De eerste vraag is meteen de onnozelste. Waarom noemt iemand zich nu La Lune Noire?

Victor: Het antwoord is heel simpel. Alle andere namen die we bedachten waren al eerder bedacht door andere bands. We wilden wel een naam hebben die een sfeerbeeld weergeeft van onze muziek en ik denk dat we daarin wel zijn geslaagd. Later kwamen we er achter dat er een strip in Frankrijk is met dezelfde naam, maar daar zijn we dus niet naar vernoemd.

Sven: We hadden onszelf de opdracht gegeven om een pakkende naam te verzinnen. Door de muziekstijl en onze wijze van kleden door de jaren heen wilden we in ieder geval het donkere erin benadrukken. Maar ja, met zoveel bandjes in de wereld die zich op één of andere wijze in de donkere spelonken van het muzikale spectrum begeven is het lastig om nog origineel te zijn. De naam waar Victor uiteindelijk mee kwam was anders dan anders maar bracht precies wat we zochten. Een mooi symbool in een donkere versie. Zodoende was ook een bandlogo snel ontworpen.

Ik hoorde zeer veel in jullie muziek, maar ik hoorde vooral donkere synthpop uit de jaren ’80.

Victor: Dat klopt. De muziek uit de jaren 80 heeft een grote invloed op ons geluid. Het is de muziek waar we mee zijn opgegroeid. Denk aan een combinatie van Gary Numan, Front 242, The Sound, Depeche Mode en Killing Joke. Dansbaar, melodieus, melancholiek, aandacht naar de songteksten en catchy synth solo’s ondersteunt door een ruige gitaar.

Sven: De synth heeft in een groot deel van mijn jeugd een rol gespeeld. Wellicht in iets andere vorm dan bij Victor (ik heb me vooral gericht op Jean Michel Jarre en Klaus Schulze en heb nog een paar jaar een uitstap gemaakt richting de New Beat en Techno). Maar zeker ook Front 242 en Kraftwerk hebben mij vele mooie muzikale uurtjes opgeleverd.

Momenteel zijn de jaren ’80 hip maar ik veronderstel dat dit geluid wel langer in jullie bloed is blijven plakken, niet?

Ja, we houden ons eigenlijk helemaal niet bezig met wat hip is en wat niet. We maken muziek omdat we het leuk vinden en we maken de muziek die we leuk vinden. Dat de jaren '80 weer hip zijn is alleen maar fijn om je idolen van vroeger weer aan het werk te zien. We zijn ook vaak in Belgie om naar concerten te gaan, o.a. Sinner’s Day, Lokerse Feesten, Gothic Festival Waregem en vroeger Euro Rock (zo ver van de grens is Dordrecht niet).

Muzikaal doen jullie alles in eigen beheer. Is dit een bewuste keuze of is het eerder van niet anders kunnen?

Victor: We hebben eigenlijk nooit gezocht naar een platenmaatschappij. De markt ligt toch op z’n gat en de bands staan met duizenden voor hun deur om een contract te bemachtigen. Het was eigenlijk vanzelfsprekend om het zelf te doen. Het geeft je ook de vrijheid om je eigen ding te doen, zonder beperkingen die door een platenmaatschappij opgelegd zouden kunnen worden.

Zeker wat de eerste cd "Nitrogen" betreft, moet ik er niet aan denken dat iemand me zou zeggen wat wel kan en wat niet. Na een jaar waarin mijn broer en ouders overleden, een vriend zelfmoord pleegde en ik zelf kanker kreeg, schreef ik "Nitrogen" om alles te verwerken en kwam eindelijk de CD waarvan we altijd zeiden “dat komt nog wel een keer”.

Plots realiseer je je, dat het leven ineens voorbij kan zijn (en wat laat je dan achter…) Het nadeel van cd’s in eigen beheer (Svinx Records) is de distributie, die gaat alleen via de website en de plaatselijke muziekwinkel in Dordrecht. Gelukkig heeft het digitale tijdperk zijn intrede gedaan en is "Exster" te downloaden via iTunes/Amazon. We zijn nu bezig met het remixen en remasteren van "Nitrogen", zodat deze over een maandje of 2 ook op iTunes/Amazon staat.

Een ander nadeel is dat we geen budget hebben om in een studio te gaan. We doen alles zelf. We recorden, mixen, masteren, ontwerpen de CD covers, maken video clips, noem maar op. Dat is allemaal erg leuk om te doen, maar soms missen we de expertise (gelukkig leren we wel snel en vandaar het remixen/remasteren van "Nitrogen") en er gaat veel tijd in zitten. Zolang geen platenmaatschappij zich meldt (waar wij ons happy bij zouden voelen) houden we het gewoon in eigen beheer.

Sven: IT is naast mijn werk ook een grote hobby en uitlaatklep. Zodoende ben ik erg geinteresseerd in alles wat je creatief met software kunt doen. Ook video en geluidstechniek zitten ergens diep geworteld als interesse. Zodoende ben ik al snel begonnen mezelf allerlei technische hulpmiddelen als sequencers en videomontage tools eigen te maken. Ik merk dat de affiniteit bij Victor ook steeds meer die kant uit gaat. Hij is de “gebruiker zonder de suiker”, maar kan ondertussen al een flink eind zijn weg vinden in bijvoorbeeld Cubase. Hij heeft vaak de creatieve ideeen die ik vervolgens technisch uitwerk. Het kan gaan om muziek, maar uiteraard ook te maken hebben met videoclips en websites. Vooral de laatste 2 jaar zijn we druk met alles wat er komt kijken bij het uitbrengen van een CD, van mixen en masteren tot het ontwerpen van artwork en de bijbehorende fotografie. Het resultaat bij "Nitrogen" was goed en "Exster" is nog beter geslaagd. We blijven groeien en leren en dat maakt het zo leuk.

La Lune Noire is Nederlands. Ik weet dat er heel wat Nederlandse gothbands rondlopen, maar is er ook sprake van een scene…ik bedoel maar: wij lezen niks over de Nederlandse zwarte scene.

Victor: Vorige week was ik nog bij Clan of Xymox (toevallig ook een Nederlandse band) in Utrecht. Er was gelukkig een volle zaal, want dat is wel anders geweest. Het is ook erg moeilijk om voor een band met onze muziek een podium te vinden. Gelukkig wordt het Summer Darkness festival nog goed bezocht, dus er is nog wel degelijk een scene.

Er bestaat wel een scene in België maar we zijn ondertussen aan het punt gekomen dat groepen blij zijn als ze voor een krat bier mogen spelen. Bestaat die situatie ook in Nederland?

Victor: Ja hoor, bij ons is dat niet anders. Gelukkig krijgen wij vaak nog de reiskosten vergoed. We vinden het ook helemaal niet erg om niet meer geld te krijgen. We maken muziek omdat we dat leuk vinden, niet voor het geld. We hopen wel bij de optredens wat cd’s te kunnen verkopen, zodat we weer wat geld hebben voor een volgende cd.

Sven: Onze hobby kost al genoeg geld, dus een reisvergoeding is erg prettig maar verder ben je toch bezig met een uit de hand gelopen hobby en is het optreden en er zijn voor je fans belangrijker dan geld verdienen. En als we dan ook nog eens cd’s kunnen verkopen (en dat gaat heel aardig), dan kunnen wij weer gaan werken aan nieuw materiaal voor wellicht een derde album? Bestellen kan natuurlijk via onze website!

Geloof jijzelf dat je de gothmuziek (of hoe je het ook wil noemen) kan opentrekken naar een breder publiek of is dat beter om niet te doen?

We spelen niet met de intentie een groot publiek te bereiken. Als dat wel lukt is het mooi meegenomen. Maar eigenlijk kan een band de gothmuziek niet bij een breder publiek brengen, dat zijn o.a. de media, de dj’s en de promoters.

Zijn jullie eigenlijk wel zo donker?

Victor: Wat is donker ? Over het algemeen hebben we uitsluitend zwarte kleding, maar zijn verder gelukkig, slapen niet in doodskisten, gaan vaak naar concerten van gothic, new wave, EBM, synthpop bands, hebben er CD’s van, maar luisteren ook graag naar muziek van bijvoorbeeld Madness en Fischer-Z.

Sven: Als je naar mijn kleding kijkt zou je zeggen van wel. Mensen reageren vaak verbaasd dat ik niet op de motor op vakantie ga. Ik zal het sterker vertellen, ik mag niet eens een auto of motor besturen! Ik heb nooit de moeite genomen een rijbewijs te halen. Verder ben ik juist erg kleurrijk in de sociale zin. Ik zie die “donkere” kant dan ook niet als afstotend of gevaarlijk. Ik denk juist dat er heel veel vriendelijke, zelfs lieve mensen achter dat donkere schild zitten. Daar kan ik van genieten.

Ik heb ook begrepen dat jullie in de eerste plaats een studioband zijn, niet?

Victor: Dat was wel zo. We konden al onze tijd in het schrijven van nieuwe nummers stoppen en niet in het eindeloos oefenen van je setlist. Ik had er ook een hekel aan om op een podium te staan als het publiek ongeïnteresseerd langs het podium loopt of alleen maar aan de bar hangt. Met daarbij nog de nodige podiumvrees vond ik het gewoon niet leuk meer om op te treden.

Twee maanden voor de release van "Nitrogen" werden we benaderd of we toch zin hadden om de nieuwe cd live te presenteren. Na wat wikken en wegen hadden we besloten dit te doen en dat was heel goed bevallen (en smaakte naar meer!) Inmiddels treden we wat vaker op en verdelen we de studiotijd met het reperteren.

Sven: We kunnen uren lang in de studio (De Muziekkamer) zitten om te werken aan nieuw materiaal. We besteden veel tijd aan de details van de muziek. Alle synths moeten precies kloppen en we kunnen dan ook lang bezig zijn met zoeken naar dat éné juiste geluid. We zijn perfectionistisch en we (vooral Victor) veranderen tot op het laatste moment (ehm... uren voordat de master klaar moet zijn) nog details in de muziek. Daaraan herken je dat we een echte studioband zijn. Maar ja, als je dan op het podium gestaan hebt, en met succes, dan smaakt dat naar meer. Zodoende zoeken we nu inderdaad een balans tussen studiowerk, optreden en privétijd.

Ik heb begrepen dat jullie ook een festivalletje gaan organiseren, hier is jullie kans om wat promotie te voeren!

We werden door verschillende andere electro/wave bands benaderd met het idee dat zij een dubbelconcert zouden regelen in hun regio en wij hetzelfde in onze regio. Omdat het al moeilijk is om een podium te vinden voor 1 optreden, moet je er niet aan denken als je voor een andere band weer iets in de regio moet zoeken. Daarom kwamen we op het idee om een klein festival te organiseren. We hebben net het new wave Winterborn Festival achter de rug en misschien kwamen we daarom wel op het idee.

Inmiddels hebben we contact met een podium dat hier in principe positief tegenover staat, maar niets is nog zeker. Wel hebben we al een naam en dat is BLACK-OUT Festival. Blijf op de hoogte door regelmatig te kijken op de website van het festival : http://black-out-festival.nl/

Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?

Victor: Dat is : "Are ‘friends’ electric?" van Tubeway Army. Er zijn wellicht betere platen, maar deze heeft zo’n invloed gehad op mijn muzikale bewustzijn, dat het niet door een andere plaat te evenaren is. Mijn eerste synth was ook een Moog, omdat ik het geluid van deze plaat moest hebben. De impact was enorm (niet alleen op mij hoor, deze single maakte de weg vrij voor bands als Depeche mode, Human League, Soft Cell, noem maar op).

Sven: Dat blijft toch “Time Wind” van Klause Schulze. Mijn grote voorbeeld als het om synth muziek gaat. Deze plaat laat je zo makkelijk in een diepe trance geraken, daar heb je geen drugs voor nodig. Zeker in mijn middelbare schooltijd zette ik regelmatig een koptelefoon op om eens helemaal weg te dromen bij de mysterieuze klanken van dit album. Het brengt nog steeds mooie herinneringen!

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift vast te zitten en wat zou je doen?

Victor: Met mijn broer. Hij is 3 jaar geleden overleden en 8 uur in een lift is dan ook veel te kort om bij te praten. Hij heeft ook niet meegemaakt dat we 2 cd’s hebben gemaakt en weer op het podium staan. Ik mis hem enorm.

Sven: Met Mirjam, mijn vrouw en liefde van mijn leven. Ik zou gewoon eens de tijd nemen om te genieten van haar warmte en liefde. Gewoon even een lang momentje met elkaar. Niks geks, niks speciaals maar de tijd nemen. Goed idee trouwens!

Hmmmm, wat vinden jullie Nederlanders nu van Dark Entries?

We vonden het al fantastisch, maar nu is het helemaal te gek ! :-)

La Lune Noire

Foto’s van Wilke Langendoen