Stel The Selecter eens voor aan het Belgische publiek, vooral ook aan de jongere generatie, die niet altijd bekend is met de band?

Pauline Black: The Selecter begon als een instrumentale track op de B-kant van The Specials’ single “Gangsters” (de allereerste release op het 2 Tone label in 1979, hv). Een band werd geformeerd rond deze instrumental, nadat de Specials single een ferme hit werd in de UK. The Selecter vervoegde Madness en The Specials op de befaamde 40 date UK ‘2-Tone Tour’ in oktober 1979. “Too Much Pressure” was het debuut album van deze belangrijke en invloedrijke band in februari 1980. Dit album blijft een belangrijke toetssteen voor een generatie skaliefhebbers. Met een mix van punk, ska en reggae was “Too Much Pressure” een schot in de roos als reflectie van de sociale en politieke problemen van de vroege Thatcher jaren in Groot-Brittannië en gaf een stem aan de ontevreden jeugd aan weerszijden van de raciale kloof. Na een verandering in line-up, brachten ze het kritisch onthaalde “Celebrate The Bullet” uit en splitten in 1981.

Waar komt de naam The Selecter vandaan?

Pauline Black: De bandnaam is afkomstig van de naam van de dj die de muziek in Jamaicaanse soundsystems selecteerde in de jaren ‘60.

Door welke muziek werden The Selecter beïnvloed? Skabands of ook punk en new wave bands?

Pauline Black: De sound van The Selecter is uniek, maar werd beïnvloed door vroege ska muziek en door soul, rock en punk.

Hoe zou je het publiek beschrijven dat in de jaren ’80 op een Selecter concert afkwam?

Pauline Black: Het was een bonte mengeling van rudeboys, rudegirls, punks, skins en new wavers. Het doet mij plezier dat ik kan zeggen dat The Selecter ook altijd een groot contingent vrouwvolk aantrok op concerten en dit in tegenstelling tot de rest van onze ska tijdgenoten.

Met Madness, The Specials en The Beat waren jullie de toonaangevende bands op het 2-Tone label van Specials toetsenist/songwriter Jerry Dammers en van de eighties ska revival. Hoe was de sfeer in die dagen en hoe was de verstandhouding tussen de bands?

Pauline Black: Enkel The Selecter bleven bij het 2-tone label na de debuutsingle “On My Radio”. Madness en The Beat tekenden bij andere labels voor hun debuutalbums. Ons debuutalbum “Too Much Pressure” verscheen in 1980 op het 2-Tone label, de enige andere album release naast de Specials albums. Wat kan ik zeggen over de 2-Tone toer: heel veel plezier en heel veel goede muziek!

Vertel ons eens wat meer over de fameuze hit single “On My Radio”. Welk verhaal zit er achter en waar gaat de song eigenlijk over?

Pauline Black: Jerry Dammers van The Specials en oprichter van het 2-Tone label, gaf The Selecter £1000 om een 3 track demo op te nemen. De songs waren “Too Much Pressure”, “On My Radio” en “Street Feeling”. “On My Radio” werd onmiddellijk opgepikt als de catchy pop klassieker die het na 30 jaar nog steeds is en die nooit zijn aantrekkingskracht verloren heeft bij de fans. Het gaat over de hardnekkige neiging van pop radio stations om steeds dezelfde playlist met oude songklassiekers te spelen, zonder enige zin in avontuur of om gewoon eens iets nieuws of een beetje anders uit te proberen. Zoiets als het ietwat grillige, eigenaardige “On My Radio” bijvoorbeeld.

Zelfde vraag voor twee van mijn andere favoriete Selecter songs: “Three Minute Hero” en “Too Much Pressure”.

Pauline Black: “Three Minute Hero” gaat over het afstompende gesloof van de werkweek en de droom om een popster te worden, een ‘3 minute hero’, want dat was de lengte van de gemiddelde vinyl pop single in 1979.

“Too Much Pressure” beschrijft een heel slechte dag voor een rudeboy! Alles wat fout kan gaan, gaat ook fout.

Wat is jouw favoriete Selecter song en waarom?

Pauline Black: Mijn favoriete Selecter song is “Black & Blue”, omdat die heel persoonlijk is en mijn levensverhaal vertelt tot op het moment dat ik bij The Selecter kwam. Plus het bevat een goddelijke trombone solo van ska legende Rico Rodriguez die de sfeer van de song exact weet te vatten.

Kan je wat meer vertellen over de omstandigheden van de split van The Selecter na slechts twee albums?

Pauline Black: De eerste split kwam eigenlijk al voor het tweede album, of – correcter - in verband ermee. We waren in de studio om onze vierde single, “The Whisper/bw Train To Skaville” op te nemen, toen onze originele keyboardspeler, Desmond Brown, het aftrapte om redenen die nog steeds duister zijn en vervolgens werd wegens muzikale meningsverschillen aan de originele bassist Charley Anderson gevraagd om ook weg te gaan. Deze twee leden werden vervangen voor het “Celebrate The Bullet” album. De band splitte uiteindelijk in 1981. Desmond Brown is sindsdien ernstig ziek.

Waarom besliste je om deel uit gaan maken van een heropgerichte Selecter?

Pauline Black: Omdat ik continu verzoeken kreeg in die zin vanwege boeking agentschappen, promotors en fans. De enige andere persoon die de band terug bijeen had kunnen krijgen, was Neol Davis (de originele gitarist, hv), maar omdat hij niet dezelfde voorstellen kreeg als ik, voelde ik dat het aan mij was om de band herop te richten.

Wie maakt er vandaag deel uit van The Selecter? Wie was er al lid van de originele band?

Pauline Black: Het enige andere originele lid is Arthur ‘Gaps’ Hendrickson. Zonder hem zou het niet hetzelfde zijn omdat hij mijn originele co-vocalist was. Er is een grote mogelijkheid dat Neol Davies zich tegen het concert op Sinners Day laat overhalen om mee te doen. Ik denk niet dat het een goed idee zou zijn om met de originele line-up te gaan optreden om twee redenen. Eerst en vooral omdat de originele band een blazerssectie miste en ik wilde echt wel gaan experimenteren en nieuwe dingen uitproberen. En de line-up die we nu hebben is gewoon uitstekend. De twee saxofonisten, Neil Pyzer en Orlando LaRose werken al geruime tijd samen en hebben een geweldig gevoel voor ska. John Thompson is super op bas en werkte in het verleden met Bad Manners en hij en drummer Winston Marche, die in 1991 met Neol Davies en mijzelf werkte aan een Selecter project, zijn samen een geweldige ritmesectie. We hebben een jonge en zeer getalenteerde toetsenist, Greg Coulson en de lead gitarist is Anthony Harty, een muzikant uit Coventry die reeds met Paul Weller’s Style Council toerde, toen hij amper 16 was en die met mij aan diverse projecten meewerkte, waaronder “The Two Tone Collective”(1999-2001).

Wat zijn de toekomstplannen? Is er soms sprake van nieuw songmateriaal of van een nieuwe release?

Pauline Black: Het is nog vroeg. The Specials reformeerden twee jaar geleden en hebben nog steeds niets nieuws opgenomen, noch nieuwe songs in hun set gestopt. Ik hoop dat ik van The Selecter opnieuw een headline act kan maken en dan werken we van daaruit verder. Nieuw materiaal is zeker een mogelijkheid. Volgend jaar breng ik een solo album uit als Pauline Black met de titel “Pigment Of My Imagination” op het Vocaphone label. Dit album zal uitkomen samen met mijn autobiografie, “Black By Design”, in augustus 2011. Mijn boek behandelt onder meer het verhaal van The Selecter en onze rol in de 2-tone beweging. Het komt uit bij Serpent’s Tail en meer info erover vind je op mijn site.

Heb je misschien nog een leuke anekdote voor ons?

Pauline Black: Zeer zeker de deze: het is een citaat uit een biografie van John Lennon, “The Last Days Of John Lennon”, geschreven door zijn butler/chauffeur, Frederic Seaman in september 1991:

‘Sitting at the black upright piano, Yoko mumbled the lyrics to her song as John played the melody on the white grand. Soon, he winced and motioned her to stop. Insisting that the song required a "lively backbeat" to compensate for its lack of melodic variety, John suggested trying a ska beat. He asked me to bring him a tape of The Selecter, a British ska group that we had listened to on Long Island. I scrambled to make a cassette copy of the Selecter album in the kitchen.

When I brought John the Selecter tape, he played it at loud volume, while fiddling with his drum machine, attempting to duplicate the frenetic beat of a song titled "Too Much Pressure". John napped his fingers and tried desperately to sell Yoko on the idea of incorporating the fast tempo into her song, but she would not hear of it. She demanded that John turn off the tape player and rhythm box. Gnashing his teeth in frustration, John complied.’

En tot slot: wat kunnen we verwachten van het Selecter concert op het Sinners Day Festival in België?

Pauline Black: Hier volgt de setlist:

(gelieve niet verder te lezen als u van enige verrassing houdt!!)

SELECTER SET LIST FOR “SINNER’S DAY FESTIVAL”

The Selecter (instrumental) 4:00

Three Minute Hero 3:00

Time Hard (Everyday) 3:10

They Make Me Mad 2:47

Missing Words 3:22

Danger 2:38

Street Feeling 3:11

My Collie (Not a dog) 2:45

Bristol & Miami 3:49

Celebrate The Bullet 4:37

Train To Skaville 4:55

Murder 2:39

Out On The Streets Again 3:28

Carry Go Bring Come 3:02

Black & Blue 3:17

James Bond 2:16

On My Radio 3:37

Too Much Pressure 3:48

Total time: 57:01

http://www.myspace.com/dropthepressuretheselecter

http://www.theselecter.net