Stel The Marchesa Casati en haar bandleden eens voor aan het publiek?

Maurini: ik ben de frontsinger en songschrijver van The Marchesa Casati.

Lorelei: Ik ben kunststudent in Frankrijk. Ik ben bassist en componist.

Welk verhaal zit er achter de ontstaansgeschiedenis van de groep. Hoe ontmoetten jullie elkaar?

Lorelei: We ontmoetten elkaar in 2008, tijdens een party in The Steeple in Waregem. Ik had toen al een band samen met twee vrienden: Deraison Noire heette die. We maakten eigenlijk maar twee of drie songs en besloten er toen mee te kappen. Maurini en ik besloten dan om onze eigen band op te richten ergens begin 2010.

Maurini: Ik ontmoette Lorelei op een party in 2008. Sinds mijn kindertijd brengt zingen me vrijheid en vrede, maar ik volgde nooit zanglessen. Ik geloof dat iedereen kan zingen en zijn gevoelens kan uitdrukken.

Waarom kozen jullie eigenlijk voor de bandnaam The Marchesa Casati? Enig gegoogel leidt naar ene markiezin Luisa Casati (1881- 1957) die er nogal een bizarre, decadente levenswandel op nahield. Zijn jullie zo onder de indruk van deze excentrieke dame dat jullie haar naam adopteerden als naam voor jullie band? Zien jullie haar als een gothic girl avant la lettre?

Lorelei:Als kunststudent ontdekte ik markiezin Luisa Casati, die een muze was voor vele artiesten gedurende de 20^ste eeuw. Voor de befaamde fotograaf Man Ray bijvoorbeeld. Ik was onmiddellijk gefascineerd door haar imago en levenswijze, zo extravagant en uniek. Ik beschouw haar als een gothic persoon uit de avant-garde maar ook als een vrouwelijke dandy, zoals Baudelaire ook een dandy was. Ik beschouw de goths als de hedendaagse dandy's.

Zijn jullie tevreden over jullie eerste demo?

Lorelei: Ik ben iemand die nooit 100% tevreden kan zijn. Ik vind altijd wel iets dat veranderd of toegevoegd kan worden of op een andere manier verbeterd. Dat is een van de redenen dat bands steeds weer nieuwe cd’s maken. Maar als eerste werkstuk, ben ik er toch echt wel tevreden over!

Maurini: Die vraag – kan er nog iets verbeterd worden – blijft altijd bestaan. Die vraag laat de artiest niet los. Sommige mensen zullen van ons werk houden, anderen niet. Maar wat je ook doet, er zullen altijd wel mensen bestaan die het goed vinden. Zodus het belangrijkste is dat je het zelf goed vindt.

Waar vinden jullie je inspiratie zowel tekstueel als muzikaal?

Lorelei: ‘Il faut être toujours ivre.Tout est là: c'est l'unique question. Pour ne pas sentir l'horrible fardeau du Temps qui brise vos épaules et vous penche vers la terre, il faut vous enivrer sans trêve. Mais de quoi? De vin, de poésie, ou de vertu, à votre guise. Mais enivrez-vous.’ Charles Baudelaire, Petits Poèmes En Prose (Le Spleen De Paris) “Enivrez-vous” (1864)

Maurini: In de kunst, in littekens uit het verleden, in gedichten, in emoties die kunnen exploderen in woorden.

Vertel eens wat meer over de song “The Marchesa Casati”. Wat was er eigenlijk eerst: de bandnaam The Marchesa Casati of de song met die naam?

Lorelei: We kozen eerst The Marchesa Casati als bandnaam en maakten daarna pas de song. Die vertelt het verhaal van de Marchesa en van haar levenswijze. Maar de song staat ook voor het belang van anders te zijn en van het risico van zich in fantasieën te verliezen.

De teksten van The Marchesa Casati lijken me nogal wat maatschappijkritiek te bevatten. Songtitels als “Puppets Of Society” en “Freaks (are not the ones you think)” suggereren dat toch. Over wat gaan die song precies?

Lorelei: Het is belangrijk een mening te hebben over wat er rondom je gebeurt en om in staat te zijn om het te bekritiseren. Je noemt “Puppets Of Society” en “Freaks (are not the ones you think)”, maar ik zou daar zeker nog “Into the Hole” aan toevoegen. Er is een model waar je naar moet leven en als je dat weigert te volgen, dan ben je dood. Iedereen moet naar dezelfde muziek luisteren, naar dezelfde films kijken, dezelfde kleren dragen en van hetzelfde soort vrouwen of mannen houden. Naar mijn mening is er een fascistische stroming verborgen achter het masker van democratie. Het is tijd om op te staan en te vechten!

Maurini: Ik denk dat als ik deze vraag moet beantwoorden, het een urenlang gesprek zou worden. Het enige wat ik over de maatschappij heb te zeggen is dat ik een blanco boek verkies boven lege woorden zonder betekenis.

Als ik één genre-etiket op The Marchesa Casati zou moeten kleven, dan toch wel batcave. Kunnen jullie zich daarmee verzoenen? Het heeft wel wat van bands als Cinema Strange, Eat Your Make-Up, Scarlet’s Remains etcetera of verder terug in de tijd dingen als Sex Gang Children. Akkoord?

Lorelei: We experimenteren er op los en geven niet om muziekstijlen. Dus, als je dat er in wil horen...

Maurini: Momenteel zouden we inderdaad wel als een batcave band kunnen klinken, maar we gaan verder experimenteren om niet in dezelfde sound te blijven steken.

Zouden jullie boos zijn omwille van een vergelijking met heel oude Sopor Aeternus (vooral “Freaks (are not the ones you think)” doet me daar wel wat aan denken) of met Scary Bitches?

Lorelei: Het is een eer om vergeleken te worden met Sopor! Het is niet de eerste keer dat we dat te horen krijgen en ik moet toegeven dat Sopor een van onze favoriete muzikale artiesten is. Persoonlijk hou ik ook van Scary Bitches, maar Maurini niet. Ik denk dus dat we daar niet akkoord mee kunnen gaan...(lacht)

Is het een weloverwogen keuze om zonder gitarist te werken? Wat zouden jullie denken van een uitbreiding van de line-up met een gitarist?

Lorelei: We kozen er niet voor om zonder gitarist te werken. We hopen een betrouwbare persoon te vinden die van onze muziek houdt. Ik geloof dat die bestaat! (lacht) Dus mocht er iemand geïnteresseerd zijn, er is een plaats...!

Op het hoesje van de demo prijkt een mooie foto van een uitgebrande kerk. Kan je wat meer vertellen over deze foto en waarom kozen jullie deze? Zit er enige symboliek achter of vonden jullie het gewoon een mooie foto?

Lorelei: Wat betreft de hoesfoto, dat gebeurde via Facebook. Een Spaanse jongen (David Munster) zond ons een foto die hij maakte en stelde ons voor om die voor de cd te gebruiken. We vonden die foto erg mooi en dus beslisten we om met hem samen te werken voor de cover. Voor mij staat de foto voor de val van de oude regels en het aanbreken van een nieuwe tijd voor ons allen om aan een betere wereld te werken.

Hebben jullie al ooit live opgetreden? Zouden jullie het eventueel zien zitten om eens op te treden op een Dark Entries Night in de Gentse Kinky Star?

Lorelei:We hebben nog niet live opgetreden. We moeten nog oefenen op de songs en we zouden graag een live gitarist vinden. We hopen er zo spoedig mogelijk klaar voor te zijn en natuurlijk zouden we dan graag optreden op jullie party’s.

Hoe kunnen geïnteresseerden eigenlijk best de demo bemachtigen?

Lorelei:Mensen kunnen de demo kopen door een mailtje te sturen naar themarchesacasati@hotmail.com of – misschien nog beter - door ons te contacteren via Facebook. We kunnen de cd dan per post opsturen of we kunnen afspreken om hem te overhandigen op een party. We gaan ook samenwerken met de Wool-e-shop, die ook gebruik maakt van PayPal.

http://www.myspace.com/themarchesacasatiband