Op vrijdag 17 en 18 december kan u in de Antwerpse Trix het kruim van de electronische scène verwelkomen en wie daar vrijdag ook zal staan is het Zweedse synthpopduo Twice A Man die inmiddels een bijna 30 jarige carriere achter de rug hebben.

Wij mochten even met één van de bezielers, Dan, een babbeltje slaan en trokken dan ook (weliswaar virtueel) naar het hoge Noorden.

Jullie zijn al bijna dertig jaar bezig en maar niet opgeven. Wat houdt jullie recht?

Muziek is onze hoofduitdrukking ook al kun je het concept van ideeën, teksten of beelden op verschillende manieren naar voren brengen.

Iemand die zichzelf wil uitdrukken valt best te vergelijken met iets als dat van binnen zit en er uit moet.

Ook al zitten we nog steeds in de underground zijn er toch nog altijd mensen die een blijvende interesse in ons hebben.

Het is die interesse die ons recht houdt…trouwens er valt zo veel te vertellen, zo veel uitdrukkingen die er uit moeten…het zal nooit stoppen!

Jullie zijn zeer zeker verliefd op het medium muziek…een medium dat zo veel veranderingen ondergaan heeft : van ouderwets vinyl tot het net.

Inderdaad, er zijn veel veranderingen gebeurd en we luisteren naar muziek op een totaal verschillende manier.

Laat ons trouwens eerlijk blijven: de intensiteit waarop je naar muziek luistert als tiener kan je niet vergelijken met de manier waarop je dat als volwassen doet.

Maar toch, wij blijven open van geest en kijken steeds uit naar nieuwe dingen.

Ikzelf zit bijna dagelijks naar muziek te luisteren die ik van het net haal.

Twice A Man wordt wel eens synthpop genoemd maar een synthpopband die Pink Floyd en Lennon als hun bron citeren hoor je ook niet alle dagen.

Voor Twice A Man was er Cosmic Overdose. Dat was in 1978 en dan hoorde je zeer veel invloeden, vooral die uit de jaren ’60 die jij aanhaalt ook al had je daar ook electronische muzikanten als een Brian Eno bij.

Er zat ook punk en wave in verwerkt waarbij Magazine, Wire en Siouxsie & The Banshees zeker een invloed waren.

Nog later kwamen daar dingen als Joy Division, Suicide en Fad Gadget bij.

Eens het 1981 was besloten we om met Twice A Man te beginnen en ik durf te stellen dat daar ook veel van ons zelf in zat, zeg maar de ziel van het Noorden, een melancholische atmosfeer van donkere winters en de romantiek van de Noordelijke zomers.

Hier zijn jullie verre van bekend, hoe zit dat in Zweden?

Mensen die opgegroeid zijn in de 80’s kennen ons.

Tja, die Zweden en hun pop. Wat doen jullie in het water ginder?

Vodka (schiet in de lach).

Maar Twice A Man is toch pop?

Tuurlijk is het pop, maar er zitten ook andere dingen in verwerkt.

Jullie kwamen in de belangstelling met “Driftwood”. Tot op vandaag blijkt deze plaat een fantastisch meesterwerk te zijn.

Bedankt, er kwamen veel dingen in dit album naar voren en dat is allemaal vanuit experimenteren met de sampletechnieken gestart.

Ik ben er nog steeds trots op, maar live was het zelfs nog experimenteelder ook al is dit nooit buiten Zweden gegaan.

Het was bijna een theaterstuk in plaats van een concert, we deden dit tegelijkertijd toen “Works on Yellow” uitkwam wat toch een succesvol popalbum was.

Achteraf bekeken was dat commerciële zelfmoord want geen mens die begreep waar het over hadden, misschien begrepen we het zelf niet….

En daarna deed je ambient-achtige dingen, het lijkt er op dat je nooit de makkelijke weg wilde kiezen….

.

Neen, want je weet nooit waar je dromen je brengen en het is belangrijk dat je uw dromen trouw blijft.

Je werkte ook voor theaterprodukties, ik veronderstel dat dit eigenlijk een beetje aanvoelt als het schrijven van een soundtrack.

Ja, eigenlijk is dat hetzelfde maar aan de andere kant ook verschillend.

Ik zou zelfs durven stellen dat theater moeilijker is dan film. Bij een flm zie je onmiddellijk het resultaat maar bij een theaterstuk is het meer een bewegend proces van acteurs, lichtgeving, scenografie ..en soms echt moeilijk, maar tegelijkertijd ook opwindend. Ik denk dat ons theaterwerk onze nummers beïnvloedt en vice versa.

Met “Icicles” was er plots een terugkeer, een vrij onverwachtste als je het mij vraagt!

Het was niet zo ingecalculeerd hoor. Het was gewoon een kwestie dat wij aanvoelden dat wij wat goede popsongs hadden en besloten om het om cd uit te brengen…zo simpel als dat.

“Icicles” ligt in de lijn van onze 80’s platen “Music for girls” en “Work on yellow”.

Wat wel nieuw voor ons was het internet waardoor we met allerlei mensen konden samenwerken, dus voor ons was deze aanpak iets volledig nieuws.

Onze producer, Daniel Kaufeltd, heeft goed werk geleverd om de plaat van een 80’s-geluid te voorzien.

Ik heb jullie nieuwste cd vergeleken met “The ideal copy” van Wire…

Ook al zou je het muzikaal niet zeggen, hebben wij met die gasten toch zeer veel gemeenschappelijk. Ik ben steeds grote fan geweest van Wire, vooral de nummers van Colin Newman en zijn drang om te experimenteren.

Nu ja, als ik naar mijn platencollectie kijk dan bezit ik de drie eerste platen van Wire maar niet “The ideal copy”.

En binnenkort staan jullie op onze PreBim. Wat gaan jullie doen?

Eigenlijk hebben wij twee programma’s. Eentje is voor de clubs en een ander is meer ambient gericht, en ook voor een zittend publiek.

Wij hebben gekozen voor de clubset : dat zijn oude en nieuwe nummers, een paar uit “Icicles”…eigenlijk alles met een beat.

We gaan ook de videofilms meebrengen die we al jaren gebruiken.

Noem maar uw favoriete plaat aller tijden….

Je weet zelf wel dat dit een moeilijke vraag is want er zijn er zo veel!

Moest ik er toch eentje moeten uitpikken dan wordt dat “Unknown pleasures” van Joy Division. Het verwoordt perfect de muziek uit die tijd en voor een nieuwe generatie muzikanten betekende dit een hele stap voorwaarts.

Het is een donkere plaat en als je weet wat er een paar maanden later gebeurde met Ian Curtis, dan gaat die plaat nog dieper!

Ik luister er nog steeds naar…

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift vast te zitten en wat zou je doen?

Percy Byshe Shelley is een goede keuze en ik zou het hebben over het leven, de natuur en spiritualiteit…alleen stierf die vent in 1820 dus zo vanzelfsprekend is dat ook niet.

Toekomstplannen en een boodschap voor onze lezers?

Onze wens is dat we ook buiten Zweden onze ambientmuziek eens zouden kunnen spelen en dat we steeds over de nodige centen zouden bezitten om onze nieuwe projecten, te financieren…er zitten er een heleboel in ons hoofd!

Wees ook voorzichtig voor elkaar, spring goed om met de natuur, hou rekening met de klimaatverandering, kom op voor de mensenrechten, gelijkheid en je moet ook tegen de vercommercialisering van culturele waarden zijn.

Als dat geen boterham is! Tickets voor onze BIMfest kun je nog steeds aankopen via deze site.