Pankow stond op non actief tot op heden is het niet?

Het laatse album dat we uitgaven, “Great Minds Against Themselves Conspire” verscheen in 2007. Het werd opgenomen in Australië, het land waar Alex, die de vocalen verzorgde, nu leeft. Na dit album besloot hij ermee te kappen. Rond die periode verhuisde ik voor een tijdje naar Lille in Frankrijk om nu weer in Italië te wonen. Maar in Lille leven, in de onmiddellijke nabijheid van België was wel een ervaring. Ik genoot om die regio’s beter te leren kennen en om dicht bij een omgeving te zijn waar muziek werd gecreëerd die niet zo veel verschilt van wat ik altijd zelf heb gemaakt. Ook al was Frankrijk muzikaal niet het meest ideale, het was dicht genoeg bij België en Duitsland. Trouwens, ik contacteerde in 2009 reeds een aantal Belgische muzikanten via het web, zoals de jongens van NTRSN, waardoor ik ze snel kon ontmoeten. Bram Declercq zint ondertussen al een paar jaar bij Pankow. Nu ik terug in Firenze woon blijkt afstand geen probleem te zijn.

Toen je in Lille woonde, merkte je toen een groot verschil tussen Noord-Europa en Firenze of zeg maar Italië in het algemeen?

Ik realiseerde me dit reeds toen ik jaren geleden naar Berlijn trok… (lacht), hier is op cultureel vlak nagenoeg niets te beleven of te doen.

Hoe begon Pankow ooit?

Het begon met een MS20 die ik reeds in 1978 aanschafte, nadien bracht ik er wat Roland materiaal bij en kocht ik mijn eerste sampler, de Emulator II. Die kostte toen zowaar een fortuin, 20 miljoen lire, nu betaal je voor zoiets amper 20.000 lire. Ik moest dus hard werken om me al dat materiaal te kunnen permitteren maar ik had wel mijn eigen studiootje en er waren heel wat Italiaanse popgroepjes die me vroegen om hen te produceren.

Pankow maakte z’n eerste tape, “Throw Out Rite” in 1983 op Electric Eye, nadien bracht Kindergarten de “Gods Deneuve ep” op de markt, een ep die muzikaal wat aan Front 242 deed denken. Later tekenden we bij Contempo voor “Freiheit für die Sklaven”. Live stonden we in 1984 in Firenze, Duitsland deden we een eerste keer aan in 1985 waarna we er een periode (1985-1986) mee moesten stoppen omdat Alex ziek viel. In Italië waren we toen niet meteen populair en zingen in het Engels of het Duits hielp daartoe ook al niet. Stap voor stap genoten we er meer en meer geloofwaardigheid en kregen we er meer en meer respect. In 1988 ontmoetten we Sebastian Koch en die hielp ons aan meer en meer optredens in Duitsland, Zweden en Zwisterland. Rond die tijd werden we gecontacteerd door Wax Trax die “Giseal” in 1989 uitbrachten wat ons meteen een 40 dagende toer doorheen Amerika opleverde.

We gebruikten live gedurende een vrij lange periode een muurschilderij van 6 op 7 meter van de hand van Carlo Isola, het was ook in die periode dat we live de gitaar introduceerden… maar over dat laatste verder geen commentaar. Maar de aanwezigheid van de drummer blijft op heden belangrijk, het maakt het meer ‘fysiek’ al zijn er ook ‘light’ optredens waarbij ik enkel mijn computers gebruik. Sinds Bram deel uitmaakt van Pankow speelden we reeds in Padova, Fano, op het Familientreffen in Duitsland, in Maastricht en op 1 oktober aanstaande staan we live op het Maschinenfest in Oberhausen (Duitsland). In december is er dan het Bimfest in Antwerpen met onder andere ook Section 25, Clock DVA en Severed Heads.

Hoe ga je om met het label ‘ebm’ of ‘industral’ dat op Pankow wordt gekleefd?

Tja, 'ebm' zijn we zeker niet, ‘industrial’ misschien. Ik was in den beginne vooral geïnteresseerd in acts als Throbbing Gristle, maar raakte dit snel beu. Ze waren meer een concept dan een eigenlijke band.

Je werkt nu al een tijdje met Bram Declercq, vroeger betrokken bij NTRSN, op vocalen. Was het makkelijk voor hem om de plaats van Alex in te nemen?

Alex deed sowieso geen inspanningen meer om verder te doen met de vocalen en Bram’s stem is totaal verschillend van die van Alex. Hij heeft ook een meer positieve attitude, Alex was zelden voldaan en maar zelden toonde hij zich tevreden over hetgene waarmee we bezig waren… Toch zal hij betrokken blijven bij Pankow.

Welk zijn je actuele, muzikale projecten? Ik vernam dat er een nieuw album op komst is?

Inderdaad, maar het is nog in de maak, je weet wel hoe dat gaat. Het kost tijd, het zou volgend jaar moeten verschijnen al was het al gepland om dat vorig jaar te doen…

Is er al een albumtitel?

Ja, maar ik zeg er nu nog liever niets over, er is trouwens ook nog een album waar ik momenteel aan werk dat bij het Duitse Infacted Recordings (welleicht in de 'Klassiker' reeks, nvdr) zal verschijnen. Ik blader door massa’s archieven om een aantal nooit eerder uitgebrachte nummers te verzamelen, zowel studiomateriaal als livemateriaal van rond 1987. Ook niet meteen zo makkelijk.

Woonde je recent nog een goed concert bij?

Ik ga niet zoveel naar concerten, ik luister naar heel veel muziek maar zelden naar elektronische muziek. Meestal barok en klassiek en de minimal act Pansonic. Totaal verschillend en verfrissend maar ik kan me voorstellen dat veel van jullie lezers daar niet meteen zijn in geïnteresseerd.

Wat is jouw persoonlijke mening omtrent de muzikale evolutie van de laatste 20, zeg maar30 jaar, met andere woorden sinds de opstart van Pankow?

Eerst en vooral lijkt het me duidelijk dat van bij aanvang elektronische instrumenten altijd deel uitmaakten van de muziekindustrie. Vandaag lijden, naar mijn mening, al die nieuwe acts die proberen om zich een jaren ’80 geluid eigen te maken aan een gebrek aan creativiteit… proberen ze geesten uit het verleden op te roepen… (lacht)

Waar kunnen we Pankow op het net vinden?

Op onze facebook uiteraard, iedereen schijnt daar te zitten en op youtube bevinden zich een heel aantal oude en nieuwe video's. Trouwens de video’s van één van de weinige Franse optredens in La Laiterie te Strasbourg uit 1989 zijn recent ook op youtube opgedoken. En natuurlijk is er ook onze officiële Pankow website.

Onderhoud je nog altijd het contact met die kerel van Clock DVA met wie je in de vroege jaren ’90 samen werkte?

Niet echt neen, maar we zien hem zeker terug op het Bimfest deze winter in Antwerpen dus dat wordt ook zeker iets om naar uit te kijken!

Interview: Jean-Christophe Van Thienen

Bewerking en Vertaling: Kurt Ingels

Pankow