|
Het ziet er naar uit dat ik wel altijd wel een plaats voor mijn ding vind maar toch pas ik niet onmiddellijk in het voorziene hokje.
22/01/2011, Didier Becu
|
||||
Onlangs verscheen op Dependent het album “Shipwrecks” en omdat donkere synthpop nu niet alle dagen gemaakt wordt, besloten we om maar eens met Jean-Marc te gaan babbelen.
Hallo Jean-Marc, kan je ons eens even vertellen wat Ghost & Writer precies is?
Ghost & Writer is wat je krijgt als je twee individuen die op dezelfde golflengten zitten, zoals Frank en ik, in een muzikale situatie terecht komen waarbij de enige synopsis die is om wat cinematografische muziek over moorden of romantische wanhoop te gaan maken. Verhaaltjes waarbij men half wakker en half in slaap is.
Echt makkelijk was het niet om jullie muziek te beschrijven. Geef me maar de kogel, maar ik dacht aan Nick Cave in een Depeche Mode-kleedje.
U echt helpen, kan ik ook niet hoor. Maar ik zou inderdaad ook denken aan Nick Cave in electropopstijl. Eigenlijk heb je het goed beschreven!
Eigenlijk bevat “Shipwrecks” toch een donker kantje, niet?
Het is donker, ja. Dat hoor je vooral in de teksten waarbij je hoort hoe moeilijk het kan zijn voor bepaalde mensen om in zulks een gecontroleerde en moderne wereld te communiceren. Puur muzikaal echter vind ik het meer opzwepend.
Eigenlijk ook wel raar, want ik kan niet veel synthpop verzinnen die donker klinkt.
Zeer zeker. Eigenlijk wel grappig als je weet dat The Weathermen altijd beschouwd werden als EBM met een komisch tintje. Nu maak ik blijkbaar synthpop met een donker tintje. Het ziet er naar uit dat ik wel altijd wel een plaats voor mijn ding vind maar toch pas ik niet onmiddellijk in het voorziene hokje. Zoiets maakt het voor mij en Frank alleen maar interessanter op.
Ik vind ook dat je de liefde voor de 80’s zo in je muziek proeft.
Ik weet het niet. Vind je dat echt? Ik zou zweren dat het net op alle vlakken moderner klinkt!
Die andere grote liefde voor jou is de synthesizer. Ik veronderstel dat dit jouw favoriete instrument is.
Ik voel mij niet echt een muzikant en de synthesizer geeft mij de mogelijkheden om toch dingen enigszins te controleren zonder dat ik veel van muziek afweet. Zolang ik lawaai kan maken, ben ik een gelukkig mens.
De meeste mensen kennen u van The Weathermen. Een ongelooflijk onderschatte groep waarbij het publiek enkel “Poison” wou horen.
Dat is ook juist, ook al vind ik “Poison” een typisch Weathermen-nummer. De teksten waren surrealistisch en de muziek was industrial, electropop-achtig. Het zou inderdaad beter geweest zijn moest het succes van “Poison” wat later in onze carriere zijn gekomen. Maar wie zal het zeggen…
Warhol zou gezegd hebben dat “Poison” jouw drie minuten van roem was.
Dat is waarschijnlijk zo als je het over de aandacht hebt, maar gelukkig heb ik in mijn loopbaan ook andere dingen bereikt ook al zul je daar niet veel over terugvinden in de geschreven pers. Ik kan niet omschreven worden als de schrijver van één nummer omdat ik al bij al tien platen heb uitgebracht in 5 of 6 verschillende genres en als je die samentelt dan zit je rap aan een hondertal nummers, dus. Er zitten daar nummers bij die beter zijn dan “Poison” maar ze hebben nooit het publiek bereikt. Mijn hoofdbedoeling is altijd geweest om nummers te schrijven waar een publiek naar kan luisteren en waarbij er ook enige interesse losgekweekt kan worden, het ging hem niet zomaar om een beat.
Ghost & Writer is een project met u en Frank Spinath. Hoe kwam jij met Frank in contact?
Hij kwam eigenlijk bij mij omdat hij een Poison T-shirt wou (lol). Nadien bleven we in contact met elkaar en kijk, nu zitten we samen muziek te maken!
Jij bent blijkbaar wel het soort artiest die steeds met anderen wil samenwerken…
Tja ik ben eigenlijk verplicht om zo te werken want ik ben nu eenmaal geen zanger! Trouwens, ik hou wel van de inbreng van andere mensen vooral als die voor vernieuwingen kunnen zorgen en in een zekere zin een uitdaging bevatten.
Ghost & Writer is dat nu alleen een studioproject of gaan jullie ook optreden?
Dat moeten we nog bekijken. Als we het enigszins interessant kunnen maken dan zien we het zeker zitten om live te spelen!
Die favoriete plaat graag…
Moeilijk te zeggen maar ik zou zeker wat nummers uitpikken van Kraftwerk, Brian Eno, Fela Anikulapo Kuti en The Normal. Ook wat platen uit andere genres en stijlen want ik hang zeker niet vast aan de 80’s.
En met wie zou je het nu niet erg vinden om 8 uur in eenlift vast te zitten?
Lol! Ik heb claustrofobie dus ik zou die ervaring meer dan haten maar goed daar van los zou ik het wel tof vinden om een tijdje met Barack Obama, David Lynch of Brian Eno in zo’n ding te zitten.
Een boodschap voor de Dark Entries-lezer?
Jazeker. Stop de N-VA!
www.myspace.com/ghostandwriter
|
Volgende interviews:
Armageddon Dildos - Ik ben zeer trots om te zien dat er tieners naar ons komen kijken en er samen met ons een feestje van maken!
Zoft - We zijn wat we spelen, en of dat nu gemakkelijk klinkt of niet zal ons een zorg wezen,
Tannhauser - Onze muziek is te oncommercieel voor grote platenfirma’s maar dan weer te poppy voor nichelabels.
The Arch - Moest het in het buitenland even schraalmager zijn dan in het binnenland, dan zou The Arch al lang ‘verdampft und verschwunden sein’.
Ondine - Als we al shoegazekinderen zouden zijn dan is het toch uit een mega gang-bang met allerlei andere genres.
Picturesque - Sommige mensen kunnen langgerekte drones inderdaad saai vinden, maar voor mij is dan weer andere muziek saai.
Egida Aurea - De oorlog waarover ik het heb gaat over die innerlijke conflicten waar een mens met geconfronteerd wordt.
Nachtmahr - Het donkere extroverte is Nachtmahr en het lichte introverte vind je terug in L’Ame Immortelle.
A Sunny Day In Glasgow - Het rare is dat ik eigenlijk niks moet hebben van shoegazemuziek, maar ik begrijp ook wel waarom mensen ons zo’n etiket opkleven.
Touch Music (Mike Harding) - Onze rode draad is een dialoog maken tussen het visuele en het sonische, het oog en het oor werken samen.
Het is een organisatie als FKP Scorpio gegeven om ieder jaar weer te slagen in de omvorming van vliegveld naar heus dorp. Een dorp waar de tijdelijke bewoners zich weten te manifesteren en verzamelen in een eigen gecreëerde wereld. Een dorp waar ieder individu zijn eigen burgemeester is op persoonlijke creatieve wijze. Jawel, een dorp ...
ZONDAG 12 AUGUSTUS 2018 – MAINSTAGE
Waar vorig jaar M’era Luna nog te maken had met regenbuien en een drassige weide en een parking herschapen tot modderpoel kondigde dag 2 van 2018 zich aan als een warme zomerse dag. En dat werd het ook.
Er werd zelfs al redelijk vroeg postgevat aan het hoofdpodium om Schattenmann deze ...
Het ene is nog maar net afgelopen of er wordt en werd al naarstig gewerkt aan een volgende editie. M’era Luna heeft ondertussen reeds de eerste namen bekend gemaakt voor hun 2019-editie. Zo de traditie het wil zal er ook volgend jaar een totaalpakket worden afgeleverd met de Gothic Fashion Show, een heuse Gothic Fashion Town, de Medieval-markt, ...
Aan de vooravond van W-fest - vijf dagen feest met artiesten als Peter Murphy, Kim Wilde, Project Pitchfork, Chameleons Vox, DAF, Die Krupps, Vive La Fete, Suicide Commando, She Past Away, Paul Young, A Flock Of Seagulls, Parade Ground, Covenant, Clan Of Xymox, Lords Of Acid en Front Line Assembly - worden ook al een hele resem namen gelost ...
Het woord ophouden zien we niet snel opduiken in het vocabularium van Dirk Serries. De man die met Vidna Obmana sinds de jaren 80 ons land mee op de industrial kaart zette. In het begin als een jonge dolle hond wild om zich heen bijtend, kwam met het komen der jaren een overstap naar meer ambient en tribal gerichte atmosferen. Wat Vidna Obmana ...
Impregnate Mannequin werd in 1997 in beperkte oplage reeds uitgebracht op vinyl. Tegenwoordig niet meer zo makkelijk te krijgen, dus vond Raubbau het stilaan tijd voor een heruitgave (cd en digitaal).
De periode waarin deze plaat verscheen ziet men als een sleutelmoment in de rijk gevulde carrière van Hiroshi Hashimoto (aanvankelijk ...
Vorig jaar besprak ik een album van Yasmine Hamdan, een Libanese artieste die een soort oosterse dreampop brengt met een feministische boodschap en waarin synthesizers harmoniëren met oosterse (Arabische) instrumenten. Het album verscheen op Crammed Discs.
Aan deze Yasmine Hamdan moest ik direct denken bij het aanhoren van de muziek ...
Met het aantal uitgebreide compilaties en overzichtsalbums die we de laatste tijd al in ontvangst mochten nemen, wanen we ons, terwijl buiten de 30 graden ruimschoots overschreden worden, midden in de kerst- en eindejaarsperiode. De seizoenen mogen dan wel verschuiven, maar zo een vaart zal het ons inziens nog wel niet lopen.
Ook de Amerikanen ...
Er bereikt ons geregeld muziek uit Japan, en het moet niet altijd Japanoise of extreem geschifte experimentele shit zijn. Shinkiro leert ons dat er ook dark ambient uit het land van de rijzende zon kan komen. En nog wel heel goede, daar kan u van op aan!
Ook in ons Belgenlandje werd Shinkiro al snel in de armen genomen: zo zorgde Hybryds ...
Op vrijdag 14 september nodigen we u graag uit op de 24ste editie van de Dark Entries Nights. Op deze gratis concerten stellen we u lokaal talent voor uit de zwarte scene. We hebben het geluk twee groepen te ontvangen die volop aan het losbreken zijn.
A Slice Of Life heeft zonet zijn debuut uit, 'Restless', en na de uitstekende ...
In 2017 wilden de Portugese gothic metal-grootheden Moonspell hun trouwe achterban eens verwennen. Voor 4000 fans werd in hun stad Lissabon een concert gehouden waarop drie van hun meest succesvolle platen integraal gepeeld werden: het debuut 'Wolfheart' uit 1995 en diens opvolger 'Irreligious' uit 1996, alsook de meer recente ...
Het was ons al opgevallen dat Lord Of The Lost bijzonder populair was. Hun debuut dateert slechts van 2010, maar door hun ontzettend hard geluid en compromisloze houding hebben ze meteen een stempel op de Duitse gothscene gedrukt. Hun nieuwe cd 'Thornstar' - hun zesde al - bestormde de Duiste hitparades en staat nu op 6. De plaat is ...
