Hallo Jan. Mensen die wat langer in de scène zitten zullen jou in de eerste plaats kennen van Mildreda. Hoe kijk jij terug naar die periode?

Ik voel me gecharmeerd dat mensen Mildreda blijven herinneren. Dat duister randje met zin voor melodie en bombast wisten de mensen wellicht te appreciëren. Maar vergeet niet dat ik nog erg jong was toen ik met Mildreda startte. Ik was zestien toen ik mijn eerste gig deed, en nog geen twintig toen ik voor het eerst in The Steeple stond. Mildreda was fun maar, laten we eerlijk zijn, nog niet matuur genoeg om het verschil te maken. Toen ik dat besefte en mezelf de tijd wilde geven om de sound van Mildreda op punt te stellen, verzwakte langzamerhand mijn eigen interesse en rijpte het plan om met iets nieuws te beginnen. Diskonnekted was eigenlijk die nieuwe start en schone lei die ik mezelf toen wilde geven. Aanvankelijk voor de fun, maar ondertussen met heuse plannen, werd Mildreda als side project opnieuw opgestart. Maar dat hoeft ondertussen niet meer gezegd.

Wat is het wezenlijk verschil tussen Mildreda en Diskonnekted?

Met Diskonnekted tast ik grenzen af en wil ik een modern geluid creëren door nieuwe technieken en genres uit te proberen en in te bedden in een fris geheel. Bij Diskonnekted is het een abolute must om te evolueren, zonder uiteraard mijn roots te verloochenen. Bij Diskonnekted probeer ik dan ook de geest van zowel Fields of the Nephilim, Nine Inch Nails of The Prodigy te vatten in één nummer. Al het vakjes denken mag ontploffen, wat Diskonnekted betreft. Een compleet ander verhaal bij Mildreda waar ik me wel bewust vastpin op een genre: donkere electro. Noem het gerust de tegenpool van Diskonnekted. Mensen die de sound van Placebo Effect, Will of Numb missen, mogen uitkijken naar het eertse Mildreda album. Daar wordt in de kantlijn immers ook aan gesleuteld.

Toen we je vorig jaar interviewden had jij het over plannen van de nieuwe cd. Hoe ver zijn jullie daar mee geraakt?

Ik ben nog steeds volop bezig met het afwerken van die vierde plaat: ‘Hotel Existence’. Ik leg de lat hoog, omdat ik de beste plaat wil maken die ik op dit moment kán maken. Ik weiger om compromissen te sluiten en om op die manier te kiezen voor middelmatigheid, anders had de plaat al lang klaar geweest. Ik geef daarentegen mezelf de tijd om te evolueren en om een maffe plaat te maken. Ik hoop heel binnenkort, nog voor de zomer, al iets los te laten. Het zij een digitale EP of een simpele free download. Of allebei. Die knopen moeten nog worden doorgehakt.

Het is zeker geen makkelijke opgave voor artiesten om labels te overtuigen. Nooit het gevoel gehad dat het vechten tegen de bierkaai is?

Als een label destijds investeerde in een groep, konden ze de winst die ze terug zouden winnen behoorlijk juist inschatten. Nu is die winstmarge niet alleen fameus gekortwiekt, maar bovendien extreem onvoorstelbaar geworden. Dus het valt te begrijpen dat labels veeleer voorzichtig zijn voor ze een band zullen tekenen. En als groep moet je tegenwoordig extra sterk staan want iedereen met een laptop heeft tegenwoordig ook zijn eigen muziekproject. Maar puur artistiek is de uitdaging eigenlijk zowat dezelfde als vroeger: als band wil je het verschil maken en daar moet je hard je best voor doen. Dus te veel compassie met muzikanten zou misplaatst zijn. Een artiest moet gedreven zijn door ambitie, goesting en inspiratie. De crisis in muziekland is een extra horde die we erbij moeten nemen.

Als ik nog iets mag zeggen wat minder leuk is, het is bij Diskonnekted ook geen kwestie van sant in eigen land hé…

We zijn koppig genoeg om ook dat te overleven.

Geloof jijzelf in een muziekindustrie die volledig uit downloads bestaat en kan je dat zelf schelen?

Ik zou het erg jammer vinden mocht het fysieke product verdwijnen. Toch denk ik dat er nog steeds muziekliefhebbers genoeg zijn die een tastbaar exemplaar zullen blijven eisen. Ik zie wel toekomst in mooie gelimiteerde uitvoeringen als fysiek medium. Enerzijds kunnen de fans content zijn want ze hebben iets speciaals, maar anderzijds vinden de mensen die een download verkiezen ook hun gading – en dan hopelijk op legale wijze uiteraard.

Toen ik Diskonnekted op het podium zag, was ik meteen weg van jullie enthousiasme. Ik bedoel maar, ik ga dagelijks naar optredens, en ik zie tegenwoordig veel te vaak groepen die niet met hun zin op een podium staan. Begrijp je zoiets?

We willen het publiek prikkelen. Blij om te horen dat dit lukte. We willen ook dat elk optreden beter is dan het vorige. We doen hard ons best om op dat te vlak te blijven evolueren. We investeerden in maffe nieuwe speeltjes om de live ervaring nog toffer te maken. En we namen ook enkele moeilijke beslissingen die zich vertaalden in de bezetting.

Maar dat een artiest zich volledig ‘smijt’ op een podium, lijkt me een absolute must. Een artiest is tenslotte geen ambtenaar die zich van een saaie job moet kwijten. Op een podium verwacht je rock ’n roll. Dat móet een artiest het publiek geven.

Bijna wekelijks krijg ik cd’s in mijn handen waar er wel een Diskonnekted-remix op staat. Het lijkt wel uit een hand gelopen hobby te zijn!

Toen ik met Diskonnekted startte ben ik op die trein gesprongen omdat het toen een interessante manier was om de naam ‘Diskonnekted’ te verspreiden. Ik heb me er ook aan verbrand: want soms moest ik afrekenen met onmogelijke deadlines of weinig inspirerend bronmateriaal. En dat resulteerde niet altijd in een maf resultaat. Daarom dat ik tegenwoordig een stop op remix uitnodigingen heb gezet. Ik remix enkel nog vrienden of echt interessante projecten. Dat er nu plots in een korte tijd veel Diskonnekted remixes zijn verschenen, heeft vooral met toeval te maken. Die Ghost & Writer bijvoorbeeld lag al bijna drie jaar in hun kast en ziet nu pas het levenslicht door hun uitgestelde albumrelease. Zelfde verhaal voor Liquid Divine: ook dat is een remix die men oprakelde van vroeger.

Naar wat soort dingen luister jijzelf?

Ik ben een allesvreter maar geef niettemin de voorkeur aan dingen met een eigenzinnig en vuil randje. Ik hou erg van elektronica, maar kan net zo genieten van gitaarwerk. Vooral hybride vormen van muziek krijgen mijn voorkeur. Groepen die net als Diskonnekted koppig buiten de randjes kleuren!

Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?

In principe zou ik nu hetzelfde antwoord moeten geven als de vorige keer. Maar ik merk dat mijn mening over favoriete muziek wekelijks wat kan schuiven. Laat ik deze keer dus een andere plaat noemen die zeker in mijn top tien lijstje staat: “Meccano Mind” van Syntax. Wonderbaarlijke plaat van enkele ex-Fluke veteranen met de formidabele stem van Jan Burton. Warme elektronica vol gevoelens in een perfecte productie. Checken die handel!

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift vast te zitten en wat zou je doen?

8 uur? Dat is wel heel lang makker. Ik hoop echt dat dit niet zal gebeuren, want ik ben een beetje claustrofobisch. Onlangs zou ik nog Osama Bin Laden hebben gezegd, maar doe nu maar Barack Obama. Richard Dawkins lijkt me ook een boeiende mens om een praatje mee te maken terwijl we wachten op redding. Maar als het een gecamoufleerde vraag is naar wie ik een knappe meid vind, doe dan maar Charlize Theron.

Binnenkort op Shadowplayfestival. Wat mogen we verwachten?

Tegen dan moeten alle nieuwe nummers op punt staan en die zullen we met plezier voorstellen. Oude nummers krijgen een facelift opdat alles kan passen in een mooi sterk geheel. We hebben onlangs enkele zware beslissingen moeten nemen in de groep, dus je mag je ook aan een nieuwe line-up verwachten.

cc) foto's Marquis (pi)X

Diskonnekted