Dag Annelies, kun je even Echo Beatty voorstellen?

We zijn een duo, Jochem Baelus en ik.Echo Beatty heeft vroeger nog in andere vormen bestaan: ik alleen, dan met 4 muzikanten (met Jochem als drummer). Maar omdat met deze formule de muziek voor mij te vrijblijvend aanvoelde heb ik het ‘full band gebeuren’ stop gezet. Ik heb dan een tijdje alleen zitten prullen en opnemen. Redelijk spontaan is Jochem mee beginnen experimenteren. Hij is ook al een langere tijd bezig met muziek en soundscapes, ondermeer voor theater en ook met andere groepen. Zijn inbreng zorgde voor het sferische, het soms wrange ende spanning in de nummers waar ik op zoek naar was. In deze formatie hebben we nu ongeveer een jaar geleden voor het eerst opgetreden, dat was op ‘We are Open’ festival van Trix in Antwerpen. Hoe zenuwslopend was dat!

Voor de rest zijn we ook naast het podium een duo . En we komen allebei uit een heel andere hoek, qua muzikale achtergrond, qua manier van ‘componeren’. Maar dat maakt het resultaat, het punt waar we elkaar vinden in het proces van een nummer uitwerken, unieker. Dat is alleszins, hoe ik het zie. Iemand zei eens na een optreden van ons (en dat was de eerste keer dat die ons zag) dat we licht en donker, hard en zacht, warmte en rauwheid op bijzondere wijze weten te combineren. En dat vond ik zo’n mooi compliment.

Ik wil muziek in mijn vezels kunnen voelen, dat is dan ook mijn streven wanneer ik het zelf maak. En dan is het ook heel fijn als blijkt dat het wel eens bij andere mensen binnenkomt.

Vanwaar de naam?

Wel…de naam bestaat dus al langer dan de groep zoals ze nu is. Ik was een viertal jaar geleden op zoek naar een cryptische naam, die zowel een eigennaam zou kunnen zijn als een groepsnaam. En ik was Bob Dylans ‘Chronicles’ aan het lezen. Daarin heeft hij het over Echo, één van zijn eerste liefjes voor wie hij zijn eerste gedichten heeft geschreven. Ik vond echo een mooi woord, als eigennaam en als beeld. Een twintigtal pagina’s verder vertelt hij over zijn moeder Beatrice, die altijd Beatty werd genoemd. Daar heb je nog een muzikaal woord als ‘beat’ in zitten. En dan is er ook nog Warren Beatty. Je zou het geheel als een voor- en achternaam kunnen interpreteren, maar evengoed als een groepsnaam. En dat vond ik een fijne gedachte.

In alle eerlijkheid kon ik het me bijna niet voorstellen dat je met zo’n talent niet wat meer bekendheid verworven hebt. Heb jij daar zelf een verklaring voor?

Hmm, dat is een beetje een moeilijke vraag. Ik heb voor mezelf zeker niet de makkelijkste weg gekozen. Het is al een beetje gebeterd, maar ik wil bijna alles zelf doen, ontdekken en ervaren.

Ik deed m’n eerste optredens alleen met gitaar toen ik zestien of zeventien was. En ik heb meegedaan aan een paar wedstrijden, omdat dit de speelkansen waren als je nog jong en onervaren was.

Ik ben in de loop der jaren meer dan eens iemand tegen het lijf gelopen die keihard in mij geloofde en me verder wou helpen, mensen uit de ‘muziekindustrie’. Maar het strookte nooit helemaal met hoe ik wou evolueren. Ik wou proberen iets bijzonder te maken. En zij wouden me helpen succesvol te zijn, denk ik. Ik ben misschien nooit iemand tegen gekomen waarvan ik zomaar kon aanvaarden dat je het zus of zo moet doen. Wat niet wilt zeggen dat ik niet al héél veel geleerd heb over muziek van andere mensen. Maar ik heb nooit muziekschool willen volgen en ben toen ik elf was beginnen drummen omdat je daar geen noten voor hoefde te leren.

Ik ben altijd wat koppig en eigenwijs geweest. Maar terecht vind ik. Ik heb nergens spijt van, heb niet het gevoel dat ik kansen heb gemist. Ik heb de tijd genomen om rustig verder te groeien. Ik ben enorm blij over de muziek die ik nu aan het maken ben met Jochem en ik heb het gevoel dat die muziek zijn weg ook wel vindt naar de ‘buitenwereld’ toe.

Ok, misschien moet ik één ding wel toegeven. Ik ben even mijn kluts kwijt gespeeld. Tijdens de periode nadat ik m’n muzikanten had ontslagen (die trouwens superfijne mannen waren) wist ik het even echt niet meer. Omdat ik wel had gehoopt dat vanaf de groep er was, het allemaal wel wat sneller zou gaan. Ik wou een label, een boeker en ving bot. Maar uiteindelijk heb ik geconcludeerd dat deze dingen eigenlijk niet hetgeen waren wat ik echt wou. Wel plezier in met muziek bezig zijn, vrijheid en natuurlijk ook erkenning. En die bestaat in heel veel vormen.

Wie jouw talent wel zag was Arne van Styrofoam. Het toeval wil dat ik Arne ook onlangs heb geïnterviewd waarbij ik ontdekte dat Styrofoam vooral in het buitenland aanslaat. Misschien is dat iets voor Echo Beatty….

Ja, met Styrofoam heb ik vooral in het buitenland meegespeeld. Grappig, toen we in The Knitting Factory in New York speelden, stonden er twee Japanners op een neer te springen toen Arne in de bar kwam. En met hun fototoestel klaar in de hand begonnen ze ‘Stylofoam!’ te roepen. Die tours met Arne waren een kinderdroom die uitkwam. En ja, ik heb België altijd al een beetje een te beperkt territorium gevonden. Ik hou van reizen, het onderweg zijn en voor totaal onbekende mensen spelen. We hebben afgelopen zomer met Echo Beatty zelf een kleine tour op poten gezet door Duitsland en Tsjechië. Zo een beetje onder het mom van samen op vakantie maar met een muzikaal doel.

We spelen ook af en toe in Nederland, waar het publiek en de programmatie tot nu toe steeds zeer enthousiast waren. Jochem en ik trekken trouwens over een paar maand voor een langere tijd naar Montreal. We willen daar een plaat opnemen en onszelf een poosje onderdompelen in een andere (ook muzikale) omgeving. Dus…buitenlandse kriebels zijn er inderdaad wel.

Reden waarom ik het vraag is dat jij naar mijn mening klinkt als Nico, Soap & Skin of Dark Poem uit België moest je die kennen.

Dark Poem ken ik niet, straks eens checken. Nico en Soap&Skin ken ik wel, maar heb er geen platen van. Wel van The Velvet Underground waar Nico natuurlijk op staat.

Eén van mijn eerste grote invloeden was Bob Dylan, toen ik twaalf was. En mijn tweede grootste invloed was Cat Power. Daarop volgden Sparklehorse, Yo La Tengo, Tiny Vipers, Sam Amidon, Sonic Youth, Nina Simone, PJ Harvey, ‘Third’ van Portishead, Beach House (maar eerder de eerste platen van hen)…

Grappig dat ik nu toch wel wat vrouwelijke performers noem. Ik heb lang moeten wachten eer er vrouwelijke artiesten op mijn pad kwamen, en dan nog dankzij vrienden met zeer goede smaak. Ik heb lang vooral naar mannen geluisterd. Het gaat trouwens heel breed…die invloeden. Zeker met Jochem als deel van Echo Beatty. Zoals ik al zei komt die uit een heel andere hoek, maar deze nu eventjes precies benoemen kan ik niet. Hij kent veel vreemde muziek!

Akkoord dat ik Echo Beatty omschrijf als een fragiele vrouwenstem die wel verdomd goed weet wat ze wil.

Akkoord met een maar. Ik ben dus best koppig en eigenwijs, maar weet niet altijd wat ik precies wil. En ik ben fan van ons nieuwste nummer in de set. Ik brul bij momenten meer dan dat ik zing. Dus als fragiel niet gelijk is aan ijl, dan is uw omschrijving ok.

Ik heb ook begrepen dat jouw muzikaal klanktapijt eerder minimalistisch is waarbij je zelfs dingen als een haarkam gebruikt. Leg uit!

Er zijn nummers waarin de klanktapijten best overweldigend worden vind ik. Ik word wel eens weggeblazen door Jochem. Met loopstations kan je, ook al ben je maar met twee, gerust een ‘wall of sound’ creëren. Maar inderdaad, Jochem is erg creatief met zijn materiaal. Hij knutselt graag onconventionele instrumentjes ineen.

We willen ook graag dat onze muziek zo analoog en organisch mogelijk blijft. We stellen het geduld van ons publiek soms een heel klein beetje op de proef door soundscapes ‘from scratch’ en live op te bouwen tijdens onze optredens. We zouden ze ook kunnen samplen en gewoon op aan en af drukken, maar dat zou niet zo ‘echt’ zijn. Zo blijft het spannend en is het iedere keer weer net iets anders.

Is het met zo’n kwetsbare muziek geen zware opgave om dat live aan de man te brengen? Ik bedoel maar, ik zou het niet durven!

Ze is kwetsbaar in die zin dat er veel dynamiek zit binnen in onze set. Luid, stil, vol, minimalistisch… Ik denk niet dat we op eender welke plek kunnen spelen, zoals een geoliede rockgroep dat misschien wel kan. Maar we hebben toch al op plekken gespeeld, waarvan ik dacht ‘dit komt niet goed’, die uiteindelijk heel dankbaar bleken.

Over luid gesproken, ik ga dit eens vragen aan een artieste die minimalistische lo-fi pop maakt. Wat vind jij van dat wetsvoorstel van Joke Schauvlieghe om de decibels de laagte in te duwen?

Ik weet niet hoe laag ze die wilt duwen, maar mijn eerste reactie is: goede zaak. Op sommige plekken is het volume gewoonweg crimineel, vind ik. Maar dat ligt dan ook vaak maar aan één persoon: namelijk diegene die aan de knoppen staat te draaien, geluidsmixers van hardere groepen zijn vaak halfdove gasten. Op een podium ben je trouwens ook verre van veilig. Ik heb tijdens en na het touren met Styrofoam veel last gehad van mijn linkeroor door mijn monitor en Arne’s versterker die links van me stonden. Ook in goede akoestiek zou meer geïnvesteerd moeten worden. Er zijn nog veel betonnen dozen, vermomd als muziekclubs, waar het geluid tegen de muren kaatst en na een paar vreemde hoeken recht je oor in knalt. Nu ik begrijp ook protest hoor. Ik ‘voel’ ook graag muziek, maar het moet geen stekende pijn beginnen doen en blijvende schade tot gevolg hebben hé.

Wie in België wil gehoord worden is bijna verplicht mee te doen aan de spelletjes van de Rock Rally, wat vind jij daarvan?

Zeer irritant vind ik die Rock Rally. Ik heb zelf ook ooit nog meegedaan aan een paar wedstrijden, maar vanaf dat ik andere wegen vond om te spelen, hoefde het voor mij niet meer. Ik heb meer dan één groep weten stoppen of in het slop raken vanwege een slechte beoordeling en dat is het gewoonweg niet waard. Je hebt er ook die onvermoeibaar zijn… goed voor hen. Maar heel dat circus en altijd dezelfde exposure via dezelfde geijkte bladen. Neen, ik ben er een beetje allergisch voor geworden. Trouwens, er zijn er gelukkig nog genoeg die het perfect zonder doen.

Laten we maar terugkeren naar Echo Beatty, jouw nieuwste release “Tiny organs of trust”. Deze EP is in eigen beheer opgenomen, ga jij nu op zoek naar een label of zo? Of gewoon laten gedijen en op naar de volgende EP?

We hebben ze thuis opgenomen, voor de gein en om optredens mee vast te krijgen. En om te verkopen na optredens. We gaan wel eens uitpluizen wat de mogelijkheden zijn in Canada, qua labels. Niet voor deze EP, maar aangezien we daar een album of EP (we zien wel wat het wordt) willen maken en zeer klein om niet te zeggen: geen budget hebben, willen we wel even uitzoeken of er een label is met beschikking tot wat financiële middelen en of een studioruimte. Ik vertrouw erop dat we de juiste mensen wel zullen vinden of toevallig tegenkomen. En wie weet wordt onze eerste echte release (in winkels verkrijgbaar en op vinyl en zo van dattum) alsnog in eigen beheer uitgebracht.

Jouw favoriete plaat aller tijden graag en waarom!

Die vraag is véél te moeilijk. Mijn huidige favoriete plaat aller tijden is ‘Life on Earth’ van Tiny Vipers. Maar ik durf het amper te zeggen omdat ik misschien dé belangrijkste over het hoofd zie… . Tja, hier nog twee platen die diepe sporen hebben achter gelaten zijn Moon Pix van Cat Power en Blood on the Tracks van Dylan.

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en wat zou je doen?

Acht uur is wel lang! Goh,…met schrijver Douglas Couland? En dan vertelt hij mij een steengoed ter plekke verzonnen totaal surrealistisch verhaal.

In Gent sta jij binnenkort in de Kinky Star. Wat kunnen we daar verwachten, en ik veronderstel dat er nog wel optredens op het programma staan, niet?

Ik hoop dat de mensen aan de toog een beetje luisterbereid zullen zijn. Wat je kunt verwachten? Iets langer dan een uur the Echo Beatty Experience…neen, ik weet het niet. Jochem en ik die gepropt tussen onze instrumenten in ons ding doen.

Februari is best een volle maand, we doen een live sessie op radiozender Urgent de 13^de. We spelen nog een drietal keer in Brussel, in ’t STUK in Leuven als support van Azure Ray en op nog een aantal plekken, weet het niet helemaal vanbuiten.

Een boodschap voor de Dark Entries-lezer?

Hoera! Of… ‘Listen, listen…it’s underneath your breath’.

Echo Beatty staat gratis op 22 maart in de Kinky Star en na zo’n interview moeten we het word tip al lang niet meer te gebruiken!