Een van de initiatiefnemers is Wim Pauwels, de man achter Silken Tofu, en omdat dit fijne label dit jaar zijn vijfde verjaardag viert, is er meteen nog een reden om eens met de man achter het label te gaan praten.

Dag Wim, voor wie het niet zou weten. Stel eens even Silken Tofu voor, en leg maar meteen eens uit waar die naam voor staat!

Silken Tofu is in 2006 opgestart als cdr-label met een sterke focus op experimentele muziek, ambient en noise. Ik heb me lang enkel toegelegd op releases in kleine oplage maar sinds een dik jaar heb ik beslist om het uit te bouwen tot een volwaardig label en meer.

Ik zie Silken Tofu ondertussen als een soort 'publishing platform' dat meer dan enkel muziek zal uitbrengen maar ook allerlei vormen van visuele en beeldende kunst, boeken, shirts, enz. Daarnaast wil ik met Silken Tofu terug ook wat concerten organiseren (onder de noemer 'Hipp Hipp Hurray' maar ook los daarvan) en werk ik onder die naam ook als grafisch vormgever.

Op muzikaal vlak wordt Silken Tofu nu nog teveel aanzien als een industrial-label, wat misplaatst is, aangezien er in de catalogus best ook wel wat andere genres te vinden zijn.

Een project als Temple Music bv. kan je niet onder de noemer industrial catalogiseren, vind ik en ook verschillende van m'n toekomstige muzikale releases zullen zeker niet industrieel klinken.

Silken Tofu is zoals je wel kan denken een soort tofu (vleesvervanger op basis van soya) die – in tegenstelling tot gewone tofu – minder stevig is en eerder gebruikt wordt voor sauzen, desserts, e.d.

Mensen die naar industrial en dark ambient luisteren, zijn dat nu allemaal van die bloedserieuze zeurpieten of niet?

Ik alleszins niet, hoop ik toch. Nee, uiteindelijk zijn de meeste mensen in dat wereldje heel gewone mensen met een gezonde 'hoek af'. ;-)

In ieder geval, industrial en aanverwanten vraagt vooral veel imaginatiekracht van de luisteraar en dat is bijna een contradictie op zich geworden anno 2010. Als jij naar zulke muziek luistert, gebruik jij je eigen verbeelding of die van de artiest?

Ik ben niet zo zeker of dat anno 2011 nu inderdaad een contradictie op zich is... In meer commerciële muziek misschien wel maar met iets moeilijker experimentele muziek vermoed ik dat het best wel meevalt, wat dat betreft.

Dat je bij iets als Combichrist niet teveel verbeeldingsvermogen moet gebruiken kan ik mij voorstellen maar als je een cd zoals die van TraumaSutra wil uitzitten en wil ervaren zoals het moet, moet je je wel enigszins 'openstellen' ervoor.

Het is nu eenmaal geen muzak.

Uiteindelijk heeft iedereen z'n eigen gevoel en interpretatie bij elke vorm van muziek (en kunst, wat dat betreft) en dus ook bij experimentele of industriële muziek. Het lijkt me dus ook maar normaal dat je je eigen verbeelding gebruikt. Je kan trouwens ook niet altijd weten wat de artiest zelf in gedachten heeft met het stuk dat hij gemaakt heeft. Het kan dus perfect dat jouw gevoel en dat van de artiest hetzelfde zijn. Maar ik zie er tegelijk ook weinig probleem in als dat verschilt...

Maar eventjes teruggaan naar Silken Tofu zelf. Hoe begon het allemaal?

Heel eenvoudig eigenlijk. Ik ben al jaren geïnteresseerd in allerlei soorten experimentele muziek en heb er ook altijd wel wat 'mee willen doen'... Gaandeweg is die zin geëvolueerd naar een paar alsmaar concreter wordende ideeën en Silken Tofu was daar een van. Begin 2006 was m'n idee zeer concreet en vond ik in Chromascope een artiest die niet alleen iets deed wat ik goed vond maar zelf ook op zoek was naar een label. Een paar maand later was het eerste schijfje 'Sleep Paralysis' een feit. Daarna ben ik gewoon mijn gevoel blijven volgen en plots zijn we 5 jaar verder.

De muziek is in crisis want iedereen downloadt, voel jij dat zelf?

Tuurlijk merk je dat er crisis is en dat mensen minder muziek kopen maar ik stel me altijd de vraag of de reden niet veel groter is dan enkel maar het downloaden. Er is in elk geval een soort 'overaanbod' aan interessante muziek en dan is het natuurlijk ook logisch dat mensen hun aankopen meer gaan spreiden. Er zijn de laatste jaren ook alleen maar dingen bijgekomen waar mensen in hun vrije tijd geld aan kunnen besteden

Wat ik wel merk is dat de meeste industrial/dark ambientgroepen wel hun materiaal gratis aanbieden. Een goede of een slechte zet?

Kleinere projecten doen dat misschien maar de artiesten die al wat langer bezig zijn en een zekere naam hebben doen dat toch zo gauw niet, lijkt me.

In elk geval is het gratis aanbieden van muziek an sich geen slecht idee, zolang het niet overlapt met wat op een cd of lp geperst wordt. Het gaat niet op dat een artiest muziek online zet waar z'n label geld en tijd in heeft gestoken om 't uit te brengen. Maar verder zie ik er niet meteen graten in. Integendeel zelfs, ik download zelf ook veel gratis muziek en heb al vaak zeer leuke artiesten leren kennen. Er zijn ook vele netlabels die niets anders dan gratis downloads aanbieden en waar vaak echte pareltjes te vinden zijn.

Nadeel is natuurlijk dat iedere prutser pretendeert industrial te maken en zie door het bos maar de bomen, niet?

Dat klopt zeker... Er zijn de laatste jaren alsmaar meer mensen zeer actief bezig met muziek en uiteraard heeft niet iedereen hetzelfde 'talent' ervoor.

Hoe wordt bepaald of iets een Silken Tofu-release wordt of niet?

Heel simpel; als ik het goed vind en op dezelfde golflengte zit met de artiest wat betreft oplage, verpakking, enz... Meer is er eigenlijk niet aan.

Laat jij je leiden door de interesse van het publiek of is ben jij op dat vlak een harde dictator?

Ik laat me niet leiden door wat goed verkoopt of wat 'populair' is. Als wat ik uitbreng de goedkeuring van het publiek wegdraagt, is dat natuurlijk fantastisch maar geen van mijn releases zal er komen alleen maar om het publiek te 'plezieren'. Ik sta uiteraard open voor suggesties maar als ik iets niet goed vind wat wél erg populair is, zal ik het alleszins niet uitbrengen.

Er is ook blijkbaar een overduidelijk geloof in het vinyl, niet?

Klopt. En zelfs in tapes. :-)

Tja, vinyl blijft nu eenmaal een leuke drager, het klinkt goed en omwille van de grootte kan je ook leukere dingen doen met de hoes, enz.

Op zaterdag 15 januari is er het Silken Tofu-festival. Kun je even de groepen voorstellen?

Toch even duidelijk maken dat dit geen Silken Tofu-festival is... Het gaat om een samenwerking tussen Silken Tofu en Cryptanthus, waarvoor we naast Temple Music en S.Q.E. elk een artiest hebben aangesproken waar we zelf mee samenwerken.

Cryptanthus koos Filip Gheysen met z'n project Picturesque, ik koos Yannick Franck.

We beginnen met Picturesque, dat ooit begon uit de gedachte een soundtrack te maken bij z'n favoriete schilders (Rothko, Bacon,...). Gewapend met z'n gitaar, laptop, samples en allerlei ander geluid-producerende dingetjes maakt 'ie een zeer boeiende mix van gitaardrones en melodisch/elektronische muziek.

Yannick Franck maakt dan weer iets donkerder soundscapes, gebruikmakend van z'n (al dan niet bewerkte) stem, field recordings en verschillende instrumenten en electronica.

S.Q.E. Is het project van J. Greco en is een uitloper van Smooth Quality Excrement. Het werk van S.Q.E. is zeer gevarieerd en loopt van donker over melancholisch tot gewoonweg fucked up. Beats, drones, dubby ritmes, neoklassieke stukken, minimalisme, harsh noise, alles heeft z'n plaatsje. Van de drie artiesten ben ik het minst bekend met S.Q.E. maar ik denk dat dit een zeer interessante performance zal worden.

Afsluiter Temple Music begon als zijproject van de folkband Orchis (sommige Dark Entries-lezers wellicht niet onbekend). Zij combineren allerhande akoestische en electronische instrumenten, vocals, field recordings om te komen tot een soort psychedelische avantgarde soundscapes. Zeer introspectief maar tegelijk ook magisch en (spi)ritueel. Wie gek is op bands als Hybryds, Coil, Mirror, Nurse With Wound zal dit zeker kunnen appreciëren.

Nu maar eens zeggen waarom de Dark Entries-lezer daar aanwezig moet zijn!

Omdat dit soort muziek in België al zo weinig aan bod komt en elk initiatief dus 100% gesteund mag worden, en elk project dat zaterdag op het podium staat de nodige aandacht verdient.

Mijn twee klassiekers gelden ook voor jou, Wim.

De beste plaat aller tijden en graag waarom.

Da's een moeilijke, er zijn zoveel goeie platen en wat je het allerbeste vindt kan ook verschillen van dag tot dag. Momenteel steekt 'Forever' van Cranes er voor mij wel wat uit.

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift vast te zitten en wat zou je doen?

Ik denk dat iemand als Carsten Nicolai (a.k.a. Alva Noto) wel boeiend zou zijn. Ik hou erg van zowel z'n visueel werk als z'n muziek en ik denk dat het een zeer leerrijke en boeiende babbel zou kunnen worden. En het zou leuk zijn om mijn Duits wat te oefenen! :D

En het laatste woord is aan u…

Ik hoop zaterdag veel mensen te zien, het wordt in elk geval erg de moeite. Hou verder Silken Tofu dit jaar nog wat in de gaten, want rond juni plan ik een en ander n.a.v. de 5e verjaardag.

Het festival The Tin Can gaat door op zaterdag 15 januari en gaat door in Theater Tinnenpot, Tinnenpotstraat 21 in Gent.

Dit bevindt zich in het centrum van Gent.

Inkom is 9 Euro en stipt om 19.00hr begint de eerste groep.

Silken Tofu