Beste Nik, daar de groep nu Blind Passenger heet is, veronderstel ik, een nieuw begin, niet?

Jazeker. Dat is te verklaren doordat mijn vroegere bandgenoot Rayner Schirner het niet zag zitten om er terug bij te zijn voor ons comeback album. Daarom besloot ik maar om de groep in het enkelvoud te laten, niettegenstaande dat de eerste twee cd’s van Blind Passengers (“The Glamour of darkness” en “Destoyka”) steeds van grote invloed geweest zijn op ons huidig werk.

Ik heb altijd wel van Blind Passengers gehouden, maar in alle eerlijkheid had ik nooit gedacht dat je met “Next Flight to Planet Earth” zo sterk zou toeslaan!

Alvast bedankt voor het compliment. Eigenlijk wou ik met deze cd een brug slaan tussen de bekende wave hymns uit de jaren ’80 en de sci-fi synthpop. Ik moet je zeker niet vertellen hoe blij ik ben dat deze cd enthousiast onthaald werd door de Blind Passengers-fans…

Het is inderdaad zo dat je op deze nieuwe cd meerdere malen moet denken aan die legendarische wavesongs uit de jaren ’80…

Ik ben zeer blij dat jij dat ook hoort. Groepen zoals Depeche Mode, Duran Duran, Human League, Frankie Goes To Hollywood, Tears For Fears of Heaven 17 zijn steeds een motivatie geweest voor mij om muzikant te worden en daarom wou ik ook terug gaan naar mijn roots. Onder de naam van Nik Page heb ik drie cd’s gemaakt die goth rock zijn, maar ik wou gewoon het plezier van de synth en de wavepop herontdekken. Het is net alsof ik terug thuis kom van een lange reis….

Als je naar de hoes kijkt van jouw cd dan zie ik een mens die totaal opgaat in het sciene fictionwereldje. Is dat gewoon een artistiek concept of ben jij echt als mens met al die dingen zo begaan?

Ik hou eigenlijk van alle soorten sciene fiction. De echte eerlijke boeken van William Gibson of Aldous Huxley, maar ik hou evenzeer van de humoristische benadering ervan….ik denk hierbij aan films als “The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy” of “Spaceballs”.

Die fascinatie voor dat genre begon eigenlijk toen ik als klein ventje voor het eerst het spacey geluid van Jean-Michel Jarre hoorde.

Om maar niet te zggen dat er mensen zijn die beweren dat mensen die geïnteresseerd zijn in sciene fiction of fantasy het echte leven ontlopen…

Ik denk niet dat er één genre is die zoveel ruimte heeft aan je fantasie als deze van de sciene fiction. Het is trouwens ook een mogelijkheid om aan te tonen hoe absurd onze wereld wel is.

Enerzijds heb ik wel een grote fascinatie voor de werelden die ergens verborgen zijn in onze ruimte, maar ik weet ook dat het afgelopen zou zijn met onze planeet moest er hier ooit één of ander verstandig buitenaards wezen landen. Je weet ook wel wat er gebeurt als er een superieur wezen een nieuwe wereld binnendringt. Je moet maar eens kijken wat de Europeanen uitgestoken hebben met de Indianen eens dat ze Amerika ontdekt hebben.

Wat Blind Passengers betreft: jullie waren één van de eerste Oost-Duitse groepen, ik veronderstel niet dat dit zo’n gemakkelijke tijd voor je was, niet?

Inderdaad, Blind Passengers ontstond toen de DDR op zijn laatste benen liep. Het was zeker niet makkelijk om electropop te maken want er was maar één label in Oost-Duitsland en die managers zagen ons soort muziek in de verste verte niet zitten. Dat niet alleen, gewoon deftige apparatuur vinden in Oost-Duitsland was verre van zelfsprekend…

Principieel gesproken zou ik zeggen dat onze carriere pas aanvang nam toen de Muur in Berlijn naar beneden viel.

Ik heb een rare vraag voor je, Nik. Hier in België betekent synthpop helemaal niks maar in Duitsland bereik je er moeiteloos de Top 40 mee. Heb je daar een uitleg voor?

Ik ken eerlijk gezegd de scene in België nauwelijks om daar iets zinnigs over te zeggen maar ik geloof wel dat je over de hele wereld mensen zult vinden met een goede smaak. Ik heb wereldwijd fans maar het jammere aan de zaak is dat ik wel niet over heel de wereld concerten kan geven.

En daar heb je de kern van de zaak, ik denk dat ons succes en dat van anderen te danken is doordat wij er zoveel kunnen spelen…

Ik ga u nog iets raars vragen, Nik. Jij bent een grote man in Duitsland maar hier in België zijn er groepen die tien jaar of langer meegaan en die tevreden moeten zijn met een tweetal concerten per jaar waar 50 man op afkomt. Zou jij volhouden in zo’n positie?

Iedereen moet doen waar hij van houdt. Indien dat extra sterkte geeft aan je muziek dan vind ik dat je het moet doen, ik zeg dit gewoonweg omdat het in mijn ogen de beste hobby is die er is. Moest het nu zijn dat dit alleen maar frustraties veroorzaakt zou ik zeggen: kies een andere hobby! Het is altijd een kwestie van verwachtingen hee….

Ik ben zeer blij dat ik rond 1993 van mijn hobby en passie mijn beroep heb kunnen maken en al die jaren dat het daarna nog gelukt is, stemt mij als mens intens gelukkig.

Dat is inderdaad mooi….wat ik je nog wilde vragen is: waarom noem je die nieuwe cd nu Blind Passenger en niet gewoon Nik Page?

Gewoonweg omdat dit album verschillend is van stijl met de andere Blind Passenger cd’s. Als Nik Page ging ik meer de goth ’n roll-toer op terwijl het hier toch om electronische pop gaat. Moest het zijn dat ik op een dag terug weer donkere rock wil maken dan keer ik gewoon terug naar Nik Page. Maar dat komt nu niet ter sprake omdat ik mij weer volledig wil focussen op Blind Passenger, de terugkeer naar mijn eerste liefde : die goede oude synthpop…

Uw favoriete plaat aller tijden, Nik….

Moeilijk om er eentje te pikken maar mijn grootste muzikale invloed blijven toch de eightiesplaten van Depeche Mode. Nu is één van mijn favorieten de comebackplaat van The Prodigy “Invaders must die”. Zij weten op een zeer goede manier punk met electronische muziek te combineren en ze bewezen dat dansmuziek ook best cool kan zijn!

Een speciale boodschap voor de Dark Entries-lezers, Nik?

Tja, ik hoop toch echt dat ik een keer in België kan spelen hoor!