We schrijven 1991, het album “Dhyani” vind eerst met mondjesmaat maar al gauw in grote hoeveelheden z’n weg naar het opnieuw florerende goth /electro publiek. Vandaag, augustus 2010, ligt “Continuum Ride” in onze cd –speler. Beide albums zijn afkomstig van Project Pitchfork… We trekken onze stoute puntschoenen nog een keer aan en vragen aan bezieler Peter Spilles wat nu de gelijkenissen en de verschillen zijn tussen deze twee albums.

Peter Spilles (PS): De gelijkenis betreft vooral het feit dat twee keer dezelfde muziekmaker aan het werk was, met name ikzelf. Het grote verschil zit hem evenwel in het feit dat “Dhyani” 19 jaar geleden werd opgenomen en de opnametechnieken en – mogelijkheden ondertussen totaal zijn veranderd. Toen waren er geen computers alleen analoge synths. Vandaag gebruik ik ook, computers, software synths, opnames op de harde schijf maar ook nog de analoge synths. Een mens moet mee met zijn tijd…

Peter, ik stel deze vraag omdat ik meen dat “Continuum Ride” de duistere dark electro sound waarmee Project Pitchfork in de eerste helft van de jaren ’90 moeiteloos de titel beste ‘dark techno’ (een label dat nu niet meer wordt gebruikt maar toen als antwoord op de populiaire commerciële techno richting werd gegeven) act wegkaapte, opnieuw introduceert. Ik moest bij beluistering spontaan terug denken aan albums als ”Entities”, “Lam’Bras” of “Psychic Torture”.

PS: Wel, als jij daar zo over denkt ga ik jou zeker niet tegen spreken. Persoonlijk meen ik dat elk Project Pitchfork album op zichzelf staat en telkens verschillende aspecten van elektronische muziek mee in rekening brengt.

Anderzijds moet ik ook vast stellen dat het nieuwe album meer club geörienteerd klinkt dan de vorige albums hoewel het ook altijd sfeervol blijft klinken waardoor het ook voor huiskamer gebruik uitermate geschikt blijft.

PS: Als jij het op die manier aanvoelt ben ik daar best tevreden mee. Maar opnieuw, voor mij zijn het gewoon nieuwe nummers waar ik van hou en waar ik me vandaag volledig in kan terug vinden.

Iets anders wat me ook opvalt. De thema’s in het oeuvre van Project Pitchfork blijven het zichzelf vernietigende karakter van de mensheid enerzijds en anderzijds een voorliefde voor buitenaardse levensvormen. Is deze “Continuum Ride” te intepreteren als een permanente, neerwaartse spiraal richting ondergang of dienen we de titel totaal anders te interpreteren?

PS: Ik denk dat de mensheid op verschillende niveaus vastzit aan deze “Continuum Ride”. De mensheid maakt enerzijds permanent dezelfde fouten, al vanaf het ultieme begin. Aan de andere kant is deze rit een constante rond de zon, die best een vrolijke, zorgeloze rondrit op een feestelijke kindermolen zou kunnen zijn. Helaas, we maken er een helletocht van, niet alleen voor ons maar ook voor de natuur die ons omgeeft.

Project Pitchfork staat erom bekend om boodschappen in de tekst van de nummers te verpakken. In hoeverre zou een fenomeen als de BP olieramp een groep als Project Pitchfork kunnen beïnvloeden?

PS: Ik schreef reeds een nummer, “Carrion”, over een dergelijke gebeurtenis en ik hou er niet van om mezelf te herhalen. Ik denk niet dat ik over de ‘olie pest’ vanuit een gelijkaardig perspectief nog een nummer zou schrijven.

Het nieuwe album is tevens verkrijgbaar in een gelimiteerde versie met dvd, bonus cd, aangepast boekje enzovoort…

PS: Deze gelimiteerde uitgave is vooral bedoeld om onze echte fans net dat extraatje te geven, een echte meerwaarde.

Project Pitchfork is ondertussen al 20 jaar actief. Ik ga er vanuit dat er zowel pijnlijke als heuglijke momenten waren in deze al lange carrière als band. Als je met muzikanten spreekt die al geruime tijd (minstens 10 jaar) actief zijn hoor je vaak de klaagzang omtrent gratis downloads en filesharing die de (independent) muziek kapot maakt. Jullie generatiegenoten (Umbra et Imago om ze niet bij naam te noemen) brachten om die reden recent hun laatste album uit. Wat denken jullie hierover en hoe gaan jij er mee om?

PS: Ik prefeer geen uitspraken te doen over of voor andere muzikanten (lol). Ik heb dan ook geen mening over deze beslissing. Ik beschouw Project Pitchfork nog altijd als een independent en alternatieve band en het is maar welke doelen je dan voorop stelt. Ga je voor de ‘kunst’ of perefereer je het geld? Ik meen dat je als independent artiest nooit rijk zult worden in de betekenis van het louter financiële maar je kunt wel rijkdom ervaren uit de appreciatie en de reacties die je van de fans krijgt!

Was het 20 jaar geleden makkelijker of moeilijker om muziekalbums te maken dan in de actuele context?

PS: Ik vond het vroeger een pak moeilijker. Er waren geen pc’s, alles moest op tape opgenomen. Tegenwoordig is het allemaal veel toegankelijker en bereikbaarder geworden voor iedereen!

Maar of dat ook altijd resulteert in betere albums?Doch deze kritische bedenking geheel terzijde, “Beholder” wordt de eerste singel uit het nieuwe album en gaat vergezeld van een mooie clip. Wie tekende daar verantwoordelijk voor?

PS: De clip werd gerealiseerd met de hulp van Silent-View, die tevens instaan voor de fotografie gezien hun visie omrent beeldspraak overeenstemmen met die van ons. Ik heb hen enige tijd geleden trouwens persoonlijk aangespoord om naast fotografie ook werk te maken van de realisatie van videoclips. Ik ben ook uiterst tevreden met het resultaat en de reacties op heden zijn zeer positief!

Mijn favoriete nummers uit “Continuum Ride” zijn “Stard Child” en “The Dividing Line” een goede keuze?

PS: Je hebt een exquisiete muzieksmaak mijn vriend (lol).

Ik weet dat artiesten niet graag antwoorden op de vraag wat hun favoriete nummer op hun nieuwe album is… vandaar dat ik u vraag naar uw actuele favoriete nummer van (een) andere artiest(en).

PS: Tegenwoordig ben ik helemaal wild van “Bootcamp” van Santa Hates You (lol)

Die had ik niet zien aankomen…Een nieuw album betekent ook een nieuwe toer. Krijgen we Project Pitchfork binnenkort te zien in België?

PS: Er is nog niks concreet maar ik hoop het van ganser harte. Jullie zijn al even gek als wijzelf en spelen graag in België. Dus hopelijk tot binnenkort!

Onze review van “Continuum Ride”

Project Pitchfork