Verleden jaar stonden ze op ons eigen BIMfest en net geen jaar later kan u ze samen met The Klinik en Das Ich op vrijdag 10 september in de Gentse Vooruit aan het werk zien.

Dark Entries mocht op theevisite bij bezieler Michael Zodorozny.

Crash Course In Science bestaat dertig jaar, da’s een half mensenleven…

En toch verbaast het me niet dat we al zo lang bezig zijn en nog steeds bezig zijn.

Dit project begon na een tijdje zijn eigen leven te leiden, en ook al zat het wel een tijdje in de vergeetput werd er toch steeds iets ondernomen om het terug te activeren.

Jullie deden je ding in Philadelphia. Waren jullie de enige in die regio die met dat soort muziek bezig waren?

Zoveel ik weet waren wij in Philadelphia de enigen die muziek maakten met zelfgebouwde synths en speelgoedinstrumenten.

In die tijd bestond er ook helemaal geen minimal synth-genre, alles is tot stand gekomen vanuit onze punkovertuiging.

Ik bedoel maar, we hadden ook niet de mogelijkheid om met andere instrumenten te werken. Ik denkdat het net hierdoor was dat wij verschilden van andere groepen in onze regio.

Dus het is helemaal geen mythe dat jullie platen opgenomen waren met speelgoedinstrumenten?

Neen, dat is echt waar.

In het begon gebruikten wij die gewoon zoals ze klonken maar na een tijdje begonnen we ze te herwerken.

Met die kennis in het achterhoofd begon Dale zelf synthesizers te maken. Het zijn nog steeds die instrumenten die we vandaag gebruiken.

Nu heeft iedereen zijn mond vol over de minimal synthbeweging, maar eigenlijk als ik het goed begrijp was het meer een kwestie van niet anders kunnen….

Muziek die gemaakt wordt op analoge instrumenten heeft een ander geluid en er zijn nu eenmaal mensen die dat geluid boven het digitale verkiezen.

Maar natuurlijk is het ook zo dat vele van die groepen die analoge instrumenten verkozen omdat ze die andere dure spullen niet konden permitteren.

Maar wij beseften vrij vlug de mogelijkheden met wat we bezig waren. Zo zie je maar dat toevalligheden in het leven iets moois kunnen brengen…

En hoe kijken jullie dan naar groepen uit 2010 die proberen te klinken alsof het nog steeds 1979 is?

Eigenlijk grijpen alle genres in de muziek terug naar het verleden.

Mensen vinden zowat overal hun inspiratie, kunst van het verleden zal steeds de kunst van de toekomst beïnvloeden.

Volgen jullie die scene nog steeds?

Volgen is misschien overdreven, maar we willen zeker op de hoogte blijven van wat er gebeurt.

Kan jij eigenlijk de obsessie die sommigen met minimal synth hebben, volgen?

Het lijkt er toch wel op dat die muziekstroom heel wat musici weet te inspireren en het wakkert de verbeelding aan van zij die het volgen, dus ik zie dat enkel als iets positiefs…

Hoe klinken jullie vandaag?

Ik bedoel proberen jullie iets aan jullie geluid te veranderen?

Wij proberen te klinken als Crash Course In Science want het zou geen zin hebben moesten we plots als een andere groep beginnen te klinken! (lacht).

Jullie speelden op ons eigen BIMfest, hoe kijken jullie daar op terug?

BIMfest 2009 was echt de max en één van de mooiste momenten uit onze carriere want wij hadden echt het gevoel dat wij daar welkom waren!

Hier in België heeft iedere muziekliefhebber wel eens staan dansen op “Flying Turns”, was dat in de VS ook het geval?

Het werd wel regelmatig gespeeld in verschillende clubs toen het in de begin jaren 80 uitkwam maar we weten ook wel at het vooral in Europa aansloeg…

Ik veronderstel ook wel dat jullie weten dat dit nummer één van de meest gedraaide tracks was in de discotheken en mee aan de basis lag van de Belgische New Beat-beweging?

Pas later zijn we dat te weten gekomen!

Wij hadden er geen flauw idee van dat onze platen grijsgedraaid werden in de alternatieve discotheken, laat staan dat we wisten dat wij ooit invloedrijk waren….

Soms vraag ik het me toch af of dat nu nog zou kunnen….

Alles is mogelijk.

Wat ik me afvraag is hoe zo’n plaat als jullie “Pier”-EP zo goed verspreid geraakte hier…

Toen wij “Signals form Pier Thirteen” opnamen was dat gewoon om aan te tonen waar toe wij destijds in staat waren, maar het was nooit de bedoeling geweest om een dansplaat uit te brengen.

Wij wisten op dat moment totaal niet hoe men zou reageren op onze plaat.

Deze plaat werd geïnspireerd door een echte plaats.

Ergens langs de Delaware-rivier in Philadelphia lag er een verlaten pier N°13 niet ver van de plaats waar wij repeteerden.

Deze pier werd gebruikt de eerste helft van de 20^e eeuw.

Al de beelden die we op de EP waren afkomstig van dingen die wij destijds vonden aan deze fameuze pier.

Deze pier was een grote invloed voor ons en wij gingen daar vaak heen.

Een ongelooflijk grote machine stond daar stil omhuld met schaduwen en tekenen van verval en tijdens de lunchpauze gingen wij daar vaak heen en op een zekere manier heeft dat ons aangezet om die EP te maken.

Jullie zijn wel een invloedrijke band maar echt veel releases zijn er nooit geweest…

Qua officiële releases is het inderdaad niet zo heel veel maar er zitten toch een heleboel songs onder het pakketje “onuitgebracht werk”.

Wij waren zeer blij dat vorig jaar onze lp “Near Marineland” in boxvorm werd uitgebracht op Vinyl On Demand in Duitsland.

Naarmate we evolueerden begonnen we ook met allerlei instrumenten te experimenteren en over de jaren heen hebben we heel wat nummers geschreven die we maar al te graag in onze liveshows opnemen.

We hebben ook met andere artiesten tamelijk veel materiaal opgenomen.

Ik begreep dat Crash Course In Science ook betrokken was in andere muzikale projecten, waren die gelijkaardig of was dat iets totaal anders?

De andere projecten waar we bij betrokken waren hadden wel een gelijkaardige sound, ook al was het nu niet knak hetzelfde hoor.

Dale en Mallory hebben wat solomateriaal gebracht en hadden ook groepsprojecten waaronder Green Ghost” en “The Flaming Bango Bangos” met Pete Baker van The Stickmen.

Green Ghost was meer betrokken bij visuele soundscapes en The Flaming Bango Bangos

Zaten meer in de funkrichting.

Ook Michael deed wat solowerk en was met Ken Montogomery betrokken bij KMZ, hij was ook lid van de kunstgroep “Disturbed Form Theatre” met danser Greg Reeves, wat meer neerkwam op soundtracks voor de slideshows…soms wat dat zware industriële stuff, soms een beetje ethereal….

Wat is uw favoriete lp aller tijden?

“Dance to the Music” van Sly and the Family Stone

Wat kunnen we van jullie show in Gent verwachten?

Er zal een beetje van alles te doen zijn, zoweel muzikaal als visueel. We hopen dat al onze fans aanwezig zullen zijn.

Ooit in Gent geweest?

Neen, maar we kijken er wel naar uit!

En wat zijn uw laatste woorden?

We willen steeds maar verder gaan met Crash Course In Science en hopen het door te geven aan de nieuwe generatie!