Mijn muziekleraars hebben me steeds de raad gegeven om een echte job uit te oefenen. Hun redenering was dat indien ik een echte muzikant was dat ik er wel zou geraken.
26/03/2011, Didier Becu![]() |
||||
Dag Markus, kun jij jezelf eventjes voorstellen?
Ik ben een componist, muzikant, platenproducer en vooral een gekke mens. Ik ben geboren in Duitsland maar tegenwoordig woon ik in Tirol, Oostenrijk.
Jij bent de maker van experimentele muziek. De term alleen is genoeg om bepaalde mensen te doen weglopen!
Ik heb toch heel wat problemen met de term “experimentele muziek”. In ieder geval past het niet voor wat ik doe. Ik ben meer de man die gaat voor het verkennen van dingen. Ik experimenteer nooit want ik denk dat de tijden voor zij die experimenteren voorbij zijn. Steeds werk ik vanuit een bepaald concept en daar kunnen de experimentele ingeven wel deel van dat concept zijn, maar vandaag hoor je dat bij mij nog maar weinig terug.
Jij bent een grote bewonderaar van Robert Fripp en diens loops. Kwam die fascinatie vroeg in je leven en was die ontdekking het punt waarop je besloot om muzikant te gaan worden?
Eigenlijk wou ik al muzikant worden vanaf mijn tiende, maar de muziek van Robert Fripp heb ik ontdekt toen ik 18 was. Robert was de beste meester die je maar bedenken kan. Ik heb met hem gestudeerd in de periode 1991 en 1998 en wat hij mij bijgedragen heeft, dat zijn de dingen waar ik nog steeds met werk!
Jij speelde zelfs met Tuner, een groep die je oprichtte met Pat Mastelotto van King Crimson.
In 2011 gaan we zelfs een nieuwe cd uitbrengen: “Face”, we zouden het graag uitbrengen op 11/11/11. Ik ben ook betrokken bij een trio Tony Levin's Stick Men en daar speelt Pat op drums. Het is wel niet hetzelfde als Tuner maar het heeft me wel de mogelijkheid om vaker te gaan toeren met gedreven muzikanten.
Jij bent ook een psycholoog. Hoe besluit een psycholoog nu dat hij muzikant wil worden?
Ik was al muzikant voordat ik psycholoog werd. Mijn muziekleraars hebben me steeds de raad gegeven om een echte job uit te oefenen. Hun redenering was dat indien ik een echte muzikant was dat ik er wel zou geraken. Tegenwoordig doe ik weinig of niks meer met mijn job als psycholoog, maar ik gebruik vooral mijn muzikale kennis in allerlei producerswerk. Ik word ook vaak gevraagd als coach voor andere muzikanten.
Jouw laatste cd noemt Todmorden 513. We kwamen erachter dat dit eigenlijk een dorpje in de buurt van Manchester was, waarom noemde jij je cd zo?
Het is gewoon de kick die ik kreeg toen ik die naam hoorde, van het moment dat die naam viel, begon ik te componeren.
Geen mens die weet dat Todmorden een dorp in England is, maar het is wel een angstaanjagende namen, niet?
Ja, en het grappige is dat sommige mensen schreven dat het de poort naar de hel is. Dat deed me echt schaterlachen!
Ik heb echt van jouw plaat genoten, maar laat me eerlijk en wel wezen: van de technische beschrijving begreep ik dus niks, maar dan ook niks! Is dat belangrijk?
Neen, ik denk zeker niet dat je al die technische dingen moet begrijpen om van de muziek te kunnen genieten. Het was niet meer om uit te leggen waarom een bepaald geluid nu net zo klinkt, maar ik weet ook wel dat het begrijpen van dit alles te maken heeft met hoe iemand getraind is in de technische kant van de muziek. Het mooiste van Todmorden 513 is dat het een plaat is die voor zichzelf spreekt. Zowel harmonisch als structureel is het de vreemdste plaat die ik tot dusver gemaakt heb. Ergens is het ook de meest ontoegankelijke die ik tot nu toe gedaan heb maar door bepaalde reden zijn de reacties zeer positief en tot nu toe is deze cd de best verkopende uit mijn carriere.
Ik schreef in mijn review dat het een prachtig experimenteel werk is voor mensen die het net niet te experimenteel willen…. Ja, daar heb je gelijk in. Het stuk is zo mooi dat het heel wat mensen aangesproken heeft. Ik kan zeker met zo’n beschrijving leven…
Jouw favoriete plaat….
Heb ik niet echt. Er zijn er veel te veel en meestal deel ik die niet met andere mensen. Reden is dat dit tot veel te veel misverstanden kan leiden, muziek is één van die dingen in het leven die belangrijk zijn zolang ze maar op de juiste manier ontdekt worden.
Met niemand. Ik zou gewoon wachten. Ik heb in mijn leven al langer gewacht dan 8 uur en noch die tijd noch het alleen zijn heeft mij afgeschrikt.
Een speciale boodschap?
Ja, bedankt voor jullie interesse en mijn cd kunnen jullie hier checken!
|
Volgende interviews:
Somnambulist - Entertainment mag best maatschappijkritisch zijn.
No Tears - Wij zijn een groep zonder pretenties, nooit de bedoeling gehad om winst te gaan maken…gewoon een kwestie van passie!
Sophya - Het lijkt erop dat mensen betere dingen willen horen. Maar los daarvan blijft het een nachtmerrie om wat cd’s te verkopen of zelfs om gewoon een concertje vast te krijgen.
La Lune Noire - Ik moet er niet aan denken dat iemand me zou zeggen wat wel kan en wat niet.
Ping Pong Tactics - We willen gewoon onze muziek kunnen maken, verspreiden en optreden. We geven niet graag dingen uit handen.
Cable 35 - Slapen in een bestelwagen is wel rock ’n roll op zijn grofst, maar na een tijdje went dat hoor!
Echo West - Echo West zou je best kunnen omschrijven als een compilatie van verschillende groepen, maar wel met dezelfde stijl, zodanig dat al die geluidsverschillen het moeilijk maken om een sluitend geheel te vinden.
Baby Fire - Ik kan het me echt niet inbeelden om in de mainstream te zitten. Ik voel mij daar veel te rebels voor, ik kan mijn mond niet houden!
In Broken English - Hoe kan vandaag nu iemand post-punk klinken? Ik bedoel het kan zo klinken maar het kan geen post-punk zijn want we zijn vandaag niet 1979.
Die Krupps - Je moet de realiteit onder ogen zien, de cd heeft er voor gezorgd dat 90% van de verkoop is gedaald, dat betekent dat er maar 10% meer overblijft en dat treft iedereen.