|
Het ziet er naar uit dat ik wel altijd wel een plaats voor mijn ding vind maar toch pas ik niet onmiddellijk in het voorziene hokje.
22/01/2011, Didier Becu
|
||||
Onlangs verscheen op Dependent het album “Shipwrecks” en omdat donkere synthpop nu niet alle dagen gemaakt wordt, besloten we om maar eens met Jean-Marc te gaan babbelen.
Hallo Jean-Marc, kan je ons eens even vertellen wat Ghost & Writer precies is?
Ghost & Writer is wat je krijgt als je twee individuen die op dezelfde golflengten zitten, zoals Frank en ik, in een muzikale situatie terecht komen waarbij de enige synopsis die is om wat cinematografische muziek over moorden of romantische wanhoop te gaan maken. Verhaaltjes waarbij men half wakker en half in slaap is.
Echt makkelijk was het niet om jullie muziek te beschrijven. Geef me maar de kogel, maar ik dacht aan Nick Cave in een Depeche Mode-kleedje.
U echt helpen, kan ik ook niet hoor. Maar ik zou inderdaad ook denken aan Nick Cave in electropopstijl. Eigenlijk heb je het goed beschreven!
Eigenlijk bevat “Shipwrecks” toch een donker kantje, niet?
Het is donker, ja. Dat hoor je vooral in de teksten waarbij je hoort hoe moeilijk het kan zijn voor bepaalde mensen om in zulks een gecontroleerde en moderne wereld te communiceren. Puur muzikaal echter vind ik het meer opzwepend.
Eigenlijk ook wel raar, want ik kan niet veel synthpop verzinnen die donker klinkt.
Zeer zeker. Eigenlijk wel grappig als je weet dat The Weathermen altijd beschouwd werden als EBM met een komisch tintje. Nu maak ik blijkbaar synthpop met een donker tintje. Het ziet er naar uit dat ik wel altijd wel een plaats voor mijn ding vind maar toch pas ik niet onmiddellijk in het voorziene hokje. Zoiets maakt het voor mij en Frank alleen maar interessanter op.
Ik vind ook dat je de liefde voor de 80’s zo in je muziek proeft.
Ik weet het niet. Vind je dat echt? Ik zou zweren dat het net op alle vlakken moderner klinkt!
Die andere grote liefde voor jou is de synthesizer. Ik veronderstel dat dit jouw favoriete instrument is.
Ik voel mij niet echt een muzikant en de synthesizer geeft mij de mogelijkheden om toch dingen enigszins te controleren zonder dat ik veel van muziek afweet. Zolang ik lawaai kan maken, ben ik een gelukkig mens.
De meeste mensen kennen u van The Weathermen. Een ongelooflijk onderschatte groep waarbij het publiek enkel “Poison” wou horen.
Dat is ook juist, ook al vind ik “Poison” een typisch Weathermen-nummer. De teksten waren surrealistisch en de muziek was industrial, electropop-achtig. Het zou inderdaad beter geweest zijn moest het succes van “Poison” wat later in onze carriere zijn gekomen. Maar wie zal het zeggen…
Warhol zou gezegd hebben dat “Poison” jouw drie minuten van roem was.
Dat is waarschijnlijk zo als je het over de aandacht hebt, maar gelukkig heb ik in mijn loopbaan ook andere dingen bereikt ook al zul je daar niet veel over terugvinden in de geschreven pers. Ik kan niet omschreven worden als de schrijver van één nummer omdat ik al bij al tien platen heb uitgebracht in 5 of 6 verschillende genres en als je die samentelt dan zit je rap aan een hondertal nummers, dus. Er zitten daar nummers bij die beter zijn dan “Poison” maar ze hebben nooit het publiek bereikt. Mijn hoofdbedoeling is altijd geweest om nummers te schrijven waar een publiek naar kan luisteren en waarbij er ook enige interesse losgekweekt kan worden, het ging hem niet zomaar om een beat.
Ghost & Writer is een project met u en Frank Spinath. Hoe kwam jij met Frank in contact?
Hij kwam eigenlijk bij mij omdat hij een Poison T-shirt wou (lol). Nadien bleven we in contact met elkaar en kijk, nu zitten we samen muziek te maken!
Jij bent blijkbaar wel het soort artiest die steeds met anderen wil samenwerken…
Tja ik ben eigenlijk verplicht om zo te werken want ik ben nu eenmaal geen zanger! Trouwens, ik hou wel van de inbreng van andere mensen vooral als die voor vernieuwingen kunnen zorgen en in een zekere zin een uitdaging bevatten.
Ghost & Writer is dat nu alleen een studioproject of gaan jullie ook optreden?
Dat moeten we nog bekijken. Als we het enigszins interessant kunnen maken dan zien we het zeker zitten om live te spelen!
Die favoriete plaat graag…
Moeilijk te zeggen maar ik zou zeker wat nummers uitpikken van Kraftwerk, Brian Eno, Fela Anikulapo Kuti en The Normal. Ook wat platen uit andere genres en stijlen want ik hang zeker niet vast aan de 80’s.
En met wie zou je het nu niet erg vinden om 8 uur in eenlift vast te zitten?
Lol! Ik heb claustrofobie dus ik zou die ervaring meer dan haten maar goed daar van los zou ik het wel tof vinden om een tijdje met Barack Obama, David Lynch of Brian Eno in zo’n ding te zitten.
Een boodschap voor de Dark Entries-lezer?
Jazeker. Stop de N-VA!
www.myspace.com/ghostandwriter
|
Volgende interviews:
Armageddon Dildos - Ik ben zeer trots om te zien dat er tieners naar ons komen kijken en er samen met ons een feestje van maken!
Zoft - We zijn wat we spelen, en of dat nu gemakkelijk klinkt of niet zal ons een zorg wezen,
Tannhauser - Onze muziek is te oncommercieel voor grote platenfirma’s maar dan weer te poppy voor nichelabels.
The Arch - Moest het in het buitenland even schraalmager zijn dan in het binnenland, dan zou The Arch al lang ‘verdampft und verschwunden sein’.
Ondine - Als we al shoegazekinderen zouden zijn dan is het toch uit een mega gang-bang met allerlei andere genres.
Picturesque - Sommige mensen kunnen langgerekte drones inderdaad saai vinden, maar voor mij is dan weer andere muziek saai.
Egida Aurea - De oorlog waarover ik het heb gaat over die innerlijke conflicten waar een mens met geconfronteerd wordt.
Nachtmahr - Het donkere extroverte is Nachtmahr en het lichte introverte vind je terug in L’Ame Immortelle.
A Sunny Day In Glasgow - Het rare is dat ik eigenlijk niks moet hebben van shoegazemuziek, maar ik begrijp ook wel waarom mensen ons zo’n etiket opkleven.
Touch Music (Mike Harding) - Onze rode draad is een dialoog maken tussen het visuele en het sonische, het oog en het oor werken samen.
Zo’n kans krijg je niet dikwijls. Allicht de beste gothic doom metal act uit Zweden zal op 27 januari 2019 optreden te Antwerpen (Kavka). Voor onze vrienden uit Nederland: helaas, de dag ervoor, op 26 januari doen ze ook Rotterdam (Baroeg) aan maar dat is al uitverkocht! Als opwarmer kan je ook het optreden van Sojourner meepikken. Dat ...
Dans Les Profondeurs is een nieuw sublabel van het mij en u vertrouwde Wool-E Discs. Niet zomaar sub, neen, een label met het doel om rariteiten op te graven, verloren gewaande parels op te rakelen en dan past deze The Weathermen, de groep van wijlen Bruce Geduldig en Jean-Marc Lederman, perfect in dit plaatje.
The Weathermen hield er ...
Wat verwacht je van een industrial supergroep rond Jürgen Engler (Die Krupps), Claus Larsen (Leæther Strip) en Dino Cazares (Fear Factory)? Repetitieve, dansbare industrial, drijvend op stevige sythlijnen, verrijkt met blazende metalgitaren, toch? Dat is dan ook exact wat Die Klute aflevert in hun debuut: Planet Fear. En je verwacht ...
Het is die periode van het jaar dat je hier en daar wordt uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie. Doorgaans staan we daar niet zo voor te springen. Gelukkig zijn er uitzonderingen, want eentje waar we echt naar uit kijken is de New Years Edition van Downhill. Alwaar je de benaming receptie mag vervangen door een feest waarin je jezelf ...
Aalst. Priester Daens. Carnaval en ‘Voal Zanetten’. ‘Aijeun’. ‘Aoolst’, aan de Dender, wat is er van jou geworden. Er waren roemrijkere tijden. Tijden van ontwaken, van het zelf doen en beter doen.Tijd van actie. Tijden van underground en alternatief. Aalst wat is er van jou geworden?...
Dj Attila De ...
Mijn vrouw en ik hebben klaarblijkelijk iets met rituelen. Getuige ons huwelijk dat bestond uit een openlucht ritueel, met live optreden van Kinderen Van Moeder Aarde. Dezelfde band die optrad exact 4 jaar geleden op onze eigenste Dark Entries Night alwaar de vonk tussen ons ontstaan is. Ook voor de viering van ons vierjarig samenzijn konden ...
Een naam die u zou moeten kennen, Slovaaks en Kroatisch, maar bij oprichting gewoon Yougouslavisch deze avant-garde act (na Laibach allicht de best gekende uit de regio), die in de jaren 80 met electro / ebm uitpakte en zelfs tot bij ons een aantal hitjes wist te scoren. Niet meteen verwonderlijk daar ze door het Belgische PIAS werden getekend, ...
The Arch volhardt in de boosheid. 12 singles op rij ging de groep uitgeven, die dan na afloop een nieuwe plaat moeten vormen. Het concept dwingt de groep om steeds weer te scoren, want met deze werkmethode kunnen de heren zich geen zwak nummer veroorloven. Uiterst ambitieus dus, misschien zelfs te ambitieus. Het oorspronkelijke doel om maandelijks ...
Sabatel is een bezig bijtje in de Franse deathrockgemeenschap. Vorige week kon u haar nog aan het werk zien in het voorprogramma van het sublieme Fangs On Fur in Brussel, met haar minimalistische batcaveband Cheshire Cat (The Bouncing). Enkel bas, tribale drums en gestoorde zang. Met haar partner Frederico Lovino – en dat is dan weer ...
Hebben we niet allemaal op school geleerd dat de Belgen ‘de dappersten aller Galliërs’ waren? Het citaat komt van Julius Caesar. Dat Caesar eraan toevoegde dat de Belgen ‘het verst verwijderd zijn van de cultuur en de beschaving’ en dat ze in permanente ontbering en oorlog leefden, wordt er meestal niet bij gezegd, ...
Energiebesparende maatregelen in Retie. Of toch niet. Feit is wel dat de organisatie van Dark Balloon helemaal klaar is voor de Darkest Night 2019. Het licht zal dan wel uit gaan, het stroomverbruik zal stijgen. Omdat het ondertussen een jaarlijks wederkerend gegeven is dat Dark Balloon er in slaagt om een affiche samen te stellen met ...
De nieuwe muzikale internet sensatie heet The Hu, ze komen uit Mongolië en ze spelen heavy metal met traditionele folk instrumenten en keelzang. 'Hu' is een Mongools woord dat evenveel betekent als mens. The Hu zijn dus eigenlijk zo een beetje de Mongoolse versie van De Mens.
The Hu creëerden hun eigen unieke genre dat ...
