Naast de eigenzinnige Godfathers staan op het podium ook nog eens De Brassers.

Destijds verguisd door de leraars want naar De Brassers was slecht voor de gezondheid, zei men.

In ieder geval is Willy levendiger dan ooit en hij deed voor Dark Entries nog graag eens het verhaal van de wilde brassers uit de doeken….

Hoe zie jij De Brassers in de Belgische muziekgeschiedenis?

Als broodnodig! Als pioniers ook, samen met andere groepen als TC Matic, The Kids, Red Zebra, Siglo XX. Dankzij die groepen begon er iets te broeien in Vlaanderen. We maakten opwindende muziek zonder dat daar veel muziekkennis of gesofisticeerd materiaal bij kwam kijken. We hadden wel een grote dosis energie en attitude en dat werkte aanstekelijk. Veel Limburgse jongeren zijn dankzij ons met een groep begonnen. Stijn Meuris heeft het daarvan het verst geschopt in de muziek.

En het nummer ‘En toen was er niets meer’ is een culthit geworden omdat het heel juist de tijdsgeest in een toenmalige jongeren(sub)cultuur vatte.

Als ik de teksten hoor van De Brassers dan zijn die zwart. Waren die jaren '80 zo zwart of was het allemaal zo erg nog niet?

Het waren wel degelijk crisisjaren. De koude oorlog woedde volop, in België werden kernraketten geplaatst. En economisch ging het niet goed, er was veel werkloosheid, in Limburg gingen de mijnen dicht, de Belgische frank werd gedevalueerd, er waren energietekorten.

En de brassers stonden allemaal aan de dop. Niet dat we dat erg vonden: zo hadden we veel tijd om muziek te maken.

Naast het feit dat ze zwart zijn, zat er ook een boodschap in. Ik heb vaak de indruk dat die anarchistische boodschappers vandaag niet meer bestaan. Wat denk je?

Ik denk niet dat er echt een boodschap zat in onze songs. We houden eigenlijk niet van boodschappen of boodschappers. In de nummers ging het vaak over gevoelens of een gemoedstoestand: Twijfels, En toen was er niets meer, They wanted us away, Kontrole. Er werd zeker niet gezegd hoe of wat iemand moest denken: dat laten we graag aan het individu over.

We dachten wel na over het leven en de samenleving en raakten verontwaardigd over een aantal zaken en gebeurtenissen. De energie die we daaruit haalden zetten we om in muziek en brachten we over op het publiek. ’Anger is an energy’ als het ware.

Over de anarchistische boodschappers van vandaag laat ik me niet uit. Ik wil zeker niet zeggen dat het vroeger allemaal beter was, dan kom je al snel over als een oude zeur.

Waarom jullie echt zo'n keetschoppers of zijn die verhalen allemaal overdreven?

We waren niet agressief of baldadig, integendeel zelfs. Men had het gewoon moeilijk met ons uiterlijk, ons nihilisme, onze ideeën. We hadden in ons geboortedorp Hamont ook een jeugdcafé ‘De Kwiet’, vlak tegenover de kerk. Naarmate de brassers bekender werden, zakten punkers en anarchisten van heinde en verre af naar De Kwiet en dat werd als een slechte invloed ervaren. Klap op de vuurpijl was dat de naam de brassers over een lengte van tien meter op de kerk werd gespoten. Dat alles werd ons niet in dank afgenomen. Van toen af aan kregen we de ‘gevestigde orde’ op ons dak: de burgemeester, rijkswacht en BOB, de katholieke werknemersbeweging, … We kregen voortdurend te maken met huiszoekingen en invallen van Rijkswacht en BOB, zowel in de Kwiet als bij groepsleden thuis. Uiteindelijk werd de Kwiet op burgemeestersbevel gesloten en zijn alle brassers voor de rechter moeten verschijnen.

Er doen zelfs geruchten de ronde dat leraars destijds brieven rondstuurden om de ouders aan te mannen hoe schadelijk De Brassers wel waren. Is dat waar en hoe kijk je daar nu anno 2011 op terug?

Dat klopt wel degelijk. Het ging om brieven van een schooldirectie aan ouders van jongeren die in onze entourage rondhingen en die gewaarschuwd werden dat dit niet goed was voor de geestelijke gezondheid. No joke!

Achteraf bekeken is het wel om te lachen maar toen was het dus bloedserieus. De Nederlandse VPRO is toen zelfs een reportage komen draaien over die achterlijke toestanden net over de grens. Ze noemden ons de ketters van het Vlaamse platteland.

Jullie zijn ontegensprekelijk een punkband. Vertel me eens, wat betekent punk voor jou?

Punk was voor ons de inspiratiebron om met muziek te beginnen. De muziek van groepen als Sex Pistols, The Clash of The Kids werkte bevrijdend: je moest geen techneut zijn om opwindende muziek te maken. Van de brassers moet je wel geen optreden verwachten met allemaal nummers aan 200 per uur. We spelen eerder vertraagde punk, in tweede of derde versnelling.

Punk was ook een attitude, een manier om je af te zetten tegen de samenleving, tegen gevestigde waarden en ideeën. Het was een cultuur waarmee jongeren zich konden identificeren, met eigen muziek, kleding en kapsels, eigen magazines, …

En muzikaal dan, wie waren jullie invloeden?

De belangrijkste invloeden voor de brassers zijn toch PIL en Joy Division geweest en ook synthesizerbands als Cabaret Voltaire of Fad Gadget met een nummer als Back to Nature. We hebben wel een eigen draai gegeven aan die invloeden, bijvoorbeeld door in het Nederlands te zingen en het typische geluid van onze Korg MS20-synthesizer.

Eigenlijk vind ik de periode die na de punk kwam muzikaal interessanter en veelzijdiger dan de punk zelf. Na de eerste punkgolf ontstond er ruimte voor experiment. We hadden het geluk niet ver van Eindhoven en de Effenaar te wonen en daar kregen we al die nieuwe bands te zien: The Pop Group, Einsturzende Neubauten, The Mekons, Bauhaus, The Fall … Elk op hun manier hebben die ons beïnvloed.

Jullie zongen ook veel in het Nederlands, dat impliceert meteen dat er van een internationale carriere niet wakker gelegen was, niet?

Over strategie, marketing of internationale carrière hebben wij eigenlijk nooit gesproken. We hadden geen manager, boekingsagent of platenlabel, we deden enkel waar we zin in hadden. Alles gebeurde gewoon zonder dat er veel denkwerk aan vooraf ging.

Ook deden jullie alles zelf. Als ik vandaag al die groepjes hoor klagen van "De muziek is in crisis blah bla" dan denk ik vaak : "Ja maar groepen zoals De Brassers zaten in volle glorietijd maar moesten alles 100% zelf doen".

Wat vind jij daar zelf van?

Wij zijn het DIY-principe altijd trouw gebleven.’En toen was er niets meer’ bijvoorbeeld hebben we volledig in eigen beheer opgenomen, laten persen tot en met de verdeling in platenwinkels in België en Nederland. En vandaag hebben we nog altijd geen manager of boekingsagent. We vinden dat ook niet nodig: we doen niets waar we geen zin in hebben, of omdat het moet, of omdat het goed zou zijn voor onze business. We hebben namelijk geen business.

Dan die andere vraag: waarom besloten jullie om terug aan de slag te gaan?

De goesting om te spelen is altijd wel gebleven nadat we er in 1982 mee stopten. Maar er was een concrete aanleiding nodig om opnieuw van start te gaan. In 1998 zijn we dan gevraagd door retrofestival Eurorock, dat toen groepen als the Bollock Brothers, the Sisters of Mercy en the Stranglers programmeerde.

Vanaf dat ogenblik zijn we regelmatig blijven repeteren, omwille van het plezier van het muziek maken, het samenzijn onder vrienden, omdat het een uitlaatklep is. Met af en toe een optreden. We zijn er spaarzaam mee maar we kiezen onze momenten goed: zo stonden we de afgelopen jaren op Pukkelpop (2005), Eurorock (1998 en 2000), in Petrol, Muziekodroom, Charlatan, 4AD, Depot … We hebben de affiche gedeeld met tijdsgenoten als The Stranglers en Wire. Recent stonden we nog op de affiche van het Bimfestival 2010 in Trix Antwerpen, samen met o.m. The Kids, The Bollock Brothers, Laibach en DAF.

Binnenkort staan jullie in Gent met The Godfathers. Wat mogen we verwachten?

Old skool brassers, dat wil zeggen dat we het publiek in een jaren 80 sfeer zullen onderdompelen, dat we zullen putten uit ons oude repertoire.

We treden niet zo vaak op en de Vooruit is een mooie concertzaal, dus is de goesting groot. Allen daarheen dus!

Twee vragen die ik steeds stel....

Wat is je lievelingsplaat aller tijden en waarom?

Een onmogelijke keuze, maar als het echt moet, doe dan maar The Metal Box van PIL. Omwille van de speciale mix, de geweldige bas van Jah Wobble en de filmdoos waarin de plaat zat.

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en wat zou je dan doen?

Lijkt me een vreselijk vooruitzicht, maar met mijn schoon madam zou de tijd wel snel voorbijvliegen.

En een speciale boodschap voor de lezer?

Free your mind and your ass will follow, van de beroemde filosofen van Funkadelic.

En voor de rest: bedankt Dark Entries voor de aandacht voor de brassers.

Tickets voor The Godfathers en De Brassers kun je op deze pagina vinden.

Foto’s van Xavier Marquis.