Moest ik zelf geen nummers schrijven dan zou ik nooit op een podium gaan staan...
07/12/2010, Didier Becu![]() |
|||||
Serafina Steer is zo’n artieste die losstaat van alle trends. Gewapend met een harp en een stem om u tegen te zeggen ging ze een Brits gymnasium binnen en het resultaat werd de “Bloody hell EP”. Lo-fi folk met een streepje Morrissey-maatschappijkritiek maakt Serafina Steer een artieste om eens bij stil te staan….
Dag Serafina, probeer eens je muziek te omschrijven…
Iemand zei ooit dat het klonk als een non die op het toilet op haar pleziertjes zit te wachten!
Nou moe… Jij bent iemand die normaal omringd wordt door verschillende muzikanten, maar op je laatste EP “Bloody Hell” doe je het allemaal op je eentje. Het enige wat je hoort is een harpgeluid. Geniaal, maar voelt dat niet raar aan?
In het begin had ik daar wel schrik van hoor. Om heel eerlijk te zijn met je, luister ik helemaal niet graag naar deze EP. Maar toch ben ik wel blij dat ik hem gemaakt want het was net alsof het voorbestemd was om hem te maken, gewoon omdat ik live klink zoals op die EP! In een studio raak ik steeds in de ban van andere dingen die me doen afdrijven van mijn eigenlijk livegeluid. Eigenlijk luister ik sowieso niet naar mijn eigen platen : als ze af zijn dan zijn ze af!
Wat de teksten betreft, vergeleek ik jou met Morrissey…
Dank je!
Men zal jou gemakshalve wel labellen als een folkperformer, maar zie jij jezelf als een folkartieste?
Neen. Maar ik ga deze vraag niet zomaar negeren want ik besef dat vele mensen het wel een belangrijke vraag vinden. Ik zie mijzelf helemaal niet als een zangeres, ik bedoel, moest ik zelf geen nummers schrijven dan zou ik nooit op een podium gaan staan. Neem het niet verkeerd op, als er mensen zijn die zichzelf componisten gaan noemen of beweren dat ze poezie maken dan hebben ze het bij mij ook verkorven hoor. Ik zie mijzelf als een harpspeler omdat ik dat ook ben. Een harspeler zoals ze het mij hebben aangeleerd en het repertoire waar ik in geïntereseerd ben…ik denk zelfs dat ik niet kan beweren dat ik een folkharpspeler ben!
Jouw EP werd opgenomen in een gymnasium, kan je daar wat over kwijt?
Wel, het was ook gedeeltelijk wat geluk hoor. Mijn vriend Stephen Cracknell die trouwens ook bij the Memory Band zit, kwam plots met die plaats aandraven. Daarbij kwam nog dat Paul Jones het zag zitten om dat allemaal in één dag te gaan opnemen. Ikzelf vond het ook een zeer goed idee en het voelde aan alsof ik geen andere keus had dan het te doen! Maar op het einde was ik echt kapot en het was nog putje zomer ook! We moesten alle ramen dichthouden want anders zaten we met het lawaai van het verkeer opgescheept. Op een bepaald moment, dat was op het einde van “Shut up shop”, dacht ik echt dat ik ging flauwvallen! Eigenlijk hou ik van dingen die rap gebeuren. Ik heb over “change is good change is good” eeuwen gedaan…dus op dat vlak ben ik zeer tevreden met de aanpak van de “Bloody Hell EP”.
Was dat een experiment om dat in een gymnasium te gaan doen, ik bedoel zijn er nog zo van die dingen in je hoofd?
Een experiment was het zeker, in feite zijn het allemaal experimenten. Ik heb al een idee met wie ik op mijn volgende plaat wil gaan werken maar het is nog niet bevestigd. Ik ben ook bezig met nummers te schrijven voor een groep waar een vriend, Matt Rogers, in zit. In mijn briefje schrijf ik : “Ik ben zeer blij dat ik er bij betrokken bij. Ik kijk er nu al naar uit om te mogen zingen zonder dat ik harp moet spelen en dat ik eindelijk eens kan rechtstaan”. Dus tja, erg op een experiment lijken doet dat nu ook weer niet, maar voor mij is het revolutionair!
Is muziek alles?
Er zijn wel veel andere dingen die belangrijk zijn voor mij maar het leven zou wel zeer saai zijn zonder muziek!
Uw favoriete plaat….
Ik weet het niet…ofwel is het “Forever Changes” van Love ofwel is het “Treasure” van Cocteau Twins…..
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten, en wat zou je doen?
Met Marilyn Monroe. Praten en zingen! Leren hoe ik moet dansen…ik weet het niet maar ze ziet er wel lief uit, of tenminste dat probeert ze te zijn… Peter Cook in zijn jonge dagen zou ik nog zien zitten….
De laatste boodschap die je wil meegeven?
I’m bring out my own line of humous called ‘famous’. Binnenkort op mijn website verkrijgbaar!
www.myspace.com/drumstreetsefa
|
Volgende interviews:
Dez Mona - Dez Mona beschouw ik als mijn kind en heb groot respect voor diegene die ons daarin een platform geven en steunen.
True Zebra - Mensen hebben iconen nodig, zodat zelfontdekking kan gebeuren.
Spectra*Paris (Elena Fossi) - Mijn kerstcd kun je ook spelen als het buiten 40 graden is.
Twice A Man - de intensiteit waarop je naar muziek luistert als tiener kan je niet vergelijken met de manier waarop je dat als volwassen doet.
STURM CAFE - Kom zeker kijken want het is ons allereerste live concert in België en we brengen liefde!
Esplendor Geométrico - Als we onze muziek maken is het echt een natuurlijk fenomeen, we kunnen niet anders!
Leather Strip - Als je in dit wereldje iedereen een plezier doet behalve jezelf dan kan je er zeker van zijn dat het eindresultaat brol zal zijn.
DE BRASSERS - Wij speelden wel punk met een beperkt aantal akkoorden, maar qua snelheid niet in overdrive en vooral, ook al was het traag, heel intensief. Slow punk dus en dat werd dan later cold wave of post punk genoemd.
Left Spine Down - 'We zijn piraten in een digitaal tijdperk.'
Noisuf-X - Er zijn mensen die complexere en donkere muziek willen maar het zijn er een pak minder, geloof mij.