Beste Robert, DAF is een instituut zoveel is zeker, maar voel je dat zelf ook zo aan?

In zekere zin natuurlijk wel, maar niet op een bindende manier. Wij willen de mensen altijd ideeën geven, maar we laten het aan hun over wat ze er met aanvangen.Gabi en ik zijn twee vrije geesten en het is op die manier dat we geëvolueerd zijn.

Historisch gezien maken jullie deel uit van de Neue Deutsche Welle. Voelen jullie tot deze 'strekking' verbonden of heeft men die naam gewoon verzonnen om er poen met te scheppen?

Wij hebben ons nooit deel van iets gevonden, binnenin de Neue Deutsche Welle deden wij gewoon ons eigen ding. En zelfs dat concept pastte ons niet, eigenlijk maken wij niet graag deel uit van iets….

Dat vind ik tegelijkertijd het mooie aan DAF Jullie zijn een groep die iedereen kent maar eigenlijk hebben jullie weinig toegevingen moeten doen…

Ja, maar meteen is het ook daardoor dat je ons niet heel de dagen op de radio kan horen. Wij vonden een nieuwe manier uit van songs schrijven, gewoonweg omdat we niet echt wild waren van de oude manier van werken…

Met zo’n ingesteldheid echter kom je niet op de radio maar dat kon ons maar weinig schelen. Liever dat dan heel je leven vervelende nummers te moeten maken, om van je vrijheid maar niet te spreken!

Volgens de geschiedenisboeken is DAF de uitvinder van de EBM. Ik laat het aan jullie over om dat toe te lichten…

Dat komt omdat onze muziek 30 jaar geleden gemaakt werd en als je naar vele EBM-bands luistert dan hoor je inderdaad ons geluid, maar ik zie dat als een compliment. En tuurlijk zijn ze ook verzot op onze kleren! Welke kleren? Zwart natuurlijk!

Hoe kwamen jullie op dit geluid?

Aah, de vraag die we al zo veel keren hebben moeten beantwoorden! Het doel was eigenlijk om zo origineel mogelijk te klinken en we hebben daar zeer hard moeten voor werken.

Wij hielden nogal van de fusie tussen vuile geprogrammeerde electronische muziek en echte akoestische drums, zoiets als een Man Machine maar dan in’t echt!

Mensen zijn niet perfect en soms ademen ze twee keer per seconde in plaats van één keer.

Toen jullie in Wuppertal jullie ding begonnen, hoe reageerde men daar op?

Eigenlijk zijn wij in Düsseldorf begonnen, maar goed op dat moment leefde Gabi in Wuppertal maar de ontmoeting tussen mij en Gabi vond dus wel plaats in Düsseldorf en daar is alles begonnen.

Je zal het misschien niet geloven maar de mensen waren van in het begin zot van ons geluid en al onze liveshows waren uitverkocht, het waren enkel de platenlabels die het lieten afweten. We kregen brieven waarin stond : ‘Wij houden ons niet met dit soort muziek bezig.”.

Anderzijds toch raar dat enthousiasme want wat jullie deden was iets volslagen nieuw….

Maar toch mag je niet vergeten dat de punk er ook nog was. Door de punk waren mensen best bereid om naar iets nieuw te luisteren want de mensen waren al die oude vertrouwde schema’s beu.

Dit was natuurlijk voor ons een kans maar ik ben er me ten volste van bewust dat zulke kansen zich maar zelden voordoen.

Nu is er ook een gevecht aan de gang, het gevecht tegen de muziekindustrie en de drang dat alles gratis moet zijn, en zo zal het worden!

Jij en Gabi zijn al 30 jaar bezig, jullie moeten goede maatjes zijn, toch?

Vergeet het maar, er zijn momenten bij dat alles klikt maar op andere momenten moeten we niks van mekaar hebben.

Jullie worden wel eens de peetvaders van de electronische muziek genoemd. Is dat een scene die je zelf op de voet volgt?

Eigenlijk hebben wij volgelingen in verschillende scenes hoor. Er zijn mensen die beweren dat wij de eerste houseplaat aller tijden gemaakt hebben. Dan verwijzen ze naar onze elpee “First step to heaven” die uitkwam in het midden van de jaren ’80.

Er zijn er zelfs die beweren dat wij de techno uitgevonden hebben, in ieder geval heb ik onder mijn eigen naam in de jaren ’90 vier technoplaten uitgebracht.

Wat betekenen de jaren ’80 voor u?

Muzikaal gezien een enorm grote verandering want de electronische muziek maakte zijn intrede en veroverde meteen de top. Alles voelde fantastisch aan omwille van de atmosfeer die toen in de lucht ging. Voor ons was het de DAF-tijd en zelf maakte ik mijn soloplaat met Annie Lennox.

En plots in 2008 beslisten jullie om de draad weer op te pikken, waarom?

In de eerste plaats omdat Gabi en ik het echt zagen zitten maar het was ook een mooi moment vond ik : ons dertigjarig jubileum! En om eerlijk met u te blijven, we hadden ook de kans om wat geld te rapen.

Uw favoriete plaat en waarom?

“Hey Jude” van The Beatles en “Sexmachine” van James Brown. Waarom? Iedereen heeft van die vroege favorieten, toch?

Wat mogen we op BIMfest verwachten?

We gaan al onze grootste hits spelen, en ook een paar die niet zo bekend zijn!

De laatste woorden waren…

Hopelijk zien we jullie op BIMfest, we kijken er echt naar uit!

Wij ook!

DAF / Bimfest