties acid folk als Comus en Pearls Before Swine als een invloed?

Alan Trench: Wel, ja, zo’n beetje alles wat je zegt… Wat folk betreft zijn het Engelse folk songs in het algemeen, eerder dan een bepaalde band or artiest, al moet ik zeggen dat ik veel bewondering heb voor Andrew King, voor zijn kennis en enthousiasme. Ik luister naar veel traditionele Ierse en Schotse music, niets obscuur eigenlijk… gewoon dingen als The Dubliners, The Fureys, The Corries enzovoort. Momenteel luister ik vaak naar rebetika, een soort Griekse blues en er zijn verschillende Sufi opnames die ik heel goed vind. Comus en Tom Rapp, Peter Hammill, prog/psych/folk stuff, zeker en vast. Voor het nieuwe materiaal was ons gevraagd om specifiek iets te doen met een krautrock vibe, dus ik heb recentelijk naar veel dergelijke dingen geluisterd. En dan spacerock, in het bijzonder Hawkwind. Ik heb ook altijd van psych/prog gehouden. Naar ambient luister ik niet echt veel in het algemeen gesproken, maar specifieker is er wel veel dark ambient waar ik weg van ben, dingen als Sombre Soniks, Het Donkse Oog, Quartier 23. En naast Coil en Current 93 is er ook Nurse With Wound, Throbbing Gristle, vroege PTV. Een lijst zou erg lang kunnen worden, maar dingen die ik onlangs ontdekte en erg goed vond, zijn Caroliner, White Hills, Wooden Shjips, Pharoah Overlord…

Als iemand me zou vragen om Temple Music te omschrijven, dan zou ik zeggen: ‘ritual drone folk’. Kan je daarmee akkoord gaan of hoe zou je zelf Temple Musics muziekstijl omschrijven?

Alan Trench: Ik denk niet dat we echt één bepaalde muziekstijl hebben, maar al wat we doen klinkt wel typisch Temple Music! Al de 7 albums van de “Green Man” cyclus zou ik zeker omschrijven als ritual drone folk en de “Volume l & ll” albums eveneens, maar we hebben ook al specifieke dark ambient gedaan, dingen die echt in de lijn liggen van Coil… Ik hou van de vrijheid om te doen wat ik wil en ik geraak verveeld als ik dingen moet herhalen.

Waarom koos je de naam Temple Music voor het project? Wat voor tempel zie je graag geassocieerd worden met je muziek? Wat voor religie zou er in die denkbeeldige tempel belijd worden?

Alan Trench: Ik denk dat muziek een manier is om een visionaire ervaring te creëren, een manier van communicatie die taal overstijgt… muziek is tegenwoordig iets alomtegenwoordig, iets dat aanwezig is op elk moment van de dag en dat heeft het een deel van zijn waarde ontnomen, dat heeft er een soort auditief behang van gemaakt, zo erg dat we het eerder gaan opmerken als het niet aanwezig is, dan dat we er echt naar gaan luisteren. De meeste muziek is voor dat doel gemaakt: om tijd te vullen. Wij doen dat uiteindelijk ook natuurlijk en als mensen content zijn met een oppervlakkige luisterbeurt dan is dat ok, maar wij trachten meer te bereiken… in het Grieks is tempel ‘ὁ ναός’, wat ‘woning’ betekent en we trachten een plaats te creëren waar in geleefd kan worden door hen die er behoefte aan hebben. Elke religie die er beoefend wordt is een zaak van het individu!

Hoe belangrijk is het ‘ritual’ aspect in Temple Music? Is er een link met sjamanisme?

Alan Trench: Het ‘ritual’ aspect zit ingebouwd in een aantal albums, in sommige meer dan in andere. “Volume I” en “Volume II” zaten zeker in die sfeer, alsook “The Revelation Of St John The Divine On The Island Of Patmos” en “Soon You Will All Die And Your Lives Will Have Been As Nothing”; andere tracks en andere albums minder. Sjamanisme is meer gerelateerd met live spelen; we trachten de dingen niet te herhalen en elk optreden is specifiek voor de tijd en plaats waar het zich manifesteert; elk van ons is op reis naar een bepaald punt in tijd en ruimte, hoopvol voor ons en voor eenieder die aanwezig is.

Deze winter zag ik Temple Music concerteren in een 'tempel' (in feite was het een gedesacraliseerde kerk van een voormalig dominicanenklooster) in Antwerpen. Hoe kijk je terug naar die performance en naar die locatie?

Alan Trench: Het was verdomd koud! De ervaring van gans die nacht was magickal en al de performers namen het thema van die nacht heel serieus: een ‘ceremonie van wedergeboorte’. Ik denk dat de performers, de nacht en de locatie heel erg goed harmoniseerden.

Heb je een mening over religie en de rol ervan in de wereld, de maatschappij, de geschiedenis? Is het een noodzakelijk ierts of iets overbodig? Heeft de mens religie nodig?

Alan Trench: Ik denk dat we in een interessant tijdperk leven. Voor een groot deel van de westerse bevolking is de ‘traditionele’ religie min of meer betekenisloos geworden; maar er is wel veel interesse in pseudo-religieuze systemen, wat erop wijst dat mensen zeker denken dat ze iets dergelijks nodig hebben. Of dat ze over het geheel genomen een beetje dom zijn. We leven fysisch zeker in een religieus gestructureerde wereld en er zijn een ganse reeks historisch verschrikkelijke en bevreemdende dingen gebeurd die ons hiertoe geleid hebben. We zijn waar we zijn door de georganiseerde religie en waar we heengaan als maatschappij zal dat op een of andere manier incorporeren.

Beschouw je jezelf als een spiritueel persoon? Beschouw je jezelf als een religieus persoon? Denk je dat het mogelijk is om spiritueel te zijn zonder religieus te zijn?

Alan Trench: Ik beschouw mijzelf als spiritueel, maar niet als religieus. Dus ja, ik denk dat het zeker mogelijk is!

Hoe ontstaat een muziekstuk van Temple Music? Hoe krijgt het vorm? Ik kan me voorstellen dat jammen en improviseren de basis is waaruit de composities groeien. Of zit ik fout?

Alan Trench: Ja, eigenlijk wel. Het begint met een idee en dan volgt een theoretische structuur. Binnen die structuur zijn er dan grenzen, iedereen heeft een aanzienlijke vrijheid, maar de structuur is opgebouwd rond zeer specifieke ideeën. Je hebt dus een theoretische basis, het uitwerken van de idee, en dan wordt de muzikale structuur rond die basis idee gecomponeerd. De live performance ervan hangt zowel af van waar en wanneer we het live dienen te brengen als van hoe het stuk zich live ontwikkelt en een stuk dat we live brengen is nooit twee keer hetzelfde, dat is waar het jam-aspect om de hoek komt loeren…

Kan je iets zeggen over de meest recente Temple Music release en misschien ook een woordje over de eerstvolgende?

Alan Trench: De meest recente release is “Ancient Sorceries”, op het Reverb Worship label, een bewerking van een Algernon Blackwood horror story, ook reeds verfilmd als “Cat People”. Het is een volledig elektronisch album met spoken word… De eerstvolgende release is “Thanatafferent Matter” dat een album moest worden ‘rechtstreeks beïnvloed door krautrock en kosmische muziek’. Het is dus volledig op ritme gebaseerd met synths en gitaren, erg Can/Faust-achtig bij momenten.

Stel je voor: iemand is geinteresseerd in Temple Music maar heeft er nog niets van gehoord. Welke release zou je deze persoon aanraden als eerste kennismaking met de muzikale wereld van Temple Music?

Alan Trench: Amai, we hebben zoveel gedaan! En het is allemaal verschillend… “The Faint Aroma Of Gentleman’s Relish” was een compilatie van tracks die op compilaties waren verschenen, zodoende staan er erg verschillende dingen op, maar ik denk dat “Soon You Will All Die And Your Lives Will Have Been As Nothing” perfect is uitgewerkt. Het mag dan geen easy listening zijn, maar het hele pakket is exact zoals het bedoeld was en de muziek klinkt exact zoals we wilden dat ze klonk, zodus voor mij is dat echt een perfect Temple Music album.

Wat is je eigen favoriete Temple Music release? Mijn favoriet is “Zhen”, de split cd met Picturesque met de 28 minuten durende track “Manifestation".

Alan Trench: Ik heb de neiging om de dingen goed te vinden die ik juist heb afgewerkt. Aldus hou ik echt van “Ancient Sorceries” en “Thanatafferent Matter”, maar als ik echt tot een keuze gedwongen word zou ik waarschijnlijk toch voor “Children Of The Sun” kiezen.

Wat kunnen we verwachten van de Temple Music performance op 11 mei in JH Wommel te Wommelgem bij Antwerpen?

Alan Trench: Een performance van nieuw en ouder materiaal die naadloos in mekaar vloeien in één lang stuk om een manifestatie te creëren van de ‘Spirit of Place’.

Facebook event

Myspace