Zou je ons kunnen zeggen wie Echo West zijn?

Op het moment bestaat Echo West enkel uit mij (Dirk), en live word ik bijgestaan door Thomas Steinbach en Thomas Bley.

Jullie doen al sinds 1994, hoe kijk jij op tegen deze periode?

Ik maak eigenlijk al nummers sinds 1994, maar de naam van Echo West is er pas in 2000 gekomen. In die begindagen was het gewoon mijn wens om al dat materiaal eens te zien uitkomen en tot mijn verbazing ben ik daar met MDP in geslaagd.

Blij dat ik was met die steun, besloot ik toen om verder nummers te blijven schrijven en me bezig te gaan houden met wat liveoptredens. Na het mysterieuze einde van MDP, bleek ik al gauw nieuwe steun te hebben gevonden bij Dark Vinyl die twee albums van mij hebben uitgebracht en die bovendien binnenkort voor een nieuwe zullen zorgen.

Gedurende die jaren bleef ik mijn muziek en ideeën ontwikkelen, ik kreeg ook zin in andere dingen en begon ook met wat andere instrumenten te experimenteren.

Ik heb ook begrepen dat de naam Echo West een soort van hommage aan het Westen is geworden omdat dit deel van de wereld verantwoordelijk is voor de elektronische muziek, niet?

Gewoon om de simpele reden dat ik een naam wou vinden voor een gast die opgroeide in West-Duitsland, en dan nog het verschrikkelijke Ruhrgebied, die van donkere en koude geluiden houdt en een boontje heeft voor new wave en industrial, heheh.

Ook staat Echo West voor al de negatieve aspecten van het leven en vooral de visie die heerst over de Westerse cultuur. Ergens denk ik dat de muziek van Echo West als een spiegel kan dienen voor dit alles.

Zelfs al vind je in de Westerse geschiedenis genoeg voorbeelden van verschrikkelijke dingen, denk ik toch dat er hier mogelijkheden genoeg zijn om te leven zoals je wil zonder echte beperkingen, iets wat op andere plaatsen niet zo vanzelfsprekend is en waar men af te rekenen heeft met dictators. Bescherm dit maar!

Betekent elektronische muziek alles voor jou?

Meestal prefereer ik elektronische muziek die gecombineerd wordt met gitaren, want ik hou nogal van gitaren. Bij mijn muziek maak ik gebruik van echte synths, digitale dingen, echte gitaren en percussie.

Toch moet ik zeggen dat ik een zwak heb voor de echte elektronische geluiden of zo’n analoge synth: dat is net alsof je doorheen heel je lichaam en ziel aan het rondzwerven bent.

Hoe ben jij in die elektronische muziek terecht gekomen?

Ik denk dat dit moest gebeurd zijn toen ik 11 was, toen ik Adam & The Ants op TV zag. Later was er een radioshow “Mel Sandocks Hitparade” en daardoor begon ik te luisteren naar Depeche Mode en Neue Deutsche Welle-groepen.

In het begin van de jaren ’80 kwam ik in aanraking met de new wave-scene en ik evolueerde naar een echte muziekliefhebber, ik begon platen te verzamelen en het laatste maar daarom niet het onbelangrijkste: ik werd muzikant. En wat mij betreft, blijf ik daar mee doorgaan zolang ik kan.

Er is een heel debat aan de gang over het gebruik van analoge synths. Sommige muzikanten willen enkel die gebruiken, snap jij dat?

Jawel. De eerste twee albums werden gemaakt met twee echte synthesizers waarvan er ééntje analoog en de ander digitaal was, daarbij nog wat effecten en een drummachine. Meestal werkte ik met virtuele/digitale synth-plugins voor digitale thuisopname.

Nu gebruik ik analoge synths omdat ik vind dat dit beter klinkt en ook omdat ik dit beter naar mijn hand kan zetten. Je moet gewoon eens naar een Moog Voyager of een Andromeda kijken, speel daar eens op en je bent verkocht!

Jullie muziek werd omschreven als “Angst Pop”, leg dat eens uit.

De term “Angst Pop” werd uitgevonden door de legendarische industrial band SPK. Destijds hield hun muziek verband met de behandeling van mensen die psychologisch ziek waren.

SPK maakte een objectieve analyse van onze samenleving en ze kwamen er vrij vlug achter dat ieder van ons karakteristieken bevat van een psychologisch ziek iemand, dus geloven wij in Musick.

Echo West staat echt voor deze invalshoek, ook al verschilt ons geluid van de oude SPK of hedendaagse groepen als Haus Arafna, zo groepen brengt men eerder in dit genre onder omdat hun geluid tegendraads is en het de “Angst” voedt. Nu ja, er zijn maar een paar nummers van mij die ik zou bestempelen als Angst Pop hoor.

Het is wel leuk als je recensies over Echo West leest. Men vergelijkt jou met duizend dingen, maar al bij al kan men het plaatje niet echt plaatsen….

Dat is een ander plan van het project waarbij we zoveel mogelijk geluiden willen creëren die verschillen van de hele omkadering. Je zou het best kunnen omschrijven als een compilatie van verschillende groepen, maar wel met dezelfde stijl, zodanig dat al die geluidsverschillen het moeilijk maken om een sluitend geheel te vinden.

Heb jij zelf muzikale helden?

Natuurlijk, ik moet maar aan mijn wavefavorieten uit de jaren ’80 of ’90 denken. In het achterhoofd hebbende dat ik straks in Brussel moet optreden, vernoem ik zeker The Klinik, Neon Judgement, Snowy Red (zo jammer dat hij gestorven is ) en natuurlijk staat Front 242 aan de top.

Van de hedendaagse groepen staat er ook iemand hoog aan de top: Sean McBride met zijn Martial Canterel en Xeno & Oaklander: mijn groeten trouwens!

Jullie zitten duidelijk in het straatje van de minimal wave. Dat is eigenlijk wel tof, want als je dat van op een afstand bekijkt dan is dat wel een publiek die trouw platen blijft kopen en dus een echt muziekpubliek is.

Daar ga ik volledig mee akkoord, het is een feit dat dit zo zijn voor- en nadelen heeft maar het draait er hem toch in de eerste plaats om dat wij samen onze geliefde muziek kunnen beleven. Het was nooit mijn bedoeling om evenveel succes te hebben als Depeche Mode, of muziek te gaan maken voor de mainstream…ook niet de bedoeling om een nieuwe mainstream te gaan creëren.

Daar draait het hem allemaal niet om, dit is de underground…hier gaat het om de muziek en geen commerciële houdingen. Ik denk dat muziekliefhebbers daar van houden omdat zij op verschillende manieren wel ergens existentialisten zijn.

Wat denk jijzelf over de huidige Duitse scene, die ziet er toch tamelijk gezond uit?

Ik denk dat de populaire muziekscene in Duitsland, en eigenlijk in heel Europa, op een brede manier zich aan het ontwikkelen is. Er is mainstream en er is zeer gespecialiseerde muziek voor iedereen, het speelt geen rol wat je wil horen: je kan het krijgen!

Toegegeven, dit kan weliswaar tot een overdosis leiden maar gelet op de harde wetten van het leven, zeg ik : beter teveel horen dan niks horen!

De gehele electronische scene in Duitsland is nu al zo’n vijf decennia bezig en er zitten daar grote vernieuwingen in die iedereen hebben beïnvloed.

Onlangs zag ik op YouTube Klaus Schulze bezig on 1975, man dat was fascinerend! De donkere “gruftie”-scene hier in Duitsland beschouw ik als rommel en het is niet meer dan een uiting van simpele mensen met een gewone smaak.

Maar er zijn ook genoeg jonge mensen die weg willen van de donkere mainstream en zo naar de underground willen. Dat allemaal zien is ook wel fascinerend hoor.

En binnenkort sta je in Brussel, wat mogen we verwachten?

Je kan heel wat nieuwe songs verwachten die nog nooit eerder zijn gespeeld en ook een donkere atmosfeer voor “Angel”, maar ook heel wat positieve dansbare nummers, en natuurlijk ook statements uit het paganisme.

Wat is jouw favoriete plaat aller tijden?

Dat zou best wel eens “Music for the new depression” van League Of Nations kunnen zijn. Ik hou echt van de atmosferen en de diepe melancholie is echt overheersend. Trouwens, die titel alleen is fantastisch!

Een speciale boodschap zou kunnen zijn…

Hou je van het Westen of wil je dat het vernield wordt?

Echo West