Vele mensen zie jou als een invloedrijke band, denk jij dat van jezelf ook?

Eigenlijk wel. Toen wij “Stahlwerksinfonie”” uitbrachten waren wij de eerste die iets deden met experimentele noise en dat heeft zeker zijn sporen nagelaten. Wij brachten onze plaat uit rond hetzelfde tijdstip als DAF hun eerste werk. Je moet ook weten dat wij alles voor Einsturzende Neubauten hebben gedaan. Het geluid dat wij destijds gemaakt hebben heeft zeker de lagen gelegd voor wat later de EBM werd. En ik vind dat je dat ook kon zeggen van de dingen die we later deden met het cross-over geluid waarbij we metal met elektronische beats gingen mengen, dat was terug iets nieuws wat wij brachten.

Dus jij vindt niet dat “Stahlwerksinfonie” een ondergewaardeerde plaat is?

Neen, eigenlijk niet. Je moet het ook bekijken vanuit het standpunt dat zo’n muziek in die tijd voor een klein publiek gemaakt werkt. Ik herinner mij dat wij in de begindagen stonden te spelen voor 15 man! Moesten we nu zo’n Stahlwerksinfonie-toer doen dan halen we gegarandeerd overvolle zalen.

Plus, die plaat kreeg internationale erkenning, zelfs de NME maakte het in die tijd album van de week. Toch wilden wij niet gaan doen zoals Einsturzende Neubauten en in dat straatje blijven verder wandelen, wij zochten andere muzikale richtingen op. Ik vind eigenlijk dat wij als groep steeds vrij snel evolueerden.

Die vernieuwingsdrang hoor je inderdaad overduidelijk. Iedere plaat van jullie lijkt wel van een andere band te zijn.

Wat dus ook de bedoeling is van dit alles. Kijk, ik heb altijd gezegd dat vanaf het moment dat ik voel dat ik mijzelf kopieer dat ik ermee stop, dan heeft het geen zin meer.

Wij wilden steeds vernieuwing brengen en dat is de reden waarom ik het niet meer zag zitten bij “Paradise Now” omdat ik vond dat we met die metalinvloeden alles hadden bereikt wat je met zo’n muziek kon bereiken, de cirkel was rond, ik had het gevoel dat we daar een einde hadden bereikt en dat verder gaan geen zin had.

Het belangrijkste voor mij is de blijvende drang naar innovatie, zonder dat heeft het geen zin. Dat was zelfs het geval bij “Too much history” wat je kan zien als ons “Best Of”-album: in de plaats van gewoon die tracks er zo maar op te gaan zwieren, opteerden wij ervoor om al die tracks te gaan herwerken.

Waarom besloten jullie om door het leven te gaan als Die Krupps?

Ik zocht naar een naam hoe mensen in die tijd Duitsland zagen. De dynastie van de Krupps was in de Tweede Wereldoorlog zeer belangrijk in hun rol voor de strijd tegen het nazisme.

Ik vond dat Die Krupps tegelijkertijd een dubbele zijde van Duitsland toonde: enerzijds had je de naam van die staalfabriek die het nieuw economisch wonder van Duitsland belicht maar tegelijkertijd herinnert deze naam er ons ook aan wat voor verschrikkelijke dingen Duitsland heeft aangericht. Ik zocht naar een provocerende naam en ik denk dat ik die met Die Krupps gevonden heb.

Jullie hebben steeds een goede band gehad met Nitzer Ebb, hoe zie jij hun als band?

Als mensen zijn die reeds 22 jaar mijn vrienden en dat schept natuurlijk een band. Kijk, nu gaan we weer op toer met elkaar en het is nooit een competitiestrijd geweest.

Als muzikanten hou ik echt van wat zij doen en voor mij zijn zij ook de enige groep in dat genre die ik serieus neem, weet je. :Nitzer Ebb dat is funk en soul en niet zomaar een beat.

Het was wel grappig toen die destijds “That total age” uitbrachten. Toen ik die hoes zag met die hamers dacht ik meteen: “Waar zijn die gasten met bezig? Die zijn ons hier gewoon aan het kopiëren!” maar van zodra ik de plaat oplegde wist ik dat zij iets anders deden, iets dat zeer origineel was. Ik hou echt zeer veel van Nitzer Ebb, ook “Believe” en “Showtime” zijn fantastische albums, “Ebbhead” is iets minder.

En dan is er Ralph die Propaganda oprichtte, wat vond jijzelf van Propaganda?

Over die eerste plaat kan ik kort zijn, dat is een briljant popalbum. Toen Ralph ons de demo liet horen van “Dr Mabuse” wist ik meteen waar hij dat refreintje vandaan heeft gehaald, dat was gewoon “Goldfinger” van Die Krupps! (begint het deuntje van “Dr Mabuse” te zingen).

En nu hebben jullie die track opgenomen voor jullie nieuwste “Als waren wir für immer”-EP

Ja maar wij spelen “Dr Mabuse” al jaren op onze live set dus zo verwonderlijk is dat nu ook weer niet.

Ik vind dat jullie nogal futurepop-achtig overkomen op jullie nieuwste EP die trouwens fantastisch klinkt.

Weet je, ik zou echt niet weten wat future pop is. Echt, ik weet niet welke muziek men bedoelt als men het over future pop heeft en het kan me ook niet schelen want wat een andere artiest doet, dat is gewoon mijn zaak niet.

Ik volg nooit trends en we hebben die ook nooit gevolgd. Ik ben wel zeer tevreden over die EP en in zekere zin vind ik het ook beter dan een volledig album, weet je. Zo’n minialbum heeft je de mogelijkheid om met verschillende kleuren te gaan werken terwijl je bij een volledig album verplicht bent om een bepaald concept te volgen. “Als waren wir für immer” toont Die Krupps vanuit zijn verschillende facetten.

Jullie waren ook vrij populair in de States hoe komt dat?

Gewoon omdat wij weer eerder dan de rest waren. In 1989 stond “Machineries Of Joy” in de Top 10 van de Billboard-dancecharts en dat heeft ongetwijfeld vele deuren voor ons geopend. Daarvoor waren er wel enkele dj’s die onze muziek speelden maar het is pas na die clubhit dat wij in de States zijn beginnen spelen en zo erin geslaagd zijn om ginder een trouwe aanhang te kweken.

Ik ken de toer nog niet van buiten want er moet nog van alles besproken worden maar ik denk dat wij in mei of in juni terug in de States zullen spelen, echt iets om naar uit te kijken.

Hoe zie jij de muziekindustrie van vandaag?

Leuk dat je dat aan mij vraagt. Kijk, reeds op het einde van de jaren ’90 zei ik tegen iedereen dat ze terug naar het vinylaspect moesten gaan en de cd laten voor wat het is.

Het enige wat goed aan een cd is, is dat je hem in een auto kan afspelen want je kan moeilijk met een platendraaier in de auto gaan kruipen maar los daarvan haat ik dat ding.

Je moet de realiteit onder ogen zien, de cd heeft er voor gezorgd dat 90% van de verkoop is gedaald, dat betekent dat er maar 10% meer overblijft en dat treft iedereen. Niet alleen de platenmaatschappijen, maar ook de artiesten zelf.

Voor hen is er maar één optie gebleven : ofwel toeren ze zich te pletter om wat geld te verdienen, ofwel moeten ze een dagjob gaan zoeken. Ik zeg steeds van muziek dat het slecht is van het moment dat je het makkelijk kan kopieren en met een cd is dat zeer eenvoudig.

Dat betekent misschien wel dat iemand uit Groenland binnen een dag naar onze muziek kan zitten luisteren en vanuit een punkstandpunt is dat wel cool maar de andere kant van de medaille is wel dat heel de wereld het gratis kan pikken en dat is erg.

Groepen werken zich te pletter en ze houden er geen cent voor over.Er is maar één oplossing : terug naar vinyl! Alles is zo mooi daaraan, de artwork of het concept ervan.

Neem nu zoiets als een single, daar keek je echt naar uit. Ik was zeer geïnteresseerd in punk en het was steeds reikhalzend uitkijken naar de nieuwe singletjes die op de markt kwamen.

De cd heeft de muziekindustrie naar de knoppen geholpen en nu is hetzelfde aan het gebeuren met de filmwereld. Weldra zal je geen klassieke films meer kunnen maken want je kopieert het ding zo in een handomdraai. Als ik eraan terug denk hoe moeilijk het vroeger was om al die oude videobanden te gaan kopiëren….

We gaan afronden, Jurgen. Dus besluit ik met mijn klassieke vragen : wat is jouw favoriete album aller tijden?

Dat kan ik niet. Ik zou je wel een lijst kunnen geven van platen die mij beïnvloed hebben maar dan zitten we ’s nachts nog bezig. De plaat die ik het meest gespeeld heb is “Ziggy Stardust” van David Bowie. De eerste van Pere Ubu, de eerste Suicide, de eerste Wire, de eerste Buzzcocks en ook de drie eerste albums van Roxy Music.

Ook Iggy Pop. Wist jij dat ik mijn dagjob die van producer is? Ik produceer zo’n 30 tal platen in LA en twee dagen geleden zat ik hier nog met Iggy Pop, we hadden net een nummer afgewerkt waar ik echt van onder de indruk was. Iggy Pop is een grote invloed.

Sly Stone vind ik ook zeer goed. Ken je die, van Sly & The Family Stone? Ook met Sly zat ik te werken aan nieuw werk, grote mijnheer die Sly!

Wat heb jij een leuke dagjob! Laatste vraag, met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in de lift te zitten en wat zou je doen?

8 uur is wel lang hee. Met Marlene Dietrich! Wat ik zou doen met haar? Praten? (Schiet in de lach)…neen, 8 uur met haar is eigenlijk wel fantastisch!

Jurgen, in naam van Dark Entries bedanken wij je voor dit exclusief gesprek!

En nu met zijn allen op 24 april naar de Trix waar Nitzer Ebb en Die Krupps op de affiche staan. Niet te missen!

Die Krupps