Zaterdag 4 juni komt in Beveren Ikon naar België en wie daar ook nij zal zijn is intens.

Voor ons nog een nobele onbekende dus meer dan tijd voor die vraagbank!

Stel ons een intens voor?

Peter:

intens (met kleine letter) is een muzikaal project dat feitelijk al bijna tien jaar actief is. Mijn engagement in andere projecten zoals Crossvaults, Hedera helix, TraumaSutra en Hybryds zorgde ervoor dat er onvoldoende tijd was om het grondig uit te werken. Dankzij de input van een bende toffe livemuzikanten, kan ik mijn ideeën meer vorm geven en krijgt het project een nieuwe adem.

Muzikaal praten we over een vorm van dark elektro. Ik ben opgegroeid in de zwarte scene van de jaren ’90 waar in onze scene het purisme nog niet zo’n hoogtij vierde en stijlen lustig door elkaar werden gezwierd. Ik zal me dan ook nooit inhouden om ‘platte’ beats te combineren met rare samplingexperimenten. Minimale dubstep- en breakcore-invloeden kunnen hand in hand staan met typische donkere darkwavegeluiden. De muziek kabbelt voort op een melancholische ondertoon die gevoed wordt door een mix van ouderwetse en hedendaagse elektronica. Het interesseert me niet om retro te klinken.

Tekstueel grijp ik terug naar het surrealisme van elke dag. Ik schrijf observaties, dromen en gevoelens uit. Ook de actualiteit en de manier waarop de mens de wereld platwalst houdt me bezig.

Ik praat nog vaak in de ik-vorm omdat de muziek vooral uit mijn brein ontspruit, maar er is steeds meer ruimte voor de andere muzikanten. Recente nummers genieten van een mooie muzikale samenwerking. Zo geeft de bas er een meer wavy geluid aan. De ene gitarist stuwt de muziek, de andere geeft de melancholische toets. De livetoetsen moeten een organischere indruk maken dan een backingtape.

Het is een simpele naam, maar iets zegt mij dat hij niet beter kon gekozen zijn!

Het gaat over het gevoel. We hopen ons publiek een intens gevoel mee te geven.

Velen vinden de muziek ook vaak gelaagd. Zelf heb ik daar nooit zo over nagedacht. Ik heb altijd zo gewerkt, ook voor bv. TraumaSutra.

De band is nieuw maar de leden hebben allemaal een muzikaal verleden, kun je dat even toelichten?

Ikzelf speel nu nog bij Hedera helix, TraumaSutra, Hybryds en een technometalband die vooralsnog zonder naam door het leven gaat. Ik deed ook toetsen en een deel van de programmering bij Crossvaults. Daarnaast heb ik kleine bijrolletjes tot mij genomen en samen nummers gecomponeerd met bands als For Greater Good, Liquid G., 20 miles as the wolf runs en Cyboresis. Ik heb ook al een (toch wel donkere) kindermusical en een kinderkoor op mijn actief staan. Ik heb ook nog jazzimpro’s gespeeld tijdens poëzievoorstellingen. Momenteel maak ik zelfs core met een oude resident van discotheek Cherry Moon. Het is dus al alle richtingen uitgegaan.

Zal wellicht aan mijn wispelturige persoonlijkheid liggen, vrees ik.

Bart De Poorter is bekend als brein en frontman van Hedera helix en het legendarische Gestalt. Hij speelde ook ooit toetsen in een metalband.

Joris Casneuf speelde in enkele punkbands en was voor lange tijd de gitarist van Crossvaults.

Dirk en Bart speelden beiden in bandjes in hun jeugd maar zijn momenteel vooral bekend als DJ. Het toffe is dat ze elk een zijde van deze scene voor hun rekening nemen. Dirk draait op moderne elektrofuiven, Bart houdt het bij wave. Deze tweeledige invloed is ook interessant voor de band. Samen hebben ze recent een rockband opgericht.

Wie vandaag de dag nog een band opricht, doet dit omdat hij in de eerste plaats in muziek gelooft. Ik bedoel hoe ziet een band er tegen op dat hij voor een dode muziekindustrie staat?

De industrie is dood, maar muziek krijg je niet uitgeroeid. Ik heb steeds muziek gemaakt om mezelf te kunnen uiten. Het is dat of ten onder gaan aan frustratie. Ik MOET het doen om te overleven. Geld verdienen interesseert me niet. Ik zal ook nooit de minste moeite doen om te conformeren naar de standaarden van hedendaags succes. Wil het volk het niet horen? Tant pis, ik blijf mijn muziek maken zoals ik het altijd gemaakt heb. Als je mijn muziek hoort, kun je meer dan een glimp nemen in mijn persoonlijkheid nemen. Die kan ik ook niet veranderen.

Als muzikant moet je toch terug met weemoed kijken hoe het vroeger allemaal was?

Toch niet. Dingen veranderen. Ik kijk wel met weemoed terug op de donkere scene uit de jaren ’80 en ’90. Ik heb het gevoel dat het allemaal nogal verengd is tot boenke boenk, of batcave. Twee extremen die er steeds waren, maar die mooi in balans waren met andere subgenres.

In andere muzikale milieus wordt er echter nog steeds lustig geëxperimenteerd. Ik ben gek van heel wat hedendaagse breakcore en dubstep. De elektronische scene biedt een ongelooflijke waaier en dankzij internet wordt dat ook allemaal toegankelijk en raken zelfs de meest obscure subgenres hun weg tot een publiek. Zelfs uit commerciële hoek komen soms onverwachte parels zoals bv. Amatorski.

Laten we niet te negatief doen. Vandaag bestaan er dingen als My Space of You Tube, denk je dat groepen in jullie niche daar kunnen van profiteren?

Myspace lijkt ons momenteel vrij dood. TraumaSutra heeft nog enkele cd’s verkocht via die weg. Het hielp me ook om contact te leggen met andere kunstenaars. Crossvaults kreeg via die weg heel wat optredens, maar jammer genoeg vooral overzee, en dat was voor ons niet mogelijk. Voor intens is het medium wellicht minder interessant.

Ik gok vooral op Youtube, maar hoop vooral live te kunnen overtuigen. Dat is uiteindelijk waar het om draait.

Eigenlijk als jullie een nummer componeren, wat doe je dan? Experimenteren of een soort van sfeer die je om wil zetten in muziek of....?

Dat is feitelijk steeds anders. Ik vertrek meestal van een indruk. De meeste muziek komt tot stand omdat dat voor mij de beste manier om het leven te verwerken.

Maar soms is het ook muziek om de muziek. Ik vind muziek nl. een taal op zich. Ik speel piano sinds mijn vijfde. Ik spreek via het instrument.

Jullie zijn nog bezig aan het opnameproces van jullie songs. Als ik het goed begrepen heb, zal het nog een tijsdje duren vooraleer we het eerste intens-werk in onze cdspeler kunnen gooien?

We weten zelfs nog niet eens of we wel naar een cd werken. Al hou ik persoonlijk nog steeds enorm van de minutieuze opbouw van zo’n ding. De hedendaagse luisteraar luistert echter steeds vaker naar een collectie tracks. En zelf maak ik me daar ook schuldig aan. We plannen onze muziek in eerste instantie via internet te verspreiden. Nummer per nummer. Tijdens een optreden besteden we dan weer veel aandacht aan variatie en opbouw.

De reden dat het traag gaat, is vooral dat er vrij veel live-instrumenten zijn. De elektronische basis van ons huidig repertoire is al een hele tijd af. Maar we hebben momenteel geen geld om een deftige studio te huren.

En binnenkort voor het eerst op een podium. Wat mogen we verwachten?

Muziek. We doen niet aan een megashow, geen projecties. De muziek is de taal.

Mijn debuut als zanger ook, want normaal doe ik toetsen en percussie.

Wat is je lievelingsplaat aller tijden en waarom?

Moeilijke…

Ik ga voor Zeitenlicht van Endraum : Dat album heeft mijn jeugd gestalte gegeven en me gemaakt tot wie ik ben. Ik kan het nu niet meer zo goed beluisteren en hoor dat het geen perfecte muziek is. De teksten vind ik vaak zelfs gewoon slecht. Maar het heeft me getroost op momenten dat ik het nodig had.

Ik ben echter net zo onafscheidelijk met bepaalde albums van This Mortal Coil, yelworC, Xingu Hill, Virgin Prunes, Venetian Snares, Enduser, Beefcake, Hybryds, The Sound, Leather Strip, Acroamates De Tristitia, Dead Can Dance, Kissing the pink, Oude Delerium, Klinik, In Slaughter Natives, Fad Gadget, SPK,..

En dan hebben we het nog niet over jazz, klassiek of balkanmuziek gehad .

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en wat zou je dan doen?

Met Alejandro Jodorowsky. Ik zou zijn visuele ideeën stelen en omzetten in muziek.

En een speciale boodschap voor de lezer?

Geniet van het vreemde. Elke dag opnieuw.