Dag Alison. Verandering is een natuurlijk proces en daar ontsnapte Cranes niet aan. Maar voor jou is het positief uitgedraaid, ik bedoel dat voor vele groepen verandering gelijk staat met degressie.

Ja we wilden met elke release vooruit gaan. Ik denk dat onze muziek samen met ons leven is veranderd. We willen sowieso enkel iets uitbrengen als we iets nieuws te zeggen hebben.

Er zijn enkele pauzes geweest in jullie carriére. Beschouw je die als noodzakelijk?

Ik denk dat er een vanzelfsprekende pauze was in 1997, toen Mark en Matt de groep verlieten om te gaan trouwen. Toen we terug begonnen in 2000 hadden we een compleet nieuwe groep. We konden toen onze groepsnaam ook veranderen maar omdat Jim en ik nog steeds de nummers schreven besloten we om verder te gaan als Cranes.

Jullie kunnen rekenen op een zeer trouw publiek. Ik bedoel maar dat je fans na die paar jaar toch meteen terug kwamen.

Ja we hebben veel geluk. Onze fans zijn geweldig. Laatst vond ik een doos met allemaal brieven van mensen die ons boek gekocht hadden. Het was al tien jaar geleden maar het waren zulke mooie berichten om ons te steunen dat ik ze niet kon weggooien. Ik heb ze op zolder gezet!

Jij en Jim zijn broer en zus. Dat heeft waarschijnlijk zijn goede maar ook slechte kanten? Groepen kunnen soms uit mekaar vallen maar normaal gebeurd dat niet met familie?

Ja, in 1997 zijn we er even mee opgehouden en ik ben in London gaan wonen. Maar dan zijn we sporadisch nummers beginnen schrijven en plots hadden we een nieuw album (Future Songs). Dan begonnen we met Dadaphonic en plots klikte alles weer mooi in elkaar. Het is moeilijk om volledig te stoppen omdat we familie zijn en ik denk dat dat de sleutel van onze houdbaarheidsdatum is. We hebben uiteraard wel eens ruzie en soms zien we elkaar een hele tijd niet.

De basis van Cranes is jouw ongelooflijke stem. Ik ben er zeker van dat sommige mensen vinden dat je de mooiste stem van de hele wereld hebt.

Dat is heel lief! Ik vond mijn stem niet zo geweldig... Maar ik heb gaandeweg geleerd hoe ik me met mijn stem het best kon uitdrukken. Ik wil vooral mijn gedachten ter ore brengen. Een moment vatten met de toon van je stem, dat soort dingen...

Jullie zijn van Portsmouth maar ik ken daar geen enkele andere groep. Zijn jullie zo een beetje de sterren van de stad?

Wel we zijn niet echt sterren... Er zijn wel wat groepen in Portsmouth, veel van onze vrienden zitten in groepen. Onze bassist Ben Baxter heeft een groep genaamd Carmen Rosa en die hebben net een gratis album uit, je kunt het downloaden op hun website. Onze vriend Jonny Callender die ooit nog onze drummer was zit nu bij Helsinki. Hun zangeres noemt Hayley Alker die enorm getalenteerd is en zij hebben ook net een album uit. Dan is er nog een folkzanger die ik echt graag hoor, Andrew Foster. En Fistful Of Yoko is een nieuw indiepop groepje, ze zijn heel goed...

Volgen jullie de muziekscene?

Ja natuurlijk, ik hoor graag goede muziek! Tegenwoordig hoor ik The Kills graag, ze zijn wel cool en ik hou van de stem van Alison Mosshart. Als ik in een rustige stemming ben luister ik graag naar folk zoals Cara Dillon of Kate Rusby.

Jullie werden ooit opgepikt door The Cure. Hoor je nog wat van hen?

Ja ze hebben ons gevraagd voor het Bestival Festival op Isle of Wight op 10 september. We hadden er al een tijdje niets meer van gehoord maar laatst kregen we een uitnodiging. We zien er naar uit om nog eens samen te komen.

Jullie hebben je eigen label, Dadaphonic. DIY is wel een fundament doorheen jullie carriére.

Wel niet altijd hoor, we zaten zeven jaar op BMG, van 1990 tot 1997. Toen was het wel belangrijk dat je een groot bedrijf achter je had om een breder publiek te kunnen bereiken. Veel van de andere indie groepjes hielden het in die tijd niet lang uit, wij hadden het geluk dat The Cure vroeg om met hen te touren. En BMG kon ons helpen met de reiskosten want het was een lange tour. Toen hebben we veel kansen gekregen om een groot publiek te bereiken, tot in de VS en over heel Europa...

Ik denk dat dat een belangrijk element was voor onze overlevingskansen. Maar midden jaren 90 begon alles te veranderen en is het goed geweest dat we met Dadaphonic zijn begonnen. We zijn nu veel onafhankelijker. Natuurlijk komt dat ook door het internet, een paar jaar eerder had dat veel moeilijker geweest...

De vraag die iedereen wel stelt, is er een nieuw album in de maak?

We hebben enkele nieuwe nummers. Wanneer er een nieuw album komt weet ik niet maar we zijn er mee bezig!

Binnenkort spelen jullie op het Shadowplay festival. Wat mogen we verwachten?

Ik denk dat het vrij rustig en atmosferisch zal zijn, met een mengeling van oude nummers en misschien enkele nieuwe!

Nog een boodschap voor onze lezers?

Ik hoop dat jullie van de show gaan genieten!

Cranes

vertaling door Chris Konings

Het origineel vind je hier.