In sommige middens worden 17 Pygmies in één adem genoemd met Savage Republic (in de meeste middens worden ze beschamend doodgezwegen) en dat komt omdat zij aan de basis lagen van de Amerikaanse post-punkbeweging die labels zoals Independent Project (onlangs werd er op LTM een erebetoon voor dit label uitgebracht) teweeg bracht.

Dark Entries had het genoegen om met het ondergewaardeerd genie aka JDR een interview te hebben, en dit naar aanleiding van hun onlangs verschenen “The outlaw J.D. Ray”-album dat voor de verandering eens een countryfolk-album werd.

Misschien maar beginnen met de vraag die iedereen beantwoord wil zien : waarom zo’n stijlbreuk op jullie laatste cd?

Bekijk het zo, hoe meer je van stijl verandert hoe groter de kans is dat mensen zullen zeggen dat je geen stijl hebt…

Je bent je er toch van bewust dat dit qua verkoopcijfers niet echt positief zal zijn ?

Welke verkoopcijfers?

Vroeger behoorden jullie tot de groep muzikanten die bij Independent Project zaten.

Ik was gek van jullie maar echt bekend waren jullie hier ook niet, hoe zat het over de oceaan?

Gedurende een paar jaar boerden we tamelijk goed in de clubscene van LA. Daardoor kregen we interesse van Elektra, Capitol en zelfs Island Records met wie we onmiddellijk in zee gingen.

Het moment dat Island ons tekende hebben ze ons meteen weer laten vallen, dus het was wel de moeite waard….

Vergeef me als ik verkeerd ben maar ik heb 17 Pygmies altijd beschouwd als één van de oergroepen van de Amerikaanse post-punkbeweging…

In zekere zin is dat ook zo hoor. Wij zagen ons zelf als het antwoord uit Californië op de Oostkustgeluiden van Swans en Sonic Youth, en in het midwesten Big Black.

Maar laat u niks wijs maken, in die tijd bestond er niet zoiets als post-punk, dat was niet meer dan een paar gasten die ons stonden aan te gapen.

De New Romantic-beweging dat was een beweging met een massa mensen…

En in tijden dat de mensen enkel nog R ‘n B-rommel kopen, voelen jullie dat zelf aan dat jullie ooit aan de wieg stonden van zulke legendarische muziek?

Moest je in de tijd bij mij gekomen zijn en op mijn schouder geklopt hebben om te zeggen dat ik bezig was met legendarische muziek dan zou ik je niet meer dan een onnozelaar gevonden hebben. We deden niet meer dan wat toen normaal bleek voor ons.

Jullie zijn één van die vele Amerikaanse groepen die nooit iets hebben betekent in Europa. Vind je dat erg?

Absoluut niet, wij zijn in Europa een paar keer afgezakt met Savage Republic en ik haat toeren echt…

Welke raad zou jij aan nieuwe groepen geven?

Neem al het geld dat je kan krijgen, je kan achteraf nog gelijk welke plaat opnemen….

Ik ben niet vertrouwd met jullie voorlaatste cd ““Ballade of Tristram’s Last Harping” maar naar het schijnt is dat psychedelisch en nu op jullie laatste cd klinken jullie plots country.

Van plan om alle genres uit te testen ?

Eigenlijk is country ongelooflijk leuk, weet je ?

Ik bedoel er zijn maar 8 noten maar ik kan er echt niet bij dat er groepen zijn die heel hun leven hetzelfde staan te leuteren.

Ik ben ook een schilder en nog nooit heeft er mij iemand gevraagd of ik hetzelfde schilderij eens wil schilderen.

Dus waarom zou ik het zelfde nummer opnieuw schrijven of waarom zou ik me vastklemmen in één bepaalde stijl ?

Dus de logica zegt dat de volgende cd weer iets totaal anders zal zijn....

In feite ben ik nu bezig aan de opnames van Celestina II en het klinkt al als iets dat ik nog nooit eerder gedaan heb.

We doen wat we willen en wie is er om ons tegen te spreken dat dit geen goede beslissing zou zijn ?

Jij maakte recentelijk ook soundtracks voor stomme films als « Tarzan » en « Pantzerkruizer Potemkin » niet ?

Ja klopt, ik ben echt gek van stomme films en ik zie het echt als een uitdaging om die films van een nieuw kleedje te voorzien.

Ik hoop ook zo dat deze films een nieuw publiek krijgen.

Ik beschouw « Pantzerkruiser Potemkin » nog steeds als één van de grootste films aller tijden, staat zeker in mijn Top 3 en ik heb in mijn leven al duizenden films gezien.

Toen ik je laatste cd « The outlaw J.D. Ray » in mijn handen had voelde het echt aan alsof ik terug iets waardevols in mijn handen had, ik bedoel dat hoesje dat is zo mooi.

Tja, weet je sommige van onze groepsleden zijn studenten van de kunstacademie op de UCLA geweest en voor hen is de verpakking even belangrijk als de muziek.

Hoe kijk je dan op tegen dingen als digitale downloads ?

Ik ben er niet echt op tegen omdat indien de muziek sterk genoeg is, het gerust op eigen benen kaan staan. Wat niet wil zeggen dat ik niet liever de fysische cd heb, zeker wanneer artiesten het belangrijk vinden dat ze er iets extra van maken. In die optiek denk ik dat ons publiek ons op dat vlak trouw volgt.

Het wordt een klassieker bij mijn interviews, favoriete lp aller tijden is...

Ik ga er twee noemen omdat ik die twee eigenlijk als één lp beschouw. « One nation underground » en « Balaclava » van Pearls Before Swine.

Het is ongelooflijk op welke toegankelijke wijze Tom Rapp zulk een anders klinkend geluid heeft neer gezet.

Voor mij zijn het de platen die mij deden inzien wat je met muziek kan bereiken en hoe belangrijk het is dat je als artiest uniek klinkt.

U wordt bedankt !