Goede Britse gothacts, ze bestaan nog. Enkele weken geleden kon u op deze pagina’s nog kennis maken met Legion en uit Sheffield komt deze keer Dionysis. Een darkwaveband (alhoewel sommige wel het woord gothmetal zullen gebruiken) die met “Intoxicated” een prachtige cd hebben afgeleverd die liefhebbers van groepen als All About Eve zeker zullen bekoren. Tijd om eens virtueel de trein naar Sheffield te nemen…

Begin maar met u zelf voor te stellen…

Wel, ik ben Nel en verder heb je Louisa die voor de zang zorgt. We hebben Tom, onze gitarist en programmeur en de bassist is Marcus. Daarenboven is Marcus ook nog eens met mij getrouwd, arme man….

Dat zijn natuurlijk uw woorden, wij van Dark Entries willen niks te maken hebben met gezinsdrama! Dionysis is dat nu darkwave of gothmetal?

Weet je, genres zijn nuttig om een groep te beschrijven maar tezelfdertijd beperken zij de groep. Wij zelf durven wel eens de term “ethereal rock” in de mond te nemen en ik hoop dat je met zo’n beschrijving al wat goesting naar ons begint te krijgen.

Tuurlijk, want “Intoxicated” is een kleine aanrader. Jullie zijn al samen sinds 2000 en je hebt twee cd’s op je actief, sommige zullen dit wel zeer weinig vinden…

Ja, maar dat komt omdat bij ons alles een warboel is, wij kennen niks van organisatie! Ik ontmoette Tom in 2000 voor het eerst als vriend en we deden er een jaar over om te beslissen of we nu al dan niet samen songs zouden schrijven. Rond 2005 konden we spreken van een vaste line up dus eigenlijk zijn we maar vijf jaar bezig. Trouwens, wij hebben ook een EP uitgebracht maar die was enkel te koop in de UK maar dat kan jij natuurlijk niet weten…

Een mens kan inderdaad niet alles weten. Hoe is het vandaag de dag om een gothgroep te zijn in England?

Och, we kunnen nog wel muziek maken en af en toe valt er wel eens een optreden uit de lucht maar of er we nu kunnen van leven? Ik denk dat je dat antwoord zelf wel weet…

Ik bedoel, vroeger had je toch dingen als Nightbreed Records of Slimelight…dat is allemaal verdwenen nu…

Ik veronderstel dat alles komt en gaat. Alhoewel ik er zeker van ben dat de volgende inspiratie van ergens zal komen waar we het minst verwachten.

Ik wil het toch vragen, Nel, maar als ik in Camden rondloop dan zie ik wel veel goth maar het lijkt meer een modekwestie dan een muziekkwestie…

Juist, maar ik ben toch geneigd om de gothbeweging in England meer als iets van het Noorden te zien. De meest invloedrijke bands komen uit Leeds of Manchester en onze beste optredens waren in Leeds en Newcastle, en dat zijn allemaal steden in het Noorden.

Camden is niet meer dan een grote geldmachine wat niet verwonderlijk is aangezien in Londen alles om geld draait. Ik heb er zelf niks op tegen dat de mode hier meespeelt want jezelf uitdrukken gebeurt via muziek en kledij, dat zijn dingen die met elkaar verbonden zijn. Niettegenstaande als je het allemaal zelf doet, kan je zelf beslissen hoeveel geld je gaat uitgeven in het geldcircus aan zowel muziek als mode.

Hoe zit het in England met de persaandacht voor de gothiekscene?

Er zijn hier nog een paar fantastische fanzines (Unscene dat is nog steeds in papiervorm verkrijgbaar is en Nocturnal maar dat is nu ook on-line geworden) en wat locale pers hier in Sheffield die toch ook iets over ons geschreven hebben, dat was echt wel ongelooflijk.

De traditionele pers…tja, daar weten we ondertussen ook al van wat we van hun kunnen verwachten : niets dus… Alhoewel, soms staat het geluk aan je zijde en dan weer niet!

Gothtronic heeft er onlangs de brui aangegeven want volgens hun is de scene dood….

Dat vind ik niet, de scene heeft gewoon periodes waarin het goed gaat en dan weer wat minder. Momenteel loopt het hier in England tamelijk goed, natuurlijk of dat genoeg is om er financieel ook maar enig voordeel met te hebben is weer een andere kwestie. Wat we wel zien is dat de media bijna volledig on-line geworden is…

Laten we het toch maar terug over jullie muziek hebben… Ik vind eigenlijk “Intoxicated” eerder een rustgevende plaat, is dat een bewuste keuze?

Moelijke vraag omdat ik schrijf over wat er in mijn hoofd omgaat, en in mijn geval heeft dat nogal een doornig kantje, gelukkige dingen gebeuren hier niet al te vaak!

Jullie kregen ook de hulp van Matt Howden. Leg dat eens uit…

Wel, dat is een vriend die hier in de buurt woont. Hij en Marcus zitten al jaren met elkaar te jammen dus zo raar is dat allemaal niet, we wonen in dezelfde stad en we houden van dezelfde muziek dus, het is alsof het lot ons samen bracht. Trouwens Matt werkte al eerder mee aan de Blue Shift EP.

Hoe bekijken jullie je muziek? Gewoon een kwestie van iets moois te scheppen of zit er meer achter?

Ik wil steeds iets maken waar mensen zichzelf emotioneel in kunnen terugvinden en ook iets dat wat voor deze mensen betekent. Muziek schrijven is therapeutisch ongelooflijk goed als al de brutale en lelijke dingen uit jezelf naar boven wil laten komen, en als dat dan nog iets is dat mensen op een bepaalde manier kan aanspreken is dat nog beter; Het is ook de ideale manier om mensen te bereiken die op je denkniveau zitten.

Ik veronderstel dat hier in België spleen momenteel nog niet aan de orde is…

Natuurlijk is het onze droom om in Europa te toeren maar eerlijkheidshalve is er tot nu toe nog geen enkele concertorganisator geweest die ons gecontacteerd heeft. En ook, wij kunnen echt niet onze job gaan opgeven omdat wij er ons heel goed bewust van zijn dat de mogelijkheid bestaat dat er geen mens komt opdagen.

Stomme vraag, maar ik ga ze toch stellen hoor. Waarom werd je verliefd op muziek?

Omdat muziek de kracht heeft om je zowel psychologisch als emotioneel in vervoering te brengen. Dat kan gerust een vorm van escapisme zijn maar het is nu eenmaal zo dat wanneer je rondloopt met een koptelefoon in deze wereld dat het allemaal een beetje leefbaarder wordt. Ik hou er echt van om mezelf te kunnen uiten via nummers, het is echt een kick.

De laatste woorden zijn de uwe…

Bedankt voor dit interview, het doet ons zeer veel plezier dat er mensen zijn die even enthousiast over muziek zijn als wij!

http://dyonisis.info/