Verschillende redacteurs van ons zine hebben in hun hart een speciaal plaatsje voor dit groot Vlaams talent. Eerder had Jan Denolet een gesprek met deze fijne mens, maar omdat er ondertussen al zo veel meer gebeurd is vroegen we Gregory Frateur of hij nog eens bij Dark Entries zijn ziel wou blootleggen en de lieve mens zei “ja!”.

Beste Gregory, hoe zou jij Dez Mona zien binnenin de Belgische muziekwereld?

Als je het mij vraagt is Dez Mona een groep die trouw is aan zichzelf en daar nu de vruchten van plukt.

We zijn inderdaad altijd trouw aan onszelf gebleven, nooit de keuze gemaakt om te streven naar een plaats in de hitparades.

Het is voor ons erg belangrijk dat we eerlijk omgaan met onze muziek.

We geloven in wat we doen en blijven ons hart volgen.

Iedereen weet ondertussen dat jij begon bij Daan.

Toen je daar destijds stond had jij in je hoofd de droom of het idee om iets te gaan doen als Dez Mona?

Dez Mona bestaat eigenlijk al ongeveer 12 jaar, het is natuulijk pas na mijn ontmoeting met Nicolas dat Dez Mona een inhoudelijk interessantere vorm kreeg.

Voordien gaf ik solo performances en met telkens afwisselde muzikanten, songs waren toen nog niet aan de orde.

Toen ik bij Daan starte kwam ik meer in contact met popmuziek en “songs” schrijven, het heeft me gefascineerd en besloot me hierop toe te gaan leggen op mijn eigen band.

Met het soort muziek dat jullie maken worden jullie natuurlijk wel vlug de lieveling van de muziekkenners, zeg maar de recensenten.

Zou jij je zelf bestempelen als een serieuze muzikant?

Ik beschouw mezelf helemaal niet als een muzikant maar eerder als een performer van de muziek die ik samen met Nicolas maak.

Het is voor mij de perfecte manier om mijn verhalen te vertalen.

Dez Mona beschouw ik als mijn kind en heb groot respect voor diegene die ons daarin een platform geven en steuen.

Ik voel me dan ook zeer verantwoordelijk hiervoor en behandel het met het grootste respect.

Als je het dus op die manier bekijkt ben ik inderdaad een serieuze muzikant.

Dez Mona is voor mij kwaliteitsmuziek met mensen die de humor van alles in zien….

Absoluut, buiten het feit dat de klank van Dez Mona vaak erg donker is heb ikzelf onze muziek nooit deprimerend gevonden, eerder een zoektocht naar licht in onze leefwereld.

Een ode aan de mens, zijn tekortkomingen in het uniek zijn en de confrontatie hiermee.

Humor is hier een een belangrijk element om de drang naar perfectie te relativeren en de fouten te leren begrijpen en respecteren.

Naast jou, Gregory is Nicolas natuurlijk ook een bouwsteen van de groep.

Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?

We hebben elkaar ontmoet in Antwerpen toen we samen in een andere band speelde van een collega muzikant.

Hier heb ik Nicolas aangesproken of hij het zag zitten om eens samen te performen als Dez Mona, dat zag hij meteen zitten en zodoende zijn we nu al 7 jaar samen Dez Mona.

Je hebt een wel bijzonder stembereik, Gregory. Is het zo dat je (zoals bijvoorbeeld Antony Hegarty) met de klok der regelmaat gevraagd wordt voor jouw vocalen?

Ondertussen ben ik inderdaad al regelmatig te gast geweest bij verschillende bands en is mijn agenda voor de komende jaren al behoorlijk gevuld met zijprojecten o.a. met het gitaar quartet ZWERM, daarna een project met Tom Pintens en Stijn Meuris rond Metal en in 2013 zal ik zingen in een voorstelling van theatergroep FC Bergman.

Er komen nog steeds vragen bij wat ik natuurlijk erg leuk vind want zo kan ik mezelf als zanger/performer telkens weer opnieuw ontdekken.

Diezelfde Antony verkondigde onlangs dat hij geen zin meer had om op een podium te staan.

Kan jij zulke uitspraken begrijpen?

Op dit moment kan ik dat moeilijk begrijpen aangezien ikzelf live optreden de ultieme manier vind om onze muziek in zijn puurste vorm te vertolken en te delen met anderen.

Ik was onlangs in de Handelsbeurs en ik zag jou a capella een gospel doen zonder micro, bijna naakt. Zoiets vergt toch moed?

Dat naakte spreekt me erg aan en vooral met Gospel.

Aangezien ik veel te graag zing zou ik niet meteen spreken over moed want voor mij is dat iets waar ik al lang naar uitkeek om te doen tijdens een live optreden, de najaarstournee bleek de uitgelezen kans en die heb ik zonder twijfelen genomen.

Meer van dat in de voorstelling “Stemmen op God” dat eind februari 2011 in premiere zal gaan in CC De Kern in Wilrijk en daarna in 2012 hopelijk wat door Vlaanderen zal reizen.

Blijkbaar is de wereld van de gospels één van jouw paradepaardjes, niet?

Gospel is één van mijn grote liefdes in muziek, het heeft vooral te maken met de emotionele vertelkracht en de uitgelaten zang die centraal staan in het genre.

Heel veel van de muziek waarvan ik hou kent invloeden uit Gospel.

En dan heb je het steeds over je muze, Nina Simone. Wat trekt jou precies aan in haar muziek?

Nina Simone is voor mij dé muze, ze is bezwerend, heeft gekozen voor muziek, niet een genre. Haar stem en pianospel is zo uitzonderlijk, ze gaat recht naar mijn hart.

Zowel haar eigen protestliederen als de honderden interpretaties waar ze zonder moeite haar eigen stempel op heeft gezet staan bij mij allemaal om nummer 1.

Jullie eerste plaat “Pursued sinners” was een liveplaat die opgenomen werd in een kerk.

Was dat een keuze die gemaakt was omwille van het beperkt budget dat je als beginnende groep had?

Nee hoor, de kerk waarin we hebben opgenomen had de perfecte akoestiek om Pursued Sinners in op te nemen. De ruimte en haar stilte is een belangrijk element op die plaat.

Ik had voordien al een paar concerten in die kerk gezien en zo hebben we uiteindelijk gekozen om de plaat daar op te nemen.

Met “Hilfe kommt” had je er meteen Paul Webb van Talk Talk bij.

Ik veronderstel met albums als “Spirit Of Eden” in het achterhoofd dat dit één van je helden is. Heb je met hem daar over gesproken?

Vooral Spirit Of Eden en de plaat Out Of Season die hij samen met Beth Gibbons van Portishead heeft gemaakt zijn twee van die platen die zo uitzonderlijk goed klinken dat we per sé met hem wilden samenwerken.

Het heeft wel bloed, zweet en tranen gekost om hem te bereiken maar toen we daar in slaagden was hij meteen overtuigd om samen te werken, nadat hij de demo had beluisterd natuurlijk.

We hebben met hem over heel veel gesproken, het was een erg aangename samenwerking.

Vanwaar die titel “Hilfe kommt”? Zo eenvoudig en toch zo subliem….

Dat was eigenlijk al een hele tijd de werktitel van het album.

Ik kwam deze tegen toen we op tour waren in Zwitserland, we verbleven in een hotel in Bern en in de lift van dat hotel stond een noodknop met deze twee woorden op.

Het overviel mij dat deze zoveel zeggende boodschap meteen te linken was aan de thematiek op de plaat.

Confrontatie door een keuze te maken, een knop in je hoofd waarmee je zelf hoop wekt op verlossing door de keuze te maken hem in te drukken.

We vonden geen betere titel en het is dus de werktitel gebleven.

De meeste mensen zullen het willen weten, Gregory, maar wat staat er op het programma na de toer?

We zijn op dit moment aan het werken aan een nieuw album dat september volgend jaar zal uitkomen, het is een speciaal album in die zin dat we gaan werken met oude barokinstrumenten.

Het zal daardoor een theatraal maar rustige plaat worden, we zullen deze als alles goed gaat voorstellen tijdens het Festival van Vlaanderen in de Bozar.

Dat is één maar we zijn ondertussen ook aan het schrijven aan de opvolger van Hilfe Kommt en deze zal een jaartje later in 2012 uitgebracht worden.

Ik vraag dit aan iedereen, hoor. Wat is je favoriete lp aller tijden en waarom?

Moeilijk vraag, ik zou alles van Nina Simone willen zeggen maar dat staat niet op 1 lp daarop kies ik voor Out Of Season, de plaat van Paul Webb en Beth Gibbons.

Zoals eerder vermeld een onwaarschijnlijk mooi klinkende plaat met alleen maar prachtige nummers en uitzonderlijk mooi gezongen, tijdloos!

Een speciale boodschap voor de Dark Entries-lezers?

Ik wens al jullie lezers een 2011 vol muziek en hoop hen te zien op één van onze optredens!