Beste Johan, 25 jaar Suicide Commando. Ik veronderstel dat na zo'n tijd Suicide Commando jouw alter ego geworden is, niet?

Dat kan je wel stellen ja. Suicide commando is een belangrijk deel van mijn leven, van mijn hele doen en laten geworden, ik zou er gewoon niet meer zonder kunnen. Ik ben bijna 2 jaar geleden echt vader geworden, maar Suicide Commando beschouw ik eigenlijk ook als een kind en belangrijk deel van mij.

25 harde jaren of 25 jaar genieten?

Oh, harde jaren waren het zeker niet, al was het natuurlijk ook niet altijd genieten. Ik heb altijd wel het geluk gehad de juiste mensen op het juiste moment tegen te komen, zo heb ik nooit naar een label moeten zoeken en zo heb ik eigenlijk altijd wel mijn zin kunnen doen. Ik heb ook nog de gloriedagen van de (elektronische) muziekscene meegemaakt, toen er nog geen sprake was van illegale downloads en dergelijke … dus op dat gebied prijs ik mezelf heel gelukkig. Maar natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Zo wens ik mij soms toch wat meer rust en kalmte in mijn leven, want muziek, job en papa zijn combineren is niet altijd evident en makkelijk. Veel tijd voor vrienden en dergelijke is er helaas ook niet meer bij en dat mis ik af en toe wel. Maar ik ga hier niet klagen, uiteindelijk heb ik altijd mijn zin kunnen doen, dus had ik ook de keuze om het anders te doen als ik echt wou …

Zelf zie ik jou als een instituut in de electrowereld. Vind jij dat zelf ook? Er is duidelijk een evolutie merkbaar in jouw geluid. Gelukkig maar na 25 jaar zou ik zeggen. Zie jij je als uitvinder van de hellelectro, of hoe zit dat?

Ik krijg die opmerking inderdaad wel vaker, maar ik antwoord ook steeds hetzelfde. Ik vind van mezelf niet dat ik een instituut of grondlegger ben van een bepaalde stijl (noemen we het voor de gemakkelijkheid nog maar eens “hellectro” ja) of genre zoals sommigen beweren. Toen ik destijds begon met muziek maken werd ik ook vergeleken met andere bands zoals Klinik of Dive. Dus ik vind niet dat ik het warm water heb uitgevonden, ik heb gewoon verder geborduurd op wat anderen reeds voor mij hadden gedaan.

Dan zijn er natuurlijk die mensen die vinden dat vroeger alles beter was en vasthangen aan dat eerste geluid van Suicide Commando. Hoe reageer jij daarop?

Dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken natuurlijk, maar ik ben het daar niet mee eens. Muziek is iets van alle tijden en volgens mij bestaat er alleen maar goede en slechte muziek. Er komt volgens mij vandaag nog even veel of misschien zelfs nog meer goede muziek op de markt, gewoon omdat het aanbod ook veel groter is geworden. Nu wat mijn muziek betreft, ik ga hier niet verkondigen dat mijn muziek van vandaag beter of slechter is dan die van vroeger, dat moet de luisteraar maar beoordelen. Ik weet dat sommige mensen mijn ouder werk beter vinden en sommigen zelfs mijn heel minimaal werk van mijn oude demotapes prefereren, maar dat is hun goed recht natuurlijk. Maar daarmee gaan beweren dat vroeger alles beter was vind ik een beetje ver gezocht en bekrompen.

Als ik jou dat mag vragen, wat deed je eigenlijk voor je in de muziekwereld stapte?

Muziek heeft me altijd al gefascineerd en voor ik begon te experimenteren met elektronische muziek en Suicide Commando speelde ik eventjes basgitaar (van mijn broer), maar ik had al snel door dat gitaar niet echt mijn ding was. In die tijd ging ik ook vaak naar optredens en festivals en deed ik verder de dingen die de meeste andere jongeren zo deden in die tijd.

Jouw songs dragen extreme titels, zie jij jezelf als een extreem iemand?

Neen, niet meteen, ook al ben ik me bewust dat ik toch wel een zeer duister kantje heb. Ik zie er ook niet meteen extreem uit en kleed me ook niet extreem, dus veel mensen zijn toch wel verbaasd als ze te weten komen met wat ik bezig ben of wie de man achter Suicide Commando is.

Maar een klein beetje schizo zijn doet geen pijn en kan best leuk zijn! (lol)

Jouw songs gaan vaak over zelfmoord. Blijft het niet gevaarlijk om als publiek persoon met die gedachte te spelen?

Ik ben me bewust dat men als muzikant toch wel een bepaalde macht en invloed heeft, dus kan het inderdaad wel gevaarlijk zijn wat men zo tekstueel verkondigt. Maar dat werkt ook omgekeerd, zo krijg ik regelmatig reacties van mensen die me bedanken en me vertellen hoe mijn muziek en teksten hun hebben gesteund in moeilijke tijden of situaties.

Onlangs kwam jij terug in het nieuws omdat je bezig bent met het samenstellen van een compilatie. Kun je daar iets meer over vertellen?

Inderdaad, na het ter ziele gaan van Noise Terror Productions, mijn vorig label als subdivisie van het Dependent label, ben ik nu terug met een eigen label begonnen onder de naam “world wide electronics” en dit keer als subdivisie van Out Of Line Records. Naast de Suicide Commando releases breng ik nu ook een eerste nieuwe compilatie uit “world wide electronics volume 1” met daarop veel beginnende electro bands maar ook enkele oude legendes zoals Infact, Breathe (ex Placebo effect) of onze eigen Mildreda (aka Jan De Wulf, beter bekend van zijn werk met Diskonnekted). De bedoeling van deze nieuwe reeks is aan te tonen dat het hardere electrowerk nog steeds innovatief en verfrissend kan zijn, in tegenstelling tot wat sommigen beweren. Volume 1 is net uitgekomen en ik hoop binnenkort al aan een opvolger te beginnen.

Blijkbaar lig jij wakker van wat andere (beginnende) artiesten brengen. Dat siert je.

Dank je. Het heeft me eigenlijk altijd al geboeid en ik heb ondertussen toch al enkele, weliswaar meestal op heel kleine schaal, labels versleten. Zo had ik in de jaren negentig al een tijdje een tape label, had ik een paar compilatieseries lopen op andere labels enz. Pas later is het wat meer serieus geworden met Noise Terror Productions en nu is er dus World Wide Electronics. En had ik nog meer tijd en waren het niet zulke slechte tijden voor de platenindustrie door de immer dalende verkoop van cd’s, ik zou allicht nog veel meer dingen uitbrengen. Muziek, en dan in het bijzonder de elektronische muziek, is gewoon een belangrijk deel van mijn leven, ik zou er gewoon niet zonder kunnen. En zelfs na zoveel jaren vind ik het nog steeds boeiend om nieuwe groepen en nieuwe dingen te ontdekken.

Er zijn onmiskenbaar veel Suicide Commando-klonen, denk je nooit van "He, dat ben ik!"?

Ach, dat valt best wel mee vind ik. Uiteraard zijn de verschillen soms wel heel erg klein, maar mij persoonlijk stoort het niet. Ik heb het eigenlijk altijd een hele eer gevonden dat anderen mijn muziek als voorbeeld aanhalen. Ik was er eerlijk gezegd vroeger ook wel fier op om in één adem vernoemd te worden met groepen als Klinik of Dive, gewoon omdat dat nu eenmaal mijn grote voorbeelden waren. Ik vind het eigenlijk een beetje jammer dat het in de media soms eerder negatief wordt voorgesteld.

Veel mensen (ik ben er één van) zien jou als een soort held. Hoe ga jij zelf met die adoratie om?

Ik vind die belangstelling best wel leuk, ik zou liegen als ik het tegendeel zou beweren. Zolang ik (bijna) ongemerkt over straat kan lopen heb ik daar absoluut geen probleem mee. Ik denk dat iedereen wel graag heeft dat anderen uw werk appreciëren en sommigen zelfs adoreren.
Het lijkt me pas minder leuk voor de “echt” grote artiesten, die nauwelijks nog ongemerkt de deur uit kunnen of zo, maar zeg nu zelf, wat stelt succes in onze scene eigenlijk voor? Dit is zo’n kleine scene dat succes echt wel relatief is hoor en daar ben ik me gelukkig steeds bewust van geweest.

Binnenkort sta jij op Kortrijk met een speciale show. Kan je daar iets meer over vertellen?

Niet echt, ik zit met zoveel ideeën in mijn hoofd maar heb op dit moment zo weinig tijd om die te realiseren dat ik echt nog geen idee heb hoe het gaat worden, en zelfs moest ik het al weten, dan zou ik het uiteraard nog niet vertellen, want het moet wel een verrassing blijven hé. Dus ik zou zeggen, gewoon komen kijken op vrijdag 22 juli!

Een speciale boodschap voor onze lezers is?

Dit lijkt me wel de ideale gelegenheid om na 25 jaren Suicide Commando iedereen nog een keertje te bedanken voor alle steun de afgelopen 25 jaar. Maar dus echt wel “iedereen”, dus niet alleen zij die Suicide Commando van dichtbij hebben gekend of geholpen, maar ook zij die het van veraf hebben gevolgd of die misschien ooit eens een Suicide Commando cd hebben gekocht, of destijds op “hellraiser” stonden te dansen … Bedankt voor jullie steun al die jaren!

© foto’s Marquis(pi)X

Suicide Commando