Het Franse Le Syndicat is er zo eentje van en voor een groep (vroeger ook label) dat ondertussen reeds bijna drie decennia lang aan het roer van het undergroundschip staat.

Dark Entries had een gesprek met één van de bezielers, Ruelgo.

Le Syndicat is zowel een label al seen groep. Waarom het zo moeilijk maken, ik bedoel het zou eenvoudiger geweest zijn moesten de twee een eigen naam hebben…

Le Syndicat was een label tussen 1982 en 1988. In het begin hadden we echt niet gedacht dat we tapes zouden gaan uitbrengen van andere groepen.

Dit was een kunstexperiment waar geen geld met gemoeid was en het was dus niet één of andere onderneming die er op uit was om winst te maken.

Via het ouderwets postsysteem begon ik de tapes op te sturen en tuurlijk kwamen er contacten binnen waarbij ik bevriend raakte met groepen als Merzbow, Controlled Bleeding, Dog As Master, Blackhouse of P231 en die vroegen mij of ik geïnteresseerd was om dingen van hun uit te gaan brengen.

Omdat de grafische vormgeving in mijn handen bleef, besloten we om de naam Le Syndicat te behouden.

De ouderwetse tapelabels…ze staan in schril contrast met de huidige technologie. Hoe zie jij vandaag de dag tapelabels?

Als je die zelfgemaakte dingen uit de 80’s nu bekijkt dan gaat dit natuurlijk gepaard met nostalgie en ja hoor, soms kunnen cassettes mooie geluidsobjecten zijn.

Er zijn mensen die reeds 30 jaar mooi hun tapes bijhouden net alsof het relikwieën zijn die aantonen dat dit vroeger de enige mogelijkheid was om dingen uit te brengen.

De casettelabels die vandaag nog bestaan, spelen daar mooi op in: het is zeldzaam, origineel en je kunt het vasthouden!

Plus, tapes zijn verschrikkelijk gemakkelijk om te gebruiken als je zelf iets wil uitbrengen en als men zijn best doet dan kun je er zelfs mooie verpakkingen met maken. Mij pleziert het in ieder geval toch dat er nog tapereleases bestaan!

Nu heb je alles op het net maar toch overvalt mij het gevoel dat je vroeger zonder het net de dingen makkelijker kon ontdekken…..

Niet zo makkelijk om daar een antwoord op te formuleren omdat ik zelf een muzikant ben en dat betekent dat ik niet echt op zoek ga naar muziek van anderen, ik bedoel: ik hou mij meer met het mijne bezig.

Ik kan ook niet gaan beweren dat ik zomaar een winkel moest binnenstappen om vernieuwende muziek te gaan vinden. Dat gebeurde via de pen en de brief, naar groepen schrijven en zelf muziek beginnen uitwisselen.

Aan de andere kant, is het nu wel makkelijker om iets terug te vinden via het net en het gaat ook veel vlugger. Het simpelste in deze wereld bezit tegenwoordig wel een eigen website.

Artiesten als Controlled Bleeding of Merzbow zijn niet niks. Zijn die tapereleases ooit heruitgebracht geweest op cd of vinyl?

Die livetape van Merzbow uit 1985 is volgens mij nooit heruitgebracht.

De tape van Controlled Bleeding wel op vinyl, dat werd “Knees & Bones”.

Dog As Master = Al Mac Gee besloot om al zijn releases gratis aan te bieden.

De laatste drie tapes van Le Syndicat (“Vorgine”, “Relapse” en “Delikatessen”) zijn later op driedubbel vinyl uitgebracht op het RRR-label. Later is dat nog eens heruitgebracht door Staal Plaat als dubbel cd en bijbehorend boek.

Dat is alles wat ik weet……

Nooit aan gedacht om een CD-R label te beginnen?

Toch wel, in 2000 besloten we om het met CD-R’s te gaan doen maar we gaven het vlug op. We zagen vrij vlug dat het geen zin had want die dingen vermenigvuldigen zichzelf zonder enige moeite dus waarom zouden we moeite moeten gaan doen om mensen daar geld voor te gaan vragen?

Pas op, het uiteindelijk resultaat is krak hetzelfde, maar een CD-R vind ik niet iets origineels.

Dus we besloten er maar om er met te stoppen tenzij als men het ons vriendelijk vroeg natuurlijk!

Eigenlijk was dat ook de reden waarom we in de jaren ’80 stopten met ons tapelabel. We wilden meer tijd spenderen aan het zoeken naar eigen vernieuwingen, eigen geluiden.

Een label runnen dat vraagt verschrikkelijk veel tijd en handen! Ik voelde zelf dat ik op die manier me niet meer kon bezig houden met mijn eigen ding.

Zelf iets uitbrengen is iets maar ik ben vooral begaan met het uitwisselen van ideeën die gepaard gaan met het uitbrengen van andermans muziek.

Over je groep dan….beschrijf eens het geluid….

Harsh, donker, vreemd, extreem, experimenteel, verrassend, angstaanjagend, grappig, bevrijdend…..

Voor mij was het zoals een beest, Pierre van Parade Ground zou zeggen dat het kots is!

De brutale electronische krachten die Le Syndicat kan je ook zo ervaren….

Hoe zie je zelf de evolutie binnenin Le Syndicat?

Eerst zou ik iets willen uitleggen wat een essentieel verschil uitmaakt.

Le Syndicat is nog steeds betrokken in het uitbrengen van werken die gemaakt zijn in een studio, dit jaar hadden we “Propagation” op BKO Media en “Festin d’Acier” op Rotorelief…dat is allemaal gecomponeerde muziek!

Daarnaast heb je ook Le Syndicat MMX en dat allemaal sessies die uit improvisatie bestaan.

Doorheen de evolutie binnenin de technologie gebruikt MMX heel wat meer geluidsbronnen dan wat Le Syndicat deed in de jaren ’80.

Wij maken geen minimalistische muziek of ambient dus hebben wij heel wat geluidsbronnen nodig. Wij veranderen, bouwen of verbouwen deze geluiden en proberen er door middel van reflex of toevalligheden iets nieuws van te maken.

Ik zou het omschrijven als een zekere vorm van gecontroleerde improvisatie want ook al is het aantal geluiden waarover we beschikken eindeloos, is toch het uiteindelijk doel om beeldhouwwerken van geluiden te gaan bouwen, primaire energie vol levenslust!

Muziek zoals de jouwe heeft veel te maken met verbeelding. Jij maakt die verbeelding of laat je dat over aan de luisteraar?

Het zijn geluiden, lawaai en muziek is sowieso een abstracte kunstvorm. De hoofdbedoeling is om individuele emoties los te kweken en die hangen steeds af van het individu die er naar luistert.

Wij proberen op zoek te gaan naar innerlijke emoties die steeds verschillend zijn.

Iedereen staat steeds vrij om kunst te ervaren zoals hij dat wil.

Laten we er geen doekjes omwinden. Muziek zoals deze van jullie zal nooit iets betekenen op grote schaal. Vind je dat nu erg of net goed?

De underground of het grote succes ons kan het niet schelen….

Ons plezier en plicht is te werken aan onze kunst. Het is een goede manier om steeds eerlijk tegenover jezelf te blijven en we hopen dat mensen zoiets appreciëren.

Binnenkort sta je op het BodyFarm Festival. Hoe ben je daar terecht gekomen?

Ik kwam Ripit van Solar Skeletons drie jaar geleden tegen en die vroeg mij om samen te werken aan één van zijn projecten: Fujako en sindsdien zijn we in contact gebleven.

Ik hou echt van het werk van Solar Skeletons, ik ben trouwens aan een remix voor hun bezig!

Omdat we nu weer terug bezig zijn met Le Syndicat MMX stelde Ripit ons het Body Farm Festival voor.

Ik denk dat Pierre van Parade Ground ook wel zo’n geluidsdinosaur als mij wou.

Wij begonnen aan onze missie om de wereld te ontwrichten ongeveer in dezelfde periode als Parade Ground, dus wij zijn echt blij dat wij deel mogen uitmaken van hun verjaardagsfuifje.

En dan is er natuurlijk dat favoriete album aller tijden…

Ik zou het houden op “Le Grand Macabre” van György Ligeti, een vinylplaat die nu onmogelijk te vinden is. Later kocht ik ook de dubbelcd maar ik verkies toch de analoge versie.

Het gaat over een dronken koning Nekrotzar die zijn volk verwittigde van een ramp.

De zangers zingen niet alleen, maar ze hangen ook de clown uit: ze lachen, roepen, boeren oen dit alles wordt in een monsterachtige majestueuze compositie gegoten. Je hoort daar ook jazz en andere vreemde geluiden in.

Ik luisterde steeds naar die plaat toen ik een kind was en daardoor stonden er veel krassen op de plaat maar het leuke was toen ik later naar Laibach luisterde dat ik ontdekte dat zij op hun eerste platen dit klassiek stuk hebben gebruikt.

Met wie jou zou jij het niet erg vinden om 8 uur in een lift vast te zitten, en wat zou je doen?

Goh, ik zou liever hebben dat er niemand bij mij zit gedurende 8 uur ook al haat ik de andere “gevangene”, het minst vervelende is volgens mij: gewoon alleen wachten…

De ultieme boodschap voor de Dark Entries-lezer is…

Do not forget yourself, stay Curious !