Eind vorig jaar verscheen op het Belgische label Tarantulla Records de dubbel cd “Lost/Found” met daarop een keur aan materiaal van de legendarische minimale new wave band Absolute Body Control, zijnde het duo Dirk Ivens en Eric Van Wonterghem. We lieten Dirk Ivens, die later naam en faam zou maken met The Klinik, Dive en Sonar, terugblikken op dit prille begin van zijn muzikale carrière. Wilt u zich een exemplaar aanschaffen van deze dubbele cd - en we kunnen die warm aanbevelen - dan raden we u aan vlug te zijn want de oplage van 1000 exemplaren is bijna de deur uit! Rep je naar http://www.tarantullashop.be!

Van wie kwam eigenlijk het initiatief voor de dubbelcd release van Absolute Body Control? En hoe kwam de release uiteindelijk tot stand?

Dirk: Het hing eigenlijk al een tijdje in de lucht omdat we beseften dat de kwaliteit van de tapes met de jaren achteruit ging en we dringend iets moesten doen om ze te redden. Toen we een aanbod van Tarantulla kregen om een release op hun nieuw label uit te brengen heeft dat uiteindelijk de doorslag gegeven om er werk van te maken.

Staat op “Lost/Found” nu alle beschikbare Absolute Body Control materiaal op of is het slechts een selectie?

Dirk: Er zijn nog wel een paar intrumentale stukken, wat live opnames die van kwaliteit niet goed genoeg waren en ook de coverversies die we ooit hebben opgenomen hebben we terzijde gelaten ivm auteursrechten.We mogen dus aannemen dat dit de definitieve verzameling is

Hoe leerden jullie elkaar eigenlijk kennen indertijd? En hoe kwam Absolute Body Control tot stand?

Dirk: Nadat ik een Moog synthesizer gekocht had heb ik Absolute Body Control opgericht in 1980. Eerst wat alleen experimenteren, daarna samen met een paar vrienden. Algauw bleek dat het voor deze mensen een hobby was en ik wilde verder gaan. Bij gelukkig toeval heb ik in 1981 Eric leren kennen omdat die verkering had met mijn zuster en hij deelde ook een interesse in elektronische muziek.

Wat waren jullie invloeden? Ik zou denken: Suicide en Kraftwerk? En blijkbaar ook DAF want naar ’t schijnt is Absolute Body Control indertijd genoemd naar een DAF nummer. Was dat de muziek waar jullie naar luisterden en die jullie beïnvloedde? Of waren er (ook) andere dingen?

Dirk: Dat waren voor mij wel de belangrijkste invloeden maar je moet weten dat het toen nog de begin periode was. Er waren niet zoveel synthesizer groepen dus alles was mogelijk. Ik luisterde ook veel naar New Wave, dus al die indrukken hebben uiteindelijk onze sound beïnvloed.

Ik vind dat jouw manier van zingen op de Absolute Body Control songs aardig naar Ian Curtis neigt. Was de Joy Division zanger van invloed op je zangstijl?

Dirk: Joy Division is een van mijn favoriete groepen en dat zal ongetwijfeld wel een rol gespeeld hebben. Net zoals de oude The Human League, het is uiteindelijk ook wat je met die invloeden doet en ik denk wel dat we met Absolute Body Control onze eigen stijl gevonden hadden. Elke groep is wel beïnvloed daar een andere.

Zijn er bepaalde Absolute Body Control songs die jullie nauw aan het hart liggen? Mijn favoriete song is alvast “Melting Away”.

Dirk: Voor mijzelf moet ik zeggen dat ik veel favorieten heb, het was vreemd om tijdens het masteringproces terug zo intensief na zo'n lange tijd het materiaal te beluisteren. Ik hou heel erg van die sound en als ik dan toch een favoriet moet noemen zou het 'Love At First Sight' kunnen zijn.


Hoe kijken jullie nu terug op jullie muzikale evolutie? Was Absolute Body Control eigenlijk jullie eerste muzikale project of is er nog een voorgeschiedenis?

Dirk: Ik ben eigenlijk , nadat ik het licht gezien had door de Antwerpse The Kids, begonnen in een punkgroep, Slaughterhouse, en daarna in de wavegroep The Few. In beide projecten speelde ik gitaar en nam ook de zang voor mijn rekening. Weinig optredens mee gedaan maar een goede leerschool. We hebben natuurlijk al een lange weg afgelegd van 25 jaar, dus muzikaal is er tijdens die tijd veel gebeurd, maar eigenlijk hebben we nooit achterom gekeken en zijn we nog vollop bezig want het vorige is voor ons als muzikant een logische stap naar het volgende.

En hoe kijk je terug op Absolute Body Control in het bijzonder? Wat vinden jullie van het feit dat er nog altijd zo’n belangstelling is voor dit vroege materiaal? Blijkbaar is Absolute Body Control een begrip bij hedendaagse liefhebbers van ‘minimal’?

Dirk: Daar kunnen wij alleen maar blij mee zijn. Het is een feit dat de muziek die wij maakten allemaal met oude instrumenten gemaakt is waarbij je zelf veel met de klanken moest experimenteren. Voor mij zit daar een ziel in, iedereen die een computer heeft kan in principe muziek maken maar het zijn wel de ideeën en het uiteindelijke resultaat dat telt. Absolute Body Control geeft mij een warm gevoel, muziek met een hart.

In 1993 is er al een Absolute Body Control verzamelcd verschenen op het Duitse Vuz Records: “Eat This” met 12 songs. Hoe kwam die release tot stand?

Dirk: Vuz Records, een minimal label, en fan van Absolute Body Control was geïnteresseerd om via een cd een overzicht van onze tapes te geven. Het is zo dat de mogelijkheid om perfect te masteren toen nog helemaal niet bestond of peperduur was. Om die redenen zijn er toen maar 12 nummers door de selectie geraakt.

In het boekje bij die “Eat This” cd staat dat heel wat materiaal onbruikbaar was wegens de slechte geluidskwaliteit. Dus ik vermoed dat jullie heel wat werk hebben gehad met de restauratie van de Absolute Body Control tapes? Klopt dit?

Dirk: Ja, er stond heel wat bandruis op de tapes en het is door Eric zijn kennis en materiaal dat het nu zo goed klinkt.

Traden jullie indertijd regelmatig op met Absolute Body Control? Toch minstens een aantal keer getuige de live songs die op “Lost/Found” staan. Heb je misschien speciale herinneringen aan bepaalde optredens? Met welke groepen stond Absolute Body Control zoal op de affiche?

Dirk: Ik denk dat we toch een optreden of 10 gedaan hebben, meestal in jeugdhuizen met onbekende beginnende groepen. Ik herinner me nog heel goed dat we de basissen voor elk nummer op een aparte cassette hadden gezet, de andere groepen die met de klassieke bezetting van gitaar, drum, bas speelden die wisten niet wat ze zagen. Ja, dat was echt een schok voor hen.

Zouden jullie het eventueel zien zitten om ooit nog eens als Absolute Body Control op te treden of is het nu een afgesloten hoofdstuk?

Dirk: Na de reünie optredens van The Klinik durf ik nu geen ja of nee te zeggen…


Henk Vereecken

http://www.dirkivens.com