Wie daar ook zal zijn is Dirk met zijn Sonar, Chesko met zijn bende van Der Klinke en Mildreda!

Het wordt een hectisch leven voor bezieler Jan Dewulf want er is ook nog zoiets als Diskonnekted die binnenkort in datzelfde Kortrijk zal staan, op Shadowplayfestival natuurlijk.

Maar eerst wilden we weten hoe dat nu allemaal met die Mildreda zit.

Dag Jan, Mildredra is jouw eerste geesteskind. Is het ook jouw lievelingskind? We kennen je tegenwoordig ook van Diskonnekted. Welk verschil zit er tussen Mildreda en Diskonnekted?

Een goede ouder ziet al zijn kinderen even graag. Het lijkt een boutade maar ik meen het ook: ik vind beide projecten eigenlijk even belangrijk. Maar ik waak er ook over dat beide projecten elk een ander verhaal vertellen. Terwijl Diskonnekted de horizonten van de muziekgenres aftast, blijf ik met Mildreda bewust binnen het veld van de dark electro radar. Op die manier kan ik beide verhalen even spannend houden. Er is trouwens ook nog een derde verhaal: Lemongrazz is mijn hobbyproject waarmee ik frisse chill en ambient maak met occasionele zijsprongen naar ‘balearic’ trance. Maar dat doe ik alleen als de zon schijnt.

Met Mildreda zat jij ook middenin de tapecultuur, hoe kijk jij daar nu op terug?

De middelen waren vroeger op alle vlak beperkter. Toen ik muziek begon te maken stond muzieksoftware nog absoluut in de kinderschoenen. Hardware was nog de norm en was bovendien erg duur. Zeker als je nog een tiener bent. Ik kocht me na een zomermaand schotels wassen naïefweg een keyboard en een mengpaneel en nam mijn nummers rechtstreeks in één take op. In mijn slaapkamer. Die tapecultuur was dus geen ideologie, maar een simpele noodzaak. Laat niemand iets anders beweren.

Maar ik was ambitieus genoeg om er toch een sausje over te gieten en een heus tapelabel op te starten, vanuit mijn slaapkamer dus. Side Line noemde Cyberflesh Productions ooit ‘the most interesting tapelabel’.

Om het maar op de man af te vragen, was het vroeger allemaal beter?

Neen dus. Het zou fout zijn om het geklungel van vroeger te willen romantiseren want het was in de eerste plaats frustrerend omdat je met de beperkte middelen vaak met je rug tegen de muur stond. Maar het was niettemin een rijke leerschool en ik ben blij dat ik synths, samplers en sequencers daardoor nu goed meester kan. Het is een leerschool geweest die de jonge laptopmuzikanten tegenwoordig overslaan.

Al die oude opnames, hoe kijk jij daar nu op terug? Iets van het kon beter of echte trots?

Het gevoel is dubbel. Ik ben trots dat ik met één keyboard er toch in slaagde om een eigen geluid te creëren en mensen te overtuigen. Het was het soort keyboard, moet je weten, dat doorgaans wordt gebruikt om een bus oudjes te entertainen met schlagermuziek. Op zich een prestatie dus. Maar het wringt ook, want had ik vroeger meer mogelijkheden gehad, stond Mildreda wellicht nu dieper in de geschiedenis gegrift.

Nooit gedacht dat je met Mildreda verder kon staan, moest je geen Belg zijn?

Zou ‘Belg zijn’ er iets mee te maken hebben? Ik denk het niet. Ooit stonden Belgen centraal in de scene: The Klinik, A Split Second, Front 242, noem maar op. Iedereen keek naar ons. Maar Duitsland was sneller en beter in het ‘zich organiseren’ en wist in de jaren ’90 snel een professionele en solide omgeving uit bouwen waar labels, magazines en dus ook groepen konden groeien. België heeft die boot gemist. Er waren initiatieven hier in Vlaanderen, maar die werden door onderlinge concurrentie steevast genekt. Dus niet Mildreda heeft een boot gemist, maar België in het algemeen.

Eigenlijk begon jij wel zeer jong in de muziek. Ik bedoel 14 is piepjong, hoe kwam dat?

Toen ik Metallica hoorde, wist ik het meteen: ik word later rockster. Gelukkig is mijn muzikale interesse ietwat verschoven maar die prikkelende ambitie is er altijd geweest. Een innerlijke drang om zelf iets te willen maken omdat je de inspiratie nu eenmaal voelt kriebelen. Dus waarom? Mika wist het tussen pot en pint eens goed samen te vatten: “Omdat het moet!”.

Moet ik daaruit besluiten dat muziek alles voor jou betekent?

Het is inderdaad vast en zeker een belangrijk deel van mijn leven.

Jij kreeg ook de steun van Dirk Ivens en Johan Van Roy. Hoe kwam jij met die mannen in contact?

Ik draaide een cassette in hun handen en zij waren zo aardig daarop te reageren. Bijzonder aardig eigenlijk, want die eerste tape die ik Johan ooit meegaf, was niet echt sterk te noemen. Toch stuurde hij me vriendelijk zijn mening en opbouwende opmerkingen. E-mail bestond nog niet: alle contact gebeurde per brief!

Dirk plaatste een nummer op de compilation ‘Even dogs in the wild’ en Johan plaatste Mildreda tot twee maal toe op een compilation van zijn Code records.

Nu is het trouwens opnieuw Johan die me steunt: binnenkort prijkt een nummer op een Out Of Line compilation die hij samenstelde.

Nooit geen vorm van gezonde jaloezie tegenover hun gehad?

Ik gun hen het succes van harte. Bovendien hebben ze me al vaak een duwtje in de rug gegeven.

Nu is Mildreda terug, vanwaar kwam die beslissing nu?

Aanvankelijk voor de lol op een occasionele reünie bij Chesko in De Klinke, maar nu omdat ik goesting en vooral veel ambitie heb. Ik hou ook nog steeds van donkere electro. Met Diskonnekted miste ik eigenlijk de mogelijkheid om voor dat soort gedonder te zorgen. Met Mildreda kan ik me nog eens goed laten gaan. En dat is plezant. Bovendien komt er bij Diskonnekted ondertussen ook veel stress en verwachtingen bij alle betrokkenen bij kijken. Mildreda is wat dat betreft een verademing: alles kan en mag opnieuw.

Nooit angst gehad dat dit nefast op Diskonnekted kan werken?

Diskonnekted en Mildreda vertellen elk hun eigen verhaal en die verhalen verschillen grondig van elkaar. Mildreda is zowat de tegenpool van Diskonnekted. Geen moderne geluiden, nieuwe synths of hippe trucjes. Voor wie de sound van Numb, Placebo Effect of Will heeft gemist mag content zijn: wij halen het met Mildreda opnieuw boven.

Diskonnekted en Mildreda zitten dus elk in hun eigen vaarwater. Het is dus zeker geen zijprojectje dat een kopie zou blijken van het origineel. Want dat kom je in de scene wel eens tegen.

Zijn er plannen voor cdopnames?

Jawel, ik heb al een zestal nummers min of meer afgewerkt. Eenmaal de nieuwe Diskonnekted is afgewerkt, zal ik me concentreren op wat uiteindelijk de eerste van Mildreda zal worden.

Binnenkort sta jij in Kortrijk op het podium, wat kunnen we verwachten?

Ik laat me steunen door Gwenny op toetsen en Mika (This Morn’ Omina), die in de studio ook voor de post productie zorgt, zal opnieuw postvatten om live voor extra gedonder op percussie te zorgen.

Met een gezond gevoel voor overdrijving en bombast willen we donkere electro door de boksen laten knallen. Dat we op een ‘vrijdag de dertiende’ onze duistere sound op een publiek mogen loslaten, is eigenlijk bijzonder fijn voor Mildreda!

Een speciale boodschap zou kunnen zijn...

Toen ik onlangs nog eens het essay van Moby las in zijn album ‘Everything is wrong’ moest ik denken dat vandaag - meer dan 15 jaar later – de situatie er alleen maar op verergerd is. Blinde overconsumptie, een op alle vlak zorgwekkende vleesindustrie, dalende vispopulaties, etc. En dan heb ik het nog niet over een hongerige en consumptiebeluste overbevolking en een terugkeer van oude fundamentele waarden. Kijk naar de wereld en zie: everything is wrong.

Een mooi stukje levensfilosofie, Jan.

Mildreda staat samen met Der Klinke, Spectra*Paris en Sonar in De Kreun in Kortrijk en dit op vrijdag de dertiende mei. Zou Jason ook komen?

Foto's van Xavier Marquis