Beste Artaud, exact 20 jaar geleden startte je met The Garden Of Delight, ik zie je dan ook als een soort goth icoon , iemand die nooit z’n eigen dromen heeft opgegeven. Hoe kijk jij aan tegen deze 20 jaar?

Dank u wel. Twintig jaar lijkt een lange tijd, maar is slechts een nietige periode in het aanschijn van de eeuwen.

Aan jou moet ik zeker vragen wat zoiets als ‘goth’ voor je betekent?

Als je hierbij verwijst naar de culturele en muzikale wortels van ‘goth’, dan betekent dit enorm veel voor me. Maar als ik kijk wat ‘goth’ door de jaren heeft ondergaan en is geworden dan heeft dit niks te maken met m’n ooit diepe fascinatie voor het genre. Eigenlijk heb ik de ‘scene’ jaren geleden al de rug toe gekeerd. Ik hou meestal niet van groepen die vandaag met ‘goth’ worden geassocieerd. Erger nog, de meeste vind ik ronduit vervelend. Het is allemaal veel te gemaakt en te kleurrijk geworden naar mijn smaak. Wellicht is dit dé reden waarom ikzelf met het schrijven van muziek ben begonnen, om datgene terug aan te wakkeren wat voor mij verloren is gegaan. Een gevoel van vertrek naar, een wedergeboorte van onontgonnen muzikale en spirituele niveaus. Bewaard en getransformeerd uit een tijd voor onze tijd, zelfs voor ‘goth’ als genre werd gespecificeerd, toen het nog een overtuiging was.

Als ik jouw muziek hoor, meen ik dat jij vooral een nummer voor de sfeer schept, veeleer dan het nummer om het nummer zeg maar. Wat zijn je inspiraties bij het schrijven van een nummer?

Het mag misschien wat arrogant overkomen maar al wat ik moet doen is me op mezelf focussen, op mijn gevoelens. Bij “Lib I” ging dit samen met reflecties die m’n totale muzikale carrière omspanden. Dat is ook de manier waarop het tweede album “Hypogeum II” tot stand is gekomen.

De teksten gaan meestal over mythologische thema’s. Vind jij dat de luisteraar echt thuis moet zijn in deze thema’s om jouw muziek ten volle te smaken. Om eerlijk te zijn met jou, ik geniet ontzettend van de muziek van de groep maar ik weet bij ‘goth’ niet waar het allemaal over gaat of om draait.

Wij bieden de twee aan, de muziek en zoals jij het verwoord het mythologische aspect. Mij passie voor spirituele thema’s en gelijk welke vorm van religie is ingegeven door de fundamentele vraag, ‘waar komen we vandaan’? Wanneer we deze vraag dieper uitgraven en onszelf bevrijden van de idee dat alles op aarde puur toevallig plaats vond komen we tot de eensluidende conclusie dat alle vormen van religie op dezelfde noemer zijn gebaseerd. Deze gemeenschappelijke bron noem ik de ‘oermythe’, het originele en zuivere geloof gebaseerd op doorheen de tijd opgebouwde fundamentele kennis. De parallellen tussen de vroege Egyptische en Sumerische beschavingen, de neolithische culturen, de Maya’s en ga zo maar door zijn overtuigend en onweerlegbaar. In die mate dat ik de insulaire aard van lokale religiën eerder onbegrijpelijk vind. Voor mij heeft dit niks met occultisme van doen, gezien occultisme enkel ontspringt uit de schaduw van het christendom. Het is een christelijke interpretatie van ‘het kwaad’ en gezien ik het christendom onvoorwaardelijk verwerp als een haalbare wereld theorie kan ik me uiteraard niet onderhouden met diens interpretatie van ‘het kwaad’. De meeste wereldreligieën zijn gebaseerd op de interpretatie van het geschreven woord en dat is meteen de zwakte of het hoofdgebrek. Interpretatie is een instrument door mensen voor mensen. Enerzijds moet het simpel en eenvoudig te begrijpen zijn, anderzijds ook intimiterend en gericht op het behoud van macht. De archetypische mythe is zeer complex en dus moeilijk te vatten. Persoonlijk haal ik meer waarheid uit theorieën, tradities en legenden uit tijden voor de grote zondvloed in relatie tot de kennis van vele van de oude beschavingen. Een voorbeeldje, is het echt zo ondenkbaar dat God een astronaut was uit de tijd van voor de grote zondvloed? Een reiziger, missionaris en veel meer ontwikkelde mens dan wijzelf? I n alle religiën en culturele tradities vinden we onweerlegbaar bewijs van bezoeken van dergelijk mensachtige ‘leraars’ of ‘goden’. Zoals ik al zei, een theorie… maar is er op vandaag nog daadwerkelijk iemand die gelooft dat we alleen zijn in de onmetelijke kosmos?

Sommige personen verwijzen naar jullie muziek als ‘old school goth rock’. Persoonlijk denk ik dat dit een respectvol label is voor de muziek van Merciful Nuns.

Je kunt het beschouwen als herinnerend aan de tijd waarin ik mijn passie voor muziek ontdekte.

We moeten eerlijk zijn, gothic rockers zijn een uitstervend rad, voel jij je nooit als één der laatste goth mohicanen?

Wel ik meen dat ik er inderdaad één ben, één van de laatste. Maar van bij de start met The Nuns kregen we zo een overweldigende, internationale respons wat me zeer tevreden stelt. Ook de verkoop van The Merciful Nuns, ‘met deze uitstervende muziek’ is spectaculair.

Is dit misschien en Duitse fenomeen?

Neen, het is overal hetzelfde!

The Nuns brachten op korte tijd heel wat materiaal uit, maar jij lijkt de tijd van je leven te hebben…

Ik ben duidelijk geobsedeerd door het maken van kwalitatieve muziek.

Om toch maar een vraag in verband met The Sisters Of Mercy te stellen… Kun jij je voorstellen dat je met je groep nog tientallen jaren verder toert zonder ooit nog nieuw materiaal uit te brengen?

Neen, maar in het geval van The Sisters of Mercy blijkt dit te werken. Om welke reden dan ook.

Ikzelf zoek nog altijd naar het antwoord op de vraag waarom ik me eerder tot de schaduwzijde des levens aangetrokken gevoel. Heb jij deze vraag voor jezelf reeds beantwoord?

Mij trekt er niks in de donkere zijde aan. Ik probeer alleen de waarheid te achterhalen. De reden waarom we hier zijn. Hoewel mijn teksten vaak doordrongen zijn van thema’s uit het ‘grote niks’ ben ik een voldoende wakker persoon om de schoonheid van het hier en nu te herkennen en te waarderen.

Wat zijn de plannen op korte termijn voor Merciful Nuns?

We spelen op een aantal zomerfestivals en brengen een speciale dvd/cd op de markt waarop ondermeer een volledig live concert in Berlijn te zien en te horen zal zijn alsook een soort emotionele soundtrack.

Deze zomer sta je op het Shadowplay Festival in Kortrijk. Waaraan mogen we ons verwachten…

Laat ons hopen op een uitstekend concert en mis het vooral niet!

Welke is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom?

Ik heb niet echt een favoriete plaat. Maar tegen het licht van het Shadowplay Festival wil ik het bij “Unknown Pleasures” van Joy Division houden. Tot zover ik me kan herinneren moet dit mijn eerste album geweest zijn waar naar kan worden verwezen als zijnde ‘goth’.

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift opgesloten te zitten?

Vergeet die lift maar, ik neem de trappen!

Interview: Didier Becu

Vertaling en bewerking: Kurt Ingels

De Engelstalige versie van dit interview vindt u op de website van Peek A Boo magazine via deze link!

Merciful Nuns